CHAPTER 72.2: PART TWO
Para akong nabingi at ang malakas na tibok ng puso ko lang ang tangi kong naririnig. Halos mapako na ako rito sa lugar ko. Hindi ko yata kayang humakbang paalis dito. Nanghihina ang mga tuhod ko.
What is really wrong with me ?! Just what is the connection between the two of us? And what is this overwhelming feeling whenever I crossed paths with him? Is it because of the kiss? I feel like I’m about to go insane. I'm afraid something's gonna happen in our mission not with them but for myself.
As much as possible, I really don’t want to see and be with him. I am fine being away from that Chiflado. I can’t explain but something inside me is stirring up whenever I get a glance of that man. There is always this sudden pain in my chest, like it was killing me, like i
CHAPTER 72.3: PART THREE Tahimik lang akong nakasunod kay Chiflado. Pinapanood ko lang ang likod nito habang tahimik na naglalakad sa pasilyo habang nakapamulsa pa rin ang mga kamay nito sa magkabilang bulsa ng pantalon. Napakaganda ng hubog ng pangangatawan nito. Tila ba parang hasang-hasa sa pag-eensayo at pagpapaganda ng kanyang katawan. Mukhang ginawa niya ng bahay ang gym para lang makamit ang ganitong klaseng hubog. Naalala ko no'ng unang ensayo namin sa training room ng Montalano University, nakasuot lang ito ng pang-ibabang jogging pants at walang saplot na pang-itaas. Makikita mo ang paglitaw ng mangilan-ngilang butil ng pawis sa katawan nito na nagbigay ng kakaibang dating sa kanyang tindig. Tila ang buong katawan niya ay inukit at inihulma halintulad sa pangangatawan ni Machete— naghuhumindig ang bawat kalamnan sa kanyang ka
CHAPTER 73.4: PART FOURI let out a sigh before carrying my things.Nakakasakit ng ulo si Chiflado. Kung ano-ano ang pinagsasabi niya sa akin kanina. Mukha ba akong nakikipaglokohan? Ano na naman ba kasi ang pumasok sa utak niya at nasabi niya ang mga bagay na iyon? Para syang baliw. Hindi ko talaga siya maintindihan kung minsan.Paano kung dumating 'yong panahon na makita niya ang totoong itsura ko— may pagkakataon kayang magustuhan niya ang totoong ako? May pag-asa kaya?'Geez, ano bang pinag-iisip mo Anastasia!'Napailing na lang ako sa iniisip ko. Isa pa akong parang baliw. Pagdating kay Chiflado ay parang nawawala ang katinuan na mayro
DISGUISE: THE ATTACK."Supremo?" Tawag pansin ko rito nang makita ko ito sa may daan patungo sa chopperna sasakyan namin ni Chiflado, para bang may hinintay itong importanteng tao. Agad naman itong napalingon sa akin at nagtama ang aming mga mata. Ang mala ginto niyang buhok ay tinatangay-tangay dahil sa hangin, kaya naman nagmukha siyang isang anghel sa aking harapan. Maamo ang mukha nito at ang mga mata ay malumanay. Sa totoo lang ay kay sarap nitong titigan hindi maitatanggi ang kagandahan nitong lalaki.Pero imbes na sagutin ako nito ay matamis niya lang akong nginitian, malayong-malayo ang itsura niya ngayon kompara kanina. Nagniningning ang kanyang mga mata habang tinititigan nito ako na makikita mo rito kung gaano ito ka senseryo sa akin. Mas maaliwalas ang itsura niya ngayon at parang gusto ko siyang k
DISGUISE 75: SUGOD.Nakasunod lang ako kay Chiflado habang tahimik na naglalakad. Sa totoo lang ay hindi ko alam kung saan kami pupunta dahil siya ang may plano nito. Ilang minuto pa ay nakarating na kami kung saan may isang tauhan niya na naghihintay sa amin upang tulungan kami makapasok sa kuta ng kalaban. Marami siyang espiya sa loob na nagbibigay ng impormasyon sa kanya para magkaroon ng ideya kung ano ang binabalak nila. Dahil sa kanila ay nagagawa ng Red Dragon Clan na makapasok sa loob ng walang kahirap-hirap. Sa katunayan ay napakalaki ng naitutulong ng mga katulad nila lalo na sa mga ganitong klaseng bagay. Delikado rin ang ginagawa nila dahil ang kalahating kat
CHAPTER 75.4: PART TWONagpatuloy na kami sa paglalakad at marami kaming nadaanan ng eskinita. Halos sira-sira ang mga gamit na naroon dahil sa nangyayaring gera. Sira-sira na ang bawat gusali, maraming alikabok at madilim. Isang ilaw lang ang naglilibot sa buong lugar. Maihahalintulad mo ito sa makikita sa pelikula, aakalain mo ay nasa loob ka ng isang pagtatanghal tungkol sa kaguluhan. Ngunit hindi dahil ang lahat ng ito ay purong reyalidad nangyayari ang gera saan man sulok ng bansa may kagulohan— maski sa pagitan namin ng Red Dragon Clan at Black Dragon Clan.Sa gitna ng aming paglalakad ay may nakita kaming isang abondanadong gusali kaya huminto muna kami rito. Wala rin itong bubong kaya malaya mong nakikita ang loob nito at napagdesisyonan namin doon muna magtago saglit. Pumasok kami sa loob at nasaksihan ang
CHAPTER 75.3: PART THREE"Hindi ba pumunta tayo rito para iligtas sila?! At nakikita ko na kailangan nila ang tulong natin. Kung babalewalain natin sila, hindi lang isang inosenteng tao ang mawawala kung ‘di buong pamilya, Your Highness. " I shrieked, trying to make him understand their situation. We might be a murderer for witnessing a crime, yes. It’s already considered a crime even if we just witnessed how they’re being killed by the soldiers. Based on their language, which is Persian, they are probably from Iran.Chiflado just continued moving forward, not even caring at what I’ve just said. He seemed pissed off because of what I did. But I do have a point. Our main purpose is to save their lives and not to let them just die.“Yes, I admit that
CHAPTER 75.4: PART FOUR. THIRD PERSON POINT OF VIEW Stasia and the others are currently on their way towards the children’s hiding spot. On the other side, Darren proudly faced his opponents. His battle stance is telling them to surrender, it was like he is a warrior incapable of being defeated. His fatigue and combat shoes are still neatly worn, not even a tiny bit of slit can be seen. His hair was even neatly brushed up which framed his face perfectly. "Is this all? Where are the others? Such waste of time," he said with a playful smirk plastered on his flawless face. He was baring his white teeth at them, as if proudly saying no one can ever defeat him. The uniformed soldiers we’re sprawled on the ground. Some of them
CHAPTER 74: END THIS STASIA’S POINT OF VIEW Napahinto kaming dalawa sa paglalakad nang makarinig kami ng iyak— iyak ng isang babae. Napako ako sa aking kinatatayuan habang pilit na pinapakinggan ang pag-iyak. Napalingon din ako upang tingnan ang aking kasama. Kahit madilim ay hindi nakawala sa aking mga mata ang pagkakunot ng noo ni Chiflado. Nilinga-linga niya ang ulo na para bang hinahanap kung saan nagmula ang pagtangis. Bahagya pa akong nagulat nang makita ang takot sa mga mata niya. Parang kilala nito ang umiiyak. Ngayon ko lamang nakita ang ganoong itsura ni Chiflado. Parang alalang-alala ito roon sa taong umiiyak. Ibubuka ko na sana ang aking bibig upang magtanong sa kanya tungkol do