LOGINShare
Chapter 20
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
Talking To A Specter Chapter 21
Averill's POV:Kahit anong pilit ko kay Silas na sabihin kung ano ang sinabi sa kaniya ni Seya ay ayaw niya rin sabihin, gano'n din si Seya. Mas lalo tuloy akong na-curious kung ano ba talaga 'yon. Hays! Bakit kasi ayaw nila sabihin sa akin? Tungkol ba 'yon sa akin?Natigilan ako sa aking pag-iisip nang makita si Mama na nakapang-alis ang bihis."Saan ang punta, Ma?" tanong ko sa kaniya."Babalik din ako kaagad," saad niya at saka dire-diretsong lumabas sa pinto.Sinundan naman siya ng aking mata hanggang sa makalabas siya sa gate namin.Weird talaga ni Mama. Tinanong ko kung saan siya pupunta tapos 'yon ang isasagot niya?Tumayo ako mula sa pagkakaupo at saka inunat ang aking katawan dahil ito ay nangalay. Ngiti-ngiting umakyat ako sa aking kwarto at naligo. Matapos maligo ay nagsuot ako ng simpleng damit na pang-alis din.Paglabas ko ng pinto ng aking kwarto ay nagulat ako dahil bumungad sa akin si Silas."Ay, jusko po!" Sapo-sapo ang dibdib na sigaw ko.Kung hindi si Shi no Tensh
Talking To A Specter Chapter 22
Natigilan ako at saka humarap ulit sa aking nilalakaran."Oo nga pala..." bulong ko bago mabilis na naglakad."Uy!" sigaw niya at saka hinabol ako.Nang magkapantay kami ay agad siyang nagsalita."Alam mo, mas kita ang tanawin sa bubong ng tricycle. Kay ganda ng mga ito kaya nag-enjoy rin ako habang nasa byahe tayo," paliwanag niya."Talaga ba?" hindi makapaniwalang tanong ko sa kaniya dahil hindi ko pa naman nasusubukan sumakay sa bubong ng tricycle."Oo. Gusto mo ba subukan? Sasamahan pa kita," saad niya."Gusto pero bawal. Baka maaksidente pa ako at saka bawal din naman talaga sumakay sa bubong ng tricycle habang umaandar ito," paliwanag ako sa kaniya.Saglit akong natigilan sa paglalakad nang matigilan din siya. Hinarap ko siya at saka ginawaran ng isang ngiti."Sabay nating gagawin 'yang gusto mo 'pag namatay na rin ako," ngiting sabi ko sa kaniya.Ngumiti rin siya sa akin ngunit kahit anong ngiting gawin niya ay hindi magawang maitago ng kaniyang mga mata ang lungkot na nadarama
Talking To A Specter Chapter 23
Natigilan ako dahil sa kaniyang sinabi. Hindi ko alam kung seryoso ba talaga siya roon o sarkastiko lang talaga.Hindi lang sa madaling araw ako binubulabog ng multo, Tenshi. Kun'di buong araw ko!Sarkastikong tinawanan ko ang kaniyang sinabi."Paano naman nila ako bubulabugin, e' madaling araw na ako umuuwi galing trabaho," saad ko sa kaniya."Ah, oo nga pala. May trabaho ka na. Iyon naman siguro ang dahilan kung bakit hindi mo ako tinatawag nitong mga nakaraang araw, 'di ba?" tanong niya sa akin na animo'y may pagdududa.Ngumisi ako at saka tinagilid ko ang aking ulo."Siguro oo, siguro hindi?" tanong ko rin sa kaniya upang mas lalo siyang maguluhan.Nangunot ang kaniyang noo dahil sa kalituhan."May nagawa ba akong mali?" tanong niya sa akin.I hummed. "Hindi ko rin alam."Napabuntong hininga na lang siya dahil sa aking sagot."Averill, sabihin mo nga sa akin. May problem ka ba sa akin?" seryosong tanong niya sa akin.Seryoso rin ako na tumingin sa kaniya."Oo, may problema ako sa
Talking To A Specter Chapter 24
Nang halikan niya ang aking noo ay may isang butil ng luha na tumulo sa aking kanang mata habang ako ay nakapikit.No one can understand how much pain and happiness I felt at the same time... only him."Open your eyes," he said.Sinunod ko ang kaniyang sinabi at tumingin sa papalubog na araw."Umuwi na tayo," wika niya.Tumango ako at saka pinunasan ang aking mga luha. Bago pa kami tuluyang umalis ay tumalon-talon pa ako para hindi mahalata nila Mama at Ate na umiyak ako.Napatingin ako kay Silas nang marinig ang kaniyang pagtawa."You don't need to do that because even though you did that, they will still notice that you cried. They will just stay silent about it," he explained.Napasimangot naman ako at saka sinundan na lang siya maglakad dahil may punto rin naman siya.Nang makahanap kami ng tricycle ay agad naman akong nagbayad at hindi gaya kanina ay sa tabi ko na umupo si Silas dahil wala naman nang sumakay na pasahero bukod sa amin."Salamat, manong," wika ko nang makababa na k
Talking To A Specter Chapter 25
"Responsibilidad niya rin ang sarili niya," sagot naman ni Mama.Napahilamos na lang ng mukha si Kuya dahil sa inis habang si Ate ay patuloy sa pagpapakalma sa akin."Ipapakulong ko 'yong lalaking 'yon," seryosong saad ni Kuya."Ano?!" sigaw ni Mama at saka kinuha ang kwelyo ni Kuya."Saan ka naman kukuha ng pera? Ang mahal-mahal no'n tapos paggagastusan mo pa?!" pagtutol nito kay Kuya."May ipon ako riyan, Ma. Hindi ko na kailangan pang mag-alala sa gagastusin na pera," paliwanag ulit ni Kuya sa kaniya."Puwede na natin 'yong pang kain," saad naman ni Mama.Mas lalo lang akong napaiyak kaya sinandal ko ang ulo ko sa balikat ni Ate.Base sa pananalita ni Mama, bakit parang wala lang sa kaniya lahat nang nangyari sa akin? Bakit parang wala lang sa kaniya na muntik na akong ma-rape? Bakit parang hindi man lang siya nag-aalala sa akin? Anak ba talaga ang turing mo sa akin, Ma?Natigilan si Kuya sa sinabi ni Mama at pagkatapos ay inalis niya ang pagkakahawak ni Mama sa kaniyang kwelyo."K
Talking To A Specter Chapter 26
Silas' POV:Nang tuluyan nang bumigat ang kama ay agad kong pinunasan ang pagtulo ng luha sa mata ni Avery.Kinumutan ko siya nang maayos bago tumayo nang diretso.Hinalikan ko siya sa kaniyang noo at saka bumulong. "Pasensya na kung hindi kita natulungan nang mas maaga pa sa gàgong ràpist na 'yon. Kung tao lang sana ako..."Pagkatapos ay umupo ulit ako sa kaniyang tabi at sinandal ang likod sa head board ng kama at saka patuloy na hinaplos-haplos ang kaniyang buhok. Pumikit ako at saka pinakiramdaman ang nangyayari sa labas ng kwarto ni Avery. "They're quarreling," I whispered and opened my eyes.Pagbukas ko ng aking mga mata ay bumungad si Seya sa pinto kaya naman sinenyasan ko siya na tumahimik at saka tinuro si Avery na natutulog.Tumango siya at sumenyas din na tumahimik kaya natawa naman ako ngunit pinigilan ko ang sobrang pagtawa dahil baka magising ko ang natutulog.Dahan-dahan siyang pumunta papalapit sa akin at umupo rin sa tabi ko."She's asleep," she whispered."You nee
Talking To A Specter Chapter 27
Averill's POV:Nagising ako nang maramdaman na may pagulong-gulong sa kama ko kaya agad kong tinignan ang katabi ko."Huh?" bulong ko dahil sa pagkakagulat na rito pala nakatulog si Seya.Dali-dali naman akong tumayo at saka inayos ang pagkakahiga niya dahil muntik na siyang mahulog kanina sa kama.Agad naman akong tumayo at saka inamoy ang damit.Napatakip na lang ako ng ilong matapos maamoy ang sarili."Ang baho ko na pala..." Iling-iling na bulong ko sa sarili. Agad akong naghanap ng damit at nagpasiya na maligo kahit na kagigising pa lang.Ito pala ang kalalabasan kapag hindi ako nag-half bath, grabe! Ang baho ko na.Sa aking pagligo ay marahan kong sinabunan ang aking katawan ngunit natigilan ako nang maalala ang paghawak at pag-amoy sa akin ng lalaki kagabi.Napapikit ako ngunit agad din naman akong nabalik sa reyalidad nang mahulog ko ang sabon.Agad ko itong kinuha at saka mabilis na sinabunan ang katawan at parte kung saan ako hinawakan ng gàgo na 'yon.Natigilan lang ako na
Talking To A Specter Chapter 28
He just hummed while looking at me and waiting for my question to him."Napag isip-isip ko lang..." bulong ko, "ilang araw ka ng nandito at simula nang araw na humingi ka ng tulong sa akin, hindi pa rin tayo nagsisimula na hanapin ang katawan mo.""Ayos lang naman 'yon. Hindi naman ako nagmamadali," sabi niya sa akin.Agad akong napatingin sa kaniya at napaharap matapos iyon sabihin."Hindi iyon ayos, Silas," saad ko.Nangunot naman ang kaniyang noo dahil sa naging tugon ko."Bakit naman?" tanong niya."Hindi mo alam ang mangyayari kapag nagtagal pa sa lupa ang kaluluwa mo," paliwanag ko sa kaniya."Ano ba ang mangyayari?" tanong nito.Bumuntong hininga ako at saka nagpasiya na ipaliwanag sa kaniya ang lahat."Kapag unti-unti nang nasanay ang kaluluwa mo sa mundong ito ay unti-unti mo na rin maaalala ang lahat simula noong nabubuhay hanggang sa pagkamatay mo at maaari kang maghangad ng paghihiganti dahil unti-unting babaguhin ng sakit na naramdaman mo ang buo mong pagkatao," mahabang
Latest chapter
Talking To A Specter Chapter 82
Averill's POVIt's been 5 years since then... Life is life until now, but thankfully because of everyone's hard work, it's now paid off. It's been a while since Am-Am trusted one of his hotels to me. It's because of him that I've been living a good life, I also owe him a lot. Back then, as a student, I dreamt of having a house that my home can live in... and now, it's finally not only a dream because we currently live in a first class residential subdivision still here in Biñan, Laguna. It's really a dream come true. Vince is the one who recommended it to me and that's the reason why we're neighbors now... or so I thought? "Vince..." Halos hindi na ako nagulat nang pagbaba ko ng second floor ay nakita kong prenteng nakaupo sa sofa sa living room itong si Vince. Hindi man lang niya ako binigyan ng pansin at tinaas lang ang tasa na hawak-hawak niya na animo'y nagyayaya na magkape rin ako. "Kapal talaga ng mukha mo, ‘no?" ani ko sa kaniya habang patungong kusina para magkape. "Siy
Talking To A Specter Chapter 81
Isang buwan na ang nakalipas at hindi pa rin nagbago ang buhay ko. Sinusubukan ko pa rin na kalimutan ang mga nangyari ngunit may pagkakataon talaga na bigla-bigla ko na lang ito maaalala."Huy! Nakatulala ka na naman," sigaw sa akin ni Vince.Tinarayan ko na lang ito at saka inayos ang tindig ko para salubungin ang mga customers.Pagkatapos ng lahat ng nangyari ay hindi na ulit kami nagkita ni Kuya mabango at hanggang ngayon ay nasa akin pa rin ang panyo na pinahiram niya. Hanggang ngayon din ay wini-wish ko na magkita ulit kami para makapagpasalamat ako ng maayos sa kaniya at masauli na rin ang panyo niya.Isang linggo lang din matapos ng matindi kong break down ay tuluyan nang natapos ang hotel kaya itong si Vince ay todo trabaho para maturuan ako, at nang may sapat ng empleyado ang hotel ay tuluyan na itong binuksan para sa lahat."Vince, huwag mo nga akong guluhin! Hindi ba't naka-assign ka sa hotel sa Batangas?" naiiritang tanong ko sa kaniya.Natanong ko kasi noong nakaraang ar
Talking To A Specter Chapter 80
Seya's POV:I was so happy when Tita Vivi went home with a gift for me, just like what she promised but she failed one of her promises.She promised that they will went home together but why I didn't saw Tito Silas?For some reason, my tears started to fall that even my self can't stop it."What happened?!" Grandma shouted and panicked. My Mom even joined her but I ignored them.I hugged the teddy bear that Tita Vivi gave to me and sat on the sofa. I cried silently and let my tears fell from my eyes."Anong nangyayari?" Tito Elias asked and seems so confused."Hindi ko alam!" my Mom shouted because she don't know what to do to calm me."Bakit naiyak si Seya at bakit gano'n ang ekspresiyon ni Averill?" Tito asked again."Hindi rin namin alam, Elias," Grandma answered."Tatanungin ko lang si Avi—""Don't bother her," I said that made them stared at me.Mommy approached me and hugged me."Why? What happened?" she asked.I sobbed again instead of answering her questions."T-Tito Silas isn
Talking To A Specter Chapter 79
"Tell me the truth. Something happened the day you went to the hospital, right?" he asked.I looked at him surprisingly when he mentioned the hospital."How did you know that I went to hospital?" I asked to him."I have a strong hearing ability, Avery, so I heard what Tita said to you," he explained.Napatango-tango na lang ako at saka pinagmasdan ang mga bituin na nagsisimula nang magliwanag sa madilim na kalangitan."What happened? Since that day, you acted strangely," he said.Napalunok ako ng sarili kong laway at saka tumingin sa kaniya at saka pilit na ngumiti."I just wanted to make memories with you for the last time," I murmured.His eyebrows met. "What do you mean?""I finally found your body, Silas," I said and looked away to him.Napapikit ako matapos kong maramdaman ang nanlalamig niyang kamay na hinawakan ang baba ko at saka hinarap ang mukha ko sa kaniya."Can you tell me where is my body?" naiiyak na tanong niya.Napakagat na lang ako ng aking labi bago dahan-dahan na t
Talking To A Specter Chapter 78
Napatingin ako kay Silas nang lalo niyang hinigpitan ang pagkakakapit sa kamay ko."Ayos lang ba kung kasama mo ako? Paano kung sabihan ka nila na nababaliw na?" tanong niya sa akin."Huwag kang mag-alala dahil marami namang tao ngayon at saka huwag mo na 'yon problemahin. Magsaya ka na lang, okay?" sagot ko at saka nginitian siya.Nang magbago ang musika ay natigil ang lahat sa pagtalon. Kung kanina ay rock ang kantahan, ngayon naman ay romantic na.I intertwined my hands to his and smiled at him.Tinaas ko ang isang kamay ko gaya ng ginagawa ng iba. Pagtingin ko kay Silas ay hindi ko na naiwasan mapahagikgik dahil nakataas na rin pala ang kamay niya.Bawat lyrics ay sinasabayan naming lahat at bawat pagkanta namin ay siya namang pagsabay ng aming katawan sa pag-indayog.When I looked at him to check if he's still at my side, I was so surprised because I didn't expected that he's also looking at me.Naramdaman ko naman ang unti-unting pag-init ng mukha ko at para hindi niya mapansin
Talking To A Specter Chapter 77
Pagkauwi ko sa bahay ay agad akong sinalubong ni Silas. Hindi ko na siya masyadong nakausap pa dahil antok na antok na rin talaga ako kaya diretso akong nahiga sa kama nang hindi man lang nagpapalit ng damit."Bukas na lang ako magpapalit," bulong ko bago maramdaman ang antok at unti-unti nang nagsara ang mata ko.Nagising ako matapos maramdaman ang paglubog ng aking kama.Pagmulat ko ng aking mga mata ay nagsalubong ang aking kilay matapos makita na sobrang lapit ng mukha ni Silas.Mabilis ko namang nilayo ang mukha ko at bumangon."Magandang umaga," ngiting bati niya."Good morning too," bati ko rin dito at saka nagpasiyang maligo na at magpalit ng damit para presko.Paglabas ko ng banyo ay agad ulit na bumungad sa akin si Silas na nakangiti kaya napahagikgik na lang ako at saka tumingkayad para maabot ang kaniyang buhok at. inayos ito.Napansin ko na na-estatwa siya kaya natigilan naman ako sa aking ginagawa."Are you okay?" I asked to him."Keep doing that to me," he said and poin
Talking To A Specter Chapter 76
Natawa naman siya na kinailing-iling ko."Pero seryoso, bakit mukhang ang saya-saya mo yata ngayon?" tanong niya sa akin."Wala. Ang sarap lang talaga asarin ni Vince," sagot ko sa kaniya.Na-estatwa ako matapos ma-realize ang sagot ko.Why did I said that?"Sino si Vince?" tanong niya sa akin."Sige, maliligo muna ako," pagbabago ko ng topik at saka mabilis na naglakad papunta sa banyo.Malapit ko na sana maabot ang door knob nang bigla akong hawakan ni Silas sa aking baywang at saka binuhat ako at nilagay sa kaniyang balikat."Kyah!" sigaw ko dahil sa pagkakagulat at nagpapadiyak pa."Lower your voice if you don't want them to come here and see you in this kind of position," he said."Silas, put me down," utos ko sa kaniya."Uh-oh, I will not. Not until you say who's Vince," he said."He's just my friend, okay?" page-explain ko."Now, put me down," utos ko sa kaniya at may halong diin ang bawat salita."What kind of friend he is?" he asked.Napapikit na lang ako dahil sa inis at sa
Talking To A Specter Chapter 75
After choosing that I will keep his body from him for awhile, one week had passed."May bisita ka, Averill!" rinig kong sigaw ni Mama sa baba.Napakamot na lang ako sa aking buhok at saka labag sa loob na bumaba kahit na naka-pajamas pa ako.Alas otso na ng umaga pero gusto ko pa rin matulog. Paano ba naman kasi ay halos 'di na ako patulugin kagabi ni Silas dahil sa pagiging hyper niya! Mukhang masama rin yata sa mga multo ang ma-spoil ng sobra, ah?"Sino ba 'yan, Ma?" walang ganang tanong ko habang nakapikit na bumababa sa hagdan."Ang aga-aga, e!" reklamo ko at nang maramdaman na wala ng hagdan na aapakan ay minulat ko na ang mga mata ko.Napataas ako ng kilay matapos makita na si Am-Am pala ito at mukhang may kasama pa siyang isang lalaki na hindi ko naman kilala."Oh?" pagtataas ko ng kilay sa kanila.Napahagikgik naman si Am-Am samantalang ang kasama niya ay hindi na napigilan na matawa."May nakakatawa ba sa tanong ko?" seryosong tanong ko sa kanilang dalawa.Mabilis naman silan
Talking To A Specter Chapter 74
"Wala pa masyadong nakakaalam ng lugar na ito bukod sa mga nakatira rito sa malapit," paliwanag ko, "kapag natuklasan na ito ng mga tao ay tiyak na malaki ang pagbabago na magaganap dito.""Sayang naman. Akala ko pa naman may mga chicks dito," aniya."Doon. Pumunta ka sa mga bahay-bahay, may mga sisiw sila," sarkastikong sabi ko.Bago pa man siya makapagsalita ay agad din naman siyang napingot ni Mama na kinatawa ko pa lalo."Anong chicks-chicks, huh?!" sigaw ni Mama."A-aray, Ma!" sigaw din ni Kuya.Napailing-iling na lang ako at saka nagpasiya na tumakbo papunta sa malaking puno para malimliman dahil tumataas na rin ang tirik ng araw.Mula rito ay narinig ko pa ang sigaw ni Mama. "Seya, halika! Magpapaaraw ka."Pinagmasdan ko ang buong parke at saka napangiti. Marami pang mga puno rito at dalawa pa lang ang bench na makikita sa parke isama mo na rin ang duyan na para sa mga bata.Dahil kakaunti lang ang laman ng parke ay mas lalo lang nakikita at nahahalata ang pagiging malawak nit
