LOGINShare
CHAPTER 32
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Josh has texted me na baka mamaya pa sya makapunta dahil may inaasikaso din sya sa school, sa journal club to be exact. Because he was assigned to be the president when I dropped out, his suppose to be free times from study was spent on the club for planning, and all that. Idagdag pa na sya rin ang head photographer ng club, marami talaga syang kailangang gawin.
I sent him a reply and said it's fine, that I understand. Besides, Shantall is here and currently, we are in the hospital's garden. I am on my wheelchair dahil nanghihina na naman ang mga kalamnan ko, a pole is standing on my side with the IV attached to it, connected to my arm. I belong to some of those cancer patients na kinakailangan ang IV for additional body supliments dahil low blood din naman ako even before I was diagnosed to have myeloid leukemia. My BP was always 80/70 or sometimes 90/80, kaya naman malala din ang epekto sa akin ng leukemia. Kung noon ay maputla na ako, mas
Related chapters
TORD 1: I Love You, Best Friend CHAPTER 33
I feel out of breath as soon as those words got out of my mouth. My chest rise and fall as I drag air in my lungs, and although we are in an open space, it feels like this is still not enough to supply me oxygen. Slowly looking at Shantall, she has this dumbfounded look on her face, like she couldn't believe what I just said. Her mouth's slightly parted, and she's looking at me as if I've grown three heads. After a while, she laugh, but it is an awkward and a forced out. "A-ako? You like me? O-kay?" she's unsure. Taking a deep breath, I said, "I like you, more than a friend, Shantall." And the suffocation I feel only intensifies. Muli syang natulala at nanatili ang katahimikan sa amin sa loob ng ilang minuto. Nang makabawi na sya uli, she shake her head as she stands up. "Kyline, nagpapatawa ka ba?" Oh, here we go. With the I'm se
TORD 1: I Love You, Best Friend CHAPTER 34
Joshua Enrich Villanueva's Point of View Unlike what Shantall did to Kyline when she confessed, Kyline did not walk out on me, not that she could. She just stared at me, her tears stop falling from her eyes. She give the stare that she couldn't believe what I just said. Well, who would? I was a total jerk back then, masking as a bad boy and man whore just so no one could see my pain, because I don't want people pitying me. May sakit na si mama noon at nakaratay na sya sa ospital, whenever I am with her, mabait ako, ipinapakita ko sa kanya kung sino talaga ako. His smart baby boy, his baby Enrich. When I am with her, I am vulnerable. Madalas akong umiyak sa kanya kasi alam kong anytime iiwan nya kami for good, and who wants to be left by their mother? No one. At dahil mahina ako sa tuwing sya ang kaharap ko, iniba ko ang sarili ko sa harap ng maraming tao. Iilan lang ang nakakaalam ng toto
TORD 1: I Love You, Best Friend CHAPTER 35
Shantalla Carin Alvuero's POV Napaupo ako sa aspaltong sahig nang talikuran ako ni Joshu at nanginginig na naglakad papalayo. I suck an air and brushed my fingers on my hair, realizing why he was shaking in anger. Sumobra ako. "Y-you— I-I can't believe you. I— I can't believe you are this narrow minded." Mapait akong napangiti. Naalala ko na naman si Kyline. She couldn't stand narrow minded people, kumukulo ang dugo nya sa kanila. I shake my head. Kahit ano pang gawin ko, pumapasok pa rin sya sa isip ko, naaalala ko pa rin sya, nag-aalala pa rin ako sa kanya, lalo na nang sabihin ni Joshua na umiiyak sya, at alam kong dahil sa akin yon. I just walked out on her, and I know walking out on her is not something that she likes. Lalo na kung mahalaga ang taong yon sa kanya, sobrang masasaktan sya. And yet, I did it. I walked out on her.
TORD 1: I Love You, Best Friend CHAPTER 36
Kyline Grace Del Rosario's Point of View Isang araw pa lang na hindi kami nagkakausap at hindi kami maayos ni Shantall ay hindi na ako mapakali. Pakiramdam ko, parang taon na ang itinagal ng lamat naming dalawa. I tried calling her pero madalas nauuwi lang sa voice mail ang mga tawag ko, marami na rin akong ipinadalang text pero wala syang sinasagot ni isa. Naiisip ko na naman ang tumakas para puntahan sya, nagawa ko na noong una kaya magagawa ko ulit ngayon pero alam kong mag-aalala na naman ng sobra sina mama kapag ginawa ko yon. Wala naman akong problema sa pagliligaw sa kanila para makakuha ako ng tiyempo na tumakas eh, pero alam ko nga na hindi nila magugustuhan ang gagawin ko at lalo ko lang ilalagay sa panganib ang sarili ko. If I wanted to talk to Shantall, dapat ay maayos ako. Hindi ganito na nanghihina ako. Mamaya pa naman ay naka-schedule na injection ko ng chemo, panigurado
TORD 1: I Love You, Best Friend CHAPTER 37
Oras na ng shot ko ng chemo para sa araw na ito. Given na hindi pa naman ako sanay dito, naiintindihan nila ang kabang nararamdaman ko at ang mga hindi kaaya-ayang epekto nito sa akin. Noong una nga ay nagsuka na lang ako bigla nang magising ako, sabi ay naninibago daw ang katawan ko. Now, as I see the syringe in Dr. Jimenez's hand, I can't help but to gulp in nervousness again. Mahaba ang karayom non, at yon ang mas nakakapagpadagdag sa nerbyos na nararamdaman ko. "Kyline, you have to relax. Tumataas na naman ang blood pressure mo." Huminga ako ng malalim nang sabihin yon ni Dr. Jimenez matapos makita ang kinalabasan ng BP ko sa tulong ng nurse nya. Then he turned at Joshua who's silently watching us on the side before looking back at me. "It would be better kung nandito ang mga magulang mo, you know?" Sensing that I couldn't answer, Joshua stepped in,
TORD 1: I Love You, Best Friend CHAPTER 38
Coffee was not good for me. But I told myself, minsan na lang naman. Simula kasi nang ma-diagnose na ako na may leukemia, tinigilan ko na ang kape. Pero ngayon, heto. I sneaked out of the room early in the morning to search for a vendo-machine and get a can of hot brewed coffee. Mabuti nga at nandito pa rin ang wallet ko hanggang ngayon, at pinag-iwan din ako ni papa ng pera para daw kapag may gusto akong bilhin ay may pambili ako. May cellphone naman at pwede akong magpadeliver, so being in the hospital is not a problem. Hindi ako gaanong nakatulog kagabi dahil sa nabasa kong message ni Shantall, pupunta sya dito para makapag-usap kami. I know she'll be here probably later afternoon or by six dahil kailangan pa nyang pumasok, pero heto, mas maaga pa yatang gumising sa mga doctor at nurse sa station. Alam ko rin na hindi ito maganda sa akin, puyat tapos gigising pa ng maaga, but what can I do? I'm too excited. Gusto kong makausap na si Shantal
TORD 1: I Love You, Best Friend CHAPTER 39
There's nothing wrong if I like her. "... puso mo yan eh, alam ko namang hindi mo ginusto at sinubukan mong pigilan, pero sabi nga nila, wala kang laban kapag puso mo na ang kalaban mo. And besides, Joshua told me na hindi ka naman umaasa na masusuklian ko yang feelings mo. So, I think everything is fine? We can do something about it, say compromise." Compromise. I take a deep breath and moved, pero hindi ko tinanggal ang kumot na nakabalot sa ibabang bahagi ng katawan ko dahil siguradong makikita nya ang mga pasa rito. People seeing my skin with marks is the least thing I wanted to happen, kahit pa sya na best friend ko, ayokong makita nya. "Pwede naman." I said. "But hear me out first, will you?" When she nodded, I motioned her to sit on the chair beside my bed, kung saan madalas umupo si Joshua kung hindi sya sa gilid ng kama ko naka-upo. Once she's
TORD 1: I Love You, Best Friend CHAPTER 40
Have you been left by someone so dear to you because of a mistake? And when you are more than willing to make that mistake right, that someone so dear to you didn't give you a chance to? It feels like shit, right? You feel like a part of you went missing when you lost your special someone because of one damn mistake. And on a late night, when everyone is asleep, you are curled in a corner, with tears falling from your eyes from your silent cries, wishing that you could bring back time and make everything right. But then, not every little thing you wish comes true, because it's life. So, you'll end up with those silent cries every night, blaming yourself, full of what-ifs, wishing things that only deaf ears could hear. And I am thankful that in my case, Shantall gave me a chance. If she didn't, then I don't know what I'd do once she declares that our friendship is over. That is the last thing I wanted to happen, and I w
Latest chapter
TORD 1: I Love You, Best Friend CHAPTER 47
Shantalla Carin Alvuero Mabilis kong sinundan si Kyline nang makita kong nagpunta sya sa direksyon ng cr. Hindi ako nagpahalata sa kanya at pasimpleng sumunod. Nang madako ang tingin ko sa teacher ko ay pasimple nya akong pinaningkitan ng mata dahil sa ginagawa ko ngunit hindi ko sya pinansin. Hindi na baleng mapagalitan ako mamaya. At least, wala na akong aalalahanin na grades na maaring maapektuhan dito sa ginagawa ko o na baka ma-guidance ako. I am now graduated from high school. Nang makarating na sya sa comfort room ay hinayaan ko muna syang magtagal ng kaunti sa loob bago ako sumunod. Nang makapasok ako ay matiim syang nakatingin sa tissue na may bahid ng dugo at alam kong galing iyon sa ilong nya dahil namumula din ito. Tahimik akong napasinghap dahil alam kong napansin nya rin na hindi na katulad ng natural na dugo ang dugong naroon. Hindi kagaya ng ibang dugo na malapot at mapula, ang sa kanya ay malabo at animo'y
TORD 1: I Love You, Best Friend CHAPTER 47
CHAPTER 47 "Ate, kapalan mo ng kaunti, ah? Dapat maganda ako sa graduation ni Shantall. Magpapa-picture pa kami nyan eh. Ayoko namang pangit at maputla ako sa picture namin ngayong graduation nya." Ngumiti si ate at tahimik na sinunod ang hiling ko. Muli nyang binuksan ang liquid foundation at sinimulang kapalan ang layer sa mukha ko habang ako naman ay tahimik lang na pinanood sya sa ginagawa nya. Kung hindi ako nagkasakit, siguradong ganito rin ang eksena namin. Iyon nga lang ay siguradong ganado sya dahil excited sya sa nalalapit kong graduation, hindi katulad nito na kitang-kita ko ang pagpipigil nya ng luha. Maging ang ibang kasama ko dito sa bahay, ramdam ko ang pagpipigil nila ng mga emosyon nila sa bawat araw na lumilipas. Hindi man nila ipakita sa akin, alam kong gaya ko ay nahihirapan din sila, nasasaktan. Simula nang ma-discharge ako sa ospital at maka-uwi dito sa bahay ay dumoble pa lalo ang pag-a
TORD 1: I Love You, Best Friend CHAPTER 45
It has been days since I woke up. Ngayon ay mag-isa na naman ako dahil naging busy na naman sila sa kaniya-kaniya nilang buhay. Si mama ay sa business nya, patuloy itong lumalago at mas dumarami ang inoorder nya sa suplier dahil palaging mabilis maubos ang mga paninda. Kumuha na rin sya ng panibagong makakatulong sa kanya dahil hindi na talaga nya kaya ng mag-isa lang. Minsan ay tumutulong din sa kanya sina Shantall at Joshua. Ang mga ate at kuya ko naman ay patuloy sa paghahanap buhay para patuloy rin na makatulong sa pagtustos sa pagpapagamot ko. Ganun din si papa na ilang taon na lang ay magreretiro na. Kahit naman hindi na sya mag trabaho ay may sapat na ipon na sila ni mama para mabuhay na lang sa business. Sina Joshua at Shantall naman ay busy na sa nalalapit nilang gradution. Joshua will graduate high school as a valedictorian habang si Shantall ay with high honors. Masaya ako na hindi lang sila basta gagraduate ng high school,
TORD 1: I Love You, Best Friend CHAPTER 44
Nahihirapan man, sa wakas ay nagawa ko ng buksan ang mga mata ko at igalaw ng kaunti ang mga daliri ko. Dahan-dahan sa una, hanggang sa maigalaw ko na rin ang dalawang kamay ko. Kaya naman ngayon, ang kaninang matiwasay na kwarto ay nagulo dahil abala silang lahat na tumawag ng doctor. At nang pumasok na si Dr. Jimenez ay saka lang sila nanahimik at hinintay ang sasabihin nya. Kumunot ang noo ko nang ipabuka nya ang bibig ko, saka ko lang nalaman na may tubo pala rito at halos masuka ako nang alisin nya. Pagkatapos ay ginawa nya ang usual routine nya kasama ang nurse, checking my vital signs and all that. "Maayos naman na po ang kalagayan nya sa ngayon, though we have to monitor her for the next 48 hours." rinig kong sabi nya kina mama. I am thankful na ngayon ay hindi nya na ako tinanong kung maayos lang ba ako o hindi. Unlike before na nagtatanong sya at napapaisip ako, doctor naman sya, dapat alam nya kung maayos ba ako o hindi.
TORD 1: I Love You, Best Friend CHAPTER 43
Kyline Grace Del Rosario's Point of View The event was fun and worth a try. I enjoyed every minute I spent para makipagkuwentuhan sa mga kagaya ko na cancer survivors, and their stories were really inspiring. And though I got inspired to fight and to live, hindi ko pa rin maiwasan na isipin ay anytime mawawala ako dahil mas lalong lumalala ang pakiramdam ko bawat araw. Kagaya na lamang ngayon, kahit wala naman akong gaanong ginawa, nakipag-usap lang ako at nakipagtawanan, kumain ng kaunti. Pero ang nararamdaman ko ay parang tumakbo ako sa track and field buong maghapon at naubos ang buong lakas ko. Pakiramdam ko, sa isang pitik lang ay tutumba na ako. Nang makapasok ako sa kwarto ko dito sa ospital na naging bahay ko na ay gusto ko na agad mahiga at matulog, pero pinagpaghilamos pa ako nina mama kaya wala akong choice. Nang mahubad ko na lahat ang damit ko ay si
TORD 1: I Love You, Best Friend CHAPTER 42
Shantalla Carin Alvuero's Point of View It has been a year and half since everything between me and my best friend settled. Naging maayos na ang set up naming dalawa, cool na rin ako sa nararamdaman nya sa akin na hindi naman dapat. Hindi na namin madalas pagtuonan ng pansin yon pero alam kong naroon pa rin naman. Hindi namin madalas pansinin ang negativity dahil alam naming hindi maganda yon lalo na sa sitwasyon ngayon. Sa mga buwan na lumipas, malaki ang ipinagbago ni Kyline. Namayat na sya, mas lalong namutla, at naglagas na rin ang buhok nya kaya naman naisipan nyang pagupitan na lang yon. Over the past months, mas lalo lang lumala ang cancer ni Kyline. Hindi umeepekto ang gamot sa kanya, umepekto man, mabagal ang progress nito at mababa ang chance na magapi ang cancer cells sa katawan nya dahil ayon kay Dr. Jimenez ay kumakalat na yon sa katawan nya at mabilis ang pagkalat nito.
TORD 1: I Love You, Best Friend CHAPTER 41
After one year and a half... Tinitigan ko ang reflection ko sa salamin at pinuna kung gaano kalaki ang ipinagbago ko sa loob ng isang taon. Mas lalo akong namutla ngayon at hindi nakatulong ang maputi kong balat na itago yon, dumami rin ang mga pulang marka sa katawan ko o yung mga parang pasa, lalo na sa braso ko. Wala na rin ang medyo matambok kong pisngi na dati ay gustong-gustong kinukurot ng mga kakilala ko dahil daw ang cute at mapula-pula, malaki rin kasi ang ipinayat ko. Parang lumaki rin ang mata ko na dati ay medyo singkit, and the hospital gown I am wearing looks to big for me. Sa loob ng isang taon na pakikipaglaban ko sa cancer sa pamamagitan ng chemotheraphy ay hindi naging madali ang bawat araw ko, lalo na kapag nararamdaman ko ang mga epekto nito sa akin. May mga oras na halos mabasag na ang voice box ko sa lakas ng sigaw ko dahil sa sakit, at habang namimilipit ako ay ramdam ko rin a
TORD 1: I Love You, Best Friend CHAPTER 40
Have you been left by someone so dear to you because of a mistake? And when you are more than willing to make that mistake right, that someone so dear to you didn't give you a chance to? It feels like shit, right? You feel like a part of you went missing when you lost your special someone because of one damn mistake. And on a late night, when everyone is asleep, you are curled in a corner, with tears falling from your eyes from your silent cries, wishing that you could bring back time and make everything right. But then, not every little thing you wish comes true, because it's life. So, you'll end up with those silent cries every night, blaming yourself, full of what-ifs, wishing things that only deaf ears could hear. And I am thankful that in my case, Shantall gave me a chance. If she didn't, then I don't know what I'd do once she declares that our friendship is over. That is the last thing I wanted to happen, and I w
TORD 1: I Love You, Best Friend CHAPTER 39
There's nothing wrong if I like her. "... puso mo yan eh, alam ko namang hindi mo ginusto at sinubukan mong pigilan, pero sabi nga nila, wala kang laban kapag puso mo na ang kalaban mo. And besides, Joshua told me na hindi ka naman umaasa na masusuklian ko yang feelings mo. So, I think everything is fine? We can do something about it, say compromise." Compromise. I take a deep breath and moved, pero hindi ko tinanggal ang kumot na nakabalot sa ibabang bahagi ng katawan ko dahil siguradong makikita nya ang mga pasa rito. People seeing my skin with marks is the least thing I wanted to happen, kahit pa sya na best friend ko, ayokong makita nya. "Pwede naman." I said. "But hear me out first, will you?" When she nodded, I motioned her to sit on the chair beside my bed, kung saan madalas umupo si Joshua kung hindi sya sa gilid ng kama ko naka-upo. Once she's
![The Four Kings and The Ace [SERIES 1]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)
