Kabanata 0005

Nang makalabas ako sa opisina ni kapitan,Hindi ko Makita Ang bulto ni kuya alen.Baka nauna na itong umuwi baka nainip ito kaya Hindi na Ako nahintay pa.asyado ba Akong matagal sa loob ,Ang pagkakaalam ko Hindi Naman.Napabuga na lang ako ng hangin.Naglakad na lamang ako,dahil sayang Ang pamasahe.Maaga pa Naman.

Pagdating sa aming bahay.Agad Kong hinanap si inay at Ng bunso naming Kapatid.Nakita ko Naman Ng mga ito sa likod bahay habang nagdidilig Ng mga tanim nitong gulay.Muli Akong pumasok sa loob ng muntik naming tahanan upang magluto ng hapunan namin.Mayamaya pa Ang dating ng tatlo ko pang Kapatid.

Lumipas Ang ilang sandali ay nagsidatingan na rin sila kasama si itay.Pero napansin Kong parang may problema si itay.Dahil tahimik lamang itong nakaupo sa upuan na gawa sa semento.Magkakasunod rin itong napabuga ng hangin.Kaya alam Kong may problema ito.Nagtimpla ako ng kape para sa aking itay.

"itay !magkape ka muna".wika ko Saka binigay rito Ang mainit-init na kape.Nagpasalamat Naman sa akin si itay.Naupo ako sa tabi nito habang pinagmamasdan ko nga Kapatid Kong kanya-kanyang buklat sa kanilang bag.Ganito Ang gustong gusto ko sa aking mga Kapatid Kahit Hindi mo Sabihin ay ginagawa nila.Napalingon ako Kay itay ng muli itong malalim na napabuntong hininga.

"may problema ba itay?"tanong ko sa aking ama.Hindi agad sumagot si itay sa aking tanong.Muli itong nagbuga ng hangin.

"oo anak.Malaki Ang problema ko.Pero ayaw Kong malaman ito ng inay mo baka mapaanak ng Wala sa oras."malungkot na wika ng itay.Napakunot Ang noo ko sa sinabe ng itay ko.

"ano Naman po yon itay?"seryoso kong tanong.Pero muli itong bumuga ng hangin.

"natanggal ako sa trabaho,muntik ko kasing mabagsakan ng semento Ang engineer kanina."napaawang aKing bibig sa sinabe ni itay.

"Hindi ko Naman iyon sinasadya anak.Nawalan lang ako ng balance kaya nangyari iyon."dugtong pa ni itay.Napansin ko rin nag nagpahid si itay ng luha sa kanyang mata.Naaawa ako sa aking itay.Malaking problema nga ito.Lalo at Wala pa kaming ipon para sa panganganak ni inay . Napahilamos ako sa aking mukha sa dinaranas naming hirap.

"paano na ito Ngayon itay.Wala tayong ipon at panggastos sa pang araw-araw natin.Baka biglaan rin manganak si inay."wika ko sa aking ama.

"subukan Kong makiusap muli bukas sa amo ko,baka pagbigyan nito Ako ng Isa pang pagkakataon."wika ng itay ko.

"sana nga po itay."wika ko sa aking ama.

Kinabukasan, naghahanda na ako sa aking pag-alis dahil may pupuntahan kaming meeting ni kapitan.Maaga rin umalis si itay upang puntahan Ang boss nito.Para makiusap na bigyan pa siya ng Isa pang pagkakataon.

Pero pagdating nito ay bagsak Ang balikat nito.Hindi na daw ito pwedeng magtrabaho sa kanila dahil baka daw maulit Ang nangyari.Baka Hindi lang daw iyon ang mangyari kapag tinanggap siyang muli baka mas higit pa daw.

Walang nagawa si itay,Kundi mapirmi siya rito sa bahay namin.Wala Naman ibang alam na trabaho si itay bukod sa pagtatanim ng gulay.May maliit Naman kaming sakahan na pinagkukunan namin ng araw-araw naming ulam.Hindi na namin kailangan bumili ng gulay sa palengke o sa mga tindahan dahil may tanim kami,sila ang nag-aangkat ng kanilang paninda.Nabuntong hininga ako ng matapos Akong magpaalam sa aking magulang.Naririnig ko pa Ang mga binibitawang salita ni inay na masasakit kahit Hindi ako Ang pinagsasabihan nito.Hindi Naman iyon sinasadya ni itay na mawalan ng trabaho.

Pagdating sa barangay hall.Agad Akong pumasok sa loob ng opisina ni kapitan.Napansin Kong Wala pa ito,ganun rin Ang mga tanod na laging nagbabatay rito.Pero nangilabot ako ng maramdaman Kong may mainit na hangin na tumatama sa aking batok.Nakapusod ang mahaba Kong buhok dahil tuyo na ito.Napalunok ako ng sarili Kong laway ng mapagtanto Kong tao ang nasa aking likuran.Lilingon sana ako ng pigilan ako ng taong nasa aking likuran.

"Don't move honey,baka may Magalit at baka kagatin ka niya."bulong ni kapitan sa aking punong tenga.Napakunot Ang noo ko sa sinabe ni kapitan.May aso o pusa o baka may ahas ba sa aking likuran upang pagbawalan Akong kumilo..Naramdaman ko ring hinaplos nito aKing leeg.Para Akong nakuryente ng lumapat Ang mainit na kamay nito sa aking balat..Napasinghap ako ng hapitin ako ng lalaki upang magdikit aming katawan.Bigla Akong nakaramdam ng init ng masagi ng aking pang-upo Ang matigas na bagay na iyon.Alam Kong Ang pagkalalaki nito iyon.

Napaawang aKing labi ng basta na lang nitong himasin Ang matambok Kong pang-upo.Hmm!mahina Kong ungol na ako lang Ang nakakarinig.Hanggang sa maramdaman Kong umalis ito sa aking likod.At pumunta ito sa aking harapan kaya nagtama aming mga paningin.Iiwas sana ako ng pigilin ako nito dahil Isang dangkal na lang ay magdidikit na aming mga labi.Napakurap-kurap ako ng mapagmasdan Kong mabuti Ang mukha ng binatang kapitan.Wala Akong masabe sa taglay nitong ka-gwapohan.Nakakaakit Ang kulay brown nitong mata at mapupula nitong labi,parang Ang Sarap halikan.Ano kaya Ang lasa nito.Para Akong nahuhopnitismo sa paraan ng titig ni kapitan.Pero nagulat ako ng basta na lang nitong sunggaban ang nakaawang Kong labi.Naramdaman ko ring pinasok nito Ang dila nito sa loob ng aking bibig at nilaro-laro nito aKing dila,sabay s****p nito.Pero hindi nagtagal Ang halik nito at iniwan aKing labi na Wala pa ring kagalaw-galaw.

"binigay ko lang Ang iyong nais babae."sambit nito sa aking punong tenga at Saka naglakad papunta sa table nito.Kung Hindi pa muling nagsalita Ang binatang kapitan ay Hindi pa ako matatauhan.Wala sa oras na nahila ko aking buhok dahil sa kahihiyan.Anong nangyari bakit ganun,Paano nito nalaman Ang nilalaman ng aking isip.May kapangyarihan kaya itong magbasa ng iniisip ng tao.

Teka! may kababalaghan na ginawa ni kapitan sa akin na basta na lang ako nitong halikan sa Labi.Nahawakan ko aKing labi,dahil ramdam ko pa rin Ang labi nito sa loob ng aking bibig.Gosh!Ang first kiss ko kinuha ni kapitan Hindi man lang nagpaalam, dapat sa magiging asawa ko lamang iyon ibibigay.

"maghanda kana,aalis na Tayo.'wika ni kapitan.Kaya inayos ko na rin aking mga gamit.