CHAPTER 5: Pregnant

KUNOT-NOO, inoobserbahan ni Gabriel ang dalagang kaharap. There's in him that he want her to snatch and take her away. Humagod ang tingin niya mula sa ulo hanggang bandang dibdib nito. Tila nang-aakit ang mapulang labi ng kaharap at nababagay ang lipstick nito sa ayos nito.

She change—a lot of her change. The way she talked, ay parang mas mahinhin ito kumpara noon at hindi makabasag pinggan ito kong kumilos bagay din na siyang ipinagtaka niya dahil na rin kumakain na ito na may halong garlic na noon ay hindi. 

“Don't you have allergy Miss Ocampo?” naitanong niya rito.

Nakita niya kung paano tumangis ang panga ni Vladimir, bagay na ikinangisi niya lalo.

“Wala siyang allergy pagdating sa pagkain,” si Vladimir ang sumagot.

He smirked, “Well, I'm just concerned. May halong garlic kasi ang food na 'to,” he said. 

Anthony open the wine at kusa nitong nilagyan ang wine glass niya at inabot ito sa kanya. Tinanggap niya ito habang nakasentro ang kaniyang mga mata sa dalagang pinapantasyahan niya.

“Malapit na silang ikasal boss, this next month na po, diba?” ani Laura na sinigundahan naman ni Aska.

“Kahit isang 10 layers cake boss, sapat na!” pabirong ani Aska.

Nagyuko ng ulo si Vladimir at tuwang-tuwa sa sinabi nila habang siya ay halos mabasag na sa kamay niya ang hawak niyang inumin. He saw how the bright smile escape from Carmela's lips, kahit magpalit pa man ito ng pangalan, alam niyang siya ito. Hindi siya maaaring magkamali.

It's painful, inaamin niyang kasalanan niya kung bakit lumayo ang loob sa kanya ni Carmela. Kung puwede niya lang ibalik ang nakaraan, gagawin niya. 

“Why you ignore me this way Carmela? Puwede bang tama na, puwede bang huwag ka ng magpanggap?” nakikiusap niyang ani at kausap ay ang sarili.

“Matagal na ba kayo magkakilala?” usisa niya. 

Gusto niyang kunin ang atensyon ni Carmela ngunit sadyang malakas ang hatak ni Vladimir kumpara sa kanya. 

He felt insecure.

“Yes, Mister Del Fuego. Three years na po,” si Carmela ang sumagot.

He clenched his jaw, “Really?” Dugtong niya at pilit na ngiti ang ginawad niya rito.

Tuloy, nawalan na rin siya ng ganang kumain. Pagkuway nagsandali siya at nagpaalam mula sa pagtunog ng kanyang cellphone. Lumayo siya upang sagutin ang tumatawag. Ang kaibigan nitong detective ang nasa kabilang linya, taong inutusan niya upang i-background check ang dalaga.

Ngunit, nagpagimbal sa kanya ang nalaman niya at matagal pa bago siya nakaimik.

“Hindi siya si Carmela Ocampo, Mister Del Fuego. Almira Velasquez is the twin sister of Carmela,” ani ng kausap niya.

“H-how? Sigurado ka ba, paano naging hindi siya? Walang kapatid si Carmela!” mahina ngunit paangil niyang ani.

“Iyon ang nakalap kong impormasyon, Mister Del Fuego. Kinupkop ng Tiyahin niya si Carmela habang si Almira naman ay nanatili sa kanyang magulang hanggang sa parehong nasawi sa isang aksidente ang mga magulang nila, and—Carmela, is long dead.” 

He stunned,

tila binagsakan nang mabigat na bagay si Gabriel, bigla siyang nanghina, nanginig ang kamay niya habang hawak ang cellphone. Namuo ang luha sa kaniyang mga mata at ilang saglit ay nanginig ang labi niya dahil napahikbi siyang tuluyan. 

Nasa loob siya ng kanyang sasakyan sa mga sandaling iyon, tila nagwakas ang pag-asa niyang makabawi kay Carmela. Ang babaeng mahal niya ay matagal na palang namayapa ngunit, wala siyang kaalam-alam. 

“Tell me, Carmela, buhay ka pa hindi ba? D@mn! Take me to you, Carmela. Why you did this to me? Bakit pinapahirapan mo ako?” Sunod-sunod niyang naisambit at nasuntok ang manibela.

Nakakabakla man ngunit, hindi na niya mapigilan ang pagbuhos ng kaniyang mga luha na kanina pa namumuo sa kaniyang mga mata. Ang natitirang pag-asa niyang makabawi ay namatay na rin. All these years, inaakala niya ay nagka-amnesia si Carmela mula ng mabalitaan niyang naaksidente ito. Ngunit, mali pala ang nakarating sa kanyang balita.

“Dad,” naisambit niya at lalong namuhi sa sarili.

———

MAGHAHATING GABI na rin ngunit, hindi pa lumalabas ng opisina niya si Gabriel, may sarili siyang kuwarto sa office niya at kung gugustuhin man niya ay doon siya magpalipas ng gabi sa tuwing tamarin siyang umuwi. 

Tangan ang can beer, bahagya niyang niluwagan ang necktie na suot hanggang sa tuluyan itong hubarin. Nakabukas sa ikatlo ang buttones na suot niyang gray longsleeves. Alam niyang sa mga oras na ito ay nagsiuwian na ang mga employee niya. 

He stepping out of his doors office, out of coriousity, kunot-noo niyang sinilip ang nakabukas pa rin na ilaw. Si Vladimir ang nadatnan niya, sa pananalita nito ay tila may nakairingan ito dahil sa pagtaas nito ng boses.

“Make it soon as possible! Make sure na walang makakita sayo!” taas boses ani Vladimir.

He smirked,

Nang sumulyap si Vladimir ay nakita siya nito. Bahagyang natigilan ito ngunit kalaunan ay ningitian siya. Humakbang ito palabas at bitbit ang ibang dokumento.

“Ear dropping is bad habit, Mister Del Fuego!” anito.

Gabriel chuckled and smirks, “Why not? It's already late in the evening yet you're still here Mister Savedra?” 

“Well, nothing important my dear brother. May nakalimutan lang akong kunin. Do you want anything?” usisa nito.

Hindi na siya umimik pa ng tuluyan na siyang iwanan nito. Sinundan niya ito ng mata hanggang sa mawala ito sa kanyang paningin. 

He want to ask him, ngunit mas nanaig ang galit niya para kay Vladimir. Iniisip niyang sinadya talaga ni Vladimir ang lahat upang mas maramdaman niya ang sakit.

KINABUKASAN ay sabay na pumasok sa trabaho sina Vladimir at Almira. Maaga pa lang ngunit heto si Vlad, pinapakilig na naman si Almira at sa hindi nauubusan niyang I love you.

“Sige na! Pumasok ka na at marami ka pang tambak na gawain Mister Savedra,” malapad ang ngiting pagtaboy ni Almira. 

Tumango lamang sa kanya si Vladimir, habang nakangiti itong isinuksok ang kabilang kamay sa bulsa ng kanyang suot na blue slacks.

Napailing na lamang si Almira, saka ito ninakawan ng halik sa pagbabasakaling aalis ito. Nasa parking lot sila sa mga sandaling iyon at tamang-tama dahil hindi pa matao ang paligid.

Ninakawan ni Almira ng saglit na halik si Vladimir saka kumalas din pagkatapos. Ngunit, nanlaki ang kaniyang mga mata ng mabilis pa sa alas kwatro ng sakupin ni Vladimir ang kaniyang labi. Isang mapusok at maalab na halik ang pinagkaloob nito sa kanya. Nanlambot ang kaniyang mga tuhod na parang bibigay na ito bagay upang maramdaman niya ang mainit na palad ng binata at mabilis na umalalay at nakadepensa sa kaniyang likod. Napatingkayad siya dahil sa katangkaran ni Vladimir.

Pakiramdam niya ay namaga na ang kaniyang labi mula sa panghahalik nito.

A few minutes passing by. Vladimir, smileng parted thier lips.

“Sorry, Hon. I already mess your lipstick,” pilyo nitong sabi bagay na ikinatigil niya saglit habang hawak ang kaniyang labi.

Tumikhim si Vladimir, saka inayos ang kanyang sarili habang may ngiting tagumpay itong tumitig sa kanya.

“Bye, Misis. See you later!” paalam nito saka naglakad palayo at iniwan siyang nakatulala.

KALAUNAN, nakalumbaba si Aska, paharap sa kanya. Office hours iyon at malaya silang nakipag-chikahan. Natawa na lamang din si Mylene, dahil alam niya kung ano na naman ang kalokohang gagawin ni Aska.

Hawak ni Almira, ang ibang sketch niya para sa bagong design at kopya na ipinasa niya kay Miss Choi. 

“Aba! Bet ni madam ang mga portfolio mo, magaling ka kasi at profesional na profesional. Hindi kagaya sa iba diyan! Magaling lang sa paninipsip!” pagpaparinig ni Aska.

“Hindi naman,” tawang ani Almira. “Alam niyo, gutom lang ‘yan. Dali! Kumain kaya tayo!” pang-aaya niya.

Humagik-ik si Aska, habang si Mylene, ay pumulupot na ng yakap sa braso ni Almira.

“Basta, libre mo ha? Wala akong pera ngayon ei!” anito.

Natawa at tumango na lang din si Almira bagay na ikinakislap ng mga mata ni Mylene. Ngunit, pareho silang natigil nang lumapit sa kanila si Bridggete. Mataray ang mukha nitong ningitian sina Mylene at Aska na may pang-iinis habang pinasidahan niya ang mga ito ng tingin. 

Sadyang tumangkad din ito dahil sa suot niyang 5 inches high heels. 

“Talking behind my back can't make you fame, nerdy's! Sana sa susunod na i-chissmis niyo ako, make sure na hindi ko maririnig!” paangil nitong sabi.

Natahimik sina Mylene at Almira ngunit kalaunan ay bumunghalit ng tawa si Aska, saka nagbiro pa ito na ikinagigil lalo ni Bridggete.

“Hindi naman kasi. . . ikaw ang kinakausap, bobita ka! Unless, natamaan ka!” pagtataray nito ngunit, ang sumunod na eksena ang nagpasinghap sa kanilang nang kaagad sinabunutan ni Bridggete si Aska.

Nagkasabunutan silang dalawa kung kaya't naalarma ang iba at inaawat na silang dalawa. Natanggalan ng kaniyang wig si Aska, habang si Bridggete, naman ay halos makitaan na ng bra.

“Oh my!” naibulalas ni Mylene, at dali-daling inawat si Aska, mula sa pagsabunot nito kay Bridggete.

Habang si Bridggete, naman ay inawat ng dalawang alipores niya.

“Demonyita kang, babae ka! Halika rito at kakalbuhin kita!” nanggigigil na asik ni Aska.

“Tama na Aska! Hayaan muna,” awat at pagpigil ni Almira.

Nagtaas-noo lamang si Bridggete, saka inayos ang nagulong buhok nito at may ngisi sa labing tumingin kay Aska.

“Hindi ka lang bakla, pangit ka pa! Look at you, bitch!” pag-iinsultong asik nito.

Nangangalit ang mga matang tumitig si Bridggete kay Almira bago ito ngumiti ng mapang-asar saka tumalikod. Huminto muna ito sa paghakbang saka nagpatuloy sa pag-alis.

Sa mga sandaling iyon ay tila nakaramdam ng pag-ikot ng kaniyang paningin si Almira, kung kaya't kaagad siyang napahawak sa braso ni Mylene, ngunit kaagad din siyang nawalan ng balanse bagay na ikinataranta ng dalawa. Mula sa tulong ng guwardiya ay kaagad naisugod sa napakalapit na hospital si Almira.

Nag-aalalang nakaabang sa resulta sina Aska at Mylene, habang tulog pa rin at nakahiga sa hospital bed si Almira. Nahahalata ni Mylene, ang paunti-unting pangangayayat ni Almira at may pagdududa man ay minabuti niyang manahimik. Tinapunan niya ng tingin si Aska, dahil kahit ito man ay walang kaalam-alam sa nangyari kay Almira.

Ilang minuto ang nakalipas ay pumasok sila sa loob ng ward, ang kuwarto ni Almira.

“Sana, magiging okay na si Mira. Diyos ko! Kakalbuhin ko talaga ang bobitang dragonang Bridggete na 'yun! May spell ata siyang pinaggagawa,” nanggigigil asik ni Aska, habang hawak-hawak nito ang kamay ni Almira.

“Huwag mo ng mabanggit-banggit ang babaeng 'yun! Tumataas altepresyon ko!” pairap ani Mylene.

Ilang sandali ay bahagyang gumalaw ang mga daliri ni Almira, bumukas ang mga talukap ng kaniyang mga mata at tuluyang nagising kung kaya't kaagad itong dinaluhan ng dalawa at may ngiti sa mga labing tumitig sa mukha nito.

“Shocks! Youre alive! Huhunes! I'm worried so much!” mangiyak-ngiyak naisambit ni Aska. 

Isang paghampas sa balikat nito ang ginawa ni Mylene.

“Aray naman!” asik ni Aska.

“Napaka-overacting mo! Nahimatay lang si bestpren ko, kung maka-acting ka hah! Daig mo pa si Nora Aunor!” Pagtataray na ani Mylene, bagay na ikinatawa at ikinailing na lamang ni Almira.

“Guixe! Tama na nga iyan. Buhay pa naman ako kaya, behave na,” awat niya sa dalawa.

Yumakap sa kanya si Mylene dahil sobrang pag-alala. Naiiyak na tumitig ito sa kanya nang kumawala ito mula sa pagyakap.

“Sobra mo akong pinag-alala, Mira. Buti na lang nagising ka na…kamusta na pakiramdam mo? May masakit ba sayo?'' pag-aalalang naitanong ni Mylene.

“Sorry kung pinag-alala ko kayong dalawa. Okay na ako,” nakangiting sagot  rito ni Almira.

“Mabuti naman, tinawagan ko na si Vladimir. Papunta na raw siya,” singit ni Aska na ikinangiting tipid rito ni Almira.

KALAUNAN ay bumukas ang pintuan ng kwarto ni Almira at pumasok ang isang babaeng doktor. May bitbit itong chart na naglalaman ng resulta ng test niya.

“Miss Velasquez?” tawag sa kanya ng doktor.

“Yes po?” sagot ni Almira.

Bahagya siyang naupo nang maayos habang may ngiti sa labing tumitig sa babaeng doktor.

“Base on your test, wala namang nakitang komplikasyon. Nahimatay ka dahil, kulang ka sa pahinga at tulog. And you need more careful about your health, Miss Ocampo. You need to eat more healthy foods too, umiwas ka rin sa mabibigat na gawain,” ani ng doktor na ikinakunot-noo ni Aska maging si Mylene.

“Bibigyan kita ng reseta para sa vitamins na iinumin mo,” dagdag nito bago nito inilagay sa bulsa ng doctors uniform nito ang blue pen. A smile plastered on her lips staring at Almira. 

“Don't worry, it’s common for the first semester of pregnancy,” Pagpapatuloy niya.

Nalaglag ang panga ni Aska habang si Mylene naman ay gulat na gulat. Hindi makaimik si Almira at natulala na lamang ito.

“Is there anything a problem, Miss Velasquez?” kuryosidad tanong ni doktora.

“Sa-salamat po doc, ma-mamaya po kukunin namin ang reseta niya,” si Aska ang sumagot at halata sa boses nito ang pagdududa.

“Okay, I'll go ahead!” paalam ni doktora saka nilisan ang kwarto ni Almira.

“Mira?”

“Bes,”

Sabay sambit nina Aska at Mylene.

Hindi napigilan ni Almira ang hindi mapahagulgol ng iyak. Tila katulad ng ulan ang pagpatak ng kaniyang mga luha. Walang tigil.

“No! No! Hi-hindi pwede May. Hindi 'to totoo!” nanginginig ang labing naisambit niya habang nagsiunahan sa pagbagsak ang kaniyang mga luha.

“Sshh! Sshh…” tanging sambit ni Mylene at niyakap siya nang mahigpit. Maging ito ay napahikbi na rin.

Naiwang nakatulala si Aska, hindi niya makuha kung bakit umiyak si Almira kaysa matuwa ito.

“May, hindi ko 'to gusto. Hindi ko kaya, pa-paano na kami ni Vlad? Please, tulungan niyo ako, Aska!” hagulgol ni Almira at hilam na ng luha ang kaniyang buong mukha.

“I don't get it! Hi-hindi ba si Vladimir ang ama niyan? Pa-paano, Mira? Did you slept with other guy?” may bahid ng galit ang boses ani Aska.

Ngunit umiyak lamang si Almira at walang kapaguran ang mga mata nitong lumuha.

“She's victim of r@ped, Aska. Ginahasa si Almira nung gabing pagkatapos ng party,” si Mylene ang sumagot bagay na ikinatakip ni Aska sa bibig nito at literal na napaatras.

Awa ang nararamdaman ni Aska para sa dalaga at pag-alala para kay Vladimir.

“Diyos ko! All this time, tinago niyo sa kaibigan ko? Si Vladimir na handang magpaalipin sayo, Mira! How could you–” may pagsumbat anas ni Aska ngunit mabilis na hinawakan ni Almira ang kamay nito sabay baba niya mula sa kama at lumuhod sa harapan nito.

“Please, no. Please, Aska. . . nakikiusap ako, nakikiusap akong huwag mong sabihin sa kanya. Hi-hindi ko na alam ang gagawin ko,” umiiyak na pakiusap ni Almira bagay na ikinayuko rito ni Aska saka napatingala dahil, sa nararamdaman niyang sakit para sa dalaga.

“Tumigil ka na, Almira!” paangil ni Aska.

“Aska!” sambit ni Mylene at tinulungang makatayo si Almira. “Hindi niya kasalanan ang nangyari, Aska! Kung sa inaakala mong sinadya ni Mira, then go! Your free to tell him!” sigaw rito ni Mylene.

Hindi magawang ihakbang ni Aska ang kaniyang mga paa. Kasabay ng pagpatak ng kaniyang luha ay niyakap nito si Almira. Awang-awa siya rito. 

He sobbing’s tap Almira's back and felt sorry for her. But, Vladimir has the right to know the truth.