Third person point of view"Oh, bakit parang gulat na gulat kayo na makita ako?" Nakataas ang kilay na tanong ni Sheena sa kanila pero diretso ang matalim na tingin nito sa kaniya.Hindi siya kumibo sa tanong nito sa halip ay binalingan niya si Alisson para ito ang sumagot para sa kanila."What are you doing here Sheena?" Seryosong tanong ni Alisson.Bumaling si Sheena kay Alisson at ang mga matatalim nitong titig ay biglang naging malungkot."Alisson!" Pagpalahaw nito at kaagad na tumakbo para dambahin ng yakap ang lalaking katabi niya.Napaatras si Alisson dahil sa impact ng ginawa nitong pagdamba dahilan para mawalan ito ng balanse, mabuti nalang ay naayos nito ang pagtayo kaya hindi ito tuluyang natumba. Pero dahil hawak ni Alisson ang baywang niya ay nadamay siya sa pagkakawala ng balanse at bumagsak, idagdag pa na masakit ang pang-ibabang katawan niya pero hindi iyon ang naging dahilan ng pagbagsak niya kung hindi ang pagtulak nito sa kaniya habang nakayakap kay Alisson.BLAG!
Third person point of viewIs it really true that all of your memory brings back when your life is in danger? Kasi kung totoo iyon ay, yun ang nararanasan niya ngayon habang nakatingin sa vase na rumaragasa papunta sa kaniya.Sinubukan niyang umalis sa kinatatayuan niya pero pakiramdam niya ay ipinako na ang mga paa niya."Leslie!!!" Sigaw ni Alisson.BLAG!Mabilis ang mga sumunod na pangyayari, for a moment akala niya ay kataputasan na niya and the next thing ay natagpuan nalang niya ang sarili na nakahiga sa malamig na sahig habang may mabigat na bagay ang nakapatong sa kaniyang tiyan."What the hell are you doing!?" Dinig niyang singhal ni Alisson.Napatingin siya rito at nakita niya ito na tumatayo. Ito pala yung mabigat na nakadagan sa kaniya.Wala sa sariling kinapa niya ang sariling katawan at napabuga siya ng malakas na hininga ng malaman na maayos lang siya."Huwag kang mag-alala dahil buhay ka pa sa ngayon, pero hindi na rin iyan magtatagal."Nangatal siya pagkarinig sa taha
Third person point of view"AAHHH!" Napabalikwas ng bangon si Leslie na humahangos na akala mo ay galing sa isang karera. "Panaginip lang pala," usal niya at nakahinga ng maluwag.Sa panaginip niya ay nakarinig siya ng tunog ng pagkabasag at nagsimulang magkulay dugo ang buong paligid niya.Kaagad na hinanap ng mga mata niya sis Alisson at bumagsak iyon sa katabi niya kung saan ito humiga habang yakap siya sa pagtulog pero walang tao doon.Binaha ng pangamba ang dibdib niya, "'Alisson!?" Sigaw niya ng hindi umaalis sa higaan.Hinintay niya na may humahangos na tatakbo palapit sa kaniya pero wala kaya naman nagsimula na siyang kabahan dahil baka iniwan na siya nito para puntahan si Sheena.Umalis siya sa kama at naglakad palabas ng kwarto.Blag!Pipihitin pa lang sana niya ang seradura ng mapatigil siya dahil nakarinig siya ng mahinang pagbagsak, sa sobrang hindi ay parang sinadya para hindi niya talaga marinig.Nanlaki ang mga mata niya at kinalimutan na niya ang paglabas. Kumari
Third person point of viewPagkalabas ni Jameson sa VIP Room ay siya naman pasok ng Mommy niya kasama ang anak niya."Tito Alisson!" Sigaw ni Alliyah habang mabilis na tumatakbo palapit kay Alisson.Kaagad na tumingin siya Alisson sa gawi nila at mabilis na lumiwanag ang mukha nito pagkakita sa anak niya na malaki ang pagkakangisi habang tumatakbo.Binalingan niya ang Mommy niya at dahan-dahan siyang tumango ng senyasan siya nito na lumabas muna sandali."Hey, lalabas lang ako, Alliyah huwag matigas ang ulo ha?" Bilin niya sa dalawa.Hindi na niya hinintay pa ang sasabihin ng mga ito, nauna na siyang naglakad palabas ng kwarto.Pagdating nila sa labas ng VIP Room ay masiglang hinarap niya ang Mommy niya pero ang lahat ng sigla niya ay nawala ng makita niya ang puno ng pag-aalalang expression nito.Kumabog ang dibdib niya, "what's wrong Mom?" Tanong niya dito na hindi maitago ang anxiousness na nararamdaman.Huminga ito ng malalim at parang wasak na dam na biglang bumuhos ang mga luha
Third person point of view"Mommy, kailan natin pupuntahan si Daddy Alisson?"Abala siya sa pagche-check ng mga files na sinend sa kaniya ng secretary ng Daddy niya na ngayon ay secretary na rin niya ng marinig niya ang tanong ng anak niya.Inalis niya ang tingin sa monitor ng laptop niya para tignan ang anak niya only to find na abala pa rin ito sa mga laruan nito.Napabuntong-hininga siya at kaagad nakaramdam ng pagka-miss sa minamahal. Isang linggo na rin ang nakalipas mula nung huli niya itong nakita, isang linggo na rin siyang naka-leave sa trabaho dahil kailangan niyang tulungan ang ate niya na matapos ang lahat ng mga dapat sana gawin ng Daddy niya na sila ang gumagawa dahil pinagpapahinga ito ng Doctor."Nami-miss mo na ba si Daddy Alisson?" Tanong niya sa anak.Tumigil ito sa paglalaro at tumingin sa kaniya bago malungkot na tumango-tango. Naaawa siya sa anak dahil lagi itong malungkot, para bang si Alisson na ang naging dahilan kung bakit ito masaya. Hindi niya ito masisi da
Third person point of viewInabala ni Leslie ang sarili sa pagtapos ng mga papeles na kakailanganin para bukas sa board meeting na ni-set nilang magkapatid. Nang ibaba ng anak niya ang cellphone sa kandungan niya."Kakausapin ka daw po ni Daddy," sambit nito at tumalikod na para maglaro.Kinuha niya ang cellphone at inalis niya ang pagkaka-speaker phone bago itinutok sa kaliwang tainga niya."Gusto mo daw akong makausap?" Tanong niya na hindi inaalis ang tingin sa monitor ng laptop niya."I'm sorry about Dad," panimula nito.Nagpakawala siya ng malalim na buntong hininga, "wala iyon," sambit niya rito.Gusto niyang magtanong kung ano yung desisyon ng mga magulang nito na tinanggihan ni Alisson, pero nahihiya naman siyang magtanong."Gusto ko ng makita si Alliyah, lalo ka na, sa bawat araw na lumilipas na hindi ko kayo kasama, pakiramdam ko ay mababaliw na ako," sambit nito.Chapter 32 ContinuesThird person point of viewKakaibang kilig ang naramdaman niya sa mga binitawan nitong sa
Third person point of view"Kamusta yung naging pag-uusap niyo ni Doc Leslie, nasabi mo na ba ang tungkol sa pagpunta mo sa america?" Tanong ng Daddy niya ng isoli niya ang cellphone nito.Sumama ang tingin niya at nakaramdam ng irita, "bakit ba lagi mo nalang bini-bring up iyan!?" Singhal niya dito.Napasinghap ang Mommy niya na katabi lang nito at naluluha na tumingin sa kaniya.Nag-iwas siya ng tingin at kaagad na pinagsisihan ang mga sinabi niya.Humihingi ng pasensya na tumingin siya sa Daddy niya pero kaibahan non ang pinupukol nitong tingin sa kaniya."Ano ba ang meron sa doctor na iyon at hindi mo maiwan, to the point na may anak ito sa pagkadalaga!?" Singhal na tanong nito sa kaniya.Hindi makapaniwalang tinitigan niya ang Daddy niya, "naririnig mo ba ang mga sinasabi mo Dad? Kailan ka ba naging ganiyan manalita sa ibang tao!?" Singhal niya pabalik."Kasi hind ka na makapag-desisyon para sa sarili mo, mas inuuna mo pa sila kaysa sa sarili mong kaligtasan!" "Inuuna ko ang mga
Third person point of viewPagod. Iyon ang nararamdaman niya ngayon habang nakikipagpalitan ng suntok sa mga kalalakihan naa may dahilan kung bakit wala pa ring malay si Alisson hanggang ngayon."Girl, hindi ba mauubos ang mga ito!?" Reklamo ni Brent.Tinignan niya ang kaibigan niya at nakita niya itong expert na umiiwas sa pinapakawalang suntok ng dalawang lalaki na kasama nung may hawak na bat."Hoi! Hoi! Hoi! Sa akin ka lang tumingin!" Sigaw nung lalaki na tumawag kay Alisson na Ali kasabay ng pagpapakawala nito ng malakas na suntok.BLAG!Bumagsak siya dahil sa tumamang kamao sa panga niya."UGH!" Daing niya habang sapo-sapo ang nasaktang panga."Leslie!" Nag-aalalang sigaw ni Brent.Tinignan niya ito at nakita niya na naglalakad na ito palapit sa kaniya, kaya naman bago pa nito magawa iyon ay mariin niya itong sinenyasan para patigilin.Kaagad itong huminto at nagtatakang tumingin sa kaniya pero muli siyang sumenyas para pagtuonan nito ang kalaban na nasa harapan.Pinukol niya ng
Third person point of viewFive months later..."Alisson!!!" Sigaw ni Leslie ang pumuno sa buong delivery room. "Fvck! Fvck! My wife," malulutong na napamura si Alisson habang kinakabahan na nagpapabalik-balik siya ng lakad sa harapan ng delivery room. Kasalukuyang nasa loob ng delivery room si Leslie dahil manganganak na ito sa bunso nila. Hindi niya alam ang gagawin, kanina pa niya tinawagan ang parents nila pero ang sabi ng mga ito ay nasa cavite pa dahil sa isang business trip. Na-stuck daw ang mga ito sa traffic."Calm down bro," pagpapakalma ni Arisson sa kaniya.Napatingin siya dito at sa asawa nito na kalmado lang na nakaupo sa isang mahabang metal na upuan."Paano ninyo nagagawang maging kalmado? Nasa bingit ng kapahamakan ang asawa ko?" Hindi makapaniwalang tanong niya sa mga ito.Pinagtaasan siya ng kilay ni Joana Mei bago inirapan, "napagdaanan na ni Leslie iyan sa una ninyong anak kaya pwede ba kumalma ka dahil baka sipain kita palabas!" Singhal nito sa kaniya.Nanghihin
Third person point of view"Mommy, you are so beautiful po."Nakatayo si Leslie sa harapan ng nakasaradong pinto bg simbahan kung saan mangyayari ang kasal niya ngayong araw.Puno ng kasiyahan ang puso niya habang katabi niya ang anak niya pero ramdam niya na parang may kulang. Isa sa mga naging tradisyon ng filipino na kasama ang magulang sa paglalakad sa altar pero ngayon ay iba dahil anak niya ang kasama niya."You are crying Mommy," komento ng anak niya.Pinalis niya ang luha niya at nakangiting tinignan niya ang anak niya, "huwag mong intindihin si Mommy anak miss lang niya yung mga Lolo's and Lola's mo," sagot niya dito.Malawak na ngumiti ang anak niya sa kaniya, "let's go na po Mommy!" Excited na sambit nito at inakay siya.Napapantastikuhan na tinitigan niya ito pero kalaunan ay ngumiti nalang siya at nagpatangay sa ginagawa nitong pag-akay sa kaniya.Nagsimula silang maglakad papunta sa nakasaradong pinto ng simbahan."Mommy wait lang po," anito na pinatigil siya sa paglala
Third person point of viewOne year later..."Alliyah, pakikuha nga anak yung iluluto ni Mommy doon sa ref!"Isang taon na ang nakakalipas simula nung talikuran nila ang marangyang buhay. Kasabay ng pagtalikod nila sa buhay na kinalakihan ay tinalikuran din nila ang mga tao na naging parte niyon.Hindi niya masasabi na naging madali ang buhay nilang mag-anak dahil sa totoo lang ay sobrang hirap. Ilang beses niyang tinangka na magsabi sa mga magulang niya pero hindi niya magawa dahil hindi pa niya kayang harapin ang mga ito.Sobrang sakit nung mga nangyari, marami ang nagbuwis ng buhay at hindi niya matanggap na isa siya sa mga dahilan kung bakit nagawa ng mga malapit sa kaniya ang manakit ng iba.Pero may kasabihan nga na time heal all wounds at masasabi niya na sa loob ng isang taon ay natanggap na niya ang lahat at handa na siyang igawad sa mga nagkasala ang kapatawaran."How are you my lovely fiance?" Bulong nito habang nakaakbay sa kaniya at ginagawaran siya ng magagaang halik sa
Third person point of viewBANG!"Aahh!" Sigaw ni Aragon kasabay ng pagluhod nito sa semento dahil sa tama ng bala nito sa binti."Stop running, because you have nowhere to run," ani West habang pinapanood si Aragon na nagpupumilit makatayo ng tuwid.Dahan-dahang naglakad si Aragon pagkatapos makuha ang balanse na kailangan nito, pero hindi pa ito tuluyang nakakahakbang ay muli itong bumagsak kasabay ng muling pag-alingawngaw ng putok ng baril."Give up already, kasi hindi ka na magtatagal." Napahiga si Aragon sa marumi at magaspang na sementadong kalsada. Nakangiti itong tumingin sa kaniya, "kill me now!" Pang-uudyok nito sa kaniya.Humigpit ang hawak niya sa baril at magkakasunod siyang napailing, "I can't," sagot niya dito.Tumalim ang mga mata nito, "kill me!!" Mas malakas ng sigaw nito na wala na ang pag-uudyok. Nakikita niya ang pagod sa mga mata nito, kung sa ibang pagkakataon lang ito ay baka hindi na nito kailangan na sabihan siyang patayin ito dahil bago pa bumuka ang bibi
Third person point of viewBANG!"Aaahh..." Sigaw ng mga tao na nasa loob ng hospital room ni Leslie kabilang ang mga nurses na nagra-rounds para tignan siya pagkatapos marinig ang alingawngaw ng putok ng baril.BLAG!"UGH!" Dinig nila ang malakas na kalabog ng pagbagsak kasabay ng pagdaing. Dahan-dahan niyang ibinaling ang mga mata niya sa pinanggalingan ng tunog at nahintakutan siya nung makita niya ang isa sa mga nurse na hawak ang tagiliran na punong-puno ng dugo."Mommy!!!" Pagpalahaw ng anak niya na nakatingin sa nurse na nakahiga sa sahig habang naghahabol ng hininga."Sh*t!" Mura ni Alisson at mabilis na niyakap ang anak nila bago itinago sa likuran nila."Bakit niyo ba ginagawa ang bagay na ito!?" Sigaw ni Leslie sa dalawang kabataan na nasa harapan nila at tinututukan sila ng baril.Tahimik lang silang nagkakasiyahan ng pamilya niya ng bigla nalang bumukas ng malakas ang pinto ng kwarto at pumasok ang dalawang lalaking ito at nagsimulang pagbabarilin ang mga kasangkapan sa k
Third person point of view"Papatayin kitang hayop ka!" Sigaw ni Dominador at mabilis na sinugod ang bagong dating na bisita.Kaagad na pinigilan ni West at Walter si Dominador sa pagsugod nito."Ano ang kailangan mo dito Aragon Costales?" Matalim na tanong ni Prim sa nakangising bisita.Mas lumawak ang ngisi ni Aragon, "chill guys! Masyado kayong mainit," Natutuwang sambit nito habang nagtataas ng kamay bilang pagsuko.Sa halip na matuwa ay nakaramdam ng inis ang mga miyembro ng black organization."Hindi ka pupunta dito para lang sa wala Aragon kaya huwag mo ng aksayahin pa ang mga oras namin at sabihin mo na kung ano ang pakay mo dito?" Inip na tanong ni Nero.Sa lahat ng miyembro ng Black Organization si Nero ang isa sa mga mainipin at literal na mainitin ang ulo at laging napapasama sa gulo.Nagkibit muna ng balikat si Aragon at dahan-dahan na naglakad palapit sa pang-isahang sofa at prenteng naupo doon.Pinanood nila ang bawat galaw nito habang pinapanatili ang pagiging alisto l
Third person point of viewDahan-dahan na nagmulat ng mata si Leslie at kulay puting paligid lang ang bumungad sa kaniya.Patay na ba ako? Tanong niya sa sarili habang iginagala ang tingin sa kulay puting paligid."Love! Thank god you are awake!" Dinig niyang bulalas ni Alisson at mahigpit siyang niyakap.Humiwalay ito sa kaniya at hinawakan siya sa magkabilang balikat at sinuri."W-Where am I?" Tanong niya dito habang iginagala ang paningin sa buong paligid."Hospital, you have been sleeping for forty eight hours," sagot nito."Forty eight hours!?" Hindi makapaniwalang bulalas niya na kaagad naman tinanguan ni Alisson. "No wonder I felt terrible," sagot niya.Habang nakatingin siya dito ay isa-isang bumalik sa kaniya ang mga nangyari. Magkakasunod na tumulo ang luha niya at saka siya magkakasunod na umiling, "Alisson, why is this happening to me or to us? Am I a bad person?" Magkakasunod na tanong niya.Mabilis siyang kinabig ni Alisson at niyakap ng sobrang higpit. "Shh, Love you a
Third person point of viewOne month has passed at nakalabas na si Alisson ng hospital pero hindi pa rin tuluyang naghihilom ang mga sugat nito."Hey, you are always busy. What are you up to?" Tanong ni Alisson sa kaniya.Ngumiti siya dito, "planning our wedding again," she said in a duh tone bago ngumut at dinugtungan, "this time I wanted to make sure na wala ng manggugulo," aniya.Niyakap siya nito mula sa llikuran at ginawaran ng halik sa pisngi pababa sa panga niya hanggang sa leeg.Napahinga siya ng malalim kasabay ng pagtingala niya para mas bigyan ito ng laya na mas mahalikan siya."Date tayo?" Tanong nito."I can't, I have a meeting with the designer in-," she paused to look at her wristwatch. "Oops! Ngayon na pala, bye!" Nakangiting bulalas niya at tumayo na leaving him shocked."Can't the designer wait, can she?" Nakasimangot na pigil nito sa tangka niyang pag-alis.Hinarap niya ito at nakangiti na inilingan, "I can't for now, date later?" tanong niya dito. Wala itong nagawa
Third person point of view"Satisfied?" Nang-iinsultong tanong ni Prim sa ginang na nakaluhod sa bowl habang nakataas ang bestida nitong suot at nakababa ang panloob."Hayop ka!" Sigaw nito habang umiiyak pero nanatili pa rin nakaluho sa harap ng kubeta."Aren't you the same for wanting to kill an innocent Dela Constancia. Did you even know who they are?" Magkasunod na tanong niya habang napapakunot ang noo. Alam niya na may nagawa si Leslie na bagay na masakit para sa pamilya nito pero hindi biro ang pinagdaanan ni Leslie sa kamay ng anak nito at hindi niya hahayaan na may mangyaring masama sa anak ng kaibigan niya."Innocent? You called a killer innocent!?" Hindi makapaniwalang tanong nito habang masamang nakatitig sa kaniya."Then who is innocent to you? Your manipulative daughter, your demonic daughter? Yun ba ang inosente para sa iyo, yung anak mo na nagbayad ng tao para gahasain ang isang sampung taong gulang na bata at ang nanay nito. Iyon ba!?" Galit na tanong niya at bago pa