CHAPTER 06: SHE'S IN DANGER

Hindi makapaniwala si Fatima habang nakatingin sa ultrasound results na inabot sa kanya ng Doktora. 

“H-Hindi po ba puwedeng nagkamali lang ang resulta?” tanong niya sabay tingin kay Katie.

Hinawakan naman siya ni Katie sa kaniyang kamay, at natitiyak siyang ramdam nito ang kaniyang panginginig.

Umiling naman ang Doktora. “We are sure, because based on your blood test you are really pregnant. A-Ayaw mo ba?” tila nag-aalangan na tanong pa nito.

Hindi naman kaagad nakapagsalita si Fatima. Ayaw niya nga ba? O sadyang nabigla lang siya at natatakot para sa buhay nilang dalawa ng anak niya?

“Ah, kasi Doktora, nabigla lang siya. You know, first time, first baby.” alanganing tugon ni Katie.

“It’s okay, ganyan talaga sa umpisa. I remember when I had my first child. It was unexpected, but it was a gift from God, dahil hindi lahat nabibiyayaan magkaroon ng anak. At isa pa, sometimes our child will give us strength to keep moving on, to keep fighting on. So, akaya mo ‘yan!”

Gumaan ang pakiramdam ni Fatima dahil sa sinabing ‘yon ng Doktora. 

“Maraming salamat po, Doktora.” nakangiting sambit ni Fatima habang ang luha sa kaniyang mga mata ay nananatiling nagbabadya.

Matapos siyang resetahan ng gamot para sa pagbubuntis niya ay sabaya na rin silang lumabas ni Katie.

“Teka lang, daan muna tayo ng comfort room. Naiihi na ako, eh.” sambit ni Fatima. “Ganito yata talaga kapag buntis, palaging naiihi.”

Natawa naman si Katie. “Ayoko na magbuntis kung ganyan lang din. Nakakapagod ‘yan!” biro nito. “Tara na, sasamahan kita, para makapag retouch na rin ako.”

Sabay silang nagtungo sa comfort room, ngunit si Fatima lamang ang pumasok sa loob ng cubicle. Kapwa nila hindi alam ang nagbabadyang kapahamakan sa kanilang dalawa. Dahil kasalukuyang naroon na sa hospital ang mga pulis, si Baron, Danica, at Lorena.

Natunton na nila ngayon si Fatima, dahil ang nurse kanina ay nakita ang post na ipinakalat ng mga pulis sa social media. Hindi siya missing kundi isang scammer, ayon sa post. Kaya nang makilala ito ng nurse, ay kaagad sinabi kung saan naroon si Fatima.

“Nurse, sure ka ba na narito ang kapatid ko?” paninigurado ni Danica, habang nanlilisik ang mga mata.

“O-Opo, kakatapos lamang ng check up niya at naroon sila ng kaibigan niya sa comfort room. Pero totoo po bang scammer siya? Hindi po kasi halata sa mukha niya.”

Napangisi naman si Danica. “Hindi kasi lahat ng scammer ay mukhang scammer, kaya ingat kayo dahil baka kayo ay naloko na niya.”

“Naku, hindi naman!”

Sinenyasan ng tumatayong police investigator ang kaniyang mga pekeng tauhan na nakasuot ng uniporme ng pulis. Kaagad naalarma ang mga tao, at lumayo ng kaunti dahil sa tagpong ‘yon. Habang si Katie ay abala sa pagsusuklay ng kaniyang buhok at nakatingin sa salamin.

“Sa tingin mo ay ano kaya ang gender ng anak mo?” nakangiting tanong ni Katie.

“Hindi ko rin alam, at kahit ano pa man ang gender niya ay tanggap ko siya. Teka, nga– Bakit parang mas excited ka pa sa akin?” nakangiting tanong ni Fatima habang nasa loob siya ng cubicle.

“Aba, syempre! First inaanak ko ‘yan at ako lang naman ang gorgeous fairy godmother niya–”

Hindi na natapos pa ni Fatima ang kaniyang sasabihin nang biglang may mga pumasok na pulis.

“Ay, mga Sir, mali ho yata kayo ng napasukan na pinto. Girls restroom po ito.” sambit ni Katie, doon pa lang ay bigla nang kinabahan si Fatima, kaya hindi na siya nagsalita pa.

“Hinahanap namin si Fatima Flores. Narito ba siya? We had a warrant of arrest para sa kaniya.” sambit ng pulis bago tumingin sa mga cubicle na nakasarado.

Bumilis naman ang tibok ng puso ni Katie dahil sa narinig. Kapwa sila ngayon nasa peligro at sukol na sukol sila. Habang si Fatima naman ay nangingilid na ang luha, at hindi makalabas.

“S-Sino pong F-Fatima Flores? H-Hindi ko po siya kilala.” utal na tugon ni Katie.

Doon pa lamang pumasok si Danica. “Are you really sure Katie?” nakangisi at nakataas ang kilay nito. “Kasi as far as I know ay ikaw lang ang bukod tanging kaibigan ni Fatima.”

“A-Ako lang ba? A-Ang alam ko ay marami siyang kaibigan, hindi katulad mo!” tapang-tapangan na tugon ni Katie.

“Ugh! Bakit pa ba ako nakikipag-usap sa isang cheap na katulad mo! Sige na, officer halughugin niyo ang bawat cubicle!”

Napahawak si Fatima sa kanyang bibig, at iniiwasan niyang huwag gumawa ng ingay kahit ang totoo ay tumutulo na ang kaniyang luha dahil sa takot para sa kanila ng anak niya. Kaagad naman na humarang si Katie sa pintuan kung nasaan naroon si Fatima.

“Teka lang! Anong kaso mayroon ang kaibigan ko?! Sila ang dapat makulong!” sabay turo ni Katie kay Danica. “Ibinenta nila ang kaibigan ko para sa sarili nilang kapakanan! Sila dapat ang hulihin niyo!”

Natawa naman si Danica. “Bobita talaga kayo ni Fatima ‘no? They are not real police officers. Mga tauhan namin sila, at tauhan ni Mr. William. Kaya Fatima, alam kong naririnig mo ako! Kung ayaw mong madamay itong kaibigan mo ay kusa ka ng magpakita at lumabas!”

Hindi kakayanin ni Fatima kung pati ang kaibigan niya ay madamay sa gulong mayroon siya. She wipe her tears, at kusa na siyang lumabas ng cubicle.

“Bestie, bakit ka lumabas?!” naiiyak na tanong ni Katie.

Hinawakan ni Fatima ang kamay ni Katie. “Ayokong madamay ka pa, wala na tayong ibang mapupuntahan pa.”

“Aww, nakaka-touch naman. Hulihin niyo na siya!”

Kumilos kaagad ang isa sa mga lalaki at pinosasan si Fatima. Walang sabing hinila siya nito palabas ng comfort room. Ang mga tao sa hospital ay pinagtitinginan siya kaya naman napayuko na lamang siya ng bahagya. Hindi pa man nakakalabas ay tanaw na ni Fatima ang kaniyang Daddy na nakangisi, at tila galit na galit sa kaniya.

Nagulat siya nang biglang may humablot sa kaniyang kamay at hinila siya patungo sa ibang direksyon.

“Bilis takbo! Bilisan natin!” sigaw ni Katie.

Hindi ‘yon inaasahan ng lahat at kahit si Fatima ay gulat sa ginawa ni Katie. Nakita niya pa na naglabas ng baril ang isang lalaki, pero pinigilan iyon nang isa.

“Huwag kayong magpapaputok, malilintikan ako kapag may civilian na madamay.” paalala ni Paulo, ang pulis na pinsan ni Danica.

“Habulin na lang siya!” inis na sigaw ni Danica.

Sakto naman na nakarating sila sa kabilang side ng hospital, kung saan may daan palabas ng building. Ala pang nakakasunod sa kanila, pero natitiyka nilang marami na ngayon ang humahabol sa kanila.

“Ang tapang mo, Katie. Hindi ko inaasahan ang ginawa mo.” hinihingal na sambit ni Danica habang nagtatago sila sa likod ng isang kotse.

“Ikaw lang naman itong mahina. Hindi ako papayag na makuha ka nila ng gano’n na lang! Mga dem/onyo sila!”

“Maghahanap na lang kayo ng pagtataguan ay talagang sa kotse ko pa?”

Kapwa sila napalingon sa babaeng nagsalita, at sabay din silang napatayo ni Katie nang makilala nila ‘to.

“Tita Lorena…” nasambit ni Fatima.

Mabilis na nagsidatingan ang mga pekeng pulis, kasama na roon si Danica at Baron. Ngayon ay napapalibutan na sila ng mga ito. Mabilis na lumapit ang Daddy niya at sinampal siya ng malakas.

“Isa ka talagang salot sa buhay ko!” galit nitong sigaw, at sinampal siyang muli nito.

Lumapit naman si Paulo at pinigilan si Baron. “Tama na ‘yan, Uncle. Kabilin-bilinan ni Mr. William ay huwag siyang sasaktan.”

Nagpaubaya na si Baron at muling hinawakan si Fatima nang dalawang lalaki, habang si Katie ay kasalukuyang tahimik dahil may baril na nakatutok na sa ulo nito.

Kinaladkad na si Fatima at tinanguan na lamang niya si Katie, habang nakangiti siya. Gusto niyang maging ligtas ang kaibigan niya at huwag na siyang isipin pa nito. Ngunit hindi pa man sila nakakalabas ng hospital ay biglang may mga naka-itm na lalaki ang humarang sa kanilang daraanan. Mas marami ito kumpara sa mga tauhan ni Baron.

“At sino naman kayo? Mga tauhan ba kayo ni William?! Heto na at dala na namin ang babae niya!” natatawang balita ni Baron.

Walang nagsalita sa mga ito, at sa halip ay nagbigay daan gitna para sa paparating na lalaki. Madilim ang awra nito, nanlilisik ang mga mata, habang may hawak na baril. Nanlaki ang mga mata ni Fatima nang makilala niya ito.

“Don’t fvking touch the mother of my child!”