DISGUISE 34: SYRIA.
"We hope you enjoyed the in-flight entertainment. We are now preparing to land. The bar is closed and we will soon collect your headset.
Ladies and gentlemen, we're now approaching Syria. Local time is 09:00. At this stage, you should be on your seat with your seatbelt firmly fastened. Personal television screens, footrests and seat tables must be stowed away and all hand luggage should be stored either in the overhead lockers or under the seat in front. Please ensure all electronic devices including laptop computers and computer games are turned off."
Nangibabaw ang katahimikan habang inaanunsyo ang paglapag namin sa Syria. Hanggang ngayon ay nakatingin lamang ako s
CHAPTER 68: PART 2Kailan kaya ako tatagal sa ugali niya? Geez, iniisip ko pa lang kinikilabutan na ako. Hindi talaga ako sanay na hinahawakan ng mga tao. Medyo kinikilabutan pa rin ako pag nagtatama ang aming mga balat ng babaeng ito.Kinuha namin ang mga bagahe at nagsimula na ang aming paglakad. Tinahak namin ang daan palabas ng eroplano kung saan binati pa kami ng mga flight attendant na nakapila malapit sa loob ng pintuan ng eroplano. Bumati pabalik si Sandoval habang panay lang ang pilit na ngiti ko. Bakit? Hindi ako maglalaan ng oras at lalo ng ngiti sa mga taong alam ko sa loob-loob nila ay nandidiri sila sa amin, lalo na sa akin. Sa itsura ko pa lang alam kong hindi na ako katanggap-tanggap. Pero hindi pa rin ibig sabihin na mababasan na ang aking pagkatao dahil lang sa akin
CHAPTER 68.3: PART THREE. IRAHAYA'S JANEPOINT OF V' "Hay, grabe nakakapagod 'yong byahe," rinig kong saad ng mga kasama kong flight attendant. Napatingin ako sa direction nila while pursing my red lips. Nandito kami ngayon sa headquarters ng Montalano para kumain at magpahinga saglit, iyon ang narinig ko at 'yon din naman ang nangyari at katatapos lang din namin kumain as far as I could remember almost nasa 6 na flight attendant kami at lahat 'yon puros kami girls. "Kaya nga pero sulit naman!" kinikilig na ani ng isa pang babae. Geez. Nakaka annoy naman yung voice nila. Its making my head hurt kaya. I wish I can put tape on their lips para naman matigil yung pag squeal nila. "Oo nga! Nasilayan natin ang mukha ng susunod
DISGUISE 35: Cold.STASIA PEREZ’ POINT OF VIEWI walked my way towards my dad’s private area. Some of his staff were bewildered and confused when they saw me taking steps on the passenger boarding while Keeper is leading my way, the reason why other staff just kept their mouths shut. Keeper is a respected member of the clan, he is treated like a royalty because of his service.“I’ll be waiting here, Queen.” Keeper told as he bowed his head. I nodded. “Don’t forget to keep me updated,” I said in a serious tone. We both talked earlier about what’s happening inside the clan. I lost contact with them and also ordered him to not tell my father about all these. Knowing him, he’ll just block all my ways in order to get some information about
CHAPTER 69.2: PART TWONakatingala ako sa kalangitan habang pinagmamasdan ang kulay asul na ulap. Makikita mo rito kung gaano kataas ang sikat ng araw maging ang kulay bughaw na ulap. Sa katunayan ay ang payapa nitong tingnan, taliwas sa aking nararamdaman sa kasalukuyan. Naramdaman ko ang pagiging basa ng aking mga mata. Pinahid ko ang luha sa aking pisngi na patuloy pa rin sa pagpatak.'Why am I fucking crying? Damn it!'Akala ko tanggap ko na kung paano ako itrato ng ama ko pero hindi pa pala. Bakit ba nagiging emosyonal ako? Dahil ba nagiging ganap na tao na ako? Dati ba hindi? Natawa ako sa sarili ko. Parang hindi ko kakayanin ang sakit. Mas gusto ko na lang 'atang bumalik sa pagiging manhid.Naninikip ang dibdi
CHAPTER 68: WEIRDOS"I'm now starting to like you, Stasia."Tila nabingi 'ata ako dahil sa aking mga narinig. Natawa na lang ako sa sinabi ng lalaking ‘yon. Anong akala niya sa akin, kikiligin ako at magpapasalamat dahil gusto niya ako? Sa ilang buwan na nakakasama ko ang Raizel Knights, kahit hindi kami nag-uusap ay alam na alam ko kung ano ang pag-uugali ng bawat isa kung ginagamit o may gusto lang silang alamin sa ‘yo. Nakamasid ako sa bawat galaw nila at pinagmamasdan ko rin kung paano sila kumilos, pati na rin ang kanilang totoong ugali ay alam ko. Hindi nila ako maiisahan. Hindi ako uto-uto.Kay Benjamin at Chiflado pa lamang ay sakit na sa ulo, ayoko nang dagdagan pa sa mga iisipin ko ang Franzese na ‘yon. Maniniwala pa ako kung sasabihin niyang may kakaiba sa
CHAPTER 70.2: PART TWO "Then, I have no choice but to get her away from the two of you." Chael said in a cool manner. "Huh?!" takang tanong ng dalawa habang magkasalubong ang mga kilay at tila hindi maintindihan ang sinabi ng binata. Ako naman ay palingon sa kanya. Hindi ko talaga maintindihan ang gusto ng lalaking ito. May bagay ba siya na gustong makuha sa akin? Pero ang tanong ay ano ito at bakit ako ang napili niya? Sigurado akong hindi naman ito lalapit sa akin kung wala siyang kailangan. Ganoon na lang ang pagtataka ko sa mga sinasabi at inaakto niya. Sino ba naman kasi ang hindi magugulat kung bigla-bigla na lamang babait sa iyo at ipagtatanggol ka ng isang tao na hindi ka naman pinapansin at kinakausap simula no'ng
CHAPTER 70.3 He lazily looked at me. “Noioso, (Boring,)” he mumbled and walked towards the direction of the ball. He started dribbling upon getting it. It is now his turn to shoot the ball on the ring and I’ll do everything to stop him. Non gli avrei permesso di ottenere punti. Questo è un po' diverso dal solito basket. Poiché siamo vampiri nati naturalmente, entrambi possiamo essere veloci come un tuono. Tuttavia, non gli avrei ancora permesso di avvicinarsi al ring di basket. ( I wouldn’t let him get any points. This is a bit different from the usual basketball. Because we are naturally born vampires, both of us can be as fast as a thunder. However, I still wouldn’t let him get close to the basketball ring.) Avevo bisogno di proteggerlo e impedirgli di tirare la palla. So che non è così f
CHAPTER 70.4 STASIA PEREZ’ POINT OF VIEW I let out a sigh as I sat on a bench. Everything that's happening right now is so tiring. All I wanted is just rest but life seems to refuse to give me some. I'm still inside the headquarters. There's a window placed slightly above the bench where I can freely see the clouds. My eyes wandered outside and saw soldiers who were training eagerly for the attack. Everyone looks serious and determined. It's amazing to see how they hide the tiredness they're feeling. They must have undergone an intense training before becoming a fully fledged soldier. The Red Dragon Clan is really something. They make sure that their soldiers are well-trained.