"I'M TIRED...Let's separate for the meantime..."
After Rexx said that to me... He left me... Iniwan niya akong tulala habang paulit-ulit na nag eecho sa sa isip ko ang mga huling salitang binitawan niya.He wanted to separate us in the meantime... And this is all because of me... I hurt him so much... It's really really all my fault...No... It can be... I need to explain myself... Pangungumbinsi ko sa isip ko, ngunit muli lang akong napahagulgul ng iyak sa isiping... Kahit anong sabihin ko ay hindi na magbabagong nasaktan ko siya, na pinaasa ko siya.He said he's tired... It means he's tired of me...Alam ko...wala akong karapatang masaktan ng ganito dahil kung tutuusin ay mas higit kong nasaktan si Rexx. Pero hindi ko maiwasang makaramdam ng sakit habang isa-isang pumapasok sa isip ko ang lahat ng sinabi niya sa akin.Ang mga sumbat niya, ang galit na nakikita ko sa mga mata niya, ang sakit na nababakas ko kanyang mukha...I KNOW I DON'T have the right to feel mad, but I can't help it. Thinking that Cynthia planned all of this. Halos kulang na lang ay sugurin ko siya sa galit na nararamdaman ko ngayon.She wanted me and Rexx to be separated so she could do whatever planned she had.Alam kong mali na sa kanya ko sinisisi kung paano nalaman ni Rexx ang tungkol sa pills na iniinom ko since I know in the first place, this is all my faut, and I don't even have a proof na sa kay Cynthia nga nanggaling ang pills na nakita ni, Rexx, but I can't help it... And thinking that she has only a motive to do that kind of thing, kaya malakas talaga ang kutob kong may kinalaman siya tungkol dito.But how could she know about me, taking pills just not to pregnant? I asked myself in my mind."Wala na talagang ibang may pakana nito kung hindi si Cynthia, Janna, siya lang ang may motibo na gawin ito at sirain kayo ni Rexx." Nanggagalaiting wika ni Maureen habang nanatili lang akong tahim
MAUREEN BLOW A loud breath but she didn't say anything kahit pa nababakas na sa mukha nito ang panghihinayang. But I can't lose my husband, mas makakaya ko kung bibitawan ko ang pangarap ko kaysa ang asawa ko ang bitawan ko. She sighed again..."Are you sure about that? Pwede mo pang pag-isipan ang desisyon mo Janna...I mean... Biglaan itong gusto mong mangyari, malapit kana sa rin pangarap mo...""I'm sure of this Maureen, mas okay nang bitawan ko ang pangarap ko ngayon para mas makapag isip ako ng maayos kung paano ako makakahingi ng tawad kay Rexx... This time, Gusto ko namang gawin ang tama para sa asawa ko." Wika ko at hinawakan ko ang kamay niya. "I'm sorry Maureen---""You don't have to feel sorry Janna..." Putol nito sa paghingi ko ng tawad. Kahit pa bakas sa mukha nito ang panghihinayang ay pilit pa rin ako nitong nginitian. "I told you, whatever decision you made. I'll support you, at kung talagang sigurado kana talaga diyan sa disisyon mo ay kai
IT'S ALREADY MIDNIGHT...but, Rexx is still not home, that's why I couldn't stop myself worrying for him... He's mad at me, and if ever did something happens to him, hinding-hindi ko mapapatawad ang sarili ko.Halos ilang beses ko siyang sinusubukang tawagan ng pumatak ang alas dose na wala pa rin siya ngunit hindi niya sinasagot ang tawag ko, hindi naman nakapatay ang cellphone niya.Where are you Rexx...Muli akong napalingon sa wall clock na nasa sala at halos hindi na ko mapakali ng makitang alas-dos na ng madaling araw. And when I'll try to call him again---still...he didn't answer."Nasan kana ba Rexx..." Hindi ko na napigilang tanong sa sarili ko habang hindi na ako mapakali kakalad ng pabalik-balik.Nang hindi ako nakuntento, muli kong dinial ang number ni Rexx at paulit-ulit ko lang iyong ginawa sa isiping baka sagutin na niya, hanggang sa may marinig akong tunog ng sasakyan mula sa labas, at sa isiping baka si Rexx na iyon ay aga
WAKING UP EARLY in the morning without him was giving me more pain. I know, I don't have the right to feel this way, but I couldn't stop myself. Hindi ako sanay na iniiwasan ako ni Rexx, hindi ako sanay na galit sya sa akin.But what should I expect, after all...this is all my fault.Blow a loud breath, I took myself to get up and get ready, If Rexx left too early just to avoid me, I'm sure na hindi niya na magagawa pang iwasan ako kapag pinuntahan ko siya sa kanyang office.Like I planned, I want to talk to him. Kung ayaw niya ko makausap dito sa bahay, pwes! Sa opisina niya ko siya kakausapin, ayoko na itong patagalin pa dahil baka lalo lang lumalala ang sitwasyon, lalo na ngayong umeeksena si Cynthia, hindi ko hahayaang makagawa ulit siya ng paraan para tuluyan na talaga kaming magkahiwalay ni Rexx...Mabilis ang naging pag kilos ko, pagkatapos kong makaligo at ayusan ang sarili ko ay agad na bumaba ako para sana umalis na, pero bago pa man ako
REXX IS A GOOD MAN, yet I just give him more in pain. I just give him a miserable life, I just feel him that his a useless husband.After knowing everything now, I found myself realizing a lot of things. Hindi ko na alam kung ano pang mukhang maihaharap ko kay Rexx dahil sa nga nalaman ko.Minsan nya nang dinanas ang ganitong problema, minsan na siyang nasaktan ng husto at ngayon... Inuulit ko na naman, at natatakot akong baka mas higit pa ang sakit na naibigay ko ngayon sa kanya.That's why I don't know how to face him. Kasi sa kasalanang nagawa ko, alam kong naging dahilan yun para maalala niya ang sakit na naramdaman niya noon dulot ng nakaraan nila ni, Cynthia.He lost his child because of Cynthia's ambition...and now, he lost his dream to have kids and a happy family because of my ambition...Pagak akong natawa sa sarili sa isiping halos wala pala akong pinagka-iba kay Cynthia. "I'm just like her, I'm just also a bitch who just wanted to reach my dream." mahi
"W-WHAT I WANTED?" Rexx asked again, at halos maningkit na ang mata nito habang nakatitig sa akin na tila may mali sa sinabi ko, and after a minute staring at me, pagak siyang napatawa ng mapansin siguro niyang siryoso ako dahilan para muli akong mapakuyom. "Tingin mo yun talaga ang gusto ko ha? Janna?" Tanong muli nito, napayuko ako para iwasan ang mga mata niya---mga mata niya na siyang kahinaan ko.."You know, I was mad at that time, galit ako kaya ko nasabi iyon..." Wika pa nito, napapikit ako dahil sa tono ng boses niya---tono na punong-puno ng hinanakit..."Masisisi mo ba ko kung magalit ako? Pinaasa mo ko Janna, umasa ako na darating ang araw na magdadalang tao ka, Pinaramdam mo sa akin na dapat maghintay lang ako kaya ginawa ko. But what happened huh? You fooled me---""Right!" I cut him. At nang humarap muli ako sa kanya, mas lalo lang akong nakaramdam ng pagsisisi dahil sa nakikitang sakit ngayon sa kanya mukha. "N-Niloko kita, p-pinaasa kita, k
IT'S BEEN THREE DAYS when I decided to leave the country--- to leave him to be exact...Tatlong araw na rin ang lumipas ng huli kaming mag-usap ni Rexx at magkita, And now, while waiting the time for our flight to be announced, hindi ko maiwasang hilingin na sana ay kahit sa huling pagkakataon ay makita ko ang asawa ko.---but it's better not to see him right? Baka kasi maging makasarili na naman ako at masaktan ko lang ulit siya..."Pwede kapang umatras kung gusto mo." Wika ng katabi ko dahilan para maputol ang pag-iisip ko at malingon sa kanya. Maureen glanced at me and sighed before she held my hands. "I'm just saying, I know you are having a hard time now because of what happen to you and Rexx, but Janna, iba na ang nakikita ko sa mga mata mo ngayon, hindi ko na nakikita ang kagustuhan mong maabot ang pangarap mo, nakikita ko sa mga mata mo ngayon na wala kanang interes sa pangarap mo, kaya kung gugustuhin mo, pwede kang umatras Janna, then ako ng bahalang kumau
NOON ANG PAKIRAMDAM na malayo kay Rexx ng ilang araw o buwan sa tuwing malalayo ang shoot ng project na natatanggap ko ay hindi ganun kahirap---siguro ay dahil kahit gaano man ako kalayo,alam kong kay uuwian pa rin ako, alam king may asawang naghihintay sa pagbalik ko.But now? Days, weeks and months past, leaving alone here in Canada is not that easy as I thought, walang pagkakataong hindi ko namimiss ko si Rexx kaya minsan ay gustong-gusto ko ni siyang tawagan at marinig muli ang boses niya, ngunit pinipigilan ko lang ang sarili ko.I leave him to find and fix myself, kaya parang sinira ko narin ang planong ayusin ang sarili ko kung gagawa lang ako ng araan para makausap siya. I missed him so much, but this is not the right time to call and talk to him. -I'm still not ready to asked his forgiveness, I still need more time.Pero minsan, hindi ko maiwasang itanong sa sarili ko kung kamusta na kaya siya? Kung maayos ba ang lagay niya? Kung nakakakain ba siy