27 Elena In Her First Leading RoleClaire ay mapait na ngumiti nang marinig niyang may umaawit sa tabi niya ng isa sa mga sikat na kanta ni Barry Manilow, "Somewhere Down the Road.""Hindi pa ako handang muling magkrus ang ating landas. At hindi ko alam kung kailan ako magiging handa na makita ka ulit," mahinang bulong niya sa sarili habang bumabalik sa kanyang isipan ang masakit nilang pagtatagpo ng kanyang unang pag-ibig noong nakaraang taon.Mabilis niyang iniling ang ulo, na para bang tinatanggal ang lahat ng mga alaalang iyon sa kanyang isipan.Hindi ito ang tamang oras para bumalik sa nakaraanâmay mas mahalaga siyang kailangang gawin ngayon.Nang magpalit mula pula patungong berde ang ilaw ng trapiko, agad siyang tumawid sa pedestrian lane at tinungo ang kanyang destinasyon."Cut!" sigaw ng direktor, senyales na tapos na ang shooting para sa isang TV talk show.Nagpalakpakan ang mga staff at crew, halatang maluwag ang kanilang loob at kuntento sa kinalabasan ng shoot. Tumayo ang
Sa wakas ay nakarating na SI Claire sa Building C, kung saan mangyayari ang meeting.Inayos niya ang magulo at kulot niyang buhok bago siya pumasok sa loob. Kailangan niyang maging presentable ngayong arawâĶDumiretso siya patungo sa elevator at pinindot ang pindutan para sa ika-14 na palapag. Muling tumaas ang kanyang kaba dahil tiyak niyang makakatanggap siya ng matinding puna mula sa kanyang Boss.Napakahirap palugurin ng kanyang Boss, ngunit pinili niyang tiisin ang kanyang mga pagsabog ng galit upang maabot ang kanyang pangarap na maging isang matagumpay na manunulat.Huminga siya nang malalim upang pakalmahin ang sarili nang makarating siya sa ika-14 na palapag."Well, heto na akoâĶ" mahinang bulong niya habang naglakad papunta sa conference room.==================================Makalipas ang Ilang Oras.Si Claire at ang kanyang Boss na si Erica ay kinakabahang naghihintay ng feedback ng Direktor tungkol sa kanilang isinumiteng manuskrito."Hindi ka ba makakaisip ng ibang kwent
Kinagabihan.Nakatayo si Giselle sa harap ng isang matayog na gusali kung saan nagtatrabaho ang kanyang pinsan na si Claire. Kakakuha lang niya ng kanyang sahod ngayong araw, at naisipan niyang yayain si Claire na kumain sa labas ngayong gabi."Hmm... Overtime na naman kaya siya?" naisip niya sa sarili.Aakma na sana siyang tawagan ang kanyang pinsan nang may tumawag sa kanyang pangalan.â---Giselle? Anong ginagawa mo rito?â Agad na ngumiti si Claire nang makita ang kanyang pinsan.âWell, kakasahod ko lang, at naisip kong yayain kang maghapunan... at mag-enjoy ng isang baso ng beerâĶâ sagot ni Giselle.Tinitigan siya ni Claire na parang may pag-aalinlangan.âBakit? May espesyal na okasyon ba?â tanong nito, halatang nag-iingat.Napailing si Giselle at pailing-iling na tumingala sa langit matapos marinig ang sinabi ng pinsan.âWala namang espesyal na okasyon, gusto ko lang magkaroon tayo ng Girlâs Night Out! Kasalanan na ba âyon?â pabirong sabi niya, iniisip kung gaano kapraning ang kany
Samantala...Habang nagmamaneho si Lance Hudson papunta sa C Building, iniisip niyang kailangan niyang magpakita sa kanilang Talent Agency dalawang beses sa isang linggo.Pagkaparada niya ng kotse, tamang-tama namang tumunog ang kanyang cellphone."Ano na naman ito, Nathan?" agad niyang tanong sa kanyang manager."Nasa C Building ka na ba?" tanong ni Nathan mula sa kabilang linya."Huwag kang mag-alala, nasa MBN parking lot na ako. At wala akong balak tumakas gaya ng dati," sarkastikong sagot ni Lance."Mabuti naman. Papunta na rin ako. Kita tayo mamaya."Matapos ang kanilang pag-uusap, saka lang bumaba si Lance mula sa kanyang sasakyan.Kasabay nito..."Bakit mo ninakaw ang manuscript ko, Miss Erica? Bakit mo pinalalabas na ikaw ang orihinal na manunulat ng script?" Sa wakas ay nagkalakas-loob si Claire na itanong ito."Hindi ko alam ang sinasabi mo. Inaakusahan mo akong ninakaw ang script mo? At bakit ko naman gagawin âyon? May ebidensya ka ba para patunayan âyan? Mag-ingat ka sa mg
Pumasok si Claire sa lobby ng BigBang Movie Production, kung saan siya magkakaroon ng pagpupulong kasama ang CEO ng kumpanya at ang Direktor na makikipag-usap sa kanya tungkol sa bagong proyekto ng pelikula na batay sa kanyang isinulat na manuskripto.Ilang minuto ang lumipas, patungo na siya sa Pribadong Opisina ng CEOâĶNanginginig ang buong katawan ni Claire sa labis na pananabik. Pagpasok nila sa Conference Room, mainit siyang tinanggap ni Ginoong Jack Thomas, ang CEO ng BigBang Movie ProductionâĶâMaraming salamat sa pagtanggap sa aming alok, Claire. Hindi mo pagsisisihan ang iyong desisyon,â wika ng Pangulo ng kumpanya sa magiliw na paraan.âMaraming salamat po sa pagbibigay sa akin ng pagkakataon, ginoo,â magalang na sagot ni Claire.âMaupo ka muna at pag-usapan natin ang maliliit na detalye habang hinihintay pa natin ang ibaâĶ Ngayon, nais mo ba ng anumang maiinom tulad ng kape, tsaa, o soda?â tanong muli ng lalaki.âTubig na lang po, salamat.âIlang minuto pa ang lumipas, nagsim
âKailangan nating kunan ang karamihan sa mga eksena sa Brentwood Creek, Lolo,â paliwanag ni Claire.âPero kaya mo ba? Ang pagbabalik doon ay magpapaalala saâyo ng lalaking iyon...â maingat na tanong ng kanyang Lolo.âMatagal na iyong nangyari, Lolo. Hindi na ako maapektuhan niyan.â Mabilis na sagot ni Claire.Ngunit sa kaloob-looban ng kanyang puso, nakakaramdam siya ng takot at kaba sa kung ano ang maaaring mangyari kapag muling tumapak sa Brentwood Creek. Babalik siya sa lugar kung saan niya unang naranasan ang umibig. At doon din niya naranasan ang kanyang unang pagkawasak ng pusoâĶâHoy, BernardâĶâNapahinto si Bernard sa pagkain ng kanyang almusal nang batiin siya ng kanyang manager at matalik na kaibigan, si Frank.âMagandang umaga, Frank,â sagot niya.âHanda ka na ba para sa unang araw ng shooting?â tanong ni Frank habang umupo sa upuan malapit sa kanya.âSiyempre.â Sagot ni Bernard bago humigop ng kape.âNga pala, nabasa mo na ba ang bagong balita tungkol sa karibal mo sa showbi
Sa parehong orasâĶBagaman pagod, masaya si Claire sa kinalabasan ng kanilang ikalawang araw ng pag-shoot. Walang anumang naging aberya, at excited siyang tapusin ang nalalabing walong episodes ng kanilang teleseryeâĶNakaramdam siya ng lungkot dahil sa loob ng ilang araw, aalis na sila sa Brentwood Creek. Marami siyang mami-miss sa bayang ito kapag bumalik na sila sa malaking lungsod. Pero ipinangako niya sa sarili na babalik siyang muli sa hinaharapâĶ"Claire."Napatigil siya sa paglalakad nang marinig ang pamilyar na tinig na iyon. Isang tinig na hinding-hindi niya malilimutan sa buong buhay niya.At gaya ng inasahan niya, walang iba kundi si Bernard Benson ang nasa harapan niyaâang kanyang matalik na kaibigan noong bata pa sila, at ang una niyang pag-ibig."Claire, maaari ba tayong mag-usap?" pakiusap ni Bernard sa kanya.Tinitigan lang siya ni Claire. Walang maniniwala na si Bernard Benson, isa sa pinakasikat na aktor sa bansa ngayon, ay minsang naging kasintahan niya noong kabataan
"Ako si Giselle. Ako ang nakababatang pinsan ni Claire," pagpapakilala ni Giselle sa sarili."Ikinagagalak kitang makilala, Giselle. Ako siâ" Magsasalita na sana si Lance upang ipakilala ang sarili, ngunit biglang sumabat si Giselle."Sino ba naman ang hindi nakakakilala saâyo? Ikaw si Lance Hudson, isa sa pinakasikat at pinakagwapong aktor sa bansa. Pwede ba akong humingi ng autograph mo?" bigla nitong hiling.Hindi napigilan ni Lance ang ngumiti habang pinagmamasdan ang pinsan ni Claire."Siyempre."Naramdaman ni Lance na magiging maayos ang pakikitungo nila ni Giselle. At kung magiging maganda ang takbo ng lahat, baka sakaling matulungan siya nito na mapalapit kay Claire...Pagkalipas ng Ilang Araw...Nagpasya si Lance na pumunta sa bahay ni Claire para sa isang mabilisang pagbisita. Tumawag sa kanya ang nakababatang pinsan ni Claire, si Giselle, upang ipaalam na nakalabas na sila ng ospital.Magiliw siyang pinapasok sa bahay ng lolo ni Claire. Iniabot ni Lance ang dala niyang bouq
Isang Buwan ang LumipasMula sa malayo, pinagmamasdan ni Madeline ang mga bata sa Heavenâs Door Orphanage habang abala sila sa pag-aani ng prutas at gulay mula sa kanilang hardin.Muling bumalik sa kanyang isipan ang araw nang tuluyan niyang natuklasan ang kanyang tunay na pagkatao at ang kanyang tunay na amaâsi Shun Saito, ang may-ari at tagapagtatag ng Heavenâs Door Orphanage.Bagaman isang buwan na ang lumipas mula nang pumanaw ang kanyang ama, dama pa rin niya ang panghihinayang. Huli na nang malaman niya ang kanyang tunay na pagkatao, ngunit tinanggap na rin nila na panahon na ng kanyang ama upang makapiling ang Makapangyarihang Lumikha.Dahan-dahan siyang nakaka-move on sa tulong ni Tiya Yumi, ng kanyang matalik na kaibigang sina Peppy at Rachel, at ng mga bata sa ampunan.Gayunpaman, hindi na niya gaanong nakikita si Oliver mula nang ihatid nila sa huling hantungan ang kanyang ama.Miss na miss niya ito, ngunit wala siyang karapatang maramdaman iyon dahil wala namang namamagita
Tumakbo si Oliver na parang nawawala sa sarili habang mabilis siyang dumaan sa pasilyo ng ospital kung saan nakakonfine si Uncle Shun.Nakareceive siya ng emergency na tawag mula kay Aunt Yumi, at sinabi nito na lumala ang kalagayan ng matanda dahil sa komplikasyon sa puso.Inilipat na siya sa Intensive Care Unit para sa masusing obserbasyon. Kailangan niyang sumailalim sa open-heart surgery sa lalong madaling panahon, ngunit nasa listahan pa rin siya ng mga naghihintay para sa isang donor ng puso...Pagpasok ni Oliver sa silid, nakita niyang natutulog si Uncle Shun, napapalibutan ng iba't ibang tubo sa katawan. Nasa tabi nito si Aunt Yumi, mahigpit na hawak ang kamay ng matanda habang binabantayan ito."Auntie Yumi," mahina niyang tawag.Napatingin ang matanda sa kanya, pilit pinipigilan ang pagluha."Oliver... Napakakritikal ng lagay ng tiyuhin mo. Sinabi ng doktor na kailangan niyang sumailalim sa open-heart surgery, kundi... Hindi pa ako handang mawala siya!" lumuluhang sabi ni Au
Gabi na at nagbabantay si Madeline sa mga natutulog na bata. Siya ang nakatokang mag-ikot ngayong gabi upang suriin ang bawat kwarto ng mga bata sa ampunan.Matapos niyang suriin ang lahat ng kwarto, naglalakad na siya sa pasilyo at malapit nang lumagpas sa opisina ni Auntie Yumi nang bigla siyang huminto nang marinig niya ang tunog ng telepono sa loob.Napakalakas ng tunog ng telepono kaya natatakot siyang magising ang mga batang natutulog malapit sa silid.Wala siyang ibang pagpipilian kundi pumasok sa opisina upang sagutin ang tawag."Hello, ito po ang Heavenâs Door Orphanage, paano po namin kayo matutulungan?" sagot ni Madeline sa tawag."Paumanhin, maaari ko bang malaman kung sino ito?" narinig niyang tinig ng isang matandang lalaki mula sa kabilang linya."Ako po si Madeline, isa akong bagong staff dito sa Heavenâs Door Orphanage. May maitutulong po ba ako?" magalang na tugon ni Madeline.Nagulat siya nang biglang maputol ang tawag.Ibinaba ni Madeline ang telepono sa cradle nit
Tatlo sila na nagpasya na matulog at tapusin ang araw dahil maaga silang magsisimula bukas.Bago tuluyang makatulog si Madeline, naalala niya si Mother Superior, ang mga madre, at ang mga bata sa Sunshine Orphanage.At matapos ang ilang minuto, tuluyan na siyang napalalim sa pagtulogâĶKinabukasan.Hawak ni Madeline ang dalawang brown paper bag na puno ng grocery habang naglalakad kasama si Tiya Yumi.Hiningi ng matanda na samahan siya sa pamimili upang bumili ng dalawang linggong supply para sa Heavenâs Door Orphanage."Ano sa tingin mo ang masasabi mo tungkol sa Japan, Madeline?" biglang tanong ni Tiya Yumi."Sa ngayon, maayos naman, Tiya." nakangiting sagot ni Madeline."Ikinalulugod kong marinig âyan. Sigurado akong masasanay ka ring mamuhay dito sa Japan sa lalong madaling panahon," wika ni Tiya Yumi."Sa tingin ko rin," sagot ni Madeline."Ay, muntik ko nang makalimutan! Nangako ako sa mga bata na bibili ako ng donuts para sa kanilang meryenda mamaya. Dadaan lang ako saglit sa do
Gabi na, ngunit hindi pa rin makatulog si Madeline. Paulit-ulit na naglalaro sa kanyang isipan ang kanilang pag-uusap ng Mother Superior kanina."Ito na ang bihirang pagkakataon mong muling hanapin ang iyong ama..." wika ng matandang madre.Maingat na bumangon si Madeline mula sa kanyang kama. Dahil hindi siya dalawin ng antok, napagpasyahan niyang maglakad-lakad sa labas upang malanghap ang sariwang hangin at malinis ang kanyang isipan.Makalipas ang ilang minuto, nakarating siya sa palaruan ng ampunan at naupo sa isang duyan. Tahimik niyang pinagmasdan ang bilog at maliwanag na buwan."Ano sa tingin mo ang dapat kong gawin, Mama? Gusto mo bang hanapin ko ang aking ama, o kalimutan na lamang siya at magpatuloy sa aking buhay?" Mahinang bulong niya habang nakatitig sa buwan.Sinubukan niyang pakinggan ang kanyang puso at isipan. Sa kaibuturan ng kanyang puso, matagal na niyang hinangad na makita ang kanyang ama. Gusto rin niyang malaman kung bakit sila iniwan nito at kung bakit, sa ka
Si Darlene ay kasalukuyang nasa kanyang paboritong coffee shop, habang naghihintay sa isang taong naging bahagi ng kanyang buhay.Nagpasya siyang makipagkita sa dati niyang guro sa Ingles noong high school sa Alta Tierra Highâat ang una niyang pag-ibigâsi Ginoo Oliver Burton. Kailangan niya itong makausap sa huling pagkakataon bilang dating guro at estudyante.Makakasama niya ito sa isang charity project sa loob ng maikling panahon, kaya nais niyang linawin ang anumang hindi pagkakaintindihan sa pagitan nila.At higit sa lahat, nais niyang makipag-usap nang huling beses at tuluyan nang magpatuloy sa buhay kasama si AstonâĶ"Hello, Darlene. Pasensya ka na kung napaghintay kita nang matagal."Natauhan si Darlene mula sa kanyang malalim na pag-iisip nang marinig niya ang boses ni Ginoo Oliver Burton.Isang maliit at magalang na ngiti ang kanyang pinakawalan habang nakatingin sa kanya."Hi, Sir Oliver. Ayos lang, kakarating ko lang din naman halos. Maupo po kayo." sagot niya.Lumapit ang i
Pagkalipas ng Walong TaonâKumusta na ang storyboard, Darlene?âTumingala si Darlene at napabuntong-hininga nang may ginhawa nang makita niyang si Aston ang nasa harapan niya.âAston! Napagkamalan kitang si Manager! Ang galing mong manggaya ng boses niya!â natatawang wika niya habang humihinga nang maluwag.Ngumiti rin siya sa kanyang kasintahan, na laging nasa positibong moodâisa sa mga bagay na gustong-gusto niya rito.âGusto lang kitang sorpresahin, pero mukhang nasobrahan yata. Pasensya na, babe. Heto nga pala ang kape mo.â Humingi ng paumanhin si Aston habang inilalapag ang isang grande-sized na kape mula sa paborito niyang coffee shop.Lalong lumapad ang ngiti ni Darlene at inamoy ang mabangong aroma ng kanyang paboritong cafÃĐ latte.âHmmmâĶ Ang bango! Salamat, babe!â pasasalamat niya habang humigop mula sa tasa.Sumandal siya sa kanyang swivel chair at ipinikit sandali ang mga mata para makapagpahinga ng saglit.Samantala, sinulyapan ni Aston ang storyboard na nasa mesa niya.âA
Darlene ay biglang natauhan mula sa kanyang pag-iisip nang mapagtanto niyang nasa harap na sila ng gate ng Tierra Alta High School.Mabilis siyang lumabas ng sasakyan."Kita tayo mamaya, Darlene," sabi ni Aston habang naglakad papunta sa ibang direksyon, dahil magkaibang klase sila.Excited talaga si Darlene para sa araw na ito dahil magkakaroon na naman siya ng isang kapanapanabik na klase sa Ingles kasama si Ginoo Oliver Burtonâang kanyang lihim na crush.Hindi na siya makapaghintay na muling makita ito, titigan ang gwapo niyang mukha, at masilayan ang kanyang kahanga-hangang ngiti.Masiglang pumasok si Darlene sa loob ng gusali ng kanilang paaralan."Magiging maganda ang araw na ito," bulong niya habang nakangiti.Nakatingin si Darlene sa orasan sa dingding, unti-unting nawawalan ng pasensya. Habang lumilipas ang mga minuto, lalong tumitindi ang kanyang pananabik...Limang minuto na lang, at muli niyang makikita si Ginoo Oliver Burton. Paulit-ulit siyang sumusulyap sa kanyang aklat
"Well, you need to say that to your daughter, not me," sagot ni Lily Rose."Kung hindi mo talaga makasundo si Aston pagdating sa musika, baka may iba kayong pwedeng mapagkasunduan. Basketball, halimbawa?" sabi ni Francine sa kanyang asawa."Iba na talaga ang mga kabataan ngayon. Para silang galing sa ibang planeta," sabi ni Astley."Mahirap silang pakawalan at bigyan ng kalayaan sa murang edad na labinlimang taon, pero kailangan natin itong gawin. Malapit nang maging mga estudyante sa unibersidad sina Aston at Darlene, at balang araw, aalis din sila kapag ganap na silang mga adulto," saad ni Lily Rose."Alam kong masyado pang maaga, pero sana sa hinaharap ay magpakasal sina Aston at Darlene," biglang nasabi ni Dorian, na ikinagulat ng lahat.Biglang natahimik sina Lily Rose, Francine, at Astley habang nakatingin kay Dorian."Ano? Bakit ganyan kayo tumingin sa akin? May nasabi ba akong mali?" nagtatakang tanong ni Dorian.Ngumiti sina Astley at Francine sa kanya."Sa totoo lang, pareho