Lumabas na ang test results, over stress lang daw ang ito at kailangan ng pahinga. Magigising daw ito any moment at huwag daw siya masyadong mag-alala. Nagkaroon din siya ng pagkataon na tangunin ang Doctor kung ano ang mga pasa sa braso ng Mommy niya. Nakahinga siya ng maluwang nung sinabi nitong ang mga pasa ay galing lang sa over stress at mismong katawan na nito ang bumitaw.Tinawagan niya rin ang Amain at sinabi rito ang resulta. Ang sabi nito ay bukas na ulit ito dadalaw at marami raw itong inasikaso. Gusto niya sanang banggitin sa Amain na huwag ng papuntahin si Lorenzo sa Hospital pero hanggang lalamunan lang iyon.Saka lang din lumabas si Ffion ng silid para bumili ng pagkain nung totoong umalis na si Lorenzo. Natatakot siyang iwan na mag-isa ang Ina at iniisip niyang may gagawin itong masama kapag nasa paligid ito. Doon din siya natulog kinagabihan sa tabi ng Ina niya. Binabantayan niya ito.Kinabukasan, nagising siya sa tawag ni Amazi. Napahaba ang kaniyang tulog dahil nung
"OKAY ka lang? May nangyari ba?" bungad sa kaniya ni Amazi. Nagtatakang napatingin ito sa kaniya na parang hinabol siya ng limang demonyo.Mabilis siyang umiling sa naging tanong ni Amazi. Inayos niya ang sarili at sinuklay ang buhok gamit ang kamay. "Salamat sa pagbantay. Pwede ka ng bumalik sa trabaho mo. Pasensya ka na at masyado akong nakaabala, Amazi."Ngumiti lang ito at namulsa ang isang kamay. "Sige, kailangan ko na talagang umalis. Mamaya pag-uwi ko ay dadaan ako rito para makipagkwentuhan at 'di ka ma-bore."Tango lang ang kaniyang sinagot at umalis na ang binata. Naligo rin siya sa banyo na nandoon at simpleng bestida na kulay pastel yellow ang kaniyang suot. Inayos niya ang kaniyang buhok at kahit basa pa ito, pinusod niya na iyon at nilagyan ng ribbon.Nagpasalamat siya kahit papaano nq hindi lumitaw si Lorenzo. Alam niya na kung bakit hindi at kumalma siya sandali sa parteng iyon."F-ffion...""My!" Kaagad siyang dumalo sa kaniyang Ina nang tawagin nito ang kaniyang pang
"Malinis ba ang pagkakaligpit sa kaniya?" Humithit ng sigarilyo ang taong nakaupo sa swivel chair. May suot itong maskara. Binuga nito sa hangin ang usok."Malinis, Boss. Kung titingnan, namatay siya dahil sa stress lang. Walang makikitang lason sa kaniyang katawan.""Mabuti. Kailangan niya na rin magpahinga." Ngumisi ito. "Tawagan niyo ang numerong ito." May binigay itong numero. Ang numero ito ng babaeng nagngangalang Ffion. "Kayo na ang bahala kung paano niyo takutin iyan para hindi magsalita. Baka may nakanta ang kaniyang Ina sa kaniya, mahirap na at magkaletse-letse.""Yes, Boss." Sabay-sabay na sagot ng dalawang lalaki at umalis.Ngumisi naman ang taong nagsisigarilyo. Tinanggal nito ang suot na maskara at tinago iyon sa ilalim ng desk. Pinatay nito ang hindi pa ubos na sigarilyo at natawa. Ang mahinang tawa nito ay nauwi sa malakas na halakhak...HINDI NA nagkaroon ng lamay. Kaagad na pinalibing ng kaniyang Amain ang kaniyang Ina kinabukasan matapos makuha ang katawan nito sa m
Nagising lang si Ffion nung tapikin ni Amazi ang kaniyang pisngi. Doon lang niya napansin na nasa San Mateo na sila ng binata. Hindi man lang niya nagawang kainin ang binili ni Amazi na pagkain para sa kaniya."Sorry! Sorry nakatulog ako."Ginulo lang nito ang kaniyang buhok at tumango. "Naghihintay na sila kuya sa loob."Naguguluhan napatingin naman siya sa lalaki. Naunang lumabas ito sa sasakyan at ito na ang nagbukas ng gate papasok sa malaking bakuran ng Villa kung saan, kahit gabi na, nagkikislapan ang ganda ng kaniyang mga bulaklak. Kahit papaano, napangiti siya nang masilayan ang mga iyon."Sorry, ha? Kung sinabi ko kay kuya ang totoong nangyari. Alam din ni kuya na pauwi tayo kaya alam kong naghihintay siya sa sala panigurado," anas nito nung bumalik ito sa passenger seat. Muli nitong minaneho ang sasakyan papasok sa loob."Salamat." Tipid niyang sagot. Dahil ang totoo, nasira ng tuluyan ang kaniyang cellphone kaya hindi niya magawang tumawag pa sa asawa at kay Lucas nung nama
-MARAHANG hinaplos ni Audric ang buhok ng asawang si Ffion. Nakatulog na ito sa silid nilang mag-asawa. Nagpaalam na rin ang kaniyang kapatid at kaibigang si Lucas. Hindi niya na pinigilan ang mga ito dahil ligtas naman bumyahe kahit gabi.Kahit hindi niya nakikita ang mukha ni Ffion sa mga sandaling ito, alam niyang binabalot ng sakit at lungkot ang puso nito ngayon. Alam niya kung ano ang pakiramdam ng mawalan ng taong mahalaga sa buhay. Nasa tabi siya ng asawa. Nakayakap ito sa kaniya at nakaunan sa kaniyang braso. Ang tanging nararamdaman lamang ni Audric ay ang init na nagpapatunay na katabi niya ang babae. Dalawang gabi lang ito nawala pero parang may parte ng kaniyang puso ang nawala.Marahan siyang napabuga ng hangin at napailing. Galit siya sa mundo pero hindi niya nararamdaman ang galit niya para kay Ffion. Her sweet innocent Ffion. Kanina lang niya nalaman nung tumawag ang kaniyang kapatid na si Amazi, na pumanaw na ang Ina nito at pauwi ang mga ito sa San Mateo.Awa ang
Natigilan si Ffion nang maramdaman niya ang mahigpit na yakap ni Audric. Sandaling huminto ang kaniyang mundo sa ginawa nito. Napatanong siya sa kaniyang isipan pero wala siyang makuhang sagot kung bakit siya niyakap nito ngayon."O-okay ka lang?""Where have you been? Pinag-alala mo 'ko!" May galit ang boses nito nang dumestansya sa kaniya. Tagos ang tingin nito sa kaniya."D-diyan sa labas kasi—""Akala ko umalis ka ng tuluyan."Parang may kung anong paru-paro ang dumaan sa kaniyang harapan. Hindi niya makapa ang kaniyang puso. Nag-alala sa kaniya si Audric? Ito na ba 'yong hinihintay niya? Napangiti siya kahit nalulungkot ang kaniyang puso. "Hindi ako umalis. Tulog ka pa kasi nung magising ako. Maaga rin akong nagising kaya...""Okay-okay. Let's eat, please? Timplahan mo rin ako ng kape, ha?"Tuluyan nahulog ang kaniyang puso sa malambing na boses ng asawa niya. Parang siyang dinuyan sa alapaap kahit napupuno ng lungkot ang kaniyang puso dahil sa pagkawala ng babaeng importante s
SIYA ang nagmaneho sa wrangler jeep. May kalayuan ang pinakasentro ng planta at kahit papaano, gamay ni Ffion ang daan papunta roon. Sa tabing daan, kumakaway sa kanila ang nga nadadaanan nila. Tanging tango at ngiti lang ang kaniyang tugon. Mababait ang mga taong nasa Villa at halos mga nakatira roon ay sa pamilya Villanueva nagtatrabaho.Swerte lang talaga ng pamilya ni Audric dahil mababait at mapapagkatiwalaan ang mga tauhan nito na nagtatrabaho sa planta. Dalawampung minuto siyang nagmaneho sa sementong daan bago nila narating ang sentro ng pagawaan kung saan binibilad ang mga cacao na nakuha. Maraming mga tauhan nandoon at kaniya-kaniya ang mga ito sa ginagawa. Pero nung makita siya, lalo na ang kaniyang asawa kaagad na nagsitigil ang mga ito sa ginagawa. Lumapit ito sa kanilang gawi at nagbigay galang."Magandang araw Seniorito Audric, Ma'm Ffion."Naasiwa naman siya sa paraan ng pagtawag ng mga tauhan sa kaniya ng Ma'm Ffion. Hindi siya sanay sa gano'n tawag. "M-magandang a
"I'm... I'm sorry, Ffion.""No-no. Hindi mo kasalanan iyon, Audric. S-saka nagbago na rin sila. Okay na kami nila Lorenzo at Rhinz. T-totoo nga niyan, mabait na sila sa 'kin and in good terms na. Lalo na at wala na 'ko sa poder nila at wala na rin si M-mommy..." Pumiyok ang kaniyang boses. Nagbawi siya ng tingin. Hindi niya mapigilan mapaluha."Hey Ffion, wife, look at me."Napatingin naman kay Adi. Nagulat siya nang ibuka nito ang kamay sa kaniya. Inanyayahan siyang yumakap dito pero nagdalawang isip siya."Come, let me hug you."Napaiyak siya lalo. Ang planong huwag ng iiyak at isipin ang sinapit ng Ina ay naging malabo sa kaniya. Sunod-sunod na pumatak ang mga luha niya at mabilis na yumakap sa lalaki.Habang si Audric ay parang sinasakal ang puso sa naririnig na hikbi ng babaeng yakap nito ngayon...MATIIM NA pinagmasdan ng isang lalaki ang larawan ni Ffion. Napangiti ito at pinunit iyon hangang sa magkapira-piraso. Kaagad nitong tinawag ang dalawang tauhan."Nasaan si Ffion?"
PASILIP-SILIP si Marriame mula sa kaniyang pinagtataguan sa dalawang tao na kanina pa niya pinagmamatyagan sa may veranda. Ang saya-saya nang mga ito samantalang siya, hihimatayin na yata sa inis.'Nasaan ba ang senyor? Bakit 'di ako na inform na may Barney pala sa buhay ni Lucas? 'Kala ko ba Ffion 'yong pangalan ng babae na gustong-gusto niya? Hindi naman nakasulat sa death note nang matandang 'yon ang pangalan ng babaeng 'to! Magwawala na ba ako? Charrut lang, 'di bagay sa kagandahan ko ano. Kailan ba kasi mapapansin ng damuhong 'yon ang pagmamahal ko? Aba naman! Kung kailan okay na sana, saka naman dumating ang Barney na 'to!'"Ang ganda-ganda na pala rito, ano? I last came here when I was a senior in high school, and I must say, I miss the rural life very much."You missed this place since you were away for too long in another country.""Oy hindi, ah! Simply put, my life and my Dad's business kept me quite occupied. I've tried to visit here a number of times, but each time I've ha
"Manong, may joke ako!""Nag-jo-joke rin pala ang mga maligno?"Naglinya ang mga kilay niya sa sinabi nito. Babanatan pa sana niya si Manong guard nang may matamaan siyang isang napakagarang sasakyan sa may gate. Bumusina ito.Kaagad na binuksan ito ni Manong at dere-deretso na sa pagpasok ang mamahalin sasakyan na sobrang kintab pa."Manong sino 'yon?""Hindi ko alam.""Luhh? Nagpapasok kayo nang hindi niyo kilala?" "Maligno nga nakapasok dito, eh. 'Yon pa kayang magandang sasakyan na 'yon? Tao naman laman no'n." Pabalang na sagot nito at nagtungo sa guard house.Napasimangot tuloy siya sa naging sagot nang payatot na guard. Kaya imbes makipag-chikahan dito, pinili niya ang bumalik sa villa. Sisilipin lang niya kung sino ang kanilang bisita. Baka putyur mader in luw niya ito. Babati rin siya, ano! Mabait kaya siya.Habol ang hininga nang maabutan niya ang sasakyan. Nakita niya rin si Lucas na papalabas ng pintuan, at kakawayan pa sana niya ito nang biglang bumukas ang sasakyan.Nahi
Dahil sa tips na iyon, binigay niya ang best smile niya. Sus, ang bilis-bilis lang nang pinapagawa ng senyor! Pwede na nga siyang gawin endorser ng family sardines sa ganda ng kaniyang ngiti— teka, bakit family sardines nga pala? Hindi siya isda. Kolget pala dapat.Sinadya pa talaga ni Marriame na doon magpunas-punas sa terrace habang nakangiti paharap sa binata. Hindi niya inalis ang ngiting iyon sa maganda niyang mukha. Aba! Secret Tips iyon galing sa ama ni Lucas kaya alam niyang tatalab. Saka marami-rami 'yon. Kaya kung 'di tatalab ang ngiti niya, meron pa siyang bala."The fuck, woman!" Muntikan naibato ni Lucas ang iPad nito nang mapatingin sa kaniya. "Ang creepy!" Nagmadali itong tumayo at iniwan siya sa terasa. "Parang sinaniban."Napanguso siya nang marinig ang huling sinabi ng lalaki. Hmp! Nag-effort pa siyang ngumiti ng bongga, eh!Kaya lumipat siya agad sa 'Tips #2: Eye contact.Mabilis siyang sumunod sa lalaki at tinawag ito sa may hagdanan. "Senyorito! Senyorito, saglit
"KUMUSTA ang pagsama mo hija sa anak ko?" Napangisi si Marriame nang salubungin siya nang gano'n tanong ng senyor kinabukasan nung nakabalik na sila ni Lucas.Deretso lang si Lucas sa silid nito habang siya ay tinawag naman ng senyor sa may terrace para kausapin. 'Naks naman! Muntikan ko na nga gapangin kagabi, buti nakapagpigil pa ako!' Gusto niyang sabihin ang mga salitang 'yon pero 'di niya ginawa, ano! Baka marinig siya ni Lucas, magalit pa 'yon."Okay na okay, senyor! Do'n kami natulog sa 'min dahil naabutan kami ng ulan—""At tapos?" Biglang kumislap-kislap ang mga mata ng matanda. Binaba nito ang iniinom na kape. "Magkakaapo na ba ako ngayon taon?""Senyor nemen! Enebe keye!" Napahagikhik siya. Bigla tuloy siyang kinilig. Ang lakas tuloy nang halakhak ng matanda. "Biro lang, hindi gano'n ang anak ko."Kaagad nawala ang kilig na naramdaman niya. "Kaya nga po, eh. Tingin niya sa 'kin isang mangkukulam. Kuhh, kung mangkukulam ako, uunahin ko na agad kayo.""Ano kamo?""Hehe. W
Kung ang buong akala ni Marriame ay pasasakayin lang siya nito, nagkamali siya. Dahil sinamahan siya ni Lucas hanggang sa makarating sa bahay-kubo nila.Wala tuloy mapapaglagyan ang kilig niya habang bitbit ni Lucas ang anim na kilong bigas na binili niya. Siya naman ay 'yong mga pang-ulam at pasalubong. Para tuloy silang mag-asawa na pauwi pa lang sa bukiran."Ungaaaaa!""Baweeeeengggg!"Napatili tuloy siya nang wala sa oras nang makita si Baweng na nasa labas ng bahay. Maarte itong nakatingin sa kaniya. Mukhang nagtatanong kung bakit kasa-kasama niya ang gwapong si Lucas. "Buhay pa ba sina Lolo, Baweng?" May pag-alalang tanong niya. Mas binilisan niya lalo ang paglalakad. "Oy senyorito, mauna na akong pumasok. Diyan ka muna sa labas, kausapin mo si Baweng. Mabait 'yan, kaso bakla nga lang." Nagmadali siyang pumasok sa loob at kaagad na hinanap ang dalawang matanda. Pero nalibot niya na yata ang maliit na bahay-kubo nila, 'di niya pa rin nakikita ang dalawa. Mas lalo tuloy siyang k
KUNG hindi lang siguro sanay si Marriame maglakad, baka kanina pa nangisay ang mga binti niya. Ang bilis ba naman ng hakbang ni Lucas, panay habol siya rito. Kulang na lang tumakbo siya habang nakasunod.Feel na feel din niya ang kaniyang kagandahan lalo na at lahat napapalingon sa kagwapuhan ng binata. Kahit matatanda, napapa-sign of the cross!"Senyorito! Jusko naman. Baka naman dahan-dahan sa paglalakad. Isang hakbang niyo, tatlo sa 'kin! Mawawalan ako ng pekpek sa inyo, eh." Mahabang lintanya niya pero parang walang narinig ang binata. Dedma ang kaniyang sinabi.Hindi niya rin ma-gets kung ano ba talaga ang sadya nito sa bayan. Pagkain ba o ano? Kung pagkain, sarili niya na ang pinakamasarap sa lahat! Aba, mag-iinarte pa ba ito dapat? Pre teyst pa nga siya."Hay salamat!" Sa wakas, huminto rin si Lucas sa isang tindahan.Hindi niya na tiningnan ang binili nito, panay punas na lang siya ng pawis niya. Ngayon pa lang, pakiramdam niya ay hapung-hapo na siya sa kakasunod. Ano pa kaya
PASILIP-SILIP si Marriame mula sa kaniyang pinagtataguan sa likuran ng sasakyan nito na bukas ang likod. Wrangler truck ang tawag kung 'di siya nagkakamali. Ang tanga naman kasi ni Lucas, hindi napansin ang pagbiglang akyat niya sa likuran nung nakapasok ito sa loob. Masyado itong busy sa katawag nito kaya nakasampa siya nang walang kahirap-hirap.Nag-wave pa siya sa matandang senyor na malaking thumbs up ang binigay sa kaniya. Naks naman, pinapakilig siya ng kaniyang putyur dade talaga! Napaka-suportib nito sa pag-ibig niya kay Lucas.'Buti na lang 'di ako nakita ni Tiyang. Kundi isang malutong na mura makukuha ko sa kaniya.' Bigla siyang natawa nang maisip ang mukha ng tiyahin. 'Ang panget talaga ni Tiyang.' saka niya inayos ang suot na damit. Naka-suot pa rin siya ng uniporme ng katulong pero wala siyang paki! Kahit anong isuot niya, maganda pa rin siya, ano."Ang sarap naman ng hangin! Ganito pala ang feeling na makasakay ng sasakyan." Kinilig na naman siya habang hinahampas-hamp
"GOODMORNING senyorito!" Bigla siyang sumulpot sa tabi ni Lucas na seryusong nagbabasa. Nasa balcony ito.Nabuga naman ni Lucas ang iniinom na kape sa napakaganda niyang mukha. Naku naman! Ginawa pa yata siyang mugmugan. Pero okay lang, si Lucas naman ito, eh, at mahal na mahal niya ito."Ikaw?""Ay, kilala ako ni senyorito! Hindi mo 'ko makalimutan 'no? Sabi na sa 'yong mahihirapan ka na kalimutan ako." Saka siya humahikhik. Pinunasan niya ang mukha gamit ang uniporme. "Ano ba 'yan, dapat sa bibig ko binuga 'yong kape para 'di sayang.""Pinagsasabi ng bruhang ito?"Kaagad naman siyang nagtaas ng kilay at nameywang sa harapan nito. "Anong bruhang pinagsasabi mo? Hindi ako bruha, senyorito. Pwede mo akong ihalintulad sa isang prinsesang napakaganda. Saka ano ka ba, walang bruha na kasing-ganda ko. Tandaan niyo ho 'ya— ay saan kayo pupunta?!" Mabilis naman siyang napasunod sa lalaki. Malalaki ang hakbang nito pero mas malaki yata ang hakbang niya.Kulang na nga lang ay habulin niya ito
"Marriame, nakikinig ka ba kay Aling Donna?" Sita ng tiyahin niya nung nasa kusina na sila. Naghihiwa ito ng mga rekados habang nakaupo siya sa isang tabi."Oo naman.""At saka next time naman, mahiya-hiya ka naman sa katawan mong bata ka! Amo natin 'yon tapos lantaran kang nagpapa-cute? Bukas na bukas rin ay bumalik ka na sa bukid. Mas doon ka nababagay!""Tiyang naman!""At bakit? May reklamo ka? Dalawang araw mo pa lang dito, ang landi-landi mo ng bata ka! Isumbong talaga kita kay itay."Napalabi na lang siya at hindi pinansin ang sinabi ng tiyahin. Wala siyang oras makipagsagutan sa mga pandak. Nakaka-karma 'yon.Saka okay lang din na tanggalin siya. Dahil uuwi na rin si Lucas sa Maynila, eh, kaya ano pang saysay manatili rito sa Hasyenda 'no? Alangan naman si Senyor mahabang pangalan ang kaniyang aakitin? Future dade niya 'yon!Pinagalitan din siya ni Aling Donna pero humingi lang siya ng paumanhin tapos gora ulit! Walang makakapaghinto sa nararamdaman niya para kay Lucas.Teka!