"Buti kinakaya mo? I mean, kinaya mo." Napangiti ako kay Sunny. "May mga taong nagpapalakas ng loob ko. Kayo nga tinutulungan ako so, bakit ako hindi ko tutulungan sarili diba?" "Bilib ako sayo," inakbayan nya ako. "Alam mo sa totoo lang." Napaka pangalumbaba sya habang diretso ang tingin. "Kapag sakin nangyari yang dinanas mo, baka sa mental institution o sa morgue mo na ako pupuntahan. At tiyak na nakahiga narin ako sa kabaong na 'yan," turo nya sa kabaong ni Kuya. Sinamaan ko sya ng tingin. "Ako nga kinaya ko ikaw pa kaya," mahina ko syang kinurot sa tagiliran. "Don't give up! Life goes on!" Pinilit ko patatagin sarili ko at hindi maluha. "Wala na si Kuya, pero may bago naman akong pamilya. Hindi man nila malampasan yung sakripisyong ginawa sakin nila Mama, Papa at Kuya at least kaya nilang dagdagan yung pagmamahal. Hindi man nila pamantayan. Kahit paano may support akong nakukuha. Kahit na may mga taong pilit akong binababa.""So, paano na? Babalik kaba sa pagiging secretary ny
Ngayong araw ang pinakamahirap para sakin, pero kaylangan kong tanggapin na wala na si Kuya. Ito na yung huling pagkakataon na masisilayan ko sya. Simula ng lumakad kami para sundan yung sasakyan na kinalalagyan ni Kuya ay walang humpay ang pagtulo ng luha ko. Tanggap ko naman na, pero kasi hindi ko lang maiwasang masaktan na pati sya iniwan narin ako. Hindi ko kasama si Monti. Wala sya sa tabi ko, pero naiintindihan ko. Gets ko naman na may trabaho sya at tungkulin. Clear yun sa isipan ko, at wala akong hinanakit na tinatanim sa puso ko. Nandito naman parents nya, at pati si Sunny. Kaya may umaalalay sakin. Lihim at tahimik lang rin ang pag iyak ko. Naging over reacting man ako never kong ikakahiya yun. Masakit naman talaga na wala na si Kuya, at hindi ko matanggap na naging pariwara ang buhay nya. Sana nga nalaman ko ng maaga, baka sana buhay pa sya? Kasama ko pa sya. Nasasaktan lang talaga ako kapag na aalala ko yung huling araw na mag kasama kami. Imbis na maging masaya ay binig
"Ginugulo kana naman ba nya?" Napahilot si Monti sa sentido nya. "Bakit ba nandito na naman sya? Nililigawan ka parin ba ng kupal na 'yun? Tell me, para magawan ko ng paraan at mawala sa mundo ang asungot na yun."Lihim akong napangiti. Selos na selos na naman kasi sya kay Clyde kahit wala naman dapat syang ikaselos. "Kaybigan ko lang naman si Clyde," depensa ko. "Kaybigan? Seryoso ka Jewel?" Pagak itong tumawa. "E, sya ba? Kaybigan ba tingin nya sayo? The way he look at you, f*ck! Masasabi talagang inlove sya sayo!" Napahilamos sya sa mukha nyang pulang-pula na sa galit. "What if agawin ka nya sakin?" "Maagaw ba ako? Kahit naman gusto nya ako ikaw parin ang gusto ko," hinagkan ko sya sa labi bago ngumiti. "Huwag kanang mag selos Monti. Ikaw lang ang aking mahal~ ang pag-ibig mo'y aking kaylangan." Kanta ko pa habang natatawa. Bigla naman sumaya ang mukha nito at niyakap ako. "Kantahan mo pa nga ako," request nya. "Hindi man kita maharana kasi wala akong talent talaga sa singing. I
Putok ang balitang engaged na nga kami ni Monti. Hindi narin nila kami masyadong binabash, pero may ilan parin talagang ang kaligayahan ay manira at humusga. Deadma nalang sakanila. Wala rin naman mangyayari kung papatulan ko pa, at hindi ko rin naman ikayayaman kung bibigyan ko pa sila ng atensyon. "Congrats!" "Thank you po Tita and Tito." Nahihiyang sabi ko. Kasi naman nung nalaman nilang ikakasal na kami agad silang nag handa para sa venue, para sa food at sa mga kaylangan. Tulad nalang ng invitation cards, gown ko at maging sa sandals na isususot ko. Tapos ngayon may pa-celebrate pa silang hinanda para saming dalawa ni Monti. Masyado akong maswerte sakanila, pero sa ipinaparamdam nila sakin at laging sinasabi. Thankful sila at swerte na ako yung dumating na babae sa buhay ng anak nila. "Sabi ko Mommy na ang itawag mo sakin diba?" Lumapit sakin si Monti at bumulong. "Call her Mom, masyadong emotional ang mga gurang na 'yan." Natawa ako sa binulong nya bago tumango. "Thank you
"Ayos kalang? Kanina pa ako salita ng salita about sa rules and regulation pero malayo yata nililipad ng isip mo." Nasapo ni Sunny ang nuo nya at napailing. "Huwag mo ng isipin ginawa nyo kagabi, parang hindi nyo naman ginagawa yun haha." Pag-bibiro pa nya. Sa totoo lang iniisip ko parin yung nakita kong Dr*gs sa jacket ni Monti. Sakanya ba talaga yun? Hindi ko lang kasi talaga kayang matanggap na ginagamit sya ng ipinagbabawal na gamot."Pasensya na," tanging sabi ko bago inayos yung gitara. "Isang oras pa naman bago mag start yung banda diba?" Tanong ko pa."Oo, bakit? May problema ba kayo ni Gov?" Nag-aalalang tanong ni Sunny. "Wala naman," mabilis na tanggi ko. Wala naman talaga, o wala palang? Inalis ko muna sa isipan ko yung mga theory na tumatakbo sa isipan ko. Hindi ko dapat sya agad husgahan. May tiwala ako sakanya, at mahal namin ang isat-isa. Hindi nya kayang gawin yun lalo't alam nyang isinumpa ko ang h*yop na sindikatong nag papakalat ng mga ipinagbabawal na gamot. Nam
Ramdam ko ang hapdi ng sugat ko dahil sa tama ng baril. Akala ko nga mamatay na ako dahil sa pagka-ubos ng dugo ko, pero gusto talaga akong pahirapan ni Clyde. Kaya naman binuhay ako ni gago. Binuhay ako para sa sarili nyang pakay. "Tayo ang ikakasal Jewel," nakangising sabi ni Clyde. Nakasuot na sya ng para sa kasal at ayos na ayos ang itsura nya. "Pero syempre kapag magaling kana at kaya mo na tumayo. For now, pahinga ka muna. Gusto ko lang ipakita sayo 'tong suot ko, bagay ba?" Hindi ko kumibo. Iwas ang tingin ko sakanya habang lumuluha. "Ayaw mo magsalita? Sige, babarilin ko na pala tong doctor na gumamot sayo." Tumawa sya at tinutuok rito ang baril. "Huwag!" Nagmamaka-awang sabi ko. "Oo, bagay sayo Clyde. Ang gwapo mo, please lang pakawalan mo na sya." Ngumiti ng matamis si Clyde bago binitiwan yung may edad na doctor, pero palakad palang ito palayo ng barilin sya ni Clyde. "Pasensya na," parang baliw na tumawa ito bago tumitig sa bangkay ng doctor. "Kapag pinakawalan ko sya
Sobrang bigat ng bawat pag hakbang ko habang ang luha ay walang humpay sa pagtulo. Nasaan kana ba Monti? Hinihintay kita. Sana man lang masagip nya ako sa demonyong tao na 'to. Hindi na si Clyde 'to! Iba na ang taong nasa harap ko ngayon. Inilabas na nya ang tunay nyang ugali.Habang lumalakad ay may mga nakatutok na baril sakin kaya hindi pa ako pwede umatras o lumayo. Isang maling galaw matatadtad ako ng bala ng mga tauhan nya. Nakita ko ang masayang mukha ni Clyde habang nakatitig sakin at hinihintay ako na makalapit. Inayos rin ng isang babae ang gown, make up at sandals ko. Singsing ni Monti yung nakasuot sa daliri ko pero si Clyde ngayon yung nasa harapan ko at pakakasalan ko. Ginagago ba talaga ako ni tadhana? Bakit kaylangang umabot sa ganito?"Clyde please," umiiyak na sambit ko ng makalapit sakanya. "Parang awa mo na huwag mong gawin 'to." Lumuhod ako sakanya at tuluyang humagulho. "Stand up," walang emosyong utos nya. "Itayo nyo ang magiging asawa ko!" Galit na utos nya s
Parang kaylan lang sobrang gago kong tao. Tingin ko sa mga babae laruan na pwedeng iwan o itapon kapag sawa kanang gamitin 'to. Ewan, pero wala talaga akong pake sa nararamdaman nila. Si Mommy lang ang babaeng ginagalang ko, at si Jewelry naman yung babaeng ginagamit ko para punan yung panga-ngaylangan ko bilang lalaki. Marami akong babaeng nakukuha kung gugustuhin ko. Hindi ko na kaylangan mag bayad o gumastos makuha lang sila. Kasi sila na mismo umaalis ng panty nila at nag bubuka ng hita nila para sakin. And then I met Jewelry Hilton. Babaeng hard working at lahat gagawin para sa pamilya. At first, awa lang talaga naramdaman ko sakanya. Naawa ako dahil para sa Mama nya yung perang kaylangan nya, so I offer a job. Be my secretary. Sya ang pinili ko sa daan-daang babaeng nag apply for the Job. I saw her crying, so I take advantage on it. I really like her body and serious face. May pagnanasang nabuo agad sa isipan ko, at sa tuwing napapatitig ako sa labi nya. Naninigas yung sandat