Pagkapasok ko ng sasakyan ay agad nag-uunahan ang aking mga luha. Hindi mabura-bura sa isip ko ang malulungkot niyang tingin kanina. Bakit kailangan niyang magpanggap na nasasaktan siya? Diba siya naman ang nang-iwan? Siya naman ang nakalimot sa mga pinangako niya sa akin? Pero, bakit parang siya pa ang nasasaktan ngayon?Why I still have to feel this pain? Ilang taon na ang nakalipas pero bakit ang sakit-sakit pa rin? Hanggang kailan ba ako magiging ganito? Hanggang kailan ko ba siya iiwasan? Napapagod na ako. Hindi ko na alam kung ano ang dapat kung maramdaman.Ilang beses ko ng napapansin ang pagsunod-sunod niya sa akin. Hindi ba siya napapagod? Dahil ako pagod na. Gusto ko nang malimutan ang sakit pero hindi ko alam papano ako uusad kung araw-araw siyang nagpaparamdam sa akin. I can't deny that I still have feelings for him,pero takot ako...takot akong masaktan uli. Takot akong harapin ang katotohan, takot ako sa maaring mangyari. Madami akong takot na naramramdaman sa tuwing in
I was stunned when he said 'home'. He used to be my home,my safe place, may haven pero nagbago ang lahat ng bigla niya na lang akong tinalikuran.Nagmamakaawa ang mga mata niya habang nakatingin sa akin. I don't know how to react. Half of me wants to come with him, to listen to his explanation but the same time I'm scared.Pero naisip ko rin kung hindi ko siya pakikinggan hanggang kailan ako iiwas sa kanya. Habang buhay na lang ba ako mamuhay na puno ng katanungan?Paano kung mapagod siya? Kakayanin ko bang makitang masaya siya sa piling ng iba? Na maging masya siya sa babaeng tatanggap at iibig sa kanya. That thought alone is hurting me. I don't know pero pakiramdam ko nasasaktan ako kahit alam ko na wala na akong karapatan sa kanya.The last time I heard something about him is noong sinabi ng mama niya na magpapakasal na siya kay Stella. Anong nangyari? Natuloy ba ang kasal nila? Pero kung asawa niya na ito bakit sunod ng sunod pa rin ito sa akin hanggang ngayon? Balewala ba sa ka
As soon as I step my foot on his unit a familiar feeling invaded me. I miss the familiar scent, the warmth and peace when I'm with him in this place. Para akong bumalik sa unang araw na dinala niya ako dito sa condo niya.Kahit ilang taon na ang nakalipas parang naririnig ko pa ang tawanan naming dalawa sa sala tuwing wala siyang pasok. Ang mga tawanan at tuksuhan namin sa tuwing nagluluto kaming dalawa sa kusina.It's like this place is bringing me back to the times when I'm most happy, nung mga panahong kahit nababagot ako masaya pa rin akong naghihintay sa kanyang umuwi sa araw-araw.Especially those times when he will say I'm his home. Nung mga panahong wala akong ibang iniisip kundi siya lang at paano ko siya mapapasaya. Yong mga panahong wala kaming problema.Inilibot ko ang aking tingin sa paligid, walang pinagbago maliban sa isang painting ng magkapareha na nakatalikod at nakaharap sa papalubog na araw. Naka-frame na ito ngayon at nakasabit sa living room niya.That painting i
Isang malakas na suntok ang sumalubong kay Luke, pagkabukas niya ng pinto. I'm startled at halos di ako makagalaw sa aking kinatatayuan. Hindi ko inaasahang saktan ni Kuya Nate si Luke.Pero ang pinagtataka ko ay hindi man lang siya lumalaban. Hinayaan niya lang na suntukin siya ni Kuya.Nakita kong may mga tauhan din nakasunod kay Kuya , pero ni isa, walang nagtangkang awatin si Kuya.Kung dati madaming nakiusyoso, ngayon ni isa, walang naglakas loob na lumabas sa mga unit nila.Ilang suntok na ang pinakawalan niya pero hindi parin pumapalag si Luke. Kumakalabog na ang dibdib ko sa sobrang takot. Baka masobraan ng suntok ni Kuya, paano na lang kung may mangyaring masama kay Luke?"What did you do to my sister?" Kuya's voice boomed around the building."Kuya stop, please...please..." saway ko sa kanya ng makabawi ako. I'm already shaking. Awang-awa ako sa kalagayan ni Luke. "Please kuya...please s-stop." hindi ko alam kong may lumabas ba na boses sa akin dahil patuloy pa rin si Kuya s
"Good evening Architect, Dra..." magalang na bati ni Luke sa mga magulang ko, pagkaalis ng sasakyan ng mga magulang niya."What's good in the evening Mr. Contreras?" seryosong tanong ni Dad kay Luke kaya napayuko ito. "What did you do to my daughter?" nakita ko ang pagkunot ng noo ni Dad. Bigla akong kinabahan ng makita kung nakakuyon ang kanyang kamao at nakaigting ang kanyang mga panga.Gusto ko sanang sumabat sa usapan pero marahang pinisil ni Mommy ang kamay ko. Nang tumingin ako kay Kuya, seryoso lang din itong nakatingin kina Dad at Luke. Parang alam ko na ang susuond na mangyayari, wag naman sana. Kawawa naman ang baby Luke ko, madadagdagan na naman ang mga pasa nito."I'm sorry, Architect..." humakbang si Luke palapit kay Dad ngunit isang malakas na suntok ang dumapo sa pisngi niya. I can't believe that Dad can punched like that. Sobrang lakas ng pagkasapak niya kay Luke."Oh my God, Dad.." Napatili ako sa sobrang gulat. Pati si Mommy ay nabigla din sa pananapak ni Dad kay L
After that night naging maayos ang lahat sa pagitan nina Luke at ng mga magulang ko. Si Kuya, tahimik lang but I think okay na man din sa kanya. Nakikipag-usap na din naman ito kay Luke kahit papano. Though minsan nakikita kong kumukunot pa rin ang kilay ni Kuya sa tuwing nahuhuli niya kaming nagbubulungan o di kaya naglalambingan ni Luke. Kung ano-ano din kasi ang kalokohang sinasabi nito sa akin. Simula nang maging open kami kina Mom at Dad hindi nahihiya si Luke na ipakita sa kanila kong gaano ito ka lambing sa akin. He's very clingy at halos ayaw ng humiwalay sa akin. Kung pwede nga lang sigurong ilipat lahat ng gamit niya dito sa mansion ginawa niya na.Hindi na din masyadong bugnutin si Kuya ngayon, yon nga lang masyado naman itong tahimik. Mas tahimik pa sa dating siya. One time, narinig ko sa usapan nila Gaden na wala pala dito sa bansa si Veronica. Tinutukso niya pa si Kuya na sundan ito pero as usual halos di rin naman masyadong nagsasalita si Kuya sa kanya. Hindi ko ng
"Naunahan pa tayo Brute, akalain mo yon?""Bakit, anong akala mo sa semilya ni Contreras, Expired? gagong 'to.""Hoy Gago! Bunganga mo, baka semilya mo ang ma-expired kapag narinig ka ni Nathaniel!""Shhh, wag kayo maingay baka magising si princess, mapapagalitan tayo ni Nate. Hindi pa nila alam, narinig ko lang yan doon sa nurse kanina.""Tama, mainit pa naman ulo nun lalo na ngayon wala dito si baby girl niya.""Hoy mga gago! Wag niyo idamay kapatid ko! Kalalaking tao chismoso. "Nakaramdam ako ng konting pagkahilo dahil nauuhaw ako, pero feeling ko mas nahihilo ako sa ingay ng bulong-bulungan ng mga kalalakihang andito ngayon sa silid kung nasaan ako. Dahan -dahan kong idinilat ang aking mga mata at nabungaran ko ang limang kaibigan ni kuya na nagtutuksuhan at nagbabatukan pa sa may sofa ilang dipa mula sa may paanan ko. I forgot their names but their faces are familiar to me.Where am I? Nalilito kong inikot ang aking paningin dahil hindi pamilyar sa silid, and then I remember
Tatlong araw pa akong namalagi sa hospital.Gusto ko na sanang lumabas kinabukasan pero ayaw ni Mom. She insisted that I have to stay para maalagaan ako ng husto. Kahit sa palagay koy ayos naman ang kalagayan ko.Kahit pa nasa VIP room ako sa hospital namin hindi pa rin ako komportable. Ayaw ko sa amoy, mas gusto kong magpahinga sa mansion o di kaya sa condo ni Luke.Gusto kong magpahinga sa paborito kong upuan. Weird pero napapansin kong nitong mga huling punta ko sa unit niya gustong-gusto kong nagpapahinga doon sa tantra at syempre alam ko na ang susunod na mangyayari.Hindi ako tinitigilan ni Luke hanggat hindi ako bumibigay sa kanya na gustong- gusto ko din naman. Naadik ako sa sarap na dulot ng pagmamahal ni Luke lalo na sa tuwing nagiging isa ang katawan namin.Naalala ko pa nga nung unang kita ko doon sa upuan hiyang-hiya ako sa kanya. I realized how naive I was before. I could still remember my expression while sitting comfortably in that chair not knowing it's real purpose. M