DRAGON 69.2

CHAPTER 69.2: PART TWO

Nakatingala ako sa kalangitan habang pinagmamasdan ang kulay asul na ulap. Makikita mo rito kung gaano kataas ang sikat ng araw maging ang kulay bughaw na ulap. Sa katunayan ay ang payapa nitong tingnan, taliwas sa aking nararamdaman sa kasalukuyan. Naramdaman ko ang pagiging basa ng aking mga mata. Pinahid ko ang luha sa aking pisngi na patuloy pa rin sa pagpatak. 

'Why am I fucking crying? Damn it!'

Akala ko tanggap ko na kung paano ako itrato ng ama ko pero hindi pa pala. Bakit ba nagiging emosyonal ako? Dahil ba nagiging ganap na tao na ako? Dati ba hindi? Natawa ako sa sarili ko. Parang hindi ko kakayanin ang sakit. Mas gusto ko na lang 'atang bumalik sa pagiging manhid.

Naninikip ang dibdi