Chapter 24

Sometimes you have to get through the worst to get to the best. Pero sa puntong ito ng buhay ko parang gusto ko nalang bumalik sa amerika sa kahihiyang aking ginawa. I've been through the worst and so far this is the worst among the worst.

Jusko sobrang nakakahiya ang ginawa ko. I look like a freaking maniac in front of him and his friends. Bakit ba kasi sa dinami dami ng dapat kung isipin yun pa talaga ang pumasok sa isipan ko?

Seriously Myra Gwy, sa harap ng pagkain yung...nyetang talaba mo talaga ang naisip mong kainin niya? Are you that dry? Tuyong-tuyo ka na ba talaga?

Kung pwede lang na hilinging lamunin ako ng lupa hiniling ko. Nakakahiya! As in nakakahiya!

Wala ni isa sa kanilang nagsalita pero bakas ko ang pinipigilang tawa ng mga ito. I know, by simply looking at their moving shoulders they are just suppressing their laughter. Kung hindi lang siguro ako ang nasa harapan malamang sa malamang kanina pa nagtatawanan ang mga ito.

I'm hundred percent sure that they heard what Cal