Share
Chapter 211
Natawa ako. "He's awake. He keeps on kicking every side of my tummy."
"I have something for you," he said, bago ipinakita ang bouquet of daisies na nagtatago pa kanina sa likod niya."Ismael!" reklamo ko. Bigla na lang akong napaluha dahil sa nag-uumapaw na sayang nararamdaman. "Magkakasipon ka sa ginagawa mo!"He flashed a smile. "I don't mind. As long as I can see you smile, I'm willing to give you flowers every day.""Ismael naman, eh." Niyakap ko siya at hinalikan sa pisngi. "Thank you. I love these.""I also brought you an egg pie, which you always craved." Ipinakita niya sa akin ang isang kahon ng mamahaling egg pie na palagi kong nire-request sa kaniya na bilhin niya. Mas lalo akong napangiti."Thank you, but I forgot to tell you that I want an egg pie that is extra burnt on the crust."He scoffed. "For real?" Binuksan niya ang kahon ng egg pie bago umupo sa bedside sofa. Hinawakan niya rin ang baywang ko bago akKaugnay na kabanata
Take Me Down, Professor Chapter 212
"Hindi ka pa romantic sa lagay na ito?" "Well." He kissed me softly. "If you say so, then I am." He placed his hand on my head before reaching for my lips again, but this time he deepened them. "I miss you so much, my love." Napakapit ako sa damit niya, at sinubukang bumawi ng halik. "Things in the clan are more tiring than I expected. I need you to fill my strength again." "Was it really exhausting?" I asked. "Yeah, dad is turning over all the work, so..." Bumaba ang halik niya sa leeg ko at sandaling tumigil. Napansin ko na lang na humihilik na siya, kaya naman natawa na lang ako. I stayed for a moment while my arms were wrapped all over his body, ninanamnam ang mga sandaling katulad nito. My heart is full. Ako yata ang nakapag-replenish ng energy dahil sa ginawa niya. Sumandal ako, at hinayaan lang siyang matulog sa ganoong posisyon. Ayokong istorbohin ang lalaking ito, dahil baka mamaya ako naman ang pagurin niya. Mabuti na itong nakakapahinga siya. Pumikit na rin ako,
Take Me Down, Professor Chapter 213
Dinala ako ng paa ko sa mabulaklak na paraiso ng Baguio, kung saan namin nabuo si Cal. Hindi ko alam kung bakit sa pag-apak ng paa kong muli sa lugar na ito ay nakahinga ako nang maluwag. Pakiramdam ko, sa isang iglap, nawala lahat ng sama ng loob ko sa sarili ko.It has been weeks since I decided to live by myself. Nope, hindi na nga pala ako nag-iisa. Kasama ko si Cal na ngayo'y tila ba mas lumalaki na kumpara noong huli kong iwan ang Mondalla Residences. I am living in peace. Kahit minsan ay wala akong natanggap na tawag mula kay Ismael at kahit na sino mula sa pamilya ko at sa pamilya niya. They are really respecting my decision to have some time for myself. Totoo naman daw kasi na masyadong napuno ng masasamang alaala ang buhay ko nitong mga nakaraang araw, pero dahil sa desisyon kong ito, mas nangingibabaw ang mga alaalang ginawa namin ni Ismael nang magkasama.Pinunasan ko ang luha ko sa pisngi nang muli itong tumulo. Kahit kailan talaga kapag tungkol kay Is
Take Me Down, Professor Chapter 214
I don't really know if she's aware of my requests to Ismael, but seeing her be kind to me, I don't know anymore."Are you sure you live here, hija?" tanong niya. "Opo," sagot ko. "Maraming salamat po sa paghatid sa akin," dagdag ko pa at akmang bababa na nang magsalita siya."Can I come in for a moment?"Napalunok ako. Hindi ko man alam kung anong dahilan, pero pinapasok ko siya sa bahay ko. "Pasensya na po kayo, maliit lang po ang bahay ko. Ito lang kasi ang pinakamura sa La Trinidad," paghingi ko ng paumanhin bago siya binigyan ng maliit na unan para magsilbing upuan niya."I don't mind, hija. Mas maliit pa nga rito ang kinalakhan ko. How are you now?" Hindi ako sanay na ganito ang paraan niya ng pananalita sa akin. Noon ay kung sumigaw siya ay parang galit na galit siya sa akin dahil sagabal kami sa plano niya para kay Danjer. Hindi ko alam kung anong nagpabago sa isip niya para kausapin ako nang ganito."
Take Me Down, Professor Chapter 215
Lumipas pa ang maraming araw ng pag-iisip ko hanggang sa hindi ko namalayan kung anong petsaa na ba ngayon. Mataas na ang araw, kaya napagdesisyunan ko munang magbilad at maglakad-lakad sa labas. Wala akong pasok ngayon, kaya naman libre akong mamasyal kasama si Cal.Napahawak ako sa tiyan ko nang sumipa ito nang malakas. Kasunod ay ang paghinto ng malaking puting van sa harap ko. My eyebrows knitted when it opened, pero mas ikinabahala ko ang paglabas ng mga lalaki at marahas na kinuha ang kamay ko para maipasok sa sasakyan."H-hoy! Saan niyo ako dadalhin? Sino kayo?" sigaw ko ngunit dahil doon ay binusalan nila ang bibig ko. Maluha-luha akong nagpupumilit na kumawala sa pagkakahawak nila ngunit mas malakas sila sa akin at mas marami sila. Ano na naman ito? Bakit may ganito? Sino sila? Nananahimik na ako. Patuloy akong sumisigaw at nagwawala sa loob ng sasakyan ngunit, hindi nila ako pinakakawalan. Hindi rin sila nagsasalita. Nakatalukbong ang
Take Me Down, Professor Chapter 216
"Later, Jothea. You'll know later, but for now, cooperate with me." Hinayaan ko na lang si Savannah na gawin ang gusto niya hanggang sa tuluyan niya na akong maayusan. Naguguluhan akong bumaba ng sasakyan nang akayin niya ako papunta sa isang lugar kung saan may magagandang palamuti. May mga bulaklak sa paligid. "Here." Napalingon ako sa kanan ko nang makita si Miss Levanier na may inaabot sa akin. Isang maganda at malaking palumpon ng mga daisy. "Congratulations on your wedding," sambit pa niya na siyang ikinagulat ko. Akmang tatanungin ko siya tungkol doon nang umalis na siya.My wedding? Today? How come?Lumingon ako sa kabila para sana tanungin si Sav tungkol doon ngunit maging siya ay nawala na. Nakita ko na lang sarili kong nakaharap sa malaking pintuan habang suot ang engrandeng traje de boda na hindi ko alam kung paano nagkasya sa akin ganoong medyo malaki na ang tiyan ko. Unti-unting bumukas ang pinto at sa isang iglap tila ba tumigil a
Take Me Down, Professor Chapter 217
Napatingin din ako kina Sir Mikael at Miss Elisse na kapuwa nakangiti sa akin. Ganoon din sila Miss Sapphire at ang workmates ko na hindi ko inaasahang iimbitahin din ni Ismael. Pero ang mas ikinahagulgol ko ay nang makita ang mga magulang ko na nasa likod. Mukhang handa na silang samahan akong maglakad sa aisle, pero dahil tumakbo ako ay hindi ko sila napansin."Should we proceed, or should we start from the beginning?" tanong ng lalaking magkakasal sa amin ni Ismael. Kahit sa pagkakataong ito ay hindi ko alam ang magiging desisyon ko."We should start from the beginning so she can walk with her parents," sagot ni Ismael para sa akin. Hinatid niya ako sa dulo, sa mga magulang ko, bago siya muling bumalik sa altar. Nanginginig ang mga kamay ko nang isakbit kong iyon sa mga braso ng mga magulang ko.I never thought that they would be here. Hindi ko alam na maging dito ay pagbibigyan nila ako. Patong-patong na saya ang nararamdaman ko. Kahit pa, hi
Take Me Down, Professor Chapter 218
"I pronounce you husband and wife. You may now kiss the bride."Humarap si Ismael sa akin at kahit ako'y punong-puno na ng mga luha na parang baliw dahil ngumingiti rin. Itinaas niya ang belo ko, upang pagmasdan ang mukha ko."Walang kupas," bulong niya. "You're still beautiful, my wife."Naluha ako nang halikan niya ako. Mainit at matamis. Ramdam na ramdam ko ang buo niyang pagmamahal na walang pagdadalawang-isip na inaalay sa akin.This is it. I am now Mrs. Mondalla, just like he promised me. Niyakap ko siya nang mahigpit. Narinig ko ang malakas na palakpakan ngunit hindi no'n matatalo ang malakas na tibok ng pinagsamang puso namin ng lalaking mahal ko. I am so happy that this day has come. Hindi yata matatapos ang pagpapasalamat ko sa Diyos. Umalis na ang lahat at hinayaan nila kaming maiwan sa lugar kung saan kami ikinasal ni Ismael. We decided to exchange our vows privately. Narito kaming dalawa nakaupo sa unahan habang magkahawak n
Take Me Down, Professor Chapter 219
"I promise that I will do my best to be the wife you wanted, to be the most beautiful in your eyes, and to be the sexiest in bed. Sasayawan kita sa mga araw na malungkot ka. Pasasayahin kita kahit sa mga paraang hindi ko gusto, pero ginugusto ko na rin dahil gusto mo. Mahal na mahal kita, Ismael... Mahal na mahal. Pangako ko sa 'yo na sa bawat desisyon ko, hindi na lang sarili ko ang iisipin ko kung hindi pati ikaw at ang magiging mga anak natin. Handa akong ibigay sa 'yo lahat ng mga taong natitira pa sa akin para makasama mo, sa hirap, sa sarap, sa sakit, at sa saya. I love you so much, Ismael. I love you."Pinunasan niya ang kaniyang luha na hindi ko, inaasahang babagsak na naman dahil sa mga salita ko. Hindi ko alam kung may nakakaiyak ba sa mga sinabi ko, pero natutuwa ako dahil nararamdaman niya ang sinseridad ng mga iyon.He cleared his throat. "My tiny little thing, my love, my baby, my woman, my lady, my Jothea," pagtawag niya sa akin. "I still have one la
Pinakabagong kabanata
Take Me Down, Professor Special Chapter 5.5
Take Me Down, Professor Special Chapter 5.4
Take Me Down, Professor Special Chapter 5.3
Take Me Down, Professor Special Chapter 5.2
Take Me Down, Professor Special Chapter 5.1
Take Me Down, Professor Special Chapter 4.5
Take Me Down, Professor Special Chapter 4.4
Take Me Down, Professor Special Chapter 4.3
Take Me Down, Professor Special Chapter 4.2
