Dahan-dahan niyang minulat ang kanyang mga mata, nasilaw siya dahil sa liwanag kaya napapikit siyang muli. Ngunit ilang saglit lang minulat niya ulit ang mga mata, puro puti ang nakikita niya sa paligid. Ginala niya ang paningin sa lahat ng sulok ng silid. Napangiwi siya dahil mahapdi ang mga sugat niya. Masakit ang lahat ng parte ng katawan niya, even down there. Napadaing siya sa kirot at hapdi, at hindi niya matukoy kung saang parte ba ng katawan niya ang masakit at makirot. Napapangiwi na lang siya, gustuhin man niyang gumalaw pero parang may nakadagan sa kanyang katawan na mabigat na bagay lalo na sa paa niya. Parang may bato sa ibabaw ng paa niya."A-Anong nangyari sa akin? B-Bakit ganito ang pakiramdam ko?" Nanginginig ang mga labi niya habang pigil ang mga luha dahil sa takot.Maraming aparato ang nasa ulunan niya at sa magkabilang side niya, may dextrose pa sa kamay niya. May oxygen din sa may ilong niya kaya nanlamig ang pakiramdam niya kaya bigla siyang napasigaw."Nasaa
When Yanah returned, Marian's room was covered in smoke bombs. Nasa pasilyo pa lang siya patungong silid nito ngunit tanaw niya na ang usok sa labas.Kinabahan siya dahil sa takot, "Emerald! Marian!" Sigaw niya. Hindi niya makita ang loob nito dahil sa usok. Nagkakagulo na sa loob ng hospital, maraming nagsisigawan na mga pasyente. May mga yabag na paparoo't-parito, may mga tumatakbo. Mga putok ng baril sa di kalayuan ng silid.May humihiyaw sa sakit, umiiyak na pamilya ng mga pasyente na nasa lapag na iyon.Kinapa niya ang kanyang phone sa pocket ng pants niya ngunit wala ito. Na isip niyang baka nahulog ito ng nakikipaglaban siya kanina sa comfort room.Nasaan ang mga kasama niya?"Shit!" Malutong na mura niya, "Emerald," Sigaw niya ng malakas. Sinubukan niyang maglakad, alam niya kung saan ang pintuan ng silid ni Marian. "God, guide me, please! Ngayon pa talaga nangyari ito na wala si Kylle." Ramdam niya na may paparating na yabag kaya hinanda niya ang sarili. "Bilisan ninyo!
Nasa sahig siya nakaupo at nakasandig sa pader, nakayuko habang taimtim na nananalangin para sa kaligtasan ng mag-ina. Pabalik-balik sa isipan niya ang sinabi ng doctor kanina na hindi maganda ang kalagayan ng kaibigan niya at ng bata.Pinatawag pa siya sa loob dahil gusto siyang kausapin ni Emerald. Halos hindi tumitigil ang mga luha niya sa pagpatak dahil sa sinabi ng kaibigan sa kanya.Hawak nito ang dalawang kamay niya, “P-Please, Y-Yanah, take c-care of my ba-by.” Paputol-putol na wika nito habang tumutulo ang mga luha. Nangilabot siya, tila nagpapaalam na ito sa kanya.Mahigpit ang pagpisil nito sa kamay niya at ramdam niya na sa kanya ito kumukuha ng lakas. “No. Stop talking, Emerald. Kakayanin mo yan! Ipangako mo. Kakayanin mo! Okay!” Halos mapasigaw na siya sa pagsusumamo. “M-Mars, hin-di a-ko ma-ta-ta-hi-” Lalo siyang kinilabutan.“I said, stop talking.” Galit na singhal niya dito.Putlang-putla na ito at tila bibigay na ang katawan. “Doc, do your best! I will pay a billi
The sea breeze keeps her calm and relaxed. Ito na ang naging routine niya mula ng naging trahedya sa pagitan ng mga kaibigan niya. Until now, hirap na hirap pa rin siyang maka-move on deep inside. Dala-dala pa rin niya sa kaibuturan ng puso niya ang bigat at pagsisisi na wala siyang nagawa sa mga nangyari.Alas nuebe na ng gabi, malamig na ang simoy ng hangin na yumayakap sa katawan niya. Nakahiga siya sa may dalampasigan habang nakaunan sa mga braso niya habang nakapikit at ninanamnam ang lamig na dala ng hangin.Alam niyang naghihintay na ngayon ang asawa niya sa bahay nila pero kailangan niyang mag-isa muna dahil umataki na naman ang loneliness feeling niya. Ayaw niyang makita nito ang pagiging miserable niya sa tuwing maalala ang mga kaibigan na hanggang ngayon hindi pa rin niya makita. Si Marian, hindi na nila na hanap pa mula ng makidnap ito pero na bigyan na ng hustisya ang pagkamatay ng mommy nito. Si Emerald naman, mula ng iwanan niya sa hospital wala na siyang naging balita
Habang tumatakbo siya pabalik sa resort na pinanggalingan niya, magkahalong takot at pangamba ang nararamdaman niya. Masakit na din ang kanyang paa at tuhod sa kakatakbo. Madilim at malamig na din ang paligid.“Ouch!” Napahiyaw siya sa sakit at napahawak sa noo niya dahil sa pagkauntog sa matigas na bagay,masakit din ang puwit niya dahil sa malakas na pag bagsak sa buhangin. “Pag minamalas ka nga naman!” Dahan-dahan siyang tumayo at nag pagpag sa pwet nya. “‘Yan ang napapala mo, Marian sa katigasan ng ulo mo.” Kastigo niya sa sarili.“M-Miss are you okay?” Isang boses ng lalaki ang nagpatigil sa kakakuda niya sa sarili. Naningkit ang mga mata niya dahil sa katangahan na tanong nito.“Hindi ba obvious na masakit, as you see bumagsak ako sa buhangin. And wait, ikaw ba ang bumangga sa akin?” Mataray na turan niya.“Miss, look, madilim ang kinaroroonan natin. Hindi nga kita masyadong maaninag. Besides, you are the one who bumped me. And what are you doing…. Marian?” Bigla ay bulalas
Nagising siya sa mga mumunting halik sa pisngi niya. "Hmmm. Baby, you woke up early. Mommy, sleepy yet." Nakangusong turan niya habang nakapikit pa. "Mommy, it's time for breakfast now. I'm hungry." Nag poker face ito ng magmulat siya kaya napangiti siya ng malaki. "Okay fine," Tumayo na siya para gawin ang morning routine niya, " Once I've finished getting dressed and brushing my teeth, I'll follow you downstairs." "No. I'll wait for you here." Sumimangot ito at humalukipkip, “"You might be forgetting, Mom, we're going swimming today with Grandma." Naiinip na wika pa nito. Natawa siya sa akto nito, gusto niya itong lapitan at panggigilan ang pisnging matambok pero hindi na niya ginawa dahil ayaw na nitong hinaharot niya, kesyo malaki na daw ito. Hindi ito basta-basta nagpapahalik sa labi. He's son is 5 year old, strikto at tahimik. Mana sa ama ang mukha nito. Sa tuwing nakikita niya ang anak, lagi niyang naaalala ang taong nag-iisang inalayan niya ng pagmamahal. “Mom
Maagang nagising si Yanah dahil balak niyang balikan si Marian sa resort kung saan niya nakita. Kailangan na makuha niya ito sa lalong madaling panahon. Nasa isang Isla sila ng asawa niya dahil sa isang business trip. Ayaw naman siyang iwan sa bahay na mag-isa kaya kahit saan ito magpunta sinasama siya nito. Nasa isang five star hotel sila ngayon at tatlong araw lang ang ilalagi nila sa Isla. Tinitigan niya ang himbing na himbing na natutulog na asawa. Hindi na niya namalayan ang pagdating nito kagabi. Gumalaw ito kaya mabilis niya itong tinalikuran. Ngunit niyakap siya nito sa bewang. Napapatili na lang siya sa isipan. Ilang minuto muna siyang hindi gumalaw. Nang masiguro niyang himbing na ang tulog nito ulit, dahan-dahan na kinalas niya ang pagkakayakap nito sa bewang niya ngunit hinigpitan lang nito ang pagkakayakap sa maliit na bewang niya at kinabig siya pa harap at dinala nito ang braso niya sa bewang nito. Kaya nakayakap na siya ngayon dito. Kahit matagal na silang magkasama
Ang araw ay kumikislap sa ibabaw ng tubig, at ang mga alon ay dahan-dahang pumupulupot bago bumagsak sa baybayin. Si Emerald, ay nakatayo sa buhanginan, hawak ang malapad na surfboard, ramdam ang halo-halong emosyon, takot, kaba at pananabik sa kanyang dibdib. Isinuot niya ang kanyang rash guard at itinali ang leash sa kanyang bukung-bukong. Tumitig siya sa dagat, handang salubungin ang kanyang unang alon. Ang kanyang mga kalamnan ay bahagyang banat mula sa pag-warm up.Ang unang tama ng malamig na tubig sa kanyang binti ay nagpapalakas ng kanyang determinasyon. Humiga siya sa board at nagsimulang mag-paddle papalapit sa mga alon, ang bawat stroke ng kanyang braso ay laban sa malambot na hampas ng tubig.Habang papalapit ang alon, ramdam niya ang kilig sa kanyang tiyan. Pinalalim niya ang kanyang paddle, sumasabay sa alon hanggang sa maramdaman niya ang tulak nito sa ilalim ng board. Isang mabilis na galaw, at tumayo siya—ang kanyang mga tuhod bahagyang nakabaluktot, ang mga mata nak
Sa hospital ang bagsak ni Emerald dahil sa tama ng baril sa balikat niya. Dinala siya ni Sean doon kahit hindi niya ito kinakausap. “Makakaalis ka na, Sean. Baka hinahanap ka na ng mommy mo.” Malamig na sabi niya na hindi ito nililingon. “No. Marami tayong dapat pag-usapan.” Matigas na sagot nito habang nasa tabi nito. Nakahiga siya ngayon sa kama dahil katatapos niya lang maoperahan. Tinanggal ang bala sa balikat niya. Imbes uuwi siya kanina matapos ang operasyon ngunit ang lalaki matigas ang bungo at ayaw siyang pauwiin. “Wala na tayong dapat na pag-usapan pa. Kaya kung pwede lang leave me alone. Ayoko ng ma involve pa sa buhay mo.” Iritang tumalikod siya dito. “Asan ang anak natin?” Deritsang tanong nito sa kanya at binaliwala ang sinabi niya. Nanigas siya sa tanong nito at natakot para sa kaligtasan ng anak. Alam niyang hindi matatanggap ito ng mommy ni Sean. “W-Wala na. Kaya wala na tayong dapat na pag-usapan pa.” Akmang babangon siya para umalis na ngunit pinigilan siya ni
Dahan-dahang minulat niya ang kanyang mga mata, bumibigat ang kanyang mga talukap habang pilit niyang inaaninag ang puting kisame. May naririnig siyang mga beep mula sa makina sa tabi niya, at ramdam niya ang sakit sa bawat bahagi ng kanyang katawan. Lalo na sa ulo niya. “Ouch!” Napadaing siya sabay hawak sa ulo niya. Napapikit siyang muli at napapakagat na lang sa labi dahil sa kirot na nararamdaman niya. May benda pa sa may noo niya. Ilang saglit pa, minulat niyang muli ang mga mata ng maramdaman niya na may yumakap sa bewang niya. Nakita niya ang isang pamilyar na pigura na nakaupo sa gilid ng kanyang kama—si Drix. Nakayuko ito, at tila nakatulogan na ang pagbabantay sa kanya. Biglang bumalik ang lahat ng ala-ala sa isipan niya, ang paghahalikan nito sa ibang babae, ang selos at galit na bumalot sa kanya, ang pagkamatay ng kanyang mommy at ang aksidenteng dulot ng kanyang emosyon. “Mommy… Mommy ko…” Hindi niya napigilang mapahagulgol kaya nagising ang lalaki sa tabi niya. “O
Habang tinatahak niya ang makipot na daanan patungo sa lagusan, malakas ang dagundong ng mga putok ng baril na bumabalot sa buong paligid. Ramdam niya ang mga bala na humahagip sa mga dingding, sumasabog ang alikabok at debris sa bawat sulok. Hindi siya tumitigil sa pagtakbo, kahit na ramdam na niya ang pagod sa bawat hakbang. Malapit na siya sa lagusan—konti na lang.“Nasaan ka na Kylle Christian, I need your help…” Bulong niya sa isipan habang patuloy sa pakikipagpalitan ng bala sa mga humaharang sa kanya para hindi makarating sa lagusan. “Son of a bitch! Hindi talaga kayo maubos-ubos…” Gigil na gigil na siya sa mga taong humaharang sa kanya na lalong dumadami. Paubos na ang bala ng baril niya at wala na siyang extra. Padilim na din ang kinaroroonan niya kaya lalo siyang naggagalaiti. Nakita niya sa sliding window ang tatlong armadong lalaki na dahan-dahan na papalapit sa kanya kaya bago pa siya maunahan, isa-isa niya itong binaril sa ulo. “Go to hell, Morons!” Malamig na bulon
Sa gitna ng isang nag-aalab na sagupaan sa loob ng magarang resort, ang tunog ng mga putok ng baril at sigawan ay bumabalot sa paligid. Lumiliyab ang hangin ng tensyon habang tumatakbo si Emerald sa gitna ng mga nagkakagulong tao, ang kanyang mga mata’y tumutok sa batang nakuha muli ng armadong kalalakihan pabalik sa loob ng resort. Mabilis ang kanyang mga galaw at lahat ng mga humaharang sa kanyang mga armado ay mabilis niyang napapatumba. Isa lang ang nasa isipan niya ang makuha ang batang babae. “Shit!” Muntik na siyang mabaril ng isang babae na humarang sa kanya mabuti na lang nakatalon siya sa may pader. Ngunit nasundan siya nito. Nagtagpo ang kanilang mga tingin at parehong gulat ng mapag sino ang isa't isa. Ngunit mas unang nakabawi ang babae, “What a small world, nagkita din tayo, Emerald. At buhay ka pa pala.” Napangisi ang babae habang nakatutok ang baril sa kanya. “At talagang nagladlad ka na pala sa totoong kulay mo, Tanda. Ikaw ba ang may pakana ng pagpa
Umalingawngaw ang malakas na putok sa resort, napasigaw si Amanda sa galit ng makita ang anak na bumulagta sa harapan niya. “Sino ang bumaril sa anak ko?” Sigaw niya at dinaluhan ang anak na naghihingalo na. Mabilis naman na tumakbo si Rafael sa direksyon ni Marian at hinila ito palayo. Nagkakagulo ang mga tauhan ni Amanda habang hinahanap kung sino ang bumaril sa anak ng amo. “Hanapin n'yo ang taong mapangahas na bumaril sa anak ko, ngayon din! Dalhin n'yo sa akin dead or alive! ” Maawtoridad na sigaw niya. Samantala sunod-sunod ang pagsabog sa paligid ng resort dahilan para magiba ang pader sa pagitan ng kabilang resort.“Bitawan mo ako. Sino ka ba at bigla-bigla ka na lang nanghihila.” Inis na singhal ni Marian sa nakabuntot na lalaki. “Umalis muna tayo dito before I explained everything to you, okay. .” Sagot nito habang pwersahan na siyang hinihila. “Stop! Saan kayo pupunta?” Isang babae ang humarang sa dinaraanan nila. “Get lost!” Sigaw ni Rafael sa babae. Dumating ang mg
Sa malayo, tanaw na ni Yanah ang malawak na resort, nagtataasang pader sa pagitan ng mga kapitbahay na resort—isang tahimik na paraiso para sa karamihan, ngunit sa loob nito’y may mga hindi kanais-nais na mga gawain. Ang mga karatig na resort nito ay isang public at may mangilan-ngilan pa na naliligo. May mga nagsu-surfing, kitang-kita niya kung paano laruin ng mga ito ang alon. Walang takot na nakasakay ang mga ito sa alon. Walang kamalay-malay ang mga ito sa naghihintay na panganib kapag magtagal pa ang mga ito sa resort. Napabuga siya ng hangin. “This is it!” Bulong niya sa sarili, “Hindi ako papayag na hindi ko mabawi si Marian sa kanila.” Matalim ang kanyang mga mata habang nakatuon sa direksyon ng resort sa malayo. Kinuha niya ang telescope na nakasabit sa leeg niya at tumayo. Seryosong ekspresyon ang bumalot sa kanyang mukha habang itinutok niya ito sa direksyon ng resort sa malayo. Kumabog ng malakas ang dibdib niya ng nakita niya ang ilang mga barge na nakapark sa tabin
Nasa kwarto na niya si Marian habang hindi alam ang gagawin. Sumasakit na naman ang ulo niya dahil sa sobrang pag-iisip. Parang kilalang-kilala siya ng lalaki kanina. Kung hindi lang ito tinawag ng babaeng kasama nito kagabi baka hindi siya nito bibitawan. “Anong gagawin ko? Kailangan na makaalis ako dito bago ako mapunta sa babaeng yon!” Bulong niya sa isip habang nagpalakad-lakad paparoo’t-parito. Kapag kuway may mga yabag siyang narinig papunta sa silid niya. “No. Hindi ito maaari.” Nagpa-panic na ang kalooban niya. Wala na siyang ibang choice kundi dumaan sa bintana. Mabilis niya itong binuksan at tumalon papunta sa malaking puno. Marami itong mga dahon kaya pwede siyang makakubli doon. “Mars, talon!” Biglang nag-pop up ang isang eksena sa kanyang isipan. Napakapit siyang mabuti sa malaking sanga. “Sino ba talaga ako!” Naguguluhang sambit niya. “Ang mga bata, dalhin niyo na sa hideout. Bilis!” Utos ng isang babae sa mga kasamahan nitong mga armadong lalaki, “Isakay n'yo sil
Ang araw ay kumikislap sa ibabaw ng tubig, at ang mga alon ay dahan-dahang pumupulupot bago bumagsak sa baybayin. Si Emerald, ay nakatayo sa buhanginan, hawak ang malapad na surfboard, ramdam ang halo-halong emosyon, takot, kaba at pananabik sa kanyang dibdib. Isinuot niya ang kanyang rash guard at itinali ang leash sa kanyang bukung-bukong. Tumitig siya sa dagat, handang salubungin ang kanyang unang alon. Ang kanyang mga kalamnan ay bahagyang banat mula sa pag-warm up.Ang unang tama ng malamig na tubig sa kanyang binti ay nagpapalakas ng kanyang determinasyon. Humiga siya sa board at nagsimulang mag-paddle papalapit sa mga alon, ang bawat stroke ng kanyang braso ay laban sa malambot na hampas ng tubig.Habang papalapit ang alon, ramdam niya ang kilig sa kanyang tiyan. Pinalalim niya ang kanyang paddle, sumasabay sa alon hanggang sa maramdaman niya ang tulak nito sa ilalim ng board. Isang mabilis na galaw, at tumayo siya—ang kanyang mga tuhod bahagyang nakabaluktot, ang mga mata nak
Maagang nagising si Yanah dahil balak niyang balikan si Marian sa resort kung saan niya nakita. Kailangan na makuha niya ito sa lalong madaling panahon. Nasa isang Isla sila ng asawa niya dahil sa isang business trip. Ayaw naman siyang iwan sa bahay na mag-isa kaya kahit saan ito magpunta sinasama siya nito. Nasa isang five star hotel sila ngayon at tatlong araw lang ang ilalagi nila sa Isla. Tinitigan niya ang himbing na himbing na natutulog na asawa. Hindi na niya namalayan ang pagdating nito kagabi. Gumalaw ito kaya mabilis niya itong tinalikuran. Ngunit niyakap siya nito sa bewang. Napapatili na lang siya sa isipan. Ilang minuto muna siyang hindi gumalaw. Nang masiguro niyang himbing na ang tulog nito ulit, dahan-dahan na kinalas niya ang pagkakayakap nito sa bewang niya ngunit hinigpitan lang nito ang pagkakayakap sa maliit na bewang niya at kinabig siya pa harap at dinala nito ang braso niya sa bewang nito. Kaya nakayakap na siya ngayon dito. Kahit matagal na silang magkasama