CHAPTER 05: SUITOR

I watched my janitors clean my office. Crossing my arms across my chest, leaning against the framedoor, I gave death stares to Maureen. She awkwardly smiled and did the peace sign.

Less than 30 minutes ay tapos na rin nilang linisin ang opisina ko. Sino ba naman kasing hibang ang magpupuno ng sandamukal na rosas dito. My God, I'm still stressed at the fashion show, pag-uwi rito ay stress pa rin.

“You all may leave now. Maureen, stay.” u

Umupo ako sa swivel chair ko, nagpaalam silang lahat sa akin habang si Maureen naman ay halata ang kaba nang umupo sa swivel chair sa tapat ng table ko.

“Speak.” I said icily.

“Ganito kasi 'yon, Ynna kumalma ka muna natatakot ako sa bawat tingin mo!” I stared at her blanky.

She looked at me, and I could see a hint of worry on her face. Pinaglalaruan niya ang kaniyang mga daliri bago muling tumingin sa akin at nagsalita, “Remember Mr. Chua? One of our investors?” she bit her lower lip while waiting for my response.

I inhaled deeply, allowing the air to fill my lungs, and then nodded in unequivocal agreement. Ever since the awarding event, Mr. Chua has been incessantly and intensely teasing me. She went on, “Yesterday, he called me kailan ka raw uuwi sa Pilipinas then uhm...I told him na it's today tapos kaninang umaga may nag deliver ng mga ‘yan dito tapos inayos nila rito hehe.”

I couldn't help but facepalm and shoot her a disdainful ‘are you serious?' look. “Hinayaan mo naman without my permission?” Gusto kong matawa dahil hindi na maipinta ang mukha niya at para na siyang naiiyak.

I laughed and eagerly opened my arms, ready to give her a big hug. “I'm just kidding, come here! Namiss kita!” Tumayo ako at agad naman niya akong niyakap, ramdam ko ang bawat pagpatak ng luha niya sa t-shirt na suot ko.

“Ynna! Bruha ka talaga! Natakot ako sa'yo akala ko galit ka na sa'kin, tinawag ko pa naman si Batman at Superman dahil sa takot. Bwisit kasi ‘yang Mr. Chua na ‘yan! Akala ko talaga galit ka sa'kin.”

Hinimas-himas ko ang likod niya para patahanin siya, para siya ngayong batang umiiyak na nakayakap sa akin. “Baliw, hindi ako galit. Nasa table mo na pasalubong ko sa'yo.” Kumalas agad ng yakap sa akin si Maureen.

“Ano ka ba sana hindi ka na nag abala, ilang balot ang KitKat ko?” bumalik ang muling sigla ni Mau, natutuwa kasi ako minsan kapag naaasar ko siya.

A gentle laugh escaped from my lips, accompanied by a playful twinkle in my eyes. “I need the contract between us and Mr. Chua, I want to divest it. Kaniya na ang investment n'ya.”

Maureen's fingers danced across the smooth surface of her iPad, effortlessly gliding from one letter to another. Bukod din kasi sa hard copy ay mayroon kaming soft copy ng bawat kontrata. “I already informed Mr. Chua about his investment na gusto mo na itong i-divestment Ms.” Balik siyang muli sa pagiging pormal.

Pagkatapos noon ay nagkaroon kami ng maikling kwentuhan tungkol sa naganap sa fashion show. Tinukso niya ako nang tinukso kay Thymoteo, nabanggit ko rin sa kaniya ang dahilan ng babaeng sumira ng WILLIAMS cloth collections and designs.

“Grabe, obsessed na ang babaing ‘yon,” sabi niya sabay kagat ng Kitkat.

“May na o-obsessed pa rin pala sa isang pogo.” Parehas kaming natawa sa pang-aasar namin.

I glanced at the clock on the wall, dapit-hapon na pala. Hindi na rin ako nagtagal at nagpaalam na kay Maureen para umuwi. Ramdam ko pa rin ang jetlag mula sa mahabang biyahe pauwi rito sa Pilipinas kaya kailangan ko nang magpahinga.

When I got home, hindi ko naabutan si Auntie Lauren. May nakatakip na ulam sa lamesa na mayroong note na hindi na raw niya ako nahintay. Umalis siya para makipag bonding sa mga amiga niya, para na rin daw makapag pahinga na ako ng maaga.

I did not hire guards or maids. Mahigpit naman ang seguridad sa subdivision namin, madalas din kaming wala sa bahay kaya hindi na rin namin kailangan pa ng maid.

KINABUKASAN, pag gising ko palang ay may mga emails na akong natanggap. Sunod-sunod din ang notification na nagpo-pop out sa company phone ko.

Bumaba ako sa sala at hindi ko nakita roon si Auntie Lauren, chineck ko ang kwarto niya at naroon siya't tulog na tulog. Mukhang inumaga na siya ng uwi.

Bumalik ako sa baba at dumiretso sa kusina. Habang sumisimsim ng kape ay tinitingnan ko isa-isa ang emails at calls na mga hindi ko nasagot.

Many of them are from Mr. Chua, asking to have a meeting with me to talk about the problem kung bakit ko tinanggal ang investment niya sa kumpanya ko.

Hindi ko it pinansin at nag ayos na papunta sa kumpanya. Tumawag kasi sa akin si Maureen na sold out muli ang isa sa collections namin.

BANDANG alas-diyes ng umaga nang makarating ako sa kumpanya, seryoso ang mukha ni Maureen na sumalubong sa akin.

“Naku, buti dumating ka na. Ang Mr. Chuahua na 'yon, ayaw akong tantanan. Pinaghintay ko sa guest room!”

Her face contorted with a mixture of anger and disgust, her brows furrowing and lips tightening into a thin, taut line. She clenched her fists tightly, her knuckles turning white as her body tensed with suppressed fury.

“Chuahua who?” confused kong tanong sa kaniya.

Ang nguso niya pumunta sa direksyon ng guest room. Mukhang sinasabi niya na puntahan ko ito to find it out by myself.

Nangibabaw ang tunog ng heels ko habang naglalakad ako papunta sa guest room. Kumatok ako ng tatlong beses bago ito buksan, it is still sign of respect.

“Sinabi ko na sa inyo, hindi ako aalis dito hanggang hindi si Ynna ang kumakausap sa akin.” That voice...aish! This man is getting to my nerves!

“Good morning, Mr. Chua. How may I help you?” I asked him with a serious face.

“Oh, Ynna, you're here!” tumayo siya at nag bow pa sa akin tiyaka inayos ang suit niya na akala mo ay nagpapa-cute pa sa akin.

He looks annoying. Nandidilim ang paningin ko lalo na nang umupo siyang muli at nag de kwatro pa ng paa!

I crossed my arms and asked him again, “what brings you here Mr. Chua? As far as I remember I have already divest your investment in my company.”

“Chill, Ynna. P'wede naman nating pag-usapan ‘to right? What about a dinner later?” napakahangin talaga ng lalaking ito, akala naman niya ay madadala niya ako sa paganiyan-ganiyan niya.

My eyebrows meet before I speak, “With due all respect Mr. Chuahua---I mean Mr. Chua, your connection to my company is already done. Kung puwede lang ay umalis ka na sa kumpanya ko.”

He laughed and stood up. Inayos niyang muli ang suit niya at kinuha ang bag niya. Naglakad ito palapit sa akin.

He tapped my shoulder and said, “I'll fetch you later, Ynna.”

Before leaving the guest room, he glanced and winked at me. That ugly chuahua!

As I walked towards my office, a deep furrow etched itself across my brow. Each step seemed to weigh heavy on my shoulders, and my lips involuntarily curved downward into a tight, displeased line.

“Kamusta naman ang talk n'yo ni Mr. Chuahua?” dinalhan niya ako ng malamig na juice, pang pakalma raw sa mainit kong ulo.

“He will fetch me later daw, kaloka! Akala mo kung sinong pogi, kumindat-kindat pa.”

Napairap nalang ako sa kawalan. Kinuha ko ang mga papeles ng sales at expenses ngayon buwan. Narito rin ang babayaran namin sa mga ini order kong stocks sa company tailors namin.

“Pumayag ka naman?” tanong sa akin ni Maureen. She is checking something on her iPad.

Bukod kasi sa pagiging secretary ko at siya rin ang nagbabantay ng sales at nag c-compute ng expenses sa kumpanya ko. I can't trust other people than her.

Sa pagiging secretary ko naman ay taga set lamang siya ng schedule ko at taga sama sa akin then I'll do the rest.

“Of course not! Sa hangin n’yang ‘yon? My God, pag naaalala ko nga ang ginawa n’ya noong event gusto ko s’yang ipabugbog.”

Maureen's fingers froze on the keyboard, and she turned her chair to face me. Her eyes locked onto mine, filled with a mixture of surprise and curiosity. Hindi ko pa pala nak-kwento sa kaniya ang parteng ‘yon.

“I mean... that's nothing, nevermind.”

She appeared skeptical, her face showing doubt and disbelief. Realizing I had no other option, I decided to share the complete story of what happened that night.

“Grabe! Ang chuahuang ‘yon! Dapat pinakulong mo o kaya pinabugbog mo! Bakit hindi mo sinabi agad? Edi sana hindi ako nagtimpi kanina at nakatikim s’ya ng flying kick ko!”

She looks more mad than me. Her cheeks turned red, mukha siyang ready manakap anytime.

“You should sue him!” she added.

“Calm down Maureen, I'm fine. Also, I can fight for myself naman. Uupakan ko na nga dapat s’ya noon, may tumawag lang.”

She let out an exasperated sigh, rolling her eyes in annoyance before turning her attention back to her iPad.

TANGHALI, may nagpadala sa akin ng pagkain mula sa isang 5 star restaurant. May nakalagay pa ritong note na ‘Eatwell Ynna —Your Suitor’.

Ipinatapon ko nalang ito, hindi ko na rin ipinakain sa mga strays dahil baka malason pa sila. Kasama naman sa fund ng kumpanya ang mga stray cats and dogs sa labas namin.

“Ang kapal talaga ng mukha ng chuahuang ‘yon.”

Napasandal nalang ako sa swivel chair ko at pumikit. Nakakaramdam ako ng antok, pakiramdam ko ay kulang na kulang ang tulog ko noong mga nakaraang araw.

Just as I was about to doze off for a nap, the sound of a notification jolted me awake. I assumed that it was Mr. Chuahua once again, but to my surprise, I was taken aback when I saw that the message was from Gucci.

Agad kong binuksan ang email na iyon. Balak mag invest ng Gucci sa ilang kumpanya rito sa Pilipinas, isa ang YSABELLA sa chosen companies.

A meeting will be held three days from now, sa isang five star hotel dito sa Manila. I immediately responded to that email that I'll be there, this is a huge opportunity for YSABELLA.

I called Maureen to my office, “Put on my schedule ang meeting ko sa The Peninsula Manila on Friday. May meeting ako with Gucci for their investment.”

Agad naman niya itong tinipa sa iPad niya. “Noted! Another achievement for YSABELLA. Paparty ka naman d’yan.”

“Sure, after our meeting let's arrange a party for the whole company staffs and employees.” Ang kaninang inis at antok na narararamdaman ko ay napalitan ng saya at excitement.

This new chapter in YSABELLA's story is beyond belief. The fact that I've reached this point, successfully leading and managing this company at such a young age, is truly astounding. If my 16-year-old self could see me now, she would be bursting with pride.

Habang nagpapalipas ng oras ay tiningnan kong muli ang mga bago at exclusive designs ng YSABELLA. Naghahanap akong muli ng gown na titiyakin kong magis-stand out talaga.

Hindi na rin ako magtataka kung naroon si pogo, I mean he's at the top. Hindi ko siya iniisip, expected ko lang na kailangan kong kumalma or else maha-high blood ako pag nakita ko nanaman siya.

Our last talk turns out good and casual but still, alam kong papainitin niya ang dugo ko. He is so competitive anyways.

HINDI ko na napansin ang oras, nag ayos na ako para umuwi. Ala-singko y' media na pala ng hapon. Nagpaalam na ako kay Maureen at lumabas ng kumpanya.

Pagkalabas na pagkalabas ko palang ay naroon si Mr. Chua. Kusa namang tumaas ang kilay ko at hindi siya pinansin.

Didiretcho na sana ako sa parking lot nang bigla niya akong hinawakan sa balikat at pinigilan.

“Come on Ynna, may dinner date pa tayo.” Agad kong inalis ang kamay niya sa balikat ko tiyaka siya hinarap.

“What do you mean dinner date? Sa pagkakatanda ko hindi ako pumayag makipag date or magpaligaw sa’yo.”

He grab my wrist at pilit akong hinihila.

“Ano ba bitawan mo nga ako!” hinahampas-hampas ko siya ng bag ko ngunit hindi siya nagpapatinag.

“Bingi ka ba? Ang sabi n’ya bitawan mo s’ya.” huminto si Mr. Chua at parehas kaming napatingin sa nagsalitang iyon.

“Thymoteo ‘wag kang makielam dito, diba ayaw mo naman sa kan’ya? Hayaan mo na sa’kin,” this man is crazy! He looks so high in drúgs!

Isang malakas na suntok ang natanggap ni Mr. Chua na naging dahilan para mabitawan niya ako. Itinago naman ako ni Thymoteo sa maskulado niyang likod.

“When she says bitawan mo s'ya, bitawan mo s'ya,” he says in a cold calm tone.