Napaigik ako ng maramdaman ko ang sakit habang dahan-dahan niyang pinapasok ang kanyang kahabaan sa akin.Hindi ko inaasahan na ganito pala kasakit parang may napunit sa loob."Ouch...it hurts Nathaniel." I cried.Pakiramdam ko may humihiwa sa loob ng pagkababae ko. I tried to push him pero hinigpitan niya ang pagkakayakap niya sa akin."I'll be gentle,Hon, promise..." he said and kissed my mouth to divert the pain.I can feel his throbbing manhood slowly entering me at pakiramdam ko para akong mapipilayan sa sobrang sakit nito."Relax your muscle, Hon...just let me in." Masuyong pakiusap niya sa akin. Muli niyang inangkin ang mga labi ko pero nararamdaman ko pa rin ang sakit."Hindi pa ba nakabaon lahat?"Gusto ko na lang hilain niya ito palabas kasi sobrang sakit talaga. Kahit na mamamasa na ito at madulas hindi kinaya ng pagkababae ko ang laki at haba ng alaga niya. Pakiramdam ko tuloy nawarak ang pinakaiingatan kong bulaklak."Halfway, Hon..." sagot niya sa akin. Kalahati pa lang p
Pain took over the moment I set foot in my unit. I was lost for words. I was blanked. Hindi ko alam kung ano ang una kong gagawain. Umiyak lang ako ng umiyak. Namamanhid ang katawan kong umupo sa sofa. Binaluktot ko ang aking tuhod at niyakap na parang doon ako kumukuha ng lakas. Punong-puno na ng luha ang aking mukha na halos wala na akong makita. Wala akong mapagsabihan sa katangahang ginawa ko. Wala akong ibang pwedeng sisihin kundi ang sarili ko. It's my first time to feel this kind of pain. Why do I need to feel this? Sobrang sakit na hindi ko maipaliwanag. Ganito ba ang magmahal? Kasi kung ganito pala ayoko na. Tang-ina! Ang sakit sakit. Is it even love? Hindi ko na rin alam kong ano ba talaga ang nararamdaman ko. Isa lang ang sigurado ako. Masakit! Sobrang sakit ng ginawa niya sa akin. Umalis ng di man lang nagpaalam. Daig ko pa ang na hit and run. Tang-ina mo, Gago! Di ka man lang nag-iwan ng sulat para may remembrance sana ako! Gusto kong pagtawanan ang aking sarili. The
Kinabukasan maaga akong nagising dahil nag-set ako ng alarm. I have to call my lawyer to ask about my annulment. Pero hindi paman ako natapos sa morning routine ko mas nauna pa itong tumawag sa akin."Good morning,Attorney. I hope it's a good news." I said in low voice hoping to hear some good news early in the morning.Well I'm really expecting that he will sign that damn papers, 'yon ay kung totoong valid ang lintek na kasal na yon.Ano naman ang mapapala niya kung hindi siya pipirma diba? In the first place he's the one who dumped me."Miss Valderama, Mr. Castillo's lawyer called me that his client declined to sign the annulment we sent to them."Oh so the marriage is real?I'm surprised pero agad din akong nakabawi. Knowing the a**whole in a short period of time hindi na ako nagtataka kung papahirapan niya ako.Hindi ko maintindihan kung anong pinaglalaban niya gayong siya naman ang umalis ng hindi nagpapaalam. May pa emergency pa siyang nalalaman. Emergency his ass!"What are the
"Good evening Mommy..." masayang bati ko kay Mom.Just now I came home from my days of hibernating and doing nothing. The next day after I received food deliveries from unknown person I decided to leave my unit. Ayoko ng may nagti-trip sa akin at naawa din ako sa mga riders kung hindi ko tatanggapin ang delivery so better I leave my unit.Sinabihan ko rin ang guard at reception just in case may maghanap sa akin na sabihing wala ako. Baka kasi may magpapadala na naman ng pagkain sa akin.Good thing at wala naman itong lason kundi tiyak tigok na ako ngayon. I decided to stay in a hotel just few blocks from my condo. "Good evening, Princess. How's everything? Are you feeling better now?" Tanong ni Mom sa akin at giniya ako papuntang living room. "Do you wanna eat first?""I'm good, Mom..." sagot ko. Hoping to be better, gusto ko sanang idagdag pero pinili ko nalang na tumahimik.Halata ang pag-aalala sa mukha ni Mommy and it somehow makes me feel guilty. She should not be stressed lalo
"Can we talk now?"Hindi ako nakasagot agad. Tumatanggi ang utak ko pero gustong-gusto naman ng puso ko. I won't deny that. Maybe it's the right time for us to talk. Once and for all gusto ko na rin matuldukan na kung ano man ang meron kami, kung sakaling meron man...Pero ito nga ba ang gusto kong mangyari? Bakit ngayon pa lang parang nasasaktan na ako? Mabuti na lang at andito kami sa tagong bahagi ng parking, walang mga taong dumaraan. Hindi ko alam paano nangyari pero kaming dalawa lang ang nandito."Please , Chrystelle..." he muttered, with that simple words parang pinipiga na ang puso ko. Bakit pakiramdam ko hindi lang ako ang nasasaktan dito?I nodded without looking at him. Hindi ako makalingon sa kanya dahil natatakot akong makita ang emosyon sa kanyang mga mata. Natatakot at nasasaktan ako dahil maalala ko lang kung anuman ang namagitan sa amin kahit panandalian lamang.In a short span I know that he meant something to me. Hindi ako masasaktan ng ganito kung balewala lang d
Kinabukasan maaga akong gumising para sabayan sina Mommy at Daddy. Dito din natulog si Kuya Derick, pinuntahan niya pa ako sa room ko kagabi. Nagtaka pa siya kung bakit namamaga ang mga mata ko at hindi ako pumunta sa reception nina Kuya Hendrick. Dinahilan ko na lang na bigla akong inatake ng migraine kaya ako umuwi. Gusto niya pa sana akong dalhin sa hospital kagabi pero sabi ko ayos na ako.Ngayon ko din sasabihin sa kanila na aalis ako sa makalawa. Gusto ko nga sana bukas na din kaso ayoko din namang makisabay kina Kuya Hendrick at Ava dahil tiyak na malulungkot si Mommy kung bigla kaming magsabayang umalis lahat.Aalis sila bukas buong pamilya kasama ang kambal para sa honeymoon nila. Si kuya Derick hindi rin naman naglalagi dito sa mansion, kaya palipasin ko na lang kahit isang araw. Mamayang gabi na din pala ng gabi ang dinner na sinasabi ni Mommy. Dinner kasama si Tita Divine at Tito Nathan. Ayoko sanang sumama sa kanila pero nahihiya akong tumanggi dahil sabi ni Mom gusto a
"Please let me explain, Hon..." His voice is pleading. " I can't...I can't...let you go..I'm so s-sorry... I-I'm so sorry, wife."" tuluyan na ngang pumiyok ang boses niya.Bakit parang ang dali-dali lang sa kanyang paglaruan ang damdamin ko? Anong akala niya sa akin robot na walang pakiramdam? Pero bakit ang sakit sakit sa puso marinig ang mga sinasabi niya? hindi ako gumalaw at hinayaan ko lang siyang yakapin ako.For tha last time gusto kong madama ang init ng mga yakap niya. Dahil pagkatapos nito magbabago na ang lahat at hindi ko alam kung may pagkakataon pa ba akong madama uli ang mga yakap niya.Naramdam ko pa ang pagyuyog ng katawan niya habang nakayakap siya mula sa aking likuran. I sobbed because the pain I felt yesterday started to consume me again. Bumalik lahat sa akin ang masasakit na salitang binitawan niya kahapon, mga salitang nagpamulat sa akin sa katotohanan.I tried to remove his arms again pero lalo niya lang hinigpitan ang pagkakayakap sa akin. Isiniksik niya an
Pakiramdam ko nabingi ako sa sobrang lakas ng kaba ng aking dibdib. Hindi ko alam kung narinig ba ng mga magulang namin ang huling salitang sinabi niya.Bakit ba kasi hindi siya marunong makiramdam? Kailangan pa ba talagang dugtungan ang pagbati niya sa akin?Muli akong yumuko. Ayokong makita ang mapanuring tingin ng mga magulang namin sakaling narinig nila ang sinabi ni Nathaniel.Bwesit talaga ang lalaking to. Gusto niya pa atang ipaalam sa lahat na asawa niya ako.Hindi niya ba naintindihan na nakipaghiwalay na ako sa kanya kanina? Tsaka hindi ba siya natatakot kay Daddy? How about sa mga Kuya ko? Baka hindi lang suntok at tadyak ang aabutin niya."What did you say,anak?" Si Tita Divine ang unang nakabawi. Tahimik din sina Mom pati si Tito Nathan na halatang hinihintay ang sagot niya.Agad kong inapakan ang paa ni Nathaniel para patahimikin siya pero ang loko talaga atang nanadya."Ouch!" Sabi niya na akala mo talaga aping-api sa pagkakaapak ko sa kanya. Kunot noo pa itong tumingin
NATHANIEL DEVON'S POV"Who are you? Why are you playing with my Kuya's ball?"Malditang tanong ng bunsong kapatid ni Hendrick at Derick sa akin, kanina ko pa ito pinagmamasdan habang naglalro siya ng barbie niya. She's different from other kids playing their barbies, kasi yong iba sinusuklay suklay pero siya binibitin niya patiwarik ang barbie niya at sinasakal sakal niya ito gamit ang isa pa.Siguro nasa limang taong gulang ito. Nakapamaywang pa na akala mo talaga ay ninakaw ko ang bola ng kapatid niya. Hiniram nga lang eh, 'nong akala niya sa akin walang ganto? Meron din kaya akong bola sa bahay, hindi ko lang nadala."Are you deaf? Are you mute? Why are you not talking?"Hinawi niya pa ang kanyang buhok sa likod tsaka muling namaywang. She looks pretty in her dress sana kaya lang biglang pumangit kasi pangit ang ugali. Ke bata bata pa ang suplada na. Halos mag-isang linya na ang kilay nya habang natingin sa akin. "What?" Maarteng tanong niya sa akin. Pinamaywangan nya pa ako.l na a
"Meeting adjourned. Goodnight everyone."It's another tiring day but at the same time productive. Sa ganitong paraan ko nilibang ang aking sarili mula ng dumating ako dito sa Amerika.It's been a while, ang bilis lumipas ng mga araw. Hindi ko namalayang anim na buwan na pala ako dito.I continued my therapy and treatment here in US,so far hindi na ako inaatake ng depression.I'm good,masasabi kong ayos na ako. Nakakatulog na din ako ng maayos. Though minsan naalala ko pa rin si Natasha, iniisip ko na lang na sana nasa maayos siyang kalagayan.I'm still hoping that one day magkikita kami ulit ng anak ko. Alam ko naman kasi noon pa, na kinuha siya ng totoo niyang ina. I'm just in denial 'coz I didn't expect that, time will come she will take my daughter away from me.Bago pa man ako nakapagdesisyon na pumunta dito sa US, alam ko na lahat. Actually noon ko pa alam ang tungkol kina Ate Vilma, Celine at Milo.Ipinagtapat na ito sa akin ni Nathaniel pati ng pamilya ko pero ayokong makinig,
(Maraming salamat sa inyong patuloy na nag-aabang sa update ko. This story is the one who made me cry a lot. Yong ilang ulit akong nagbago ng mga chapters para lang hindi masyadong masakit para sa akin. I so love Veronica and Nate na feel ko din ang pain nila. Isang chapter na lang matatapos na.)________________________________________"I'm so sorry, Hon..."Nate is kneeling in front of me, crying like a lost kid. Apologizing over and over something that he didn't do. It's not his fault that Natasha is missing, pero araw-araw itong humihingi ng tawad sa akin sa kasalanang di niya naman ginawa.It's been five months. Halos halughugin na nila Nathaniel ang buong Pilipinas pero hindi parin mahanap ang anak namin."Please stop saying sorry Nate. We both know that it's not your fault." I am controlling my emotion not to have another breakdown. I can't be weak now. Tama si Mommy, hindi lang ako ang nasasaktan dito. Nathaniel loves my daughter so much that even if he's not talking I know he
"Tahan na, Princess, mahahanap di si Natasha. Maibabalik din sa atin ang anak mo."Tahimik lamang akong nakikinig kay Mommy habang tumutulo ang mga luha ko. Kanina nya pa ako pinapatahan pero wala na atang kapaguran ang mga mata ko, wala na sigurong katapusan itong mga luha ko. It's more than a month, hindi pa rin nahahanap ang Natasha ko. Sa bawat araw na dumadaan para akong mamamatay sa sakit ng pagkawala ng anak ko. Simula ng mawala si Tasha araw araw na lang akong umiiyak dito sa aking silid. Wala akong kinakausap. Ayokong makipag-usap kahit kanino. Ang gusto ko lang ngayon makita na ang anak ko at lumayo sa lugar na ito.Hindi ako makatulog ng maayos. Sa bawat pagpikit ng aking mga mata ay ang mukha ng anak ko ang aking nakikita. Naririnig ko ang mga tawa niya. Ang boses niya na tinatawag ang pangalan ko. My poor Natasha..my sweet pumpkin...Ano na kaya ang nangyayari sa kanya ngayon? Hindi ko alam kung inaalagaan ba siya? Kung maayos ba ang kain niya... ang tinutulugan niya..
"Babe, I miss you." bungad sa akin ni Cassandra. Kauwi niya lang galing states the other day. She contacted me last night dahil gusto niya daw makipagkita sa akin ngayon.As usual my bubbly bestfriend is back. She looks so happy and I'm happy for her too. I guess her stay in US taught her a lot. Ibang-iba na din ang aura niya ngayon, sobrang aliwalas lang tingnan ng mukha niya."Are you okay?" tumango ako saka yumakap sa kanya."I miss you Cass..."Ang kaninang ngiti niya ay napalitan ng pag-aalala. "Why you look sad? Something's bothering you, Babe?Inangat niya pa ang mukha ko para tingnan ako sa mga mata at doon ko na hindi napigilan ang pag-uunahan ng mga luha ko. Pakiramadam ko ngayon, nakahanap ako ng taong pwede kong mapagsabihan kung ano man ang nararamdaman ko, kung ano ang mga gumugulo sa akin ang kung gaano kabigat ang dibdib ko."What happened?" Tanong niyang puno ng pag-aalala. Giniya niya pa ako sa tabi ng inuupuan niya. Ang sana masaya naming pagkikita ay naging malungk
Nate's POV"Don't be a coward, Dude, Maiintindihan ka din ng mga in-laws mo. Kung ako sayo sabihin ko na kay Veronica. Asawa mo yun, dapat wala kang tinatago sa kanya.""Tang-ina naman, Montenegro.Kung sana ganun lang kadali ang lahat. Paano ko sasabihin sa asawa ko? Saan ako magsisimula? Anong uunahin ko? "Maaga palang ito na ang topic namin ni Montenegro. Gusto niyang sabihin ko kay Veronica ang lahat ng mga nangyayari at pagkatapos kausapin ko din itong sa Paris muna o sa States mamalagi para hindi siya mapahamak. But knowing my wife alam kong hindi ako iiwan nito kapag nalaman niyang pati ang buhay ko ay nanganganib.How can I tell her about the kidnapping case kung hanggan ngayon hindi pa naman alam kung sino ang mastermind? Paano ko sasabihin sa kanyang alam na ng mga magulang niya ang tungkol sa pagpapakasal namin. Paano ko sasabihing pupunta muna kami sa ibang bansa dahil kailangan kong samahan saglit ang kapatid ko? Ngayon lang ako naging ganito, yong tipong hindi ko alam ku
Nathaniel's POV"Where's my sister?"Andito kami ngayon sa warehouse, dala ang babaeng nagngangalang Myrna. After hours of waiting na tyempuhan din ito ng mga tauhan ko na lumabas dahil bumili ng pagkain niya. Wala na itong nagawa ng isakay ito ng mga tauhan ko sa van at dinala dito.Kanina pa ito umiiyak at nagmamakaawa na wag namin siyang patayin. Bakas sa boses ang takot nito, siguro iniisip niyang isa kami sa mga gustong magpapatay sa kanila ng kinasama niya."Sagot!" Malapit ng maubos ang pasensya ko. We've been asking her countless time, pero ayaw nitong magsalita. Hindi siya naniniwalang kapatid ko si Nathalia na tinatawag niyang Clea.Kinasa ko ang aking baril sa harapan niya at doon ito natigilan. "I'm not kidding, woman! Sabihin mo sa akin kung nasaan ang kapatid mo kung ayaw mong humantong tayo--""Nasa mga Contreras siya nagtatrabaho. Katulong...k-katulong si Clea ng mga Contreras...Elena Contreras.""Fuck! Tawagan niyo si Milo!"I knew it, that girl has something kaya i
Nate's POV"Did you tell her the real score, Dude?"Napatigil ako sa pag-inom dahil sa tanong ni Montenegro. Padabog kong binaba ang baso ng alak na muntik pang mabasag. Hindi lang itong ang unang beses niyang tinanong sa akin simula nung malaman naming si Veronica ang target ng mga kidnapper.Isa sa kidnapper ang natagpuan namin at inamin nya sa amin na napagkamalan lang ang kapatid ko. Yun lang ang tangin nakuha namin sa kanya dahil nung binalikan namin ito wala na. Pinapatay na ng mastermind nila. Hindi niya na rin naituro sa amin kung saan ang nagtakas sa kapatid ko kasi wala na din silang balita pagkatapos nagka-onsehan. Sinabi nitong may kasama silang babae, yun at ang kinakasama niya ang tumakas kay Nathalia. Muntik ko pa siyang mabaril nang sinabi niyang baka patay na din ang kapatid ko dahil hinhunting na ang mga ito. Ilang taon na ang nakalipas pero umaasa akong buhay siya. Nararamdaman kong buhay ang kapatid ko at hindi ako nawawalan ng pag-asa na balang araw magkikita k
I woke up feeling dizzy. Pakiramdam ko nanginginig pa rin ang katawan ko sa takot sa nangyaring barilan kanina. Dahan-dahan kong minulat ang aking mata para alamin kung nasaan ako pero ang mukha ni Nathaniel ang bumungad sa akin. Andito na ako sa silid ko ngayon. Ang huling naalala ko kanina ay yakap ako ni Daddy ng mawalan ako ng malay. Tatayo na sana ako ngunit may kamay na pumigil sa akin."Hon...""What are you doing here, Mr. Castillo?""Hon...please let me ex--""Get out! I don't want to hear anything from --"Hindi ko na natapos ang nais kung sabihin dahil biglang pumasok si Kuya Derick at agad pinalunan ng suntok si Nathaniel. Nanigas ako sa aking pwesto."I already warned you, A**hole!" he shouted at Nathaniel and again punch him in the face. " "You're messing my sister's life again, Fucker!" I thought Nathaniel will fight back but he just let Kuya Derick gave him strong punches. Kaliwat kanang suntok na sobrang lakas ngunit tinatanggap lang niya. Ni hindi mana lang ito umi