Chapter 13

Pagpasok ko sa kumpaniya ay nagtaka ako dahil walang leader na sumalubong sa akin gaya ng nakasanayan ko.

Pagpasok ko sa elevator ay agad lumaki ang aking tainga nang marinig ang bulungan ng iba.

"Absent daw ba si team leader ngayon?" tanong ng isang babae.

"Sinong leader?" tanong ng kasama niya.

"Iyong nasa AB department," sagot nito.

"Ah, nabalitaan kahapon na may nakakita raw na magkasama sila ng may-ari ng kumpaniya noong uwian na natin, ah?" wika naman ng kasama niya.

Nagtaka ako dahil tila natigil sila sa pag-uusap kaya hindi na naiwasan na mapatingin ako sa kanila.

Silang dalawa ay pareho na nakatungo at animo'y nahihiya.

Tinignan ko ang kanilang ID at mukhang kabilang sila sa C department.

Siguro ay nakita nila ang ID ko kaya bigla silang natigilan sa pag-uusap.

Humarap ulit ako sa pinto ng elevator at nag-iwan ng mga salita bago ito tuluyang magbukas.

"Huwag kayong mag-alala. Hindi ko sasabihin sa iba ang pinag-usapan niyo dahil hindi naman ako chismosa, tulad niyo," mahabang sabi ko at saka nag-flip hair bago tuluyan lumabas ng elevator.

Taas ang noo akong naglalakad at proud na proud pa nang matigilan ako dahil bigla akong natapilok.

"Ano ba 'yan?!" sigaw na bulong ko at inis na tinignan ang stilettos na suot-suot ko.

Bakit ba kasi required na magsuot nito?!

Bigla kong inayos ang aking postura at muling naglakad na tila walang nangyari.

Sobrang nakakahiya! Bwisit kasi itong stilettos na 'to. Nakapanira pa ng moment. Tsk!

Dali-dali akong pumasok sa aming department office at inaasahan na makikita ko sa tabi ng aking upuan si team leader kaso wala siya roon, kahit na ang bag niya.

"Hindi pumasok si team leader?" nagtatakang tanong ko sa nasa harapan ko.

Umiling-iling siya. "Akala ko nga hinihintay ka lang ulit sa baba kaya wala pa rito," paliwanag niya.

Napatango-tango na lang ako at saka nagsimulang ayusin ang aking mga gamit.

Napatingin ako sa aking likuran nang magsalita ang kung sino.

"Baka late lang siya ngayon," wika nito.

Napatango-tango na lang ulit ako bilang pagsang-ayon sa kaniyang sinabi.

"Pero kahit kailan ay hindi pa na-late si leader," sagot naman ng nasa harapan ko.

"Jelle nga pala," pagpapakilala nito.

Ngumiti ako sa kaniya. "Averill," pagpapakilala ko rin.

"Kaycee nga pala," pagpapakilala ng nasa likuran ko at nilahad ang kaniyang kamay. Agad ko rin naman 'yon tinanggap.

Pagkatapos magpakilala sa isa't isa ay nagtaka ako dahil hinarap ni Kaycee ang upuan niya sa akin dahil umiikot-ikot naman ito.

"Hindi pa nga nala-late si team leader sa trabaho, e' pero... paano kung may emergency na nangyari ngayon kaya siya late?" hindi siguradong tanong ni Kaycee.

"May punto ka naman," saad naman ni Jelle.

Nagtaka ako dahil pagkatapos nilang dalawa na mag-usap ay sa akin bigla nalipat ang paningin nila kaya palipat-lipat din ako ng tingin sa kanilang dalawa.

"Ano 'yang mga tingin niyo, ha?" nagtatakang tanong ko sa kanila dahil tila mapang-asar ang mga tingin nila.

"Sa tingin mo, ano ang dahilan kung bakit wala pa si team leader?" tanong sa akin ni Kaycee habang may mga ngisi sa labi.

I just shrugged and face my back on her.

"Hindi ko alam. Isa pa ay wala rin akong interes na malaman kung ano," sagot ko sa kanila.

"Ay, sus! Ikaw nga unang nakapansin na wala si team leader, e," pang-aasar naman ni Jelle.

Napasandal na lang ako ng aking likod sa upuan at saka hinawakan ang mga keyboards.

"Malamang. Siya ang nagbabantay sa akin," paliwanag ako sa kanila.

Sinandal ni Jelle ang kaniyang kamay sa board na nagsisilbing harang naming dalawa para hindi kami tuluyan na magkaharap.

"Hindi ka niya binabantayan. Sadyang nire-record niya lang ang ginagawa mo para sa individual performances mo," paliwanag niya.

Napatango-tango naman ako. "Salamat sa paglilinaw," wika ko sa kaniya.

"Sige na. Magsimula na tayo at baka biglang dumating si team leader," saad ni Kaycee.

Pareho kaming sumang-ayon sa kaniya at saka inayos ang mga sarili at umakto na parang isang professional.

Pagkabukas ko ng computer ay maya-maya ay sunod-sunod na ang tawag na natatanggap ko, ganoon din sa kanila kaya halos mawalan na ako ng boses kakasalita.

Matapos ang ilang oras ay dumating na ang break time.

Sama-sama naman kaming tatlo nila Jelle at Kaycee para raw ay mas makilala pa namin ang isa't isa.

Habang bumababa para pumunta sa cafeteria ay biglang nagbukas si Jelle ng topik dahil kaming tatlo lang naman ang nakasakay ngayon sa elevator.

"Hindi na nga pumasok si leader," malungkot na wika niya.

"Baka busy o may kailangan puntahan?" hindi siguradong saad ko sa kanila.

"Baka nga..." bulong din niya.

Paglabas namin ng elevator ay sabay-sabay kaming tatlo na pumila sa counter at ako na mismo ang naghanap ng mauupuan namin dahil ako ang naunang matapos mag-order.

Hindi naman kalayuan sa counter ang napili kong upuan namin kaya agad din nila akong nakita.

Pagkaupo namin ay nagulat ako nang bigla akong tapikin ni Kaycee.

"May nasagap akong chismis," sabi niya.

"Ano naman 'yon?" excited na tanong ni Jelle sa kaniya.

Napailing-iling na lang ako at saka tinignan sila pagkatapos ay tinuon na lang ang pansin sa pagkain.

"Pumasok naman daw pala ang leader natin," saad ni Kaycee kaya napatingin ako sa kaniya.

"Ha? Sino nagsabi? Nasaan daw?" sunod-sunod na tanong naman ni Jelle habang ako ay nakikinig lang sa kanila.

Base sa boses ni Jelle ay mukhang may gusto yata siya kay leader. I mean, sinong hindi? Galante, gwapo at higit sa lahat ay mabait kaya sa'n ka pa?

"Sabi raw ay mukhang nasa opisina lang siya ng may-ari ng kumapaniya," paliwanag ni Kaycee.

Nagtaka ako dahil biglang napalakas ang pagtusok ni Jelle sa shanghai niya kaya pati plato ay muntik nang mabasag.

Nang mapatingin siya sa akin ay natigilan siya at awkward na ngumiti.

Agad naman hinarangan ng kamay ni Kaycee ang platong muntik nang mabasag ni Jelle na mas lalo kong pinagtaka.

Awkward na tumawa si Kaycee. "Pasensya na, Averill. Normal lang talaga na ganito ang ekspresiyon ni Jelle kaya masanay ka na," paliwanag niya.

Naguguluhan man ay napatango-tango na lang ako dahil sa kaniyang sinabi.