MY WHOLE body was shaking, while my tears still did not subside. Sobrang sikip pa rin ng dibdib ko at ramdam ko ang labis na kirot niyon. Oh, God! Why? Am I not really dreaming now because of what I found out earlier? Is that really true? Why, Crandall? I thought you loved me? I thought you were in Cebu doing something important? So ibig sabihin, simula nang araw na sunduin ako ni William sa office at hindi ako sumama para umuwi rito, nandito na rin siya sa mansion? Just when I thought he was in Cebu fixing his company’s problem, Naya was with him the whole time? Ibig sabihin dahilan niya lang na pupunta siya sa Cebu pero ang totoo ay may lihim naman silang relasyon ni Naya? Damn. Akala ko ba wala siyang feelings para sa Naya na ’yon? Pero bakit ganoon ang nadatnan ko kanina? Sobrang sakit. Hindi ko matanggap na magagawa ito sa akin ni Crandall. We’re engaged, and I trusted him; for his love for me; in his words. But this is the only thing that will happen to me now?Even thou
TAHIMIK lamang akong humihikbi habang nakaupo sa gilid ng kama. I don’t know how many minutes I’ve been here in the room, crying. After the conversation I had with Jass earlier in the kitchen and she said maybe I am pregnant... my mind was really messed up again. God! Hindi pa nga ako nakaka-recover sa mga nangyari kahapon doon sa mansion ni Crandall, tapos ngayon ay ito ang iniisip ko! I mean, I don’t know how I should feel right now. Should I be happy? Because if I ever I am pregnant, magiging mommy na talaga ako. But on the other side, I don’t seem to want it. I don’t want to get pregnant, especially when I’m in this kind of situation right now. Ayokong mabuntis ako at sa huli ay magiging kawawa lamang kami ng magiging anak ko. Nang sunod-sunod ulit na pumatak ang mga luha ko, kaagad ko iyong pinunasan gamit ang likod ng mga palad ko at nagpakawala ako nang malalim na paghinga. Pinilit kong pagaanin ang pakiramdam ng dibdib ko, pero hindi ko magawa. Naninikip ang dibdib ko na para
“LINK, please hurry up, baby! We’re going to be late!”Sakto namang narinig kong may nag-doorbell sa labas ng pinto, kaya mula sa kusina habang abala ako sa pagliligpit ng mga pinagkainan namin, I hurried out and headed for the front door. “Hi, bes!” Si Jass ang bumungad sa akin nang mabuksan ko ang pinto. She smiled widely at me and immediately grabbed me with a tight hug. “I missed you.” “Oh, I missed you too, bes,” sabi ko. “Bakit hindi ka nagpasabi na dadating ka pala ngayon?” tanong ko pa nang maghiwalay kami at isinarado ko ang pinto. “It’s a surprise,” wika nito.Nakangiting umismid naman ako. “Ikaw talaga, ang hilig-hilig mo sa surprise. Mabuti na lang kamo at naabutan mo kami rito ngayon.”“Why? Where are you going?” tanong nito matapos hubarin ang suot na coat at isabit sa lalagyan. Maging ang scarf nito. Even though winter has ended, it’s still quite chilly outside. Kaya ang mga tao, kapag lumalabas ng bahay ay kailangan nakabalot pa rin ang buong katawan.“We were go
PAGKABABA namin ni Link sa sasakyan, kaagad na sumalubong sa amin si Fritz. Kaagad nitong kinarga at pinupog ng halik ang anak ko. “How are you, sweetheart?” “I’m fine po, Mommy Fritz.”“I missed you so much. Ngayon na lang ninyo ako dinalaw rito ng mama mo.” Ani nito saka ako sinulyapan at pagkatapos ay naglakad na ito pabalik sa bahay nito habang karga-karga pa rin si Link.“Mama is a bit busy with her work po, Mommy Fritz,” sagot ng anak ko. “Sino ang nagbabantay sa ’yo kapag nasa work ang mama mo?” “Si Ate Weng po. ’Yong kapit-bahay namin.”Yeah, right. Pinoy na kapit-bahay namin si Rowena. Since I went back to work again, I always left Link at her house. Then I just pick him up in the afternoon when I get home. Nang una ay nahihiya akong iwanan sa bahay nito ang anak ko dahil ayaw nitong tumanggap ng bayad, pero kalaunan ay nasanay na rin ako. Naging magkaibigan naman na kami ni Rowena kaya ayos lang daw. At isa pa, it’s better to leave my son at her house than at Daycare Cen
NAPAKALALIM na paghinga ang pinakawalan ni Crandall sa ere. He didn’t know how he should feel at that moment. Angry, hurt, and sad. He couldn’t explain. Damn. He searched for Portia for five years, and now that he knows where she is and that he has a big chance of seeing the woman he loves again, tapos ito ang malalaman niya?She has a child? Wait.“What do you mean?” kunot ang noo na tanong niya. “Base sa information niya na nalaman ko, may anak na siya, boss. Her son’s name is Keegan Link Martinez. Five years old. And, wala akong nakuhang information about sa tatay ng anak niya.”Bigla siyang napaupo nang tuwid nang maalala niya ang sinabi ng kausap niya kanina. Bigla siyang nakadama ng kakaibang kaba sa dibdib niya.That means... Maaaring anak niya kay Portia ang batang sinasabi ng tauhan niya? He’s already five years old. He and Portia have been separated for five years. So, does that mean Portia was carrying his child when she vanished and cut off their communication?“Damn it
“ANO ang ibig mong sabihin, Portia? Nagdadalawang-isip ka ng ibenta itong bahay?” tanong sa akin ni Tita Marites.Nasa kusina kami ngayon. Nakaupo na ako sa silya habang si Tita naman ay naghahanda ng almusal namin.It’s been two days simula nang makauwi kami rito sa Pilipinas. I was supposed to meet with the buyer of this house yesterday... But I put it off because I suddenly wasn’t sure if I should sell it. Banayad akong nagpakawala nang malalim na buntong-hininga at pagkatapos ay dinampot ko ang tasa ng kape ko saka ako sumimsim doon. “I don’t know, Tita. I mean, nang nasa Ireland po ako, buo na ang pasya ko na ibebenta ko na lang itong bahay nina Mama at Papa. Kasi wala naman na pong mag-aasikaso nito rito kapag kinuha ka na rin ni Fritz at titira ka na sa Ireland. But now... I’m having second thought.”Nang mailapag ni Tita sa mesa ang pinggan na hawak nito na may lamang pagkain, umupo rin ito sa silyang nasa tabi ko at tinitigan ako nang mataman. “Okay lang naman kung hindi
NAPALUNOK ako ng aking laway habang seryoso pa rin kaming makatitig sa isa’t isa. Oh, damn. I don’t know. Looking into his beautiful ocean blue eyes, which I hadn’t seen in five years, made me feel a sudden pang of sadness and longing. Damn. I shouldn’t feel this way because I’m mad at him and I’ve moved on. But why do I feel this way now? Limang taon na hindi kami nagkita. Pero pakiramdam ko ay wala man lang may nagbago sa kaniya. He’s still the same. It seems like last week when I last saw him at his mansion while he was with Naya. Shit. Nang sumagi sa isip ko ang babaeng ’yon, muling nanariwa sa alaala ko ang masakit na nangyari noon na naging dahilan ng pag-alis ko. The sadness and longing I feel at this moment also suddenly disappeared and was replaced by anger. Isang malalim na paghinga ang pinakawalan ko sa ere at pagkuwa’y nag-iwas ako ng tingin sa kaniya. “Come on, baby!” Akma na sana akong tatalikod habang hawak-hawak ko nang mahigpit ang kamay ng anak ko, but I sto
“IS SHE OKAY, WIFE?” “I guess so.” “What happened?” Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ni Jass sa ere at hindi agad sinagot ang tanong ni Midas na nasa driver’s seat at nagmamaneho ng sasakyan. Nasa backseat naman kami ni Link. “Let’s not talk about it, mister ko. I know ayaw pag-usapan ni Portia ang nangyari kanina,” dinig kong wika nito sa asawa. Wala na nga akong narinig mula sa kanilang dalawa, habang si Link naman ay abalang nilalaro ang bagong toy na binili ko kanina. Hanggang sa makarating kami sa bahay. “Thank you, Jass, Midas.” “Magpahinga ka na muna, okay?” Malungkot na tumango naman ako. Lumuhod naman si Jass upang pantayan ang anak ko. “Link baby, take care of your mom for me, okay?”“Opo, TitaNinang.”Hinalikan nito sa noo ang anak ko saka muling tumayo at niyakap ako. Pagkatapos ay hinalikan din ako sa pisngi ko. “Bye, bes!”“Bye! Ingat kayo.” Inakay ko na si Link papasok sa bahay nang makaalis na sina Jass at Midas. Nadatnan naman namin si Tit
“CRANDALL!” Bigla akong nagising at napabangon mula sa mahimbing na pagkakatulog ko. I was full of anger, especially when I saw my husband rushing into our room. “W-Wife? Why? Is... Is there a problem?” bakas sa mukha niya ang labis na pag-aalala habang nagmamadali siyang lumapit sa akin.Matalim na titig ang ipinukol ko sa kaniya. At nang tuluyan siyang makalapit sa puwesto ko, kaagad ko siyang pinagpapalo sa braso at dibdib niya. “I hate you! I hate you! I hate you, Crandall!”“W-What? Why?” nalilitong tanong niya habang sinasalag niya ang kamay ko na patuloy pa ring namamalo sa kaniya. “What did I do, wife?”“Where did you go, Crandall? Nasaan ang babae mo?”“Huh?” halos mag-isang linya na ang mga kilay niya habang nakatitig sa akin. Litong-lito ang hitsura niya sa mga sandaling ito. “Portia, what are you talking? Wala akong babae.”“Liar!” singhal ko sa kaniya. “I saw you. May kahalikan kang babae, Crandall.” Bigla na lamang akong naiyak nang maalala ko na masaya sila nang babaen
A wide smile spread across my lips as I looked at myself in the full-sized mirror. I want to cry because of the happiness my heart feels at this moment, but I hold myself back because I might ruin my make-up. I was wearing my simple yet elegant off-shoulder wedding gown.A week after, Crandall proposed to me, here we are finally getting married today. Oh, God! I still can’t believe it. My heart is still full of happiness because in a few moments, I will be Mrs. Crandall El Greco. Even though I knew that a week was a very short time for preparing for our wedding, I didn’t object when he suggested getting married right away and thought we could finish everything in a few days. And we made it with the help of important people in our lives, that are also excited for us to get married. Maraming connection si Crandall, maging si Mama Sugar at Papa Damian. Kaya naging madali na lamang ang lahat para sa amin. And there was no problem with the venue of our wedding, because both Crandall a
“OH, PORTIA! Napakasaya ko ngayon na muli tayong nagkita.” Yakap-yakap ako nang mahigpit ng Mama ni Crandall. At nang pakawalan ako nito, ikinulong nito sa mga palad ang mukha ko at ilang beses na hinalikan ang magkabilang pisngi ko. “I missed you so much, hija.”“And I’m happy too na nagkita po ulit tayo, Tita Sugar.”“Oh, come on! You are already part of the family, Portia. Anak na rin kita kaya Mama na rin ang itawag mo sa akin.”Ngumiti ako nang malapad. “Thank you po, Ma.” “At kagaya sa Mama mo, masaya rin ako na nakita ulit kita, Portia.” Anang Papa ni Crandall. Niyakap din ako nito at hinalikan sa pisngi.“Thank you po, Papa Damian.”“Congratulations again to the both of you.”“Thank you, Pa,” sabi ni Crandall sa papa niya. “Hi, Ate Portia!”“Elle!”Kaagad din itong yumakap sa akin nang mahigpit. “I thought I would never see you again.”“It’s been a long a time,” sabi ko.“Congrats again sa inyo ni Kuya Crandall. And... I’m happy. I mean, we are happy to know na may apo na
“I THOUGHT magla-lunch date tayo, babe?” nagtatakang tanong ko kay Crandall habang nasa labas ng bintana ng kotse ang paningin ko. I’m just confused kung bakit nandito kami sa bundok. I mean, maganda ang buong paligid. Puro bundok, mga damo at punong kahoy ang nakikita ko. At parang may malalim na bangin pa sa ’di kalayuan. “Babe!” Nilingon ko siya habang magkasalubong ang mga kilay ko.He gave me a wide smile. And before he answered my question, he stopped his car.“We’ll have a lunch date here, Love.”Mas lalong nangunot ang noo ko at saglit siyang tinitigan nang seryoso. Pagkatapos ay muli akong napatingin sa labas ng bintana. “Are you serious, Crandall?”Narinig ko siyang tumawa nang pagak. “Trust me, Love. You’ll gonna love this day.” Pagkuwa’y narinig ko ang pagbukas niya sa pinto sa tabi niya at umibis siya. Umikot siya sa may puwesto ko at pinagbuksan niya ako ng pinto at inilahad ang kamay sa akin upang alalayan ako. “Careful, Love.”Medyo mahangin ang paligid kaya kaagad na
WHEN I opened my eyes, suddenly, a sweet smile appeared on my lips as I looked at the portrait of me and Crandall hanging on the bedroom wall. I’m sure it was taken the day he proposed to me five years ago. And then I glanced at the window. Maliwanag pa rin sa labas, but I’m not sure what time it is. When I looked next to me, I didn’t see Crandall. Banayad akong nagpakawala nang buntong-hininga pagkuwa’y kumilos ako habang hawak-hawak ko ang kumot sa tapat ng dibdib ko.Nasaan na kaya ang lalaking ’yon?Nang makababa ako sa kama, naglakad ako palapit sa bintana habang hila-hila ko ang makapal na kumot na nakatakip sa hubad kong katawan. A wide smile appeared on my lips again when I saw the beautiful view outside the house. Oh! I really missed this. After five years, makakadungaw pa pala ako sa bintanang ito para tingnan ang buong paligid ng bahay namin ni Crandall. Saglit kong pinagsawa ang paningin ko sa labas bago ako nagdesisyong bumalik sa kama. I let the thick blanket fall to
NARINIG kong inihinto ni Crandall ang kaniyang kotse. I have no idea where we are now because he blindfolded me earlier when we got back in his car. “Babe, where are we now?” tanong ko sa kaniya.“Um, I can’t tell you yet, Love,” sagot niya. “But it’s a surprise for you.”“Hindi mo naman kasi sinabi sa akin kanina na may surprise ka sa akin ngayon. Hindi ko tuloy napaghandaan.”Narinig ko ang mahina niyang pagtawa at pagkatapos ay naramdaman kong hinawakan niya ang kamay ko at hinalikan niya ako sa pisngi ko.“I will remove your seatbelt, Love.” “Thank you, babe.” “You’re welcome, darling,” aniya. “Just wait a minute. I’ll open the door for you.” Narinig ko ang pagbukas-sarado ng pinto sa driver’s seat at ilang segundo lang, bumukas din ang pinto sa tabi ko. Kinuha niya ang kamay ko para alalayan ako. “Just be careful.”Hinawakan niya rin ang ulo ko para hindi ako mauntog. “Kinakabahan na naman ako,” sabi ko sa kaniya habang mahigpit ang pagkakahawak ko sa kamay niya dahil natat
“C-CRANDALL!” I looked at him as he slowly parked his car on the side of the road. I wondered why he was stopping his car gayong wala naman kaming makitang mga tao o bahay sa paligid. Ang tanging nakikita ko lang ngayon ay puro mga puno at matataas na damo. Nang tuluyan niyang mapatay ang makina, nagbuntong-hininga siya saka binalingan din ako ng tingin. Ngumiti siya sa akin.“W-What are we doing here? Nasaan tayo?” tanong ko sa kaniya.“Relax. Wala naman akong gagawing masama,” sabi niya.“Pero bakit nandito tayo?” Sa halip na sagutin ang tanong ko, binuksan niya ang pinto sa tabi niya saka siya umibis. Kahit nagtataka ako at medyo kinakabahan dahil kung anu-ano na ang pumapasok sa isip ko ngayon na puwede niyang gawin sa akin dahil kami lang naman ang tao rito, pero inalis ko iyon sa isipan ko. I know Crandall, he can’t do anything bad to me. Except if he no longer feels love for me and just intends to take my child from me. Ugh! Napa-paranoid ako sa pag-iisip ngayon ng hindi maga
DAHAN-DAHANG humakbang si Crandall palapit sa may ibaba ng hagdan habang pababa naman kami ni Link. Ang ngiti sa mga labi niya ay parang nag-aalinlangan habang nakatingin siya sa anak namin. He let out a deep breath when there was only one step between the three of us. “H-Hi!” Mahina ang boses niya nang batiin niya ako, at pagkatapos ay tiningnan niya rin si Link. “Hi, buddy!” Link didn’t speak immediately. Instead, he grabbed my hand that was holding his shoulder and looked up at me. “Mama!”“Yes, sweetheart?”“Wasn’t he the one who got mad at you when we were at the mall?” tanong ng anak ko. Muli akong napatingin kay Crandall. Pagkatapos ay umupo ako sa baitang para magpantay kaming dalawa. “Sweetheart, ’yong nangyari sa mall no’ng nakaraan... It was just a misunderstanding,” sabi ko. “But...” Tumingala ako ulit kay Crandall habang mataman lamang siyang nakatingin sa aming mag-ina. When I turned to look at Link again, I smiled and gently squeezed his chin. “He’s your Papa. A
MATAMAN kong pinapakatitigan ang airplane ticket na iniwan ni Crandall sa akin kanina nang umalis siya. Hindi ko pa rin alam kung ano ang gagawin at iisipin ko ngayon. Naguguluhan ako. After our conversation earlier; after he explained and apologized to me because of what happened, he left when I told him I needed time to think because I was completely shocked by what I found out. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala sa mga nalaman ko. All these years, I thought he was to blame for hurting me so much, so I left him. And if he is telling me the truth, that he really has a twin... Randall is the one who is guilty and should be blamed. Nagkahiwalay kami ni Crandall nang matagal na panahon nang dahil sa kapatid niya. Pareho kaming nasaktan at naghirap ang mga damdamin nang dahil sa kapatid niya. I took a deep breath to loosen my tight chest.It is true he went to Cebu before. I now have the proof in my hands. His name is written on this airplane ticket. Mula sa pagkakaupo k