Chapter 42DANIEL’s Point of View “Bakit kailangan mong ibalik pa ‘to.” “To finally give you the freedom you deserve. Gusto kong maging masaya ka na at wala ka nang iisipin pang Cindy. Dahil abogado ka naman, pwede mong pabilisin ang annulment natin. I want you to be free and happy.” Huminga ako nang malalim. Tinignan ko ang iniaabot niya sa aking singsing. “Okey. If this is what you want and makes you happy.” Kinuha ko sa kanya ang singsing. “I hope na sa tama at dapat na tao mong ibibigay iyan. Doon na sa huling taong mamahalin mo.” “Thank you.” “No, Daniel. I should be the one thanking you kasi ipinadama mo sa akin ang tunay na pagmamahal. Mag-iingat ka lagi.” Tumalikod siya. Naiwan ako doong lumuluha. Naguguluhan. Saan ba hahantong ang aking buhay pag-ibig. Bakit parang mas lalong gumugulo na ngayong nagkita kami kays asana ayusin na muna namin ito. Kinab
CHAPTER 43DANIEL’s Point of View “Hello Kashmine, ano yung tungkol kay Papa?” kinakabahang tanong ko nang makontak ko siya."Nandito kasi siya ngayon sa hospital namin at nasa sa pangangalaga siya ni Bryan.”“Nasa hospital? May nangyari ba? Anong sakit niya?”“Huwag kang mag-alala ligtas na siya. Mabuti at mas maagang nadala sa hospital dahil kung hindi ay maaring hindi na nakayanan ng Papa mo ang kahinaan ng katawan.”“Sino ang anak ng Diyos na nagdala sa kanya diyan?”“Sandali ha. May gustong kakausap sa'yo. Sandali lang at pupuntahan ko siya sa reception. Saka pakiusap pala, ito ay isang pakiusap din ng taong nagdala sa Papa mo sa hospital, kailangan mo daw aminin na ikaw ang nagpasundo sa kaniya sa asawa niya.""Asawa niya? Sino ang tinutukoy mo, Dok?" "Ang bunso ninyo." "Si Vicky? Nandiyan si Vicky at may asawa na siya?" mabilis akong nagbilang sa isip ko kung ilang taon na ba si bunso. Napakabata pa niya para mag-asawa. Anong nang
CHAPTER 44DANIEL’s Point of View .“Ano itong pinag-uusapan dito. Siguradong ako na naman ang topic ninyo, ano?" "Sus, feeling mo naman artista ka at ikaw lagi ang pag-uusapan kuya," Si Vicky."Hindi nga pero pulitiko ako at kontrobersiyal ang buhay ko. Hindi ba? Ano naman ang binatbat sa akin kahit pa pagsama-samahin mo ang mga ginananapang dramang pelikula nina Christopher De Leon, Joel Torres, at Aga Muhlach sa pinagdaanan ko."“Ang tatanda ha? Napanghahalata ka kuya.”“E di Daniel, Enrique Gil at Alden na lang.” tumawa ako. "Kuya, paano mo nabuo uli itong pamilya natin?" tanong ni James. Umupo ako sa gitna ng dalawa kong kapatid. Huminga ako ng malalim. "Pakiramdam ko kasi, ako ang sumira kaya dapat lang na ako din ang aayos. Noong libing ni Mama at ayaw niyo akong palapitin, ipinangako ko sa kaniya na pagdating ng araw ay mabubuo ko ang pamilyang ito at magiging proud din kayo sa akin. Wala akong ibang ginawa kundi ang ma
CHAPTER 45DANIEL’s Point of View “Madilim ang bahay namin ni Cathy nang dumating ako. Kinabahan ako dahil wala pati mga batang naghahagikgikan at tumatakbo na sumalubong sa akin. Dumiretso ako sa lagayan ng aming mga damit at parang umikot ang mundo ko ng tanging sulat na lamang ang naabutan ko doon.” “Naaalala mo pa ba ang laman ng sulat?” “Oo, naaalala ko pa. Sabi niya sa akin, hindi lang daw sa pag-aabroad umaasenso ang buhay. Kilala raw niya ako. Alam niyang hindi ako makatatagal na walang babae. Ilang beses na raw niya akong ipinaglaban noong mga college pa kami at ngayong tuluyan akong lalayo sa kanya, wala na raw siyang panghahawakan sa maari kong gawin doon. Pero Kuya alam ng Diyos lapitin ako ng babae dahil sa hitsura ko pero ni minsan hindi ako naging babaero. Iyon kasi ang nasa isip niya lag isa akin. Malay daw ba niya kung may kalolokohan akong iba sa Qatar. Marami na raw siyang nakitang nasirang pamilya dahil sa pag-aabroad at ay
CHAPTER 46DANIEL’s Point of ViewHabang pinagmamasdan ko siya ay naalala ko ang araw na tumawag si Mandy. Kaunting rewind muna tayo bago ang birthday party ni James. Ito ang buong pangyayari. Tumunog ang telepono namin. Ako ang sumagot. "Hello!" “Oh Hello, bakit dito sa landline ka tumawag?” “"Kuya! Kuya!" Kumunot ang noo ko. Halata kasi sa boses ni Vicky ang kakaibang excitement.“Kuya ka ng kuya. Bakit ba?”“Kuya grabe. Sobrag saya ko.”“Bakit nga? Ikaw alam mong may pasok ako sa munisipyo. Sabihin mo na kung bakit. Saka bakit sa landline?”“Walang nasagot sa cellphone ni Kuya James. Ikaw din di ka nasagot sa cellphone mo. Kaya nagbakasakali akong tawagan na lang ang landline.” “Naiwan ko sa kwarto e. Oh dalian mo, ano bang sasabihin mo. Kuya grabe eto na talaga to!” "Ang OA mo na.”“Nandiyan ba si Kuya James?”“Kuya James mo nasa kuwarto niya, Pangatlong araw na ngayon nagkukulong kasi daw tumawag ang kaibiga
CHAPTER 47CINDY’s Point of ViewAkala ko, magiging normal lang ang buhay ko pagkatapos akong iwan ni Daniel. Akalal ko magpapatuloy lamang ang buhay sa akin lalo pa’t magaling na rin naman ako sa aking sakit na naghahanap ng tawag ng laman. Magtatrabaho, bibisitahin ang mga kaibigan ni Daniel na mga kaibigan ko na rin na sina Janine at Ken, magpahinga at maghintay sa muling pagbabalik niya. Ngunit nang tumagal ay naramdaman ko kung gaano kahirap maghintay lalo pa't wala nang kasiguraduhan pang babalikan ka ng taong tuluyan nang iniwan ka. Iyon bang tanging paniniwala mo na lang ang siyang hinuhugutan mo ng lakas. Tanging nakaraan at pag-asang ikaw lang ang maari niyang mahalin at babalikan ang siyang nagpapagulong ng iyong araw. Ang masaklap ay kung walang text, walang chat, walang tawag...walang kahit ano na galing sa taong minamahal mo. Ngunit sa kagaya kong umaasa pa, ipinagpapatuloy ko na lang paggawa ng alam kong ikasisiya niya. Nagbabakasakaling kapag malaman niyang nagbago n
Chapter 48CINDY’s Point of View“Sige. Ikutin ninyo. Sigurado akong magugustuhan ninyo ang lugar.”“Oo nga, ang ganda. Para talaga siyang paraiso. Yung falls ba na ‘yan, totoo?” tanong ni Ken. Halatang masaya siya sa nakikita niya.“Oo totoo ‘yan. Dinevelop na lang.”“Grabe. May ganito palang pasyalan dito hindi ka nagsabi.”“May mga rooms din na pwedeng rentahan.”“Sige ha, mag-usap muna kayo at iikutin muna namin ito.” Si Janine.“Oo at mag-uusap din tayo mamaya.” May pagbabanta ang mga mata ni Daniel ngunit nakangiti ang kanyang bibig. "Kumusta na?" tanong ko sa kanya. Pilit ang aking ngiti. “Maupo tayo ro’n.” itinuro niya ang bench na nakaharap sa falls. Tumango ako. “Wala ka yatang kasama?” biro niya nang nakaupo na kami. “Wala e.” “Wala pa o wala na uli.” “Wala pa rin.” “Ang hina naman. Akala ko ba nagkatuluyan kayo nong huli.” “Sino?” “Sa
CHAPTER 49DANIEL’s Point of ViewNgumiti si Kashmine sa akin. Alam kong kapag ganoon ang ngiti at tingin niya sa akin ay may importante siyang sasabihin. “Ano ‘yon, sabihin mo ngayon lalo na’t masaya ako. Wala kang maling sasabihin kapag nasa good mood ako.” “Sige na nga. Ganito kasi ‘yon… ang hirap e. Lalo na, nakapangako ako sa kanya kaso, kaibigan rin naman kita kaya hindi ko alam…” “Tama na nga yang pasakalye, nasimulan mo na rin lang naman tapusin mo na kasi ang hirap nag may iniisip pa ako. Ano nga ‘yon?” “May, aaminin sana ako?” “Aaminin? Tungkol saan?” “Kay Cindy?” “Sandali ah, anong alam mo kay Cindy?” "Daniel, si Cindy ang bumuo sa iyong pamilya.”“Ano? Paanong…” naguluhan na ako. “Buong akala ko si Janine ang bumuo sa amin. Ano bang totoo?”“Humingi siya ng impormasyon sa kaibigan mong si Janine.”“Okey, ibig sabihin, naglihim si Janine.”Tumango si Kashmine. “S