Maaga na akong nagising pero tanghali na ako bumaba para kumain ng umagahan. Sinadya ko iyon para hindi makasabay sila Mama na kumain sa lamesa.Sa aking pagbaba ay hindi ako pinansin o pinasadahan man lang ng tingin ni Mama kaya nagtungo na lang ako sa kusina.Tahimik akong kumakain nang biglang lumitaw sa tabi ko si Tenshi kaya gulat na gulat naman akong tumingin dito.Sinilip ko muna sila Mama at Ate na nasa sala bago siya kausapin dahil baka mas lalong magduda talaga si Mama na may multo sa bahay."Ayos ka lang ba?" nag-aalalang tanong ko sa kaniya nang maalala ang nangyari kahapon.Dahan-dahan siyang tumango bilang tugon. "Pero nakatakas siya mula sa akin kaya magdoble ingat ka na simula ngayon."Ngumiti ako sa kaniya para sabihin na ayos lang ako."Huwag ka na mag-alala pa sa akin," sambit ko rito."Kahit na may iba ng nagbabantay sa iyo, huwag ka pa rin maging panatag... bakit? Kasi hindi ka naman niya talaga kayang protektahan," ika niya.Natigilan ako sa pagsubo dahil sa kaniy
"Huwag ka na magtaka kung gano'n ang trato sa iyo ng mga anak ko. Sadyang nami-miss lang talaga nila ang kapatid nila," mariing wika nito.Kahit na hindi siya nakatingin sa akin ay tila tinusok naman ako ng kaniyang mga salita.Grabe! Ang sakit. Ang sakit-sakit, sobra.Na-estatwa ako sa aking kinatatayuan nang may nagsalita sa likuran ko."Hindi 'yan totoo, Ma," mariing sabi ni Ate at saka pumasok din sa kwarto. Sumunod naman sa kaniya si Seya at Kuya Elias habang ako ay nanatili lang malapit sa pinto."Oo, noong una ay nakita lang namin siya bilang pamalit kay bunso pero iba si Averill, Ma. Hindi siya 'yong tulad ng tao na lagi mong sinasabi noon sa amin no'ng mga bata pa lang kami," mahabang ika niya."Yeah, Tita Vivi is different, so I hope you can now accept her as your daughter," Seya said.Napakagat naman ako ng aking labi dahil sa sinabi ni Seya at saka napabuntong hininga.Yumuko ako at saka hinayaan na tumulo ang mga luha mula sa aking mga mata."Kahit si Seya ay alam 'yon? I
Napapikit na lang ako dahil sa init at dahil sa pangangawit ng katawan ko dahil sa posisyon ko. Kahit si Kuya ay halata ko na rin na nahihirapan na rin siya.Bakit ang tagal naman kasi dumating ng tulong? Kanina pa umalis si Ate, ah? Halos sampung minutos na ang nakakaraan."Put—" Muntik na akong mapamura nang sipain ako ni Jelle dahilan para makawala siya sa akin. Hindi kasi sinasadyang naluwagan ko ang pagkakaipit ko sa kaniyang mga paa dahil sa pagkakangalay.Mabilis ko siyang hinabol pero natigilan ako sa pagbaba ng hagdan nang makita na hawak-hawak siya ng mga hindi ko kilalang mga lalaki at kasama nila si Ate."Hawakan niyo siya nang mabuti!" sigaw ng isa.Exorcists...? Agad akong napalunok nang makita kung paano sila magpaalis ng kaluluwa sa isang katawan.Oo, alam ko na sila dapat ang tawagin kapag may sinasapian pero sana naman ay hindi pa muna umuwi si Silas...Hindi ko ramdam ang kaluluwa niya sa buong bahay kaya nakakaluwag-luwag pa ako pero sana! Sana... hindi muna siya
"Woah!" Napatingin kaming lahat nang sumigaw ang lider at saka dahan-dahan na pumalakpak na nagpataka sa akin."Ang galing mo naman!" pagpupuri nito sa akin.Nginitian ko na lang siya bilang tugon."Pero wala namang multong guwapo, ah?" tanong sa akin nito.Napahagikgik naman ako dahil doon. "Hindi nga rin ako makapaniwala noong una e', dahil iyon din ang unang beses kong makakita ng multong guwapo," saad ko rito."Yeah, Tita Vivi is telling the truth! Tito Silas is really handsome," proud na saad ni Seya na kinatawa ko rin."Kanina ka pa Tito nang Tito sa lalaki na 'yan. Hindi ko naman 'yan anak," wika ni Mama na nagpatawa sa aming lahat kaya napasimangot na lang si Seya."But Tito Silas said that Tita Vivi is his girlfriend," bulong nito.Nanlaki naman ang mga mata ko at sunod-sunod na umiling upang depensahan ang sarili."Hindi 'yon totoo!" pagtatanggol ko sa sarili."So, are you telling that Tito Silas is lying?" tanong naman ni Seya sa akin.Natigilan naman ako dahil doon at nap
Nanatili lang kaming dalawa ni Silas na tahimik sa kuwarto habang nagmumuni-muni. Ayaw ko rin naman kasi magbukas ng topik kahit na marami akong gustong itanong sa kaniya.Napatingin ako sa aking pinto nang may kumatok dito. "Kain na raw, Averill," ika ni Kuya."Bababa na!" sigaw ko at mabilis na sinuot ang tsinelas at saka tumakbo palabas.Pagbaba ko sa kusina ay tahimik ang lahat. Halatang hindi pa rin nakaka-get over sa nangyari kanina.Habang nasa kalagitnaan kami ng pagkain ay nagulat ako nang makitang nakaupo si Silas sa tabi ko.Hindi ako nagpahalata sa kanilang lahat pero pinanlakihan ko siya ng mha mata. Alam kong nakita rin iyon ni Seya kaya nagpipigil na siya ng tawa ngayon.Nang mapatikhim si Ate ay nalipat ang atensyon ko sa kaniya."Averill," paninimula niya, "iyong kaninang sinabi ni Mama. May gusto lang ako linawin...""Anong sinabi ko?" singit naman sa usapan ni Mama habang nakakunot ang noo.Napabuntong hininga naman si Kuya at saka tinigil ang pagkain bago tumingin
Nagulat ako nang mabilis na lumipat is Kuya Elias sa tabi ni Seya dahil katabi ko siya kanina."Elias, umayos ka nga," suway sa kaniya ni Mama.Inasar ko naman siya dahil doon. Kahit kailan talaga ay matatakutin siya."Seya, totoo ba sinasabi ni Tita Vivi mo?" tanong ni Kuya nang pabulong pero kahit na pabulong pa 'yon ay rinig ko naman.Seya giggled. "Yes, he's actually staring at you, so it will be better if you come back to where did you seat a while ago."Napaismid na lang ako nang mabilis ulit na lumipat sa tabi ko si Kuya Elias."So, tama nga ang hinala ko? Na siya 'yong nakita kong multo sa kuwarto mo?" pagsingit ni Mama sa usapan namin.Napatitig naman ako sa kaniya at dahan-dahan na tumango."Pero naglalaro lang silang dalawa ni Seya noong araw na 'yon," paliwanag ko pa rito.Nagtaka ako nang ilagay niya ang kaniyang kamay sa kaniyang baba na animo'y nag-iisip."Matangkad pala siya, ha..." bulong nito at tumango-tango.Nanlaki naman ang aking mga mata at hindi makapaniwalang
Makalipas ang isang linggo..."Oh? Am-Am, bakit ka nandito?" tanong ko sa kaniya nang makita siya sa sala."Puwede ka ba makausap?" tanong nito sa akin.Tumango naman ako bilang tugon at saka umupo sa tabi niya.Tinaasan ko siya ng kilay nang nakaraan na ang ilang minutos ay hindi pa rin ito nagsasalita.Tumikhim siya. "Puwede ba na sa pribadong lugar tayo mag-usap?"Napaismid naman ako bago tumango.Kung kanina niya pa sinabi 'yon, e 'di sana kanina pa kami nag-uusap. Nasa sala kasi sila Mama kaya hindi talaga kami magkakausap nang maayos dahil halata naman na nakikinig sila."Halika," yaya ko sa kaniya at saka nagtungo sa kuwarto ko.Wala naman kaming guess room kaya ang kuwarto ko lang ang naisip kong lugar na pribado.Pinaupo ko siya sa aking mini sofa at umupo ako sa harap niya."Ano ang gusto mong pag-usapan at nagawa mo pa akong dalawin?" makabuluhang tanong ko sa kaniya.Humagikgik siya. "Pinag-isipan ko kasi 'yong sinabi mo sa akin noong nakaraang linggo..."Tumaas ang aking
Nang tuluyan na siyang makalabas ng kuwarto ay isasara ko na sana ang pinto nang matigilan ako at napabuntong hininga.Hindi kasi siya tumawa sa biro ko kaya agad kong hinila ang kamay niya para matigilan siya sa paglalakad.Napataas siya ng kilay. "Aalis na ako gaya ng sabi mo kaya bitawan mo 'ko."Napanguso naman ako dahil sa biglaang panlalamig ng kaniyang tono. Hindi ko alam kung nasaktan ko ba siya sa aking sinabi o sadyang toyoin lang siya..."Nagbibiro lang naman ako... pero kaya kung nasaktan kita, pasensya na," bulong ko sa kaniya at napayuko dahil sa kahihiyan pero hawak ko pa rin ang kaniyang kamay.Ayaw ko naman na hindi humingi ng tawad, 'no. Kakainin ako ng kunsensya ko hanggang sa hindi ako makatulog.Napaangat ako ng tingin sa kaniya nang guluhin niya ang aking buhok at saka ngumiti.Napahagikgik siya. "Huwag ka mag-alala, nagbibiro lang din naman ako. Hindi ako galit sa iyo o nasaktan sa sinabi mo kaya huwag ka mag-overthink."Na-estatwa ako sa aking kinatatayuan nang
Averill's POVIt's been 5 years since then... Life is life until now, but thankfully because of everyone's hard work, it's now paid off. It's been a while since Am-Am trusted one of his hotels to me. It's because of him that I've been living a good life, I also owe him a lot. Back then, as a student, I dreamt of having a house that my home can live in... and now, it's finally not only a dream because we currently live in a first class residential subdivision still here in Biñan, Laguna. It's really a dream come true. Vince is the one who recommended it to me and that's the reason why we're neighbors now... or so I thought? "Vince..." Halos hindi na ako nagulat nang pagbaba ko ng second floor ay nakita kong prenteng nakaupo sa sofa sa living room itong si Vince. Hindi man lang niya ako binigyan ng pansin at tinaas lang ang tasa na hawak-hawak niya na animo'y nagyayaya na magkape rin ako. "Kapal talaga ng mukha mo, ‘no?" ani ko sa kaniya habang patungong kusina para magkape. "Siy
Isang buwan na ang nakalipas at hindi pa rin nagbago ang buhay ko. Sinusubukan ko pa rin na kalimutan ang mga nangyari ngunit may pagkakataon talaga na bigla-bigla ko na lang ito maaalala."Huy! Nakatulala ka na naman," sigaw sa akin ni Vince.Tinarayan ko na lang ito at saka inayos ang tindig ko para salubungin ang mga customers.Pagkatapos ng lahat ng nangyari ay hindi na ulit kami nagkita ni Kuya mabango at hanggang ngayon ay nasa akin pa rin ang panyo na pinahiram niya. Hanggang ngayon din ay wini-wish ko na magkita ulit kami para makapagpasalamat ako ng maayos sa kaniya at masauli na rin ang panyo niya.Isang linggo lang din matapos ng matindi kong break down ay tuluyan nang natapos ang hotel kaya itong si Vince ay todo trabaho para maturuan ako, at nang may sapat ng empleyado ang hotel ay tuluyan na itong binuksan para sa lahat."Vince, huwag mo nga akong guluhin! Hindi ba't naka-assign ka sa hotel sa Batangas?" naiiritang tanong ko sa kaniya.Natanong ko kasi noong nakaraang ar
Seya's POV:I was so happy when Tita Vivi went home with a gift for me, just like what she promised but she failed one of her promises.She promised that they will went home together but why I didn't saw Tito Silas?For some reason, my tears started to fall that even my self can't stop it."What happened?!" Grandma shouted and panicked. My Mom even joined her but I ignored them.I hugged the teddy bear that Tita Vivi gave to me and sat on the sofa. I cried silently and let my tears fell from my eyes."Anong nangyayari?" Tito Elias asked and seems so confused."Hindi ko alam!" my Mom shouted because she don't know what to do to calm me."Bakit naiyak si Seya at bakit gano'n ang ekspresiyon ni Averill?" Tito asked again."Hindi rin namin alam, Elias," Grandma answered."Tatanungin ko lang si Avi—""Don't bother her," I said that made them stared at me.Mommy approached me and hugged me."Why? What happened?" she asked.I sobbed again instead of answering her questions."T-Tito Silas isn
"Tell me the truth. Something happened the day you went to the hospital, right?" he asked.I looked at him surprisingly when he mentioned the hospital."How did you know that I went to hospital?" I asked to him."I have a strong hearing ability, Avery, so I heard what Tita said to you," he explained.Napatango-tango na lang ako at saka pinagmasdan ang mga bituin na nagsisimula nang magliwanag sa madilim na kalangitan."What happened? Since that day, you acted strangely," he said.Napalunok ako ng sarili kong laway at saka tumingin sa kaniya at saka pilit na ngumiti."I just wanted to make memories with you for the last time," I murmured.His eyebrows met. "What do you mean?""I finally found your body, Silas," I said and looked away to him.Napapikit ako matapos kong maramdaman ang nanlalamig niyang kamay na hinawakan ang baba ko at saka hinarap ang mukha ko sa kaniya."Can you tell me where is my body?" naiiyak na tanong niya.Napakagat na lang ako ng aking labi bago dahan-dahan na t
Napatingin ako kay Silas nang lalo niyang hinigpitan ang pagkakakapit sa kamay ko."Ayos lang ba kung kasama mo ako? Paano kung sabihan ka nila na nababaliw na?" tanong niya sa akin."Huwag kang mag-alala dahil marami namang tao ngayon at saka huwag mo na 'yon problemahin. Magsaya ka na lang, okay?" sagot ko at saka nginitian siya.Nang magbago ang musika ay natigil ang lahat sa pagtalon. Kung kanina ay rock ang kantahan, ngayon naman ay romantic na.I intertwined my hands to his and smiled at him.Tinaas ko ang isang kamay ko gaya ng ginagawa ng iba. Pagtingin ko kay Silas ay hindi ko na naiwasan mapahagikgik dahil nakataas na rin pala ang kamay niya.Bawat lyrics ay sinasabayan naming lahat at bawat pagkanta namin ay siya namang pagsabay ng aming katawan sa pag-indayog.When I looked at him to check if he's still at my side, I was so surprised because I didn't expected that he's also looking at me.Naramdaman ko naman ang unti-unting pag-init ng mukha ko at para hindi niya mapansin
Pagkauwi ko sa bahay ay agad akong sinalubong ni Silas. Hindi ko na siya masyadong nakausap pa dahil antok na antok na rin talaga ako kaya diretso akong nahiga sa kama nang hindi man lang nagpapalit ng damit."Bukas na lang ako magpapalit," bulong ko bago maramdaman ang antok at unti-unti nang nagsara ang mata ko.Nagising ako matapos maramdaman ang paglubog ng aking kama.Pagmulat ko ng aking mga mata ay nagsalubong ang aking kilay matapos makita na sobrang lapit ng mukha ni Silas.Mabilis ko namang nilayo ang mukha ko at bumangon."Magandang umaga," ngiting bati niya."Good morning too," bati ko rin dito at saka nagpasiyang maligo na at magpalit ng damit para presko.Paglabas ko ng banyo ay agad ulit na bumungad sa akin si Silas na nakangiti kaya napahagikgik na lang ako at saka tumingkayad para maabot ang kaniyang buhok at. inayos ito.Napansin ko na na-estatwa siya kaya natigilan naman ako sa aking ginagawa."Are you okay?" I asked to him."Keep doing that to me," he said and poin
Natawa naman siya na kinailing-iling ko."Pero seryoso, bakit mukhang ang saya-saya mo yata ngayon?" tanong niya sa akin."Wala. Ang sarap lang talaga asarin ni Vince," sagot ko sa kaniya.Na-estatwa ako matapos ma-realize ang sagot ko.Why did I said that?"Sino si Vince?" tanong niya sa akin."Sige, maliligo muna ako," pagbabago ko ng topik at saka mabilis na naglakad papunta sa banyo.Malapit ko na sana maabot ang door knob nang bigla akong hawakan ni Silas sa aking baywang at saka binuhat ako at nilagay sa kaniyang balikat."Kyah!" sigaw ko dahil sa pagkakagulat at nagpapadiyak pa."Lower your voice if you don't want them to come here and see you in this kind of position," he said."Silas, put me down," utos ko sa kaniya."Uh-oh, I will not. Not until you say who's Vince," he said."He's just my friend, okay?" page-explain ko."Now, put me down," utos ko sa kaniya at may halong diin ang bawat salita."What kind of friend he is?" he asked.Napapikit na lang ako dahil sa inis at sa
After choosing that I will keep his body from him for awhile, one week had passed."May bisita ka, Averill!" rinig kong sigaw ni Mama sa baba.Napakamot na lang ako sa aking buhok at saka labag sa loob na bumaba kahit na naka-pajamas pa ako.Alas otso na ng umaga pero gusto ko pa rin matulog. Paano ba naman kasi ay halos 'di na ako patulugin kagabi ni Silas dahil sa pagiging hyper niya! Mukhang masama rin yata sa mga multo ang ma-spoil ng sobra, ah?"Sino ba 'yan, Ma?" walang ganang tanong ko habang nakapikit na bumababa sa hagdan."Ang aga-aga, e!" reklamo ko at nang maramdaman na wala ng hagdan na aapakan ay minulat ko na ang mga mata ko.Napataas ako ng kilay matapos makita na si Am-Am pala ito at mukhang may kasama pa siyang isang lalaki na hindi ko naman kilala."Oh?" pagtataas ko ng kilay sa kanila.Napahagikgik naman si Am-Am samantalang ang kasama niya ay hindi na napigilan na matawa."May nakakatawa ba sa tanong ko?" seryosong tanong ko sa kanilang dalawa.Mabilis naman silan
"Wala pa masyadong nakakaalam ng lugar na ito bukod sa mga nakatira rito sa malapit," paliwanag ko, "kapag natuklasan na ito ng mga tao ay tiyak na malaki ang pagbabago na magaganap dito.""Sayang naman. Akala ko pa naman may mga chicks dito," aniya."Doon. Pumunta ka sa mga bahay-bahay, may mga sisiw sila," sarkastikong sabi ko.Bago pa man siya makapagsalita ay agad din naman siyang napingot ni Mama na kinatawa ko pa lalo."Anong chicks-chicks, huh?!" sigaw ni Mama."A-aray, Ma!" sigaw din ni Kuya.Napailing-iling na lang ako at saka nagpasiya na tumakbo papunta sa malaking puno para malimliman dahil tumataas na rin ang tirik ng araw.Mula rito ay narinig ko pa ang sigaw ni Mama. "Seya, halika! Magpapaaraw ka."Pinagmasdan ko ang buong parke at saka napangiti. Marami pang mga puno rito at dalawa pa lang ang bench na makikita sa parke isama mo na rin ang duyan na para sa mga bata.Dahil kakaunti lang ang laman ng parke ay mas lalo lang nakikita at nahahalata ang pagiging malawak nit