CHAPTER FIFTY-SIX: VISITOR❥ ELISSE GARCIA ❥“What?!”Ang malakas na boses ni Hope ang gumising sa ‘kin dahil um-echo ‘yon sa kuwarto. Agad akong lumingon sa side niya, and I saw him with his phone pressed to his ear, deep in conversation. Glancing at the wall clock, I saw it was only five in the morning. Who would be calling him at this hour?He must have felt my gaze because he glanced over, but he didn’t say anything, salubong lang ang kilay niya as he listened intently. After a few moments, he finally ended the call, letting out a long, heavy sigh.“Bakit?” Hindi ko napigilang magtanong.“Si Faith ‘yong tumawag. Nakaalis raw si Ella sa bahay nila nang hindi nila namamalayan.”I blinked. “Saan siya nagpunta?”He shook his head. “Hindi nila alam. She left without a word. Pina-check nila ang CCTV footage sa main gate ng Villasis Park, and it shows your sister leaving the compound around two in the morning.”Alas dos ng madaling araw?Sa kabila ng pangyayari at sa ginawa ni Ella—na hin
CHAPTER FIFTY-SEVEN: ELLA❥ ELISSE GARCIA ❥“Nagpunta ako rito dahil nakita ko ‘to.” Inilapag ni Doktora Mendoza ang cell phone niya sa center table na nakapagitan sa ‘min. Nakaharap sa ‘min ang screen at naroon ang article tungkol sa divorce rumor namin ni Hope.“Yeah?” Hope asked, his tone guarded. I stayed silent, observing her carefully.“I came to… help you both, as a couple,” she began, choosing her words thoughtfully. “First and foremost, because I know the third-party allegation isn’t true.” Magkasunod niya kaming sinulyapan ni Hope.My brows furrowed, the confusion growing. “And how do you know that?” I asked, unable to hide my skepticism.Dr. Mendoza continued without hesitation. “I’m here to help you better understand Ella’s situation as well.”“Ella?” Tumaas nang bahagya ang isang kilay ko. “My sister? How do you know her?”“Isa siya sa mga pasyente ko. And I also know that she’s the source of this rumor,” Dr. Mendoza said, gesturing toward her phone, where the article abou
CHAPTER FIFTY-EIGHT: CLARITY❥ ELISSE GARCIA ❥TAHIMIK akong nakatitig kay Doktora Mendoza, naninikip ang dibdib ko sa bawat salita niya. She saw the shock in my expression and offered a gentle, reassuring nod before continuing.“To help Ella, it’s crucial that we approach her situation with patience and understanding,” pauna niya. “With her current mental state, hindi basta mawawala ang delusions niya sa isang gabi lang. She’ll need consistent therapy, particularly Cognitive Behavioral Therapy (CBT), para matutunan n’yang kilalanin at kwestyunin ang mga maling paniniwala niya. This will involve addressing her fear of abandonment, low self-esteem, and the deep-rooted trauma from losing her mother and the strained relationship with your father.”Napatango ako at pinipilit unawain lahat ng sinasabi niya.“Kailangan din nating bantayan nang mabuti ang mga gamot niya para siguruhing hindi niya nakakalimutan ang pag-inom. She may need antipsychotics or mood stabilizers to help manage her em
CHAPTER FIFTY-NINE: UPSET❥ ELISSE GARCIA ❥PAGDATING ng sasakyan ko sa bahay ng mga Lee, their high-tech gate automatically opened, allowing me to drive in. After parking and stepping out, Ate Emy—their one and only housemaid—immediately came out to greet me. “Narito po ba si Hope?” I asked right away. It was Saturday, so I wasn’t sure if he had any plans.“Oo. Nasa loob. Pasok ka.” Nauna siyang humakbang para igiya ako sa loob.Two weeks. Hope had been staying here for two weeks, at ngayon pa lamang ako pumunta rito para bisitahin siya at… sunduin na sana. Napatagal kasi ang pag-aasikaso ko kay Ella. After I’d picked her up from Dr. Mendoza’s house, we’d had a long, honest conversation. I kept the psychiatrist’s advice in mind, reminding myself to be patient and understanding of Ella’s situation. Although I had so many questions, I resisted asking. After all, I already knew the reason behind her actions.First week ay nanatili si Ella sa bahay namin ni Hope para kahit papa’no ay ma
CHAPTER SIXTY: FLOWERS & SNACK ★HOPE RYKER LEE★ “Hope?” Habang nakatalukbong ako sa kumot ay narinig ko ang boses ni Ate Emy nang bumukas ang pinto ng kwarto ko matapos niyang kumatok. “Nar’yan ang asawa mo sa baba. Kararating, hinahanap ka.” “Pakisabi ho wala akong pake,” I mumbled sleepily. Mukhang nasa tapat din ng pinto ang dalawang kakambal ko dahil narinig ko ang mahinang pagbungisngis ni Faith bago tuluyang sumara ang pinto. Alam ko kung bakit ngayon lang si Elisse pumunta rito. Nabanggit sa ‘kin ni Mommyla ang tungkol sa pag-aasikaso niya sa kapatid niyang si Ella kaya kahit sa trabaho ay nagpahinga muna siya. It had been two weeks since I last saw her at Lee Entertainment, and, yeah, I’ll admit it: I missed her like f*cking crazy. Pero hindi ko pa rin maiwasang magtampo dahil sa loob ng dalawang linggo naming magkabukod ay hindi man lang niya ‘ko kinumusta. Not a single text or call to ask, “Hey, how are you? Umutot ka na ba? Natae ka na ba ngayong araw?” I mean, come on!
CHAPTER SIXTY-ONE: ACTIONS SPEAK VOLUMES★HOPE RYKER LEE★Ten months. Ten. F*cking. Months—of being married to Elisse pero hindi ko pa rin ramdam ang pagmamahal niya sa ‘kin. Oo, naging okay na kami noong sinundo niya ako sa bahay nila Mom a few months ago dahil… well, sino ba naman ang hindi bibigay kung matapos ko siyang sambahin ay ako naman ang niluhuran niya?Hanggang ngayon nga ay nakarehistro sa isip ko ang itsura niya. She looked so f*cking ethereal with my c*ck in her mouth. She was breathtaking, taking me in like that. Hindi ko pa nga napigilan ang sarili ko na kuhanan siya ng litrato.[FLASHBACK]“Wait. What are you doing?” Napatigil siya sa pagsubo sa ‘kin at tiningala ako. “Kinukuhanan mo ba ‘ko ng picture?” tanong niya no’ng makita niyang inabot ko ang phone ko sa kama at tinutok sa kaniya ang back camera.“Can’t help it. You’re so f*cking perfect. Sige lang. Tuloy mo lan—aw!” I winced as her hand landed a sharp slap to my thigh, the smack echoing in the room.“Alam kong
CHAPTER SIXTY-TWO: GIFT ★HOPE RYKER LEE★ Two months later… Ngayon ang ika-1st wedding anniversary namin ni Elisse. Sa dalawang buwan na obserbasyon ko sa kaniya, hindi ko pa rin talaga ramdam ang pagmamahal niya. Kapag nag-I love you ako sa kaniya sa text or kapag nag-s-s*x kami, hindi siya sumasagot. Love Andrei was dead wrong, and I’m starting to realize that maybe, just maybe, Elisse truly doesn’t feel anything for me after all. Kaya ngayong gabi ay nagdesisyon na akong kausapin siya. Nasa kilalang restaurant kaming dalawa, niyaya ko siyang mag-date para i-celebrate ang una at huling wedding anniversary namin. Ayoko siyang ikulong sa ‘kin kung hindi naman siya masaya at kung napipilitan lang na pakisamahan ako. Alam ko rin naman kung bakit siya nagtitiis sa ‘kin—dahil sa mamanahin niya rin at sa posisyon niya sa kompanya. Nag-angat ako ng tingin sa kaniya, nakaupo siya sa harap ko. She looks simple but breathtaking, which makes the whole situation feel even more bittersweet. He
CHAPTER SIXTY-THREE: NO RIGHT★HOPE RYKER LEE★AGAD kong sinundan si Elisse palabas sa restaurant matapos kong bayaran ang bill namin. Patawid na sana siya sa pedestrian lane nang higitin ko ang braso niya. Napaharap siya sa ‘kin.“Hindi ko naman sinabing umalis ka at umuwing mag-isa. Sabay pa rin tayong uuwi,” sabi ko, hinihingal ako dahil sa paghabol sa kaniya.Hindi siya kumibo, nag-iwas siya ng tingin at hinayaan lang ako nang akayin ko siya pabalik sa sasakyan ko. Binuksan ko ang pinto sa passenger seat para papasukin siya, ‘tsaka ako mabilis na umikot sa kabila.Once we were both inside, as I was fastening my seatbelt, a thought suddenly hit me. I glanced over at her. “Ano nga pala ‘yong… regalo mo sa ‘kin?”She shook her head. “Forget it. I changed my mind. Seems like you don’t deserve it, so just forget about it,” malamig niyang sagot. Bumaling siya sa labas ng bintana para iwasan ako ng tingin. I noticed the shift in her expression when she turned away, colder than ever befor
CHAPTER SEVENTY-THREE EPILOGUE HOPE RYKER LEE One year and four months later… The clinic’s waiting room buzzed with quiet chatter, pero parang ako lang yata ang hindi mapakali. My leg kept bouncing, and I couldn’t help it. Ikalawang check-up na ito ni Elisse mula nang malaman naming buntis uli siya, and my excitement was through the roof. Lalo na at ang tagal bago uli siya mabuntis. Ilang beses naming sinusubukan noon. Matapos kaming ikasal ay pinlano naming mag-aanak na kami ulit, pero naging mailap sa amin ang kapalaran. Sa tuwing made-delay ang period niya, inaakala naming buntis siya, pero sa bawat pregnancy test ay negative ang lumalabas. Tandang-tanda ko pa nga ang pang-aasar sa ‘kin ni Love Andrei no’ng sinabi niyang; “Bulok na ‘yang itlog mo kaya hindi ka na makabuo.” Gago talaga ‘yon. Pero siyempre, hindi sumuko si Longlong at si Moymoy. Lumaban kami para patunayang walang bulok sa amin. Hanggang sa… ito na. Makalipas ang isang taon at dalawang buwan, dalawang pulang gu
CHAPTER SEVENTY-TWO: ANNOUNCEMENT❥ ELISSE GARCIA ❥“Go on. You should head inside, or you’ll miss your flight,” I said plainly to Ella, trying to keep my voice steady. Hindi kasi ako ‘yong tipo na madrama kaya wala akong ibang masabi sa kaniya.We were at the airport. Hinatid namin siya ni Hope, kasama rin si Edward. Pero hindi na bumaba si Hope sa sasakyan, probably sensing that this was a moment I needed to share with my siblings.Ella held onto her suitcase handle, her expression a mix of nervousness and a hint of shyness. Her aunt, her late mom’s sister, was taking her to Canada, both to study and to keep an eye on her. It was a good opportunity, one she’d wanted, so I couldn’t say no, kahit na noong una ay ako ang tutol dahil nag-aalala ako sa kaniya kung malalayo siya masyado. Pero dahil determinado siya, pumayag na lang din ako at sinuportahan na lamang siya.She looked up at me, her gaze hesitant. Simula no’ng makulong si Dad, naging madalang ang pagkikita namin. I’d seen her
CHAPTER SEVENTY-ONE: THE WEDDING 2.0★HOPE RYKER LEE★As I stood in front of the mirror, adjusting my tie for what felt like the hundredth time, the door to the dressing room burst open. Hindi ko na kailangan pumihit para tingnan kung sino ang pumasok dahil nakita ko naman sa repleksyon ng salamin ang dalawang kakambal ko. They strolled in with matching grins plastered on their faces.“Eyyy!” Si Faith. Pareho na silang nakabihis ni Love dahil hindi sila nawala sa listahan ng mga groomsmen ko. Kabilang din do’n si Thunder Villasis, Jayden Wy at Moy.“Look at our prankster brother, all grown up and about to get hitched,” panunukso ni Faith at tinapik pa ‘ko sa balikat. “How’s it feel, Hopia? Any last-minute jitters? Cold feet? Sudden urge to bolt?”Bahagya akong natawa. Ngayon pa ba ‘ko tatakbo kung kailan araw na ng ikalawang kasal namin? We’d finally get to say our vows with everything real between us. Ang tagal ko ‘tong hinintay. Mga two months.Two months ago no’ng nakunan si Elisse
CHAPTER SEVENTY: IN GOD’s TIME★HOPE RYKER LEE★NAKAHIGA pa rin si Elisse sa hospital bed, habang nakaupo naman ako sa gilid niya, feeling utterly helpless. Wala nang tao sa kwarto dahil sinadya nila kaming iwanan para makapag-usap, lalo nang malaman nila Mom na hindi ko pala alam ang tungkol sa pagbubuntis ni Elisse. None of us had. We only found out now, now that our baby was already gone.One month. She’d been carrying our child for a month, pero wala akong kalam-alam. Kung hindi pa nawala, hindi pa namin malalaman. And that’s what cuts the deepest. Na ang unang sandali ko bilang ama ay ipagluksa ang anak kong hindi ko man lang naprotektahan. Bago ko malaman na nand’yan siya, ‘yong pagkawala niya ang sumalubong sa ‘kin. T*ngina. Walang kasing sakit. Parang love story na hindi pa man nagsisimula… natapos agad.The weight of that realization felt like a punch to the chest, a pain that burrowed deep, leaving me feeling hollow and drained. Tiningnan ko si Elisse, mugto ang mga mata niya
CHAPTER SIXTY-NINE: GONE❥ ELISSE GARCIA ❥MATAPOS akong itali ng tauhan ni Dad ay binitbit ako nito palabas sa apartment ni Ella at isinakay sa sasakyan. He drove to a place I didn’t recognize—an abandoned warehouse far from any signs of life. Hindi ko kasama si Ella at Edward kaya sobra ang pag-aalala ko sa kanila dahil naiwan sila sa apartment kasama ng hayop naming... nilang ama.My mind raced, replaying Dad’s words. Could it be true? That he wasn’t really my father? Deep down, something told me he wasn’t lying. It explained so much—like the way he’d nearly assaulted me once in his office, his sense of entitlement toward me. Maybe he knew even then that I wasn’t his blood kaya hindi siya kinilabutan sa binalak niya sa ‘kin.Pagdating sa abandonadong warehouse, hinila ako ng lalaking tauhan ni Dad papasok sa loob. Natakot ako kaya nanlaban ako. “Bitawan mo ‘ko!”Natakot ako sa p’wedeng mangyari sa ‘kin lalo na at hindi pala ako anak ng kinilala kong ama. Alam kong hindi siya manghih
CHAPTER SIXTY-EIGHT: RESCUE★HOPE RYKER LEE★KAMPANTE akong bumalik sa table namin ni Elisse para hintayin na lang siya. Nabasa ko ang text niya na sinabing may pupuntahan lang at babalik din agad, kaya mas pinili ko na lang maghintay. Kaysa naman gumala ako sa loob ng mall para hanapin siya, baka magkasalisi lang kami at ako ang hindi niya abutan dito pagbalik niya.Sa unang kinse minutos ay hindi ako nainip sa paghihintay sa kaniya. Pero no’ng tumagal na siya nang kalahating oras, medyo naalarma na ‘ko. Kung may nakalimutan lang siyang bilhin, siguradong hindi siya aabot ng gano’n katagal. My patience ran out—I stopped watching reels and was about to call her when her name suddenly flashed on my screen. Tumatawag siya. Agad ko ‘yon sinagot. “Hello, Elisse? Nasaan—” But I didn’t get the chance to finish, because the voice on the other end wasn’t Elisse’s.It was her father.“Sit down. Let’s talk, and I’ll consider letting them go.”“What do you want?” “Fifty million. Kailangan ko
CHAPTER SIXTY-SEVEN: Danger❥ ELISSE GARCIA ❥(Continuation of chapter 66…)“Si Edward, kumain na?” tanong ko no’ng magkaharap na kami ni Hope sa dining. Napansin kong lahat ng niluto niya ay ang paborito kong inaalmusal.“Oo, tapos na. Nauna siya kanina,” he replied, looking up at me after serving himself. “Gusto mong kape?”I shook my head slightly. “Just hot chocolate.”He stood up and walked to the counter to make me a cup. Watching him from behind, I wondered how I could tell him the real reason I’d stopped drinking coffee—that I was pregnant. I didn’t know how he’d react, especially since having a child was never part of the contract we’d agreed upon. To be honest, I hadn’t expected to get pregnant either.Ang totoo, pareho kaming gumagamit ng proteksyon. Bago pa man kami ikasal, lalo na noong binanggit niya sa ‘kin na magsasama kami sa iisang bubong at matutulog sa iisang kwarto, ay inihanda ko na ang sarili ako. I’d been taking birth control pills, though he didn’t know about t
CHAPTER SISTY-SIX: COOLING EFFECT★HOPE RYKER LEE★HINDI mawala-wala sa labi ko ang ngiti habang naghahanda ng almusal. Sinadya kong gumising nang maaga ngayon para si Elisse naman ang pagsilbihan. Alam ko rin kasi na hindi siya makakabangon nang maaga dahil lupaypay siya sa ‘kin kagabi.Hindi ko napigilan ang sarili ko matapos niyang mag-confess. Binuhos ko lahat ng lakas, kapangyarihan at pagmamahal ko sa mga sumunod naming rounds. Kada matatapos ang isang round, magpapahinga lang kami ng fifteen minutes bago ako umisa ulit. Hanggang sa inabot kami ng alas dose ng gabi.Nagluto ako ng paborito niyang fried rice na maraming bawang at ang dried pusit na gustung-gusto niyang sinasawsaw sa suka na may timpla. Mayro’n din bacon at scrambled egg na may grated cheese dahil alam kong gusto niya rin ‘yon. Habang nag-aayos sa mesa, napapakanta pa ako ng kanta ni Michael V na “Mas Mahal Na Kita Ngayon”.“Aba, ang Kuya Hope ko, mukhang good mood, a?” nakangising sabi ni Edward nang maabutan niy
CHAPTER SIXTY-FIVE: CONFESSION★HOPE RYKER LEE★Ikalawang linggo na ngayon ng grace period sa ‘kin ni Elisse, at simula noong nanggaling kami sa kasal ng ex-boyfriend niya, aaminin kong napapadalas na kinikilig ang itlog ko dahil mas naging okay kaming dalawa. Hindi na niya ako masyadong iniirapan at sumasabay na rin siya sa ‘kin sa pagpasok sa kompanya.At kung no’ng mga nakakaraan ay si Jonas ang nagdadala sa ‘kin ng lunch at kape, ngayon ay siya na. Pero minsan, para hindi na siya maabala, mino-monitor ko na lang ang oras para kapag lunch break na ay ako ang pupunta sa opisina niya para yayain siyang kumain, sabay kami.Pero simula no’ng huli naming napag-usapan ang divorce—noong nagpunta sa opisina niya ang ex niya para magbigay ng invitation—hindi pa ulit namin na-open ang topic. Hindi niya ako tinatanong. Hindi ko alam kung hinihintay niyang matapos ang isang buwan na binigay niya sa ‘kin bago niya ‘ko tanungin ulit. At p*tang ina, ngayon pa lang kabado na ‘ko dahil baka kapag n