Hello, dear readers! Kung nakaabot ka na sa chapter na 'to ay nagpapasalamat na kaagad ako! Gusto ko sanang mabasa ang komento niyo sa bawat chapter. Feel free to comment! Keep safe always ang God bless! - Febbyflame ~ 08-04-24 <3
“W-Wait! Tama ba ‘yung narinig ko? Pumayag kang magpakasal sa naka-one night stand mo lang?!” nanlalaki ang mga mata ni Katie habang nakatitig kay Fatima.Tumango naman siya. “O-Oo. Gusto niya akong pakasalan, at panagutan ang batang nasa sinapupunan ko.”Napasampal si Katie sa noo nito. “Gaga ka! Ni hindi mo naman lubos na kilala ang lalaking ‘yon kaya bakit ka pumayag? Kahit na siya ang ama ng dinadala mo, ay hindi ka dapat nagdesisyon kaagad ng padalos-dalos! Unless, may gusto ka sa kaniya–” napahinto si Katie sa pagsermon. “Teka nga sandali, nagugustuhan mo ba ang lalaking ‘yon?! Umamin ka! ‘Yung totoo!”Nag-iwas naman kaagad ng tingin si Fatima. “A-Ano bang gusto ang pinagsasabi mo dyan? Magpapakasal lang kami para sa anak namin.”“Exactly! Magpapakasal ka para sa bata, pero hindi mo naisip na sagrado ang kasal! At para ipaalala ko sa ‘yo ay walang divorce dito sa Pilipinas!”“Hindi naman siguro kami hahantong sa hiwalayan, dahil mukha naman siyang mabait. Hindi ba’t iniligtas niy
Mabilis na tinanggal ni Giovanni ang ulo ni Mayvel, saka niya muling isinuot ang kaniyang boxer and pants.“Why? What happened? Aalis ka na ‘agad?” sunod-sunod na tanong ni Mayvel ngunit hindi na ito sinagot pa ni Giovanni. “Wait, Giovanni!” huling sigaw pa nito.Hindi na pinansin pa ni Giovanni ang babae, at kahit nakita niya si Sander ay hindi na rin niya ito nagawang pansinin pa kahit tinatawag na siya nito. Patakbo niyang tinungo ang kaniyang kotse, habang hawak ang cellphone at tinatawagan niya ang kaniyang ama.“Answer your fvcking phone old man.” sambit ni Giovanni.Walang dalawang isip na pinaandar niya ang kotse at ikinambyo sa direksyon patungo sa kaniyang bahay. Wala siyang pakielam kahit pa kamuntikan ng may bumangga sa kaniya. All he's fvcking care is about Fatima and his child!Sa wakas ay sinagot naman ng Daddy niya ang tawag.“What the fvck are you doing in my house?” iyon kaagad ang itinanong ni Giovanni.Mula sa kabilang linya ay napangisi si William. “At paano mo nam
Mabilis na bumalik si Giovanni papasok nang mansion at muling tinungo kung saan naroon si Manang Felice. Umiiyak pa rin ito at bakas ang takot. Kaagad niyang tinanggal ang tali sa kamay nito, at pati na ang takip sa bibig. “Tell me, Manang Felice, where’s Fatima? Sino ang dumukot sa kaniya? Si Daddy ba?” sunod-sunod na tanong ni Giovanni habang hawak ang magkabilaang balikat ng matanda. Umiling si Manang Felice. “H-Hindi ko alam, Sir Gio. Nakamaskara sila at nakasuot ng mga itim na damit. Pero natitiyak kong hindi ang Daddy mo, dahil wala naman siya nang dumating ang mga lalaking ‘yon. Talagang sadya nilang pakay si Fatima.” umiiyak na tugon nito. Napakuyom nang kamao si Giovanni. Wala siyang clue kung sino ang may hawak kay Fatima. Medyo off din naman ang dahilan ng Daddy niya kung bakit narito ito kanina. “Where are you, Fatima?” tanong ni Giovanni sa kaniyang isipan. Kapwa na sila bumaba at inabutan niya ng tubig ang matanda. Kinuha naman niya ang laptop sa kaniyang kuwarto at
“I–Ibibigay mo naman ako sa lalaking ‘yon ‘di ba?” paninigurado ni Fatima, dahil malakas ang kutob niya na si Giovanni ang tinutukoy nitong bumili sa kaniya. Ngumiti si Danica at umikot ang mga mata. “Well… Oo, ibibigay kita, pero hindi gano’n kadali. Gusto kong mas makilala pa ang lalaking bumili sa ‘yo, and if he’s big time rich— Bakit ko naman siya pakakawalan pa ‘di ba?” sabay ngisi nito. Nagtagis ang ngipin ni Fatima. “Binili na niya ako, kaya dapat gawin mo na lang ang gusto niya. Pera lang naman ang kailangan mo ‘di ba?” tanong niya. Pumalakpak si Danica at naglakad sa harap niya. “Yes, you’re right, pera lang ang mahalaga sa akin. Pero kung ang panget na bilyonaryo na ‘yon ay kaya pa akong bigyan ng mas higit pa sa five million then I will seduce him, para hindi ka na niya kailanganin.” Napakunot ng noo si Fatima. Panget? Sinong panget? Bulag ba si Danica para hindi makita kung gaano ka-guwapo si Giovanni? O baka naman hindi si Giovanni ang siyang nakabili sa akin? Bi
Tinanggal na ni Giovani ang bluettooth headset na nakalagay sa kaiyang tenga, dahil ayaw na niyang marinig pa kung ano man ang gagawin nila Sander at Danica. Mabuti na lang talaga ay handa siya para sa ganitong sitwasyon. There’s a plan B. Nag-book siya ng hotel unit tabi lang din kung nasaan sila Sander. Nagtungo siya doon, at inayos ang telescopesa veranda. Alam niyang tuso ang babae, gagawin lahat agulangan lamang siya. Kinuha niya ang kaniyang cellphone at tinawagan ang cellphone ni Danica. Mula sa CCTV na ikinabit nila sa kabilang unit ay kitang-kita niya kung paanong biglang nagbago ang expression ni Danica. N*******d na ang mga ito nang pang itaas, at ngayon ay napigil niya ito nang isang iglap lang. Kinabit niyang muli ang bluetooth headset sa kaniyang tenga. “Sh!t. Who the fvck is this?!” inis na tanong ni Danica habang nakatingin kay Sander na nakahiga sa kama at walang malay, at nakatingin din sa cellphone nitong nagri-ring. Marahil ay nagtataka na ito kung sino ang tum
Kasalukuyang nasa hotel unit na si Fatima at wala pa ring malay. “Gardo, alam mo maganda ‘tong babae na ‘to, eh.” sambit ng lalaki habang nakatig kay Fatima at nakahiga sa kama. Napailing si Gardo. “Gag0 ka, Target. Mukhang umaandar na naman ang kalibùgan mo!” sabay tawa nito. “Tang’na kahit sino naman malilibugan sa babaeng ‘to. Eh, mas maganda pa ito kaysa kay Ma'am Danica, eh.” may pakagat labi pa nitong sambit. Tumango naman si Gardo. “Kung sabagay, ang kinis nito, maputi, at parang anghel pa ang itsura.” “Natitiyak kong masarap ‘tong tikman, eh.” tila manyakis na sambit ni Target. “Ay, siraulo ka! Huwag mong ituloy kung ano man ‘yang nasa isip mo! Tayo ang malalagot kay Ma'am Danica kapag nalaman niya ‘yan gagawin mo!” saway ni Gardo. “Sus! Ikaw masyado kang matatakutin at niyerbyoso! Sisilipin ko lang! Hihimasin at pagsasalsalán ko lang! Talagang nanggigigil ako, eh!” tila takam na tugon ni Target. Napakamot sa ulo si Gardo. “Tang’na mo ka, bahala ka sa gusto mong gawin.
Nang mga oras na ‘yon ay tuluyan ng nawalan ng malay si Fatima. Tila ba bumagal ang oras para kay Giovanni. Muli ay bumalik sa kaniyang alaala ang pangyayari noong mamatay ang kapatid niya. He was too young at that time, and he couldn't do anything other than to watch and cry. Until his sister’s last breath. But not now… hindi ngayon! Hinding-hindi na mangyayari ulit ‘yon! Kaagad na sinuotan ni Giovanni ng damit si Fatima at saka binuhat. Marahas niyang binangga ang pintuan ng hotel unit at dali-daling lumabas, saka sumakay ng elevator patungo sa groundfloor. “Fvck!” mura niya habang nakikita si Fatima sa ganoong sitwasyon. “Kumapit ka, Fatima. Please!” Wala na siyang pakielam pa kung sino ang makasalubong niya, o kung sino ang makakita sa kaniya kahit pa ang Daddy niya. Talagang makikipagpatayan na siya mailigtas lang si Fatima at ang anak niya. No one can stop him now! Nang makarating sa parking lot ay kaagad siyang sinalubong ng mga tauhan niya. “Open that fvcking door!!
Nang matanggap ni Giovanni ang video galing kay Sander, ay akala niya simpleng CCTV lamang ‘yon, but when he saw kung ano ang nangyayari sa video ay mahigpit niyang hinawakan ang kaniyang cellphone. Tears fell down on his face. Kitang-kita niya kung paano matakot, umiyak, at masaktan si Fatima.He immediately called Sander. “Find that fvcking man, at iharap mo siya sa akin. Don’t hurt him, ‘cause I will be the one who will cut his head.” malamig at puno ng galit niyang sambit.Hindi na niya napigilan pa na ibato ang kaniyang cellphone dahil sa galit. Tumama ‘yon sa pader, at lasog lasog na ito’t hindi na mapapakinabanagan pa. He slowly sits at the bench and holds his head.“Bakit ba nangyayari sa akin ‘to? Bakit kay Fatima pa? She’s pure and innocent, mas lalong-lalo naman ang anak namin.” sunod-sunod na tanong ni Giovanni sa kaniyang isipan. He suddenly remember Fatimas’ family, at ganon’n din ang kaniyang ama.“Bakit nila pinapahirapan ng ganito si Fatima? What is the reason why I
Nagpatuloy ang kaguluhan sa loob ng silid. Nang marinig ang unang putok ng baril, agad na kumilos si Giovanni, mabilis at determinado. Tinamaan ang isa sa mga tauhan ni William sa balikat, dahilan upang mawalan ito ng balanse at bumagsak nang malakas sa sahig. Sa gitna ng kaguluhan, hindi na nag-aksaya ng oras si Lydia. Hinawakan niya nang mahigpit si Fatima at mabilis itong kinaladkad palabas ng silid. Halatang takot si Fatima, nanginginig ang buong katawan, ngunit wala siyang magawa kundi sumunod kay Lydia, na nagmamadaling maghanap ng ligtas na lugar sa lumang gusali.“Giovanni! Tumigil ka! Alam mong wala kang laban sa akin!” malakas na sigaw ni William habang nagtatago sa gilid ng pinto, iniiwasan ang mga bala ni Giovanni.“Sinira mo ang buhay namin! Ngayon, titiyakin kong hindi mo na magagawa ulit ito!” sagot ni Giovanni na puno ng galit, habang patuloy na nagpapalit ng posisyon upang maiwasang maging target ng mga natitirang tauhan ni William. Ang kanyang mga mata ay puno ng det
Dumating sina Giovanni at Lydia sa airport sa Manila. Malakas ang hangin dahil sa amihan, at naririnig mula sa malayo ang mahihinang tunog ng lungsod kahit tahimik ang gabi. Naunang bumaba ng eroplano si Giovanni, bakas sa kaniyang mukha ang determinasyon, habang kasunod niya si Lydia, mabigat pa rin ang dalahin ng konsensya sa kanyang balikat.“Anong plano mo ngayon?” tanong ni Lydia habang papunta sila sa isang itim na kotse na inihanda na ni Giovanni.“Hahanapin natin ang safehouse,” sagot ni Giovanni nang walang emosyon. “May sinabi kang clue— ikwento mo lahat ng naalala mo sa sinabi ni Dad.”Sandaling tumigil si Lydia bago sumagot habang sumasakay sila sa kotse. “Ang alam ko lang, isa itong lumang ari-arian niyo malapit sa museo sa Bulacan, isa sa mga dating safehouse ng Daddy mo. May nabanggit siyang simbahan na malapit doon, pero hindi siya malinaw.”Sumingkit ang mga mata ni Giovanni habang unti-unting nabubuo ang naiisip niyang lugar.“Museo? Tama, marahil ang tinutukoy ni Da
Giovanni sat in his dimly lit apartment, staring at the small photograph of his wife. The image had worn edges, his thumb tracing the familiar contours of Fatima’s face. His conversation with Sander echoed in his mind. “Dig deeper.” Could there be a connection between the mysterious woman and his wife?He rubbed his temples, frustration boiling in his chest. “This doesn’t make sense,” he muttered.A sharp knock on the door startled him. Giovanni stood, hesitating before approaching. His hand hovered over the doorknob. Sino kaya ito, at ganitong oras pa? Slowly, he opened the door.Standing there was Fatima—no, Lydia—her face illuminated by the dim hallway light. She wore a gentle smile, but something in her eyes made Giovanni uneasy.“Fatima?” Giovanni’s voice was barely above a whisper.Lydia tilted her head, a playful smirk forming on her lips. “Naalala kita, Giovanni. Hindi ko rin maipaliwanag, pero parang may koneksyon talaga tayo.”His heart raced as confusion clouded his thought
“Who are you?” tanong ni Giovanni.“I’m Fatima, Fatima Vega. Ikaw sino ka ba? Kilala ba kita?” kunot na tanong ng babae.Nanlata si Giovanni. Hindi ang asawa niya ang narito kundi kapangalan lang ni Fatima. Akala niya makikita na niya ang asawa niya. Giovanni slumped into the wooden chair by the window, his gaze fixed on the woman before him. She had the same name, at may hawig ito ni Fatima, and yet, she wasn’t her.The woman still standing, crossed her arms, studying Giovanni with suspicion.“Bakit parang kilala mo ako? Para kang nakakita ng mutlo.” She tilted her head, a trace of curiosity breaking through her stern tone.Giovanni hesitated, his voice trembling. “I… I’m sorry. Hindi kita dapat nilapitan ng ganito. It’s just... you look exactly like my wife. At ang pangalan mo pa—” He broke off, looking away, swallowing the lump in his throat.“Wife?” Fatima’s brows furrowed. “Saan siya ngayon? At paano naman tayo nagkakilala kung ganon?”“She’s…” Giovanni’s voice faltered, the wor
Madilim ang gabi, ngunit maliwanag ang buwan na tila nagmamasid mula sa kalangitan. Habang naglalakad si Giovanni sa kahabaan ng ospital, hawak ang envelope at sulat, napansin niyang may liwanag mula sa maliit na chapel sa loob ng compound. Nagdesisyon siyang pumasok, tila hinahatak ng tahimik na panawagan mula sa loob.Sa loob ng chapel, nakita niya si Mayvel, nakaluhod at taimtim na nagdarasal. Tumayo siya nang makita si Giovanni at lumapit nang may maingat na ngiti. "Hindi ko alam na pupunta ka rito. Hindi ka ba makatulog?" "Paano ako makakatulog, Mayvel? Nalaman ko na ang dahilan ng lahat, pero parang mas lalo akong nawasak. Bakit ganoon? Kapag mas lumalapit ako sa sagot, mas lalong nagiging masakit ang katotohanan." "Hindi mo kailangang dalhin lahat ng bigat mag-isa. Ang mahalaga ngayon, alam mo na ang katotohanan. At mula rito, maaari kang gumawa ng hakbang para ayusin ang lahat." "Pero paano? Hindi ko alam kung saan magsisimula. Paano ko siya haharapin, lalo na't alam
Pagkatapos ng mahaba at emosyonal na araw, naupo si Giovanni sa isang bangko sa hardin ng ospital. Tahimik niyang hawak ang sulat ni Fatima, paulit-ulit na binabasa ang bawat linya. Ang malamig na simoy ng hangin ay tila sinasalamin ang lungkot sa kanyang puso. Dumating si Mayvel, dala ang dalawang tasa ng mainit na kape, at maingat na umupo sa tabi niya.“Hindi ka na naman kumain, Giovanni. Hindi mo dapat pinapabayaan ang sarili mo. Kailangan mong maging malakas.” sambit ni Mayvel. Bahagyang napangiti si Giovanni habang nakatingin sa sulat. “Hindi ko naman napapansin ang gutom. Mas iniisip ko kung nasaan si Fatima ngayon. Anong ginagawa niya? Masaya ba siya? Napatawad na kaya niya ako sa mga pagkukulang ko noon?”Tumingala si Mayvel sa buwan, tila nagmumuni-muni) “Sa tingin ko, Giovanni, hindi mo kailanman kailangang humingi ng tawad sa kanya. Mahal ka niya, alam ko iyon. Pero baka ang sarili niya ang hindi niya mapatawad.”Napabuntong-hiningadi Giovanni. “Bakit kailangan niya lumay
“Giovanni, nakita ko siya. Nasa Maynila siya ngayon, pero hindi pa siya pwedeng puntahan. Kailangan natin ng kaunting oras." “Maynila? Anong ginagawa niya roon? At bakit hindi ko siya puwedeng makita? Sander, matagal na akong naghihintay. Hindi ko na kayang maghintay pa ng mas matagal.” “Giovanni, kalma. May mga bagay na masalimuot, at may dahilan kung bakit hindi siya nagpapakita. Pero huwag kang mag-alala, tinutulungan ko na siya. Importante lang na maging matatag ka.” Nanatiling tahimik si Giovanni, pilit inuunawa ang mga sinabi ni Sander. Ngunit ang puso niya ay nag-uumapaw sa halo-halong emosyon—pag-asa, pagkabigo, at pangungulila. “Hindi ko maintindihan, Sander. Kung mahalaga ako kay Fatima, bakit siya lumayo? Bakit hindi niya man lang sinubukang makita ako kahit isang beses mula nang magising ako?” Sa kabilang linya, nagbuntong-hininga si Sander. “Giovanni, maybe may rason siya. Pero hindi ako ang nararapat magsabi sa 'yo ng lahat ng iyon. Hintayin mo siya. Bigyan mo siya
Biglang bumukas ang pintuan ng silid, at sa pagbukas nito ay pumasok si Mayvel, bitbit ang anak niyang si Joshua. Napuno ng ingay ang tahimik na silid sa boses ng masiglang bata. “Tito Giovanni!” tumakbo ito papalapit sa kama, halatang sabik makita siya. Napatingin si Giovanni sa pumasok. Sa unang saglit, ang mukha niya ay puno ng pag-asa, umaasang ang makikita niya ay si Fatima. Ngunit nang makita niyang si Mayvel at Joshua ang dumating, bahagyang naglaho ang ngiti niya. Mabilis naman niya itong itinago at ngumiti ng bahagya habang sinalubong ang bata. Hinaplos ni Giovanni ang ulo ni Joshua. “Uy, Joshua, kamusta ka? Mukhang mas masigla ka pa ngayon kaysa noong huli kitang nakita.” Umupo si Joshua sa gilid ng kama at masayang nagkukwento. “Tito, ang dami ko nang natutunan sa school! Tapos kahapon, naglaro kami ng basketball ng kaklase kong si Ronnie sa park. Tinalo ko siya! Ang galing ko, ‘di ba?” Ngumiti si Giovanni. Ngunit sa likod ng ngiti niyang iyon, naroon ang bahagyang lung
THE FOLLOWING WEEK – SWITZERLANDSa gitna ng isang tahimik na umaga, abala si Fatima sa pagdidilig ng mga halaman sa kanilang bakuran. Ang araw ay bahagyang sumisilip sa ulap, at ang hangin ay may dalang lamig ng tagsibol. Nasa tabi niya si Amanda, umiinom ng kape habang nagmamasid sa paglalaro ni Marcus at Bruno sa damuhan.“Mukhang mas lumalakas ang mga pangarap ng prinsipe natin, ah. Kahapon, bayani. Ngayon, parang gusto nang maging astronaut.” natatawang sambit ni Amanda.Natawa rin si Fatima. “Kung saan-saan na kasi niya nakikita ‘yung mga laruan niya. Minsan may espada, minsan may helmet. Sobrang creative na bata nitong si Marcus.”Habang nag-uusap sila, biglang pumasok sa gate ang isang lalaki— matangkad, may maayos na pananamit, at may dalang brown na envelope. Agad na napansin ito ni Fatima.Bahagyang lumapit si Fatima.“Yes? What can I do for you?”Ngumiti ang lalaki at bahagyang yumuko bilang pagbati.“Good morning, Ma’am. Are you Fatima Flores?"Nagpalitan ng tingin sina F