Hello, dear readers! Kung nakaabot ka na sa chapter na 'to ay nagpapasalamat na kaagad ako! Gusto ko sanang mabasa ang komento niyo sa bawat chapter. Feel free to comment! Keep safe always ang God bless! - Febbyflame ~ 08-04-24 <3
“W-Wait! Tama ba ‘yung narinig ko? Pumayag kang magpakasal sa naka-one night stand mo lang?!” nanlalaki ang mga mata ni Katie habang nakatitig kay Fatima.Tumango naman siya. “O-Oo. Gusto niya akong pakasalan, at panagutan ang batang nasa sinapupunan ko.”Napasampal si Katie sa noo nito. “Gaga ka! Ni hindi mo naman lubos na kilala ang lalaking ‘yon kaya bakit ka pumayag? Kahit na siya ang ama ng dinadala mo, ay hindi ka dapat nagdesisyon kaagad ng padalos-dalos! Unless, may gusto ka sa kaniya–” napahinto si Katie sa pagsermon. “Teka nga sandali, nagugustuhan mo ba ang lalaking ‘yon?! Umamin ka! ‘Yung totoo!”Nag-iwas naman kaagad ng tingin si Fatima. “A-Ano bang gusto ang pinagsasabi mo dyan? Magpapakasal lang kami para sa anak namin.”“Exactly! Magpapakasal ka para sa bata, pero hindi mo naisip na sagrado ang kasal! At para ipaalala ko sa ‘yo ay walang divorce dito sa Pilipinas!”“Hindi naman siguro kami hahantong sa hiwalayan, dahil mukha naman siyang mabait. Hindi ba’t iniligtas niy
Mabilis na tinanggal ni Giovanni ang ulo ni Mayvel, saka niya muling isinuot ang kaniyang boxer and pants.“Why? What happened? Aalis ka na ‘agad?” sunod-sunod na tanong ni Mayvel ngunit hindi na ito sinagot pa ni Giovanni. “Wait, Giovanni!” huling sigaw pa nito.Hindi na pinansin pa ni Giovanni ang babae, at kahit nakita niya si Sander ay hindi na rin niya ito nagawang pansinin pa kahit tinatawag na siya nito. Patakbo niyang tinungo ang kaniyang kotse, habang hawak ang cellphone at tinatawagan niya ang kaniyang ama.“Answer your fvcking phone old man.” sambit ni Giovanni.Walang dalawang isip na pinaandar niya ang kotse at ikinambyo sa direksyon patungo sa kaniyang bahay. Wala siyang pakielam kahit pa kamuntikan ng may bumangga sa kaniya. All he's fvcking care is about Fatima and his child!Sa wakas ay sinagot naman ng Daddy niya ang tawag.“What the fvck are you doing in my house?” iyon kaagad ang itinanong ni Giovanni.Mula sa kabilang linya ay napangisi si William. “At paano mo nam
Mabilis na bumalik si Giovanni papasok nang mansion at muling tinungo kung saan naroon si Manang Felice. Umiiyak pa rin ito at bakas ang takot. Kaagad niyang tinanggal ang tali sa kamay nito, at pati na ang takip sa bibig. “Tell me, Manang Felice, where’s Fatima? Sino ang dumukot sa kaniya? Si Daddy ba?” sunod-sunod na tanong ni Giovanni habang hawak ang magkabilaang balikat ng matanda. Umiling si Manang Felice. “H-Hindi ko alam, Sir Gio. Nakamaskara sila at nakasuot ng mga itim na damit. Pero natitiyak kong hindi ang Daddy mo, dahil wala naman siya nang dumating ang mga lalaking ‘yon. Talagang sadya nilang pakay si Fatima.” umiiyak na tugon nito. Napakuyom nang kamao si Giovanni. Wala siyang clue kung sino ang may hawak kay Fatima. Medyo off din naman ang dahilan ng Daddy niya kung bakit narito ito kanina. “Where are you, Fatima?” tanong ni Giovanni sa kaniyang isipan. Kapwa na sila bumaba at inabutan niya ng tubig ang matanda. Kinuha naman niya ang laptop sa kaniyang kuwarto at
“I–Ibibigay mo naman ako sa lalaking ‘yon ‘di ba?” paninigurado ni Fatima, dahil malakas ang kutob niya na si Giovanni ang tinutukoy nitong bumili sa kaniya. Ngumiti si Danica at umikot ang mga mata. “Well… Oo, ibibigay kita, pero hindi gano’n kadali. Gusto kong mas makilala pa ang lalaking bumili sa ‘yo, and if he’s big time rich— Bakit ko naman siya pakakawalan pa ‘di ba?” sabay ngisi nito. Nagtagis ang ngipin ni Fatima. “Binili na niya ako, kaya dapat gawin mo na lang ang gusto niya. Pera lang naman ang kailangan mo ‘di ba?” tanong niya. Pumalakpak si Danica at naglakad sa harap niya. “Yes, you’re right, pera lang ang mahalaga sa akin. Pero kung ang panget na bilyonaryo na ‘yon ay kaya pa akong bigyan ng mas higit pa sa five million then I will seduce him, para hindi ka na niya kailanganin.” Napakunot ng noo si Fatima. Panget? Sinong panget? Bulag ba si Danica para hindi makita kung gaano ka-guwapo si Giovanni? O baka naman hindi si Giovanni ang siyang nakabili sa akin? Bi
Tinanggal na ni Giovani ang bluettooth headset na nakalagay sa kaiyang tenga, dahil ayaw na niyang marinig pa kung ano man ang gagawin nila Sander at Danica. Mabuti na lang talaga ay handa siya para sa ganitong sitwasyon. There’s a plan B. Nag-book siya ng hotel unit tabi lang din kung nasaan sila Sander. Nagtungo siya doon, at inayos ang telescopesa veranda. Alam niyang tuso ang babae, gagawin lahat agulangan lamang siya. Kinuha niya ang kaniyang cellphone at tinawagan ang cellphone ni Danica. Mula sa CCTV na ikinabit nila sa kabilang unit ay kitang-kita niya kung paanong biglang nagbago ang expression ni Danica. N*******d na ang mga ito nang pang itaas, at ngayon ay napigil niya ito nang isang iglap lang. Kinabit niyang muli ang bluetooth headset sa kaniyang tenga. “Sh!t. Who the fvck is this?!” inis na tanong ni Danica habang nakatingin kay Sander na nakahiga sa kama at walang malay, at nakatingin din sa cellphone nitong nagri-ring. Marahil ay nagtataka na ito kung sino ang tum
Kasalukuyang nasa hotel unit na si Fatima at wala pa ring malay. “Gardo, alam mo maganda ‘tong babae na ‘to, eh.” sambit ng lalaki habang nakatig kay Fatima at nakahiga sa kama. Napailing si Gardo. “Gag0 ka, Target. Mukhang umaandar na naman ang kalibùgan mo!” sabay tawa nito. “Tang’na kahit sino naman malilibugan sa babaeng ‘to. Eh, mas maganda pa ito kaysa kay Ma'am Danica, eh.” may pakagat labi pa nitong sambit. Tumango naman si Gardo. “Kung sabagay, ang kinis nito, maputi, at parang anghel pa ang itsura.” “Natitiyak kong masarap ‘tong tikman, eh.” tila manyakis na sambit ni Target. “Ay, siraulo ka! Huwag mong ituloy kung ano man ‘yang nasa isip mo! Tayo ang malalagot kay Ma'am Danica kapag nalaman niya ‘yan gagawin mo!” saway ni Gardo. “Sus! Ikaw masyado kang matatakutin at niyerbyoso! Sisilipin ko lang! Hihimasin at pagsasalsalán ko lang! Talagang nanggigigil ako, eh!” tila takam na tugon ni Target. Napakamot sa ulo si Gardo. “Tang’na mo ka, bahala ka sa gusto mong gawin.
Nang mga oras na ‘yon ay tuluyan ng nawalan ng malay si Fatima. Tila ba bumagal ang oras para kay Giovanni. Muli ay bumalik sa kaniyang alaala ang pangyayari noong mamatay ang kapatid niya. He was too young at that time, and he couldn't do anything other than to watch and cry. Until his sister’s last breath. But not now… hindi ngayon! Hinding-hindi na mangyayari ulit ‘yon! Kaagad na sinuotan ni Giovanni ng damit si Fatima at saka binuhat. Marahas niyang binangga ang pintuan ng hotel unit at dali-daling lumabas, saka sumakay ng elevator patungo sa groundfloor. “Fvck!” mura niya habang nakikita si Fatima sa ganoong sitwasyon. “Kumapit ka, Fatima. Please!” Wala na siyang pakielam pa kung sino ang makasalubong niya, o kung sino ang makakita sa kaniya kahit pa ang Daddy niya. Talagang makikipagpatayan na siya mailigtas lang si Fatima at ang anak niya. No one can stop him now! Nang makarating sa parking lot ay kaagad siyang sinalubong ng mga tauhan niya. “Open that fvcking door!!
Nang matanggap ni Giovanni ang video galing kay Sander, ay akala niya simpleng CCTV lamang ‘yon, but when he saw kung ano ang nangyayari sa video ay mahigpit niyang hinawakan ang kaniyang cellphone. Tears fell down on his face. Kitang-kita niya kung paano matakot, umiyak, at masaktan si Fatima.He immediately called Sander. “Find that fvcking man, at iharap mo siya sa akin. Don’t hurt him, ‘cause I will be the one who will cut his head.” malamig at puno ng galit niyang sambit.Hindi na niya napigilan pa na ibato ang kaniyang cellphone dahil sa galit. Tumama ‘yon sa pader, at lasog lasog na ito’t hindi na mapapakinabanagan pa. He slowly sits at the bench and holds his head.“Bakit ba nangyayari sa akin ‘to? Bakit kay Fatima pa? She’s pure and innocent, mas lalong-lalo naman ang anak namin.” sunod-sunod na tanong ni Giovanni sa kaniyang isipan. He suddenly remember Fatimas’ family, at ganon’n din ang kaniyang ama.“Bakit nila pinapahirapan ng ganito si Fatima? What is the reason why I
Habang nagmamadali silang lumabas ng bahay, ang mga yabag ng mga kalaban mula sa dilim ay patuloy na lumalapit. Si Giovanni at ang kanyang grupo ay handa nang makipaglaban. Ang mga mata nila ay puno ng determinasyon at takot—alam nilang bawat galaw ay magdudulot ng buhay o kamatayan.Ngunit, bigla na lamang, may mga kalalakihan na sumulpot mula sa dilim. Lahat sila ay nakaitim, ang mga mukha ay tinatakpan ng mga sombrero at bandana. Agad na nagbanta sa kanila ang presensya ng mga lalaki—ang mga kalaban ba ay dumating na nang buo?"Mga kalaban!" sigaw ni Giovanni, sabay hawak sa kanyang baril. "Maghanda kayo!"Ang mga mata ni Fatima, Mariella, at Sander ay naging alerto. Tumigil sila sa kanilang mga hakbang at naghanda ng kanilang mga armas, ngunit hindi pa man sila nakakalapit sa mga kalalakihan, isang pamilyar na tinig ang narinig nila mula sa likod."Giovanni, itigil mo na!" sigaw ng isang lalaki na pumasok mula sa madilim na bahagi ng bahay. "Hindi kami kalaban!"Nagulat si Giovann
Ang malamlam na gabi ay nagbigay daan sa isang hindi inaasahang takbo ng mga pangyayari. Mabilis na tumakbo si Giovanni at ang kanyang grupo—si Mariella, Fatima, at Sander—pabalik sa kanilang bahay, ang bawat hakbang ay puno ng kaba at tensyon. Iniisip ni Giovanni ang kaligtasan ng kanyang anak na si Marcus, at ang takot na may mangyaring masama sa kanilang pamilya. Kung hindi sila magmamadali, maaaring huli na ang lahat.Habang naglalakad sila, ang malamig na hangin ay sumasabay sa takot na umaabot mula sa kanyang dibdib hanggang sa kanyang mga daliri. Minsan lang siyang magmadali, at ngayon, tila ang bawat minuto ay may buhay at kamatayan na nakataya. Hindi maitatanggi, ang galit at pagkabigo ay sabayang sumasabog sa kanyang isipan. Kung hindi siya nagmadali, hindi lang ang buhay niya ang mawawala, kundi pati na ang pamilya niyang matagal na niyang pinangarap protektahan."Giovanni, kailangan nating magmadali," sabi ni Mariella, habang ang mga mata nito ay nagmamasid sa paligid, til
Samantala si Mariella ay aksidenteng narinig ang pinag-uusapan ng mga taong na utos sa kaniya na patayin si Giovanni. Ang totoo pa lang motibo nito ay para makuha ang kompanya ng Samniego, at patayin pati na rin siya.Habang naglalakad si Mariella sa madilim na kalsada, ang mga saloobin niya ay gumugulo sa kanyang isipan. Hindi siya makapaniwala sa kanyang narinig—ang mga plano ng mga tao na nag-utos sa kanya na patayin si Giovanni. Hindi lang siya ang target nila. Gamit ang kanyang mga alyado, ang layunin nila ay ang kunin ang buong kompanya ng Samniego, at pagkatapos, tiyak na siya na rin ang kanilang tatapusin. Ang mga mata ni Mariella ay sumabog sa galit at takot. Paano niya nalaman ang mga lihim na ito? Bakit kailangan nilang gawin ito sa kanya at kay Giovanni?"Ang plano mo, Giovanni... hindi ko na kayang maging bahagi nito," bulong niya sa sarili habang mabilis na naglalakad, ang puso ay kumakalampag sa kaba.Naisip niyang kailangan niyang makita si Giovanni, para maipaliwanag
Habang iniisip ni Giovanni ang mga saloobin, nagpatuloy si Mariella sa pagtayo, hindi alam kung anong susunod na hakbang ang gagawin. Nang biglang may narinig silang tunog ng mga yabag sa labas ng kwarto. Isang seryosong tinig ang dumaan sa silid, at napansin nilang may mga anino na dumadaan sa bintana.Giovanni ay mabilis na tumayo at naglakad papunta sa pinto, pinansin ang tensyon sa hangin. “Nandiyan sila,” ang sabi niya, boses na may kalakip na galit. “I’m sure they’ve been watching us the whole time.”Mariella, na nagsimulang makaramdam ng kaba, ay sumunod kay Giovanni. "Sino sila? Anong gagawin natin?"Giovanni ay nakatingin sa bintana, ngunit hindi tumugon agad. Habang ang ingay sa labas ay lumalakas, natanaw niyang may mga armado na sumusugod sa gusali. "Hindi na nila tayo papakawalan, Mariella," sagot niya sa tono ng kalmado ngunit puno ng determination.Habang ang mga yabag ay naging mas malapit, napansin ni Mariella na ang mga armas ng mga pumasok ay hindi basta-basta. "Mas
Lumipas ang ilang araw, at natagpuan ni Mariella ang sarili niyang nakatayo sa harap ng isang lumang gusali sa downtown, ang unang lokasyon na ibinigay sa kanya ng grupo ni Valderama. Sa loob ng gusali, isang grupo ng mga tauhan ang naghihintay—mga operatiba na gagabay sa kanya para sa pagbabalik niya sa mundo ni Giovanni.Pagpasok niya, sinalubong siya ni Mr. Cortez, may hawak na isang itim na bag. “Dito nakalagay ang lahat ng kailangan mo—damit, pera, at isang bagong phone na may direktang koneksyon sa amin.”Kinuha ni Mariella ang bag at binuksan ito, tinitingnan ang laman. “At ano ang unang gagawin ko?”Ngumiti si Mr. Cortez. “Ang una mong hakbang? Sisiguraduhin mong makikita ka ni Giovanni sa isang sitwasyon kung saan wala siyang choice kundi tulungan ka.”Mariella ay ngumiti nang mapanukso. “At anong klaseng sitwasyon ‘yan?”"Isang pekeng ambush," sagot ni Mr. Cortez habang nag-abot ng isa pang folder. "Isang senaryo kung saan para kang target ng isang assassination attempt. Per
Samantala sa loob ng madilim at mabahong kulungan, nakaupo si Mariella sa isang sulok, nakataas ang isang paa sa bakal na kama habang abala sa pagtalim ng isang maliit na piraso ng kahoy gamit ang isang bato. Ang kanyang mukha ay puno ng inis at pagod. Matagal-tagal na rin siyang nakakulong, ngunit imbes na makisama sa iba, mas pinili niyang makipag-away."Hoy, Mariella," sigaw ng isang matabang preso na si Liza, ang lider ng grupo ng mga babae sa loob ng kulungan. "Balita ko, sinubukan mo na namang bumangga sa mga bantay kanina. Anong akala mo, ikaw ang reyna dito?"Mariella ay nagtaas ng tingin at sinamaan ng tingin si Liza. "At ano naman kung totoo? Mas gusto ko pang mabulok dito nang mag-isa kaysa makisama sa mga katulad niyo."Biglang tumawa si Liza, ngunit ito'y may halong panunuya. "Talaga? Eh, paano kung dumating ang araw na wala kang kakampi rito? Alam mo naman kung anong nangyayari sa mga walang proteksyon sa loob ng kulungan, di ba?"Napangisi si Mariella, itinapon ang pina
Back to normal na ang buhay ni Giovanni, balik siya sa kaniyang pagpapatakbo ng kompanya niya, habang si Fatima ay isang butihing housewife, at nag-aaral na ang kanilang anak na si MarcusIsang tahimik na umaga sa bahay nila. Sa likod ng malalaking bintana ng kanilang sala, kitang-kita ang masilayan ng araw na tumatama sa berdeng hardin. Si Giovanni ay nakaupo sa isang maluwang na mesa, nag-audit ng mga reports ng kompanyang patuloy niyang pinapalago. Ang kanyang mga mata ay seryoso, ngunit may mga pagkakataon na ang kanyang mga mata ay napapadako kay Fatima, na abala sa paghuhugas ng mga pinggan sa kusina.Si Fatima, suot ang kanyang simpleng puting damit, ay naglalakad mula sa isang sulok ng kusina patungo sa isa, naghahanda ng agahan para kay Marcus. Naisip ni Giovanni kung gaano siya nagpapasalamat sa mga simpleng bagay sa buhay. Sa kabila ng mga komplikasyon ng nakaraan, nakatagpo siya ng kapayapaan sa simpleng buhay na mayroon sila ngayon.Habang abala si Fatima, biglang narinig
Habang patuloy na umiikot ang kasiyahan sa paligid nila, nakatayo si Giovanni sa tabi ni Fatima, ang kanyang braso ay nakayakap sa kanya, at ang kanilang anak na si Marcus ay nasa kanilang gilid. Ang hindi inaasahang pagdating ni William ay patuloy na gumugulo sa isipan ni Giovanni, ngunit alam niyang kailangan nilang magpatuloy. Mas malakas sila ngayon, magkasama.Luminga si Fatima kay Giovanni, ang mukha niya ay puno ng pag-aalala. "Ayos ka lang ba?" tanong niya nang malumanay, habang ang mga daliri niya ay dahan-dahang dumampi sa kanya.Tumango si Giovanni, kahit na may bigat na nararamdaman sa kanyang dibdib. "Oo, Fatima. Kailangan kong maging ayos. Para sa iyo, para kay Marcus... para sa ating hinaharap."Si Sander, na matagal nang nanonood mula sa malayo, ay lumapit sa kanila na may tahimik na ngiti. "Giovanni, Fatima, alam kong hindi madali ang bitawan ang nakaraan, pero ngayong gabi... ngayong gabi ay para sa inyo at sa inyong pamilya. Huwag ninyong hayaang mawalan ng liwanag
Dalawang taon ang nakalipas, at ang araw ng kasal ni Giovanni at Fatima ay muling sumik, puno ng pag-asa at pagmamahal. Ang simbahan ay napakaganda, puno ng mga bulaklak at dekorasyong sumasalamin sa kanilang paglalakbay. Ang mga kaibigan at pamilya, pati na rin ang mga taong tumulong at nagsuporta sa kanila, ay naroroon upang makiisa sa pagdiriwang ng kanilang pagmamahalan.Si Giovanni, na nakatayo sa harap ng altar, ay malalim ang pag-iisip. Ang bawat hakbang na ginawa nila ni Fatima ay nagsilbing hakbang patungo sa isang bagong simula, at ngayon, narito siya, handang maglaan ng kanyang buong buhay para sa pinakamahalagang tao sa kanyang buhay.Habang hinihintay nila ang pagdating ni Fatima, naramdaman ni Giovanni ang isang malalim na kaligayahan. Kasama ang kanilang anak na si Marcus, nakatayo siya sa harap ng simbahan, tinitingnan ang mga mata ng kanyang mga kaibigan at mahal sa buhay. Tiningnan ni Giovanni si Sander, na nakangiti at tumango bilang tanda ng suporta."Giovanni, mal