Pagkatapos mabawi ang sasakyan na pinaayos ay nagpaalam na si Ren kay Leila. Himalang hindi na ito nagpumilit na sundan siya at hinayaan lang siya nito. Marahil ay narinig nito na ipinapatawag siya ni Yvette.
Naguguluhan pa siya kung bakit nasa ospital ito at sa lahat ng taong tatawagan nito ay siya pa.
“Are you the guardian?” tanong ng doktor kay Ren nang aktong papasok na siya sa silid. Palabas na rin ang doktor kaya sa labas na sila nito nag-usap.
“Immediate family,” nasabi na lang niya para hindi na humaba ang usapan.
“Are you aware of her pregnancy?” tanong sa kanya ng lalaking doktor.
Napakunot ang noo niya at hindi
Nanindig ang mga balahibo ni Ren nang marinig ang sinabi ng may edad na lalaki. Gusto niyang paniwalaan na sana nga ay buhay pa si Roief. Ngunit sa tuwing makikita niya si Levy ay hindi niya maiwasang mainis rito lalo na at hindi naging maganda ang pagkakakilala niya rito. Isa pang rason ay malayo ang pinagkaiba ng mga ito. Mahinhin ang kilos at mataas ang taste ni Levy padating sa mga gamit nito, ibang-iba kay Roief na simple lang at malakas ang dating. Mukhang mahilig din sa mga mamahaling gamit ang babae at naalala na naman niya ang perang inilipat ng kanyang Lolo sa account nito. Para sa kanya malakas ang dating ni Roief dahil sa kakaibang karisma at kilos nito na hindi niya kailanman nakita sa ibang babae. Hindi pa rin niya makalimutan ang kalyo ng mga kamay nito na hinawakan niya noon. Muli siyang napabuntong hininga dahil malabo ang iniisip ng kausap.
Napalo ni Levy ang unan at isinampal ito sa mukha dahil hindi pa rin mawaglit sa isipan ang katawan ng lalaki. Nadama niya kasi ang pandesal nito dahil sa pagtulak niya rito kanina. N*******d pa naman ito ng pang-itaas kaya kitang-kita ng dalawang mata niya ang katawan nito. Hindi naman ito ang unang beses na nakita niya ‘yun pero naramdaman niya kanina ang katawan nito. Ramdam niyang matigas ang mga abs nito at hindi rin nakaligtas sa kanya ang matigas na bagay na tumama sa kanya kanina. Hindi pa rin siya makapaniwala sa ginawa ng lalaking pag-amba sa kanya kanina. Simula’t sapul ay hindi na naging maganda ang paraan ng pagtatagpo nila. Para sa kanya si Ren ang klase ng lalaking kailangan niyang iwasan lalo pa at nakita niya kanina ang lantarang paglalandian ng dalawa. Isa itong mapanuksong lalaki na hdapat niyang layuan. Isa pa ang pangit ng ugali nito, hindi pa rin nawawala ang galit niy
Labis ang inis na naramdaman ni Levy sa sinabi ng lalaki, hindi niya alam kung babatuhin niya ito ng suot na indoor slipper at mukhang narinig ni Nanay Maggie ang pagtawag ng lalaki sa kanya. “Ano raw?” muling tanong ni Nanay Maggie upang bigyan niya ng linaw ang narinig nitong itinawag sa kanya ng lalaki. “Ewan ko po ‘dun, “ sagot lang niya at hindi na pinansin ang lalaki. Itinuon na lang niya ang pag-ubos sa cereal niya at nang makaalis na siya. “Hay, mula pa kasi noong ikasal ‘yung dalawa may hinala na ako na may kakaibang nangyayari lalo na kay Yvette. Hindi ko lubos akalaing ganito ang kahihinatnan ng lahat,” sabi nito habang kinukuha ang mga pinagkainan ng dalawa kanina. “Kung ano man ang mga naririnig o nalalaman mo sana tayo-tayo lang rin ang nakakaalam,”
“Ano ulit?” panglilinaw na tanong ni Levy dahil pamilyar ang apelyido ng binanggit nito. Gusto lang niyang masiguro kung tama ba ang narinig. “Can’t you hear clearly?” sagot lang ni Ren at hindi na nito inulit pa ang pangalan ng lalaki. Wala na siyang sapat na oras para alamin pa o i-search ang profile ng taong ka-appointment nito dahil kita na niya ang isang malaking rest house sa may di kalayuan. “Maghanda ka na, nandito na tayo,” sabi nito. “Dalhin mo ‘yang wine na nakalagay sa upuan. ‘Yung may tatak na AurumRed Gold,” dagdag pa nito. Nakita niya agad ang nakalagay doon na paper bag at hinanap ang sinabi nitong nakasulat sa label ng mga wine na naroon. “Wala ka yatang dinala, walang AurumRed Gold na
Ilang taon na ang nakalipas ngunit sinisisi pa rin ni Earl ang sarili sa nangyari kay Roief. Alam niyang siya ang dahilan kung paanong umabot sa ganung sitwasyon si Roief o kung tawagin ngayon ay si Levy. Marahil kung nalaman niyang mas maaga na may gusto pala sa kanya ang babae noon ay baka hindi na niya binalikan pa si Pia.Ang alam niya kasi noon ay tibo ito dahil sa kilos at pananamit nito. Maski na ang paraan nitong makitungo pati na rin ang mga hilig nitong gawin. Hindi niya magawang pormahan ang babae noon dahil palagi nitong ipinaparamdam na kapatid ang turing sa kanya ng babae kaya nauwi tuloy sa pagkakaibigan ang naging relasyon niya rito.Hindi lang takot at matinding pagsisisi ang naramdaman niya noong panahong hindi niya mahanap ang babae. Nagdusa rin siya sa pag-aakalang namatay o inanod ang bangkay nito sa
“Okay Team, listen up. I have an announcement to make,” sabi ng lalaking boss at saka tiningnan si Roief kaya napatingin na rin sa dako niya ang mga staff. “She’s my executive assistant, Levy, she will be here to facilitate so you better ask her for help if needed. Lahat ng mga--teka nasaan na sila Luke at Chona?” tanong nito nang mapansin na wala ang sales manager at ang event manager. “Sir dalawang araw na po silang hindi nagre-report,” sagot ng isang babaeng maiksi ang buhok na nakasuot ng itim na antipara na may hawak na mga folder. “Hindi rin po ma-contact ‘yung mga cellphone nila sir,” dagdag pa ng isang lalaki na nakatayo at nagp-photocopy. Nakasuot ito ng pink vest at nakita niyang Eric ang pangalan nito base sa name tag nito. “What? Bakit ngayon n’yo lang sina
“Have this copied and filed and give them to me,” mataray na sabi ni Leila sabay hagis ng isang Manila folder sa harapan niya. Nagkalat tuloy sa lapag ang santambak na papel na inaayos ni Roief sa lamesa nang matamaan niyon. “Shi—” Agad na nahampas ng dalaga ang mga kamay sa kahoy na mesa sabay tayo at titig sa babaeng may kagagawan. “Napakabastos mo naman!” Napasinghap si Leila sa gulat dahil sa tinuran niya pero ilang saglit lang ay tumalim ang mga mata nito saka namaywang. “Excuse me?” Pinanlakihan siya nito ng mata. “Bakit parang kasalanan ko na napakabagal mong abutin ang binibigay ko?” “Kaya hinagis mo? Napakawala mo talagang modo!” “You don
“Ano `kamo?” Hindi alam ni Ren kung bakit kinabahan siya sa sinabi ng kasambahay. "Ganyan yata talaga kapag laging magkasama," tila wala sa loob na saad ni Rosa saka tumingin sa kanya. “Parang namumutla po kayo, sir?” “Ah… wala ito.” Naihilamos ng binata ang mga kamay sa mukha. “Maghain na kayo.” "Daddy, I don't want to eat," sabi ni Luigi at napatingin ang binata sa anak. Magkadikit pa rin ang mga pisngi nila ni Roief dahil hindi pa rin ito binibitiwan ng dalaga. Dahil doon hindi naiwasan ng binata na maipagkumpara ang dalawa. “Daddy?” nagtataka na sambit ni Luigi. Napakurap siya at nakita niyang magkahiwalay na sina Levy at ang bata, pero parehong pareho
"Anong ginagawa mo rito?" Napalunok si Roief at kamuntikan pa niyang makagat ang sariling dila nang makita si Ren na nakatayo sa labas ng pinto."Sinabi sa akin ni Rosa na nandito ka raw sa library, I just didn't expect Dr. Farrah to be here." Sabi ni Ren habang nakatitig pa rin sa mga mata nya. "You two appear to be familiar with one another," dagdag pa nito na ikinabalaha ng dalawa.Bago pa sumagot ay tinitigan ni Roief ng mariin ang doktora. "Magkakilala na kami noon pa ni dok, ipinakilala siya sakin ng isang kaibigan." "Let's grab a coffee soon. It's good to see you once more Levy," agad namang sabat ng doktora at nagpalitan ng yakap ang dalawa. "Dok." Singit naman ni Ren na nagpaangat sa kilay niya. "Can I have a moment with you?" dugtong pa nito at agad naman itong sinundan ng doktora.Napakagat sa labi si Roief nang makitang bumuka ang bibig ni Ren. Hindi niya marinig ang pinag-uusapan ng dalawa dahil nagbubulungan ang mga ito. Ngayon lang niya napansin na namawis ang palad n
"Doctora Farrah?" hindi makapaniwalang nasambit ni Roief nang makita ang babaeng psychologist na tumingin sa kanya noon."How have you been? I can't believe it's really you. What are you doing here by the way?" Niyakap siya ni Dra. Farrah at hindi maalis sa mukha nito ang pagkamangha. "You've changed so much! Look at you, muntik na kitang hindi mamukhaan.""Ito alive and kicking dok. Ako nga rin dok nagdalawang isip po ako parang mas bumata po kayo," biro niya rito at nagtawanan naman sila. "For now I am living as Levy. Long story dok," sabi niya at mukhang naintindihan naman agad ito ng babae."I see. Would you like to share?" pabulong na tanong nito sa kanya habang nakatakip ang kamay nito sa bibig."M
"You stay with ate Rosa, Mommy will go downstairs for a while," pakiusap ni Roief kay Luigi. Mabuti na lang at pumayag ito kaya mabilis niyang kinuha ang papel na itinago sa bag at bumaba.. "Good morning!" bati sa kanya ni Earl pagkalabas niya pa lang sa gate. "Good morning! Ito pala 'yung sinasabi ko." Itinaas niya ang papel na naglalaman ng buhok ni Luigi at buhok niya. "Pasensya na pumunta ka pa rito. Hindi kasi ako papasok ngayon dahil may sinat 'yung bata kaya hindi ako makalalabas." "Anything for you," nakangiting sagot nito. "Wala kang pasok ngayon? Sinong bata?" nagtatakang tanong nito. Sumandal ito sa harapan ng sasakyan at inilagay sa ziplock ang inabot niyang papel. "May sakit kasi si Luigi,
Nagulat si Roief nang kaumagahan dahil ngayon lang niya ulit nakasabayan si Yvette na mag-agahan. Habang magtitimpla ng kape ay hindi pa rin mawala sa isip ang sinabi sa kanya ni Ren. Hindi niya alam kung seryoso ito sa sinabi o niloloko lang siya nitong kahawig niya ang taong minahal nito. "Hindi pa ba gising ang mag-ama?" tanong ni Nanay Maggie nang ilapag nito ang toast sa tabi ng kape niya. "Napuyat po 'yung isa kagabi. Hinika kasi si Luigi," sagot niya rito. "Nagtatabi na pala kayo ni Ren? Since when?" tanong bigla ni Yvette na ikinabigla nilang dalawa ni Nanay Maggie. "Hindi naman sa ganun, si Luigi kasi nilalagnat. Alam mo naman 'yung
Parang natunaw ang puso ni Roief nang makita si Luigi na umiiyak habang tumatakbo papunta sa kanya. Napakunot noo siya dahil may nakatapal ding cool fever sa noo nito "Kanina pang umaga 'yan may lagnat, ayaw magpaawat. Hintayin ka raw namin kaya hindi pa s'ya natutulog," paliwanag agad ni Ren. Tinitigan lang niya si Ren ngunit mabilis namang niyakap niya si Luigi at naramdaman nga niyang mainit ito. "What took you so long, Mommy? I haven't seen you all day," tanong pa sa kanya nito na parang nagtatampo. Pinakiramdaman niya ang noo nito at mainit pa nga ito. Kinarga naman niya agad ito at naglakad na paakyat ng hagdan. "I'm sorry, I didn't know you're sick," sabi niya rito at hinalikan ang noo nito. Parang ay
Hindi alam ni Roief ang gagawin nang lumapit si Earl sa kanya at makita ito ni Ren. “Hi,” tipid na bati niya sa lalaki nang i-beso siya nito sa harapan ng boss. “May date ka pala?” tanong ni Ren sa kanya habang sinusuri ng mga mata nito ang lalaking lumapit sa kanya. Hindi agad siya nakapagsalita dahil inunahan siya ni Earl. “Hi! I’m Earl,” pagpapakilala ng lalaki sa sarili. Nakangiti nitong inilahad ang kamay kay Ren at inabot naman ng boss niya ang kamay nito. Kita niyang mahigpit na nagkamayan ang mga ito. “Ren,” sagot naman ng boss niya at saka siya binalingan nito. “Hindi ko alam na may lakad ka pala, sana sinabi mo ng mas maaga para nalaman ko.”
“Anong ibig sabihin ng mga ipinadala mong litrato?” tanong ni Roief kay Earl nang tawagan niya ito. Hindi kasi niya maintindihan kung bakit ito biglang nagpadala ng litrato ng sanggol sa kanya. “Bakit ngayon ka lang?” tanong agad nito sa kanya. Mukhang tumatakbo ang lalaki kaya pinakiramdaman niya ang kausap. “Sorry, hindi ako nakarating at hindi man lang kita nasabihan na hindi ako matutuloy. Naiwan ko kasi ‘tong phone kaya ngayon lang ako nag-open. Are you okay?” Hindi niya maiwasang mag-alala para sa lalaki dahil parang kinakapos ito ng hininga. “I have a very important news to tell you. I just need to hang up right now,” sabi ni Earl. “Wait, please tell me you’re ok
Sa ginawa ng lalaking muling paggawad ng halik sa labi ni Roief ay hindi napigilan ng babaeng itulak ito. Pinunasan niya ang labi at tinitigan ng masama ang lalaki, “get out!” malakas na sabi niya. Itinuro niya ang pinto para lumabas ang lalaki. Hindi niya alam kung papaano pa sila maghaharap mamaya nito. “I’m sorry,” tanging nasabi lang nito at saka mabilis na lumabas. Napahawak siya sa batok at hinaplos ‘yun dahil sa naramdaman niya kaninang dumaloy na maliliit na boltahe ng kuryente sa parteng ‘yun. Kung bakit naman kasi bigla siyang halikan nito, kamuntikan tuloy siyang mawala sa sarili. Ang malambot na labi nito at ang paghawak pa lang nito sa katawan niya ay sapat na para mawala siya sa katinuan. Mabuti na lang at naalala niya si Leila kaya hindi siya nagpadala sa mapang-akit at pangahas na halik nito. “Bwisit.” Gusto niyang alisin ang bakas ng halik nito sa kanyang bibig kaya nagsipilyo siya. Pagkatapos magpalit ay nagmadali siy
Masakit ang ulo ni Roief na bumangon dahil pinilit siya nila Rosa na uminom ng wine kagabi. Nagising siya gawa nang may dumagan at pumisil sa kanyang d****b na akala niya ay si Luigi. Aalisin niya sana ang kamay nito ngunit napamulat siya nang maramdaman na may umumbok sa may puwetan niya kaya napatalikod siya. Nanlaki ang mga mata niya nang mapagsino ang katabi at natadyakan niya ito. Sumama naman ang nakapulupot na kumot dito at kumalabog ito nang mahulog sa sahig. Mabilis na inikot niya ang mga mata at nakitang nasa loob naman siya ng kanyang silid. “Bastos ka! Bakit nandito ka na naman?” naisigaw niya sa inis. Mabilis na ch-in-eck ang pang-ibaba kung may namagitan ba sa kanila ng lalaki at nakahinga lang siya ng maayos nang makitang maayos ang damit at suot pa naman ng lalaki ang damit nito.