Chapter 057 Nagkatinginan ulit sila ng fiancé niya bago muling bumaling sa akin si Alexa. “Kasi… gusto na naming bumuo ng pamilya.” Napahinto ako. Bumuo ng pamilya? Doon ko lang napansin ang bahagyang pamumula ng pisngi niya, ang mahigpit na hawak ng fiancé niya sa kanyang kamay, at ang mahiya-hiya ngunit masayang kislap sa kanyang mga mata. “Alexa…” Hindi ko napigilang mapaawang ang labi ko. “Naglilih—” Tumawa siya nang mahina at tumango. “Oo.” Natulala ako saglit bago bumalik sa sarili ko. Hindi ko alam kung matatawa, maiiyak, o yayakapin siya kaagad. Sa huli, ginawa ko ang lahat ng iyon—natawa ako, napaluha, at yinakap siya nang mahigpit. “Grabe ka! Dapat kanina mo pa sinabi!” bulalas ko habang hinahaplos ang kanyang likod. Natawa siya at mas hinigpitan ang yakap niya sa akin. “Gusto ko lang na ikaw ang unang makaalam, bukod sa fiancé ko.” Lumingon ako sa fiancé niya, na nakatingin sa amin nang may matamis na ngiti. “Salamat at inaalagaan mo ang kapatid ko,” seryoso kong s
Chapter 058 Cris POV Hindi ko inaasahan ang biglang sinabi ni Merlyn. "Cris, let's make a baby!" Paulit-ulit iyong umalingawngaw sa isip ko, at hindi ko maiwasang mapangiti habang nakatingin sa kanya. Kitang-kita ko ang pagkapula ng kanyang mukha, ang mabilis na pag-iwas ng kanyang tingin—halatang-halata ang hiya at pagsisisi sa biglaan niyang pagsambit. Pero sa halip na malito o matawa, may kung anong init ang gumapang sa loob ko. Napakatagal kong hinintay ang pagkakataong ito—na makita siyang kusa akong piliin, hindi dahil sa obligasyon o dahil sa kasal namin, kundi dahil gusto niya. Mabilis siyang tumayo, halatang gusto nang takasan ang sitwasyon. "Nakalimutan mo na! Burahin mo sa utak mo!" Pero hindi ko siya hinayaang lumayo. Agad kong hinawakan ang kanyang braso at hinila pabalik, dahilan para mapadikit siya sa dibdib ko. “Bakit ka biglang nahihiya?” tanong ko, idinidikit ang labi ko malapit sa kanyang tainga. Ramdam ko ang paninigas ng katawan niya, pati na rin ang mabil
Chapter 059 Merlyn’s POV Napangiwi ako habang dahan-dahang bumangon sa kama. Pakiramdam ko’y dinaanan ako ng bagyo. Ang sakit ng buong katawan ko, lalo na sa ibabang bahagi, kaya napahawak ako sa bewang ko habang naglalakad papunta sa banyo. “Cris, hindi ka man lang naawa sa akin,” bulong ko sa sarili habang hinahagod ang balakang ko. Pagtingin ko sa salamin, nakita ko ang sarili kong punong-puno ng kiss marks—sa leeg, sa balikat, pati na rin sa collarbone. Para akong naging canvas ng isang lalaking hindi marunong maghinay-hinay. Napaungol ako sa inis pero hindi ko rin napigilang mapangiti. Kahit masakit ang katawan ko, hindi ko maitatangging masaya ako. Napalingon ako nang bumukas ang pinto at pumasok si Cris, nakangiti at may dala pang tray ng pagkain. “Good morning, sweetheart,” aniya, habang inilalapag ang tray sa tabi ng kama. Napansin niya ang paraan ng paglalakad ko kaya agad siyang lumapit at inalalayan ako. “Masakit pa ba?” tanong niya, puno ng pag-aalala. Sina
Chapter 060Cris POVNapailing ako habang pinagmamasdan si Merlyn na namumula pa rin sa sinabi ni Mommy. Ang cute niyang makita na ganito—nahihiya pero hindi makapagsalita.Lumapit ako sa kama at naupo sa tabi niya. “Sweetheart, bakit parang gusto mong lumubog sa kama?” biro ko habang iniaabot sa kanya ang gamot at tubig.Sinamaan niya ako ng tingin bago marahang kinuha ang baso. “Ikaw kasi! Kung hindi mo lang ako pinagod ng ganito, hindi ako mapapansin ni Mommy!”Hindi ko napigilan ang ngiti ko. “Alam mo, dapat nga nagpapasalamat ka sa akin. Ngayon, may dagdag na supporter tayo sa ‘plano’ natin.”Napangiwi siya at uminom ng gamot. “Anong plano?”Hinaplos ko ang pisngi niya at hinawi ang ilang hibla ng buhok na bumagsak sa mukha niya. “Ang magkaroon ng baby.”Halos mabulunan siya sa narinig at mabilis na tiningnan ako. “Cris! Hindi ko pa sinasabing ready ako diyan!”Tumawa ako at hinila siya papalapit para yakapin. “Alam ko, sweetheart. Pero ‘di ba sabi mo kanina, wala nang bawian?” b
Chapter 01 "Ma, Pa! Bakit ganito?" hinagpis kong sabi habang humahagulgol ako ng iyak. Sino bang hindi maiyak ng pagdating mo sa bahay upang surpresahin sila ay ako ang na surpresa sa nakita. Kaya pala mailap ang mga matang nakatingin sa akin ang mga kapit bahay namin dahil sa eksenang nabungaran ko. "A-ang kapal din ng pagmumukha mo, Alex! Bakit ang kapatid ko pa?!" sumbat ko dito, nais ko silang pagmumurahin lahat at ipinakmukha ko kung gaano ka sakit ang kanilang ginawa sa akin. Habang matalim akong tumingin sa dalawang taong nagtaksil sa akin ay hindi ko maiwasang tumulo ang mga luha ko nang nakitang malaki ang tiyan ng bunso kong kapatid at sa tingin ko ay nasa anim na buwan na ito. "B-bakit hindi ninyo pina-alam sa akin, ma? Hindi pa ba sapat na ginawa ko ang lahat upang guminhawa ang buhay natin? At ikaw, sina-kripesyo ko ang buhay ko sa ibang bansa upang makapagtapos ka ng pag-aaral, pero ito ang ginawa ninyo sa akin," sumbat ko dito. "Hoy, Merlyn? Aba, sumusobra
Chapter 02Hindi ko napansin kung gaano na ako katagal naglalakad. Hindi ko rin alam kung paano ako napadpad dito. Ang tanging alam ko lang ay kailangan kong magtago—magtago mula sa sakit, sa kahihiyan, at sa kawalang-katarungan ng mundo.Nang lingunin ko ang paligid, natuklasan kong nasa loob na ako ng isang simbahan. Tahimik ito, ngunit puno ng mga tao. Marahil ay may misa o espesyal na okasyon, pero wala na akong pakialam. Para akong bulag, lutang sa sariling mundo ng sakit at hinagpis.Umupo ako sa pinakadulong bahagi ng upuan, doon kung saan walang makakapansin sa akin. Hindi ko alintana ang malamig na hangin sa loob. Ang mga luha ko'y patuloy na dumadaloy habang tulalang nakatitig sa krus sa harapan."Lord," mahinang bulong ko, halos hindi ko na marinig ang sarili kong boses. "Bakit ganito? Bakit sa kabila ng lahat ng sakripisyo ko, ganito pa rin ang naging kapalit? Ano bang nagawa ko para parusahan ako ng ganito?"Isang saglit, parang gusto kong bumagsak sa sahig at isigaw ang
Chapter 03 Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ko. Alam kong hindi ko dapat pakialaman ang sitwasyong ito, pero hindi ko mapigilang makaramdam ng awa para sa lalaki. Sa harap ng lahat ng tao at sa isang mahalagang araw, nagawa siyang ipahiya ng babaeng dapat ay kasama niya habang-buhay. Mula sa kinauupuan ko, tanaw ko ang isang lalaki na nakatayo sa gitna ng altar. Nakatalikod siya, ngunit kahit hindi ko makita ang kanyang mukha, ramdam ko ang bigat ng emosyon niya. Ang tikas ng tindig niya ay tila pilit lang, na parang sinisikap niyang huwag magpakita ng kahinaan sa harap ng maraming tao. Hindi ko alam kung bakit, pero may kung anong bagay ang nagtulak sa akin na manatili at obserbahan ang nangyayari. Sa gitna ng sarili kong sakit, naramdaman kong hindi lang ako ang nawawasak ng mga pangyayari sa araw na ito. Habang nagmamasid ako sa kaguluhan, biglang napansin ng isang babaeng elegante ang aking presensya. Nakasuot siya ng mamahaling damit at may tindig na nagsas
Chapter 04 "Ikaw ang nakita ko, hija," tapat niyang sagot. "Walang sinuman sa paligid ang pwedeng pumalit ngayon. At sa sandaling ito, ikaw lang ang nakikita kong may lakas ng loob para tulungan kami," dagdag niyang sabi sa akin. Muli akong tumingin sa krus. Sa kabila ng bigat ng alok na ito, may kung anong bahagi ng puso ko ang tila tinutulak akong tanggapin ito. Baka nga ito ang paraan ng Diyos para tulungan din ako na magpatuloy. "Merlyn," mahinahon niyang tawag sa akin, "ano na ba ang sagot mo?" tanong niya. Sa gitna ng kaguluhan sa isip ko, pumayag akong gawin ang hindi ko inakala—ang maging substitute bride. Hindi ko alam kung saan ako humuhugot ng tapang, pero naisip ko, kung may paraan ako para makatulong, bakit hindi? "Papayag na po ako, pero paano kung magalit o kamuhian ako ng inyong anak?" sambit ko. "Salamat, Merlyn! Wag kang mag-alala, sagot kita kung ano man ang mangyari nasa likod mo ako," mahina ngunit puno ng pasasalamat na sabi ni Mrs. Montereal. Agad
Chapter 060Cris POVNapailing ako habang pinagmamasdan si Merlyn na namumula pa rin sa sinabi ni Mommy. Ang cute niyang makita na ganito—nahihiya pero hindi makapagsalita.Lumapit ako sa kama at naupo sa tabi niya. “Sweetheart, bakit parang gusto mong lumubog sa kama?” biro ko habang iniaabot sa kanya ang gamot at tubig.Sinamaan niya ako ng tingin bago marahang kinuha ang baso. “Ikaw kasi! Kung hindi mo lang ako pinagod ng ganito, hindi ako mapapansin ni Mommy!”Hindi ko napigilan ang ngiti ko. “Alam mo, dapat nga nagpapasalamat ka sa akin. Ngayon, may dagdag na supporter tayo sa ‘plano’ natin.”Napangiwi siya at uminom ng gamot. “Anong plano?”Hinaplos ko ang pisngi niya at hinawi ang ilang hibla ng buhok na bumagsak sa mukha niya. “Ang magkaroon ng baby.”Halos mabulunan siya sa narinig at mabilis na tiningnan ako. “Cris! Hindi ko pa sinasabing ready ako diyan!”Tumawa ako at hinila siya papalapit para yakapin. “Alam ko, sweetheart. Pero ‘di ba sabi mo kanina, wala nang bawian?” b
Chapter 059 Merlyn’s POV Napangiwi ako habang dahan-dahang bumangon sa kama. Pakiramdam ko’y dinaanan ako ng bagyo. Ang sakit ng buong katawan ko, lalo na sa ibabang bahagi, kaya napahawak ako sa bewang ko habang naglalakad papunta sa banyo. “Cris, hindi ka man lang naawa sa akin,” bulong ko sa sarili habang hinahagod ang balakang ko. Pagtingin ko sa salamin, nakita ko ang sarili kong punong-puno ng kiss marks—sa leeg, sa balikat, pati na rin sa collarbone. Para akong naging canvas ng isang lalaking hindi marunong maghinay-hinay. Napaungol ako sa inis pero hindi ko rin napigilang mapangiti. Kahit masakit ang katawan ko, hindi ko maitatangging masaya ako. Napalingon ako nang bumukas ang pinto at pumasok si Cris, nakangiti at may dala pang tray ng pagkain. “Good morning, sweetheart,” aniya, habang inilalapag ang tray sa tabi ng kama. Napansin niya ang paraan ng paglalakad ko kaya agad siyang lumapit at inalalayan ako. “Masakit pa ba?” tanong niya, puno ng pag-aalala. Sina
Chapter 058 Cris POV Hindi ko inaasahan ang biglang sinabi ni Merlyn. "Cris, let's make a baby!" Paulit-ulit iyong umalingawngaw sa isip ko, at hindi ko maiwasang mapangiti habang nakatingin sa kanya. Kitang-kita ko ang pagkapula ng kanyang mukha, ang mabilis na pag-iwas ng kanyang tingin—halatang-halata ang hiya at pagsisisi sa biglaan niyang pagsambit. Pero sa halip na malito o matawa, may kung anong init ang gumapang sa loob ko. Napakatagal kong hinintay ang pagkakataong ito—na makita siyang kusa akong piliin, hindi dahil sa obligasyon o dahil sa kasal namin, kundi dahil gusto niya. Mabilis siyang tumayo, halatang gusto nang takasan ang sitwasyon. "Nakalimutan mo na! Burahin mo sa utak mo!" Pero hindi ko siya hinayaang lumayo. Agad kong hinawakan ang kanyang braso at hinila pabalik, dahilan para mapadikit siya sa dibdib ko. “Bakit ka biglang nahihiya?” tanong ko, idinidikit ang labi ko malapit sa kanyang tainga. Ramdam ko ang paninigas ng katawan niya, pati na rin ang mabil
Chapter 057 Nagkatinginan ulit sila ng fiancé niya bago muling bumaling sa akin si Alexa. “Kasi… gusto na naming bumuo ng pamilya.” Napahinto ako. Bumuo ng pamilya? Doon ko lang napansin ang bahagyang pamumula ng pisngi niya, ang mahigpit na hawak ng fiancé niya sa kanyang kamay, at ang mahiya-hiya ngunit masayang kislap sa kanyang mga mata. “Alexa…” Hindi ko napigilang mapaawang ang labi ko. “Naglilih—” Tumawa siya nang mahina at tumango. “Oo.” Natulala ako saglit bago bumalik sa sarili ko. Hindi ko alam kung matatawa, maiiyak, o yayakapin siya kaagad. Sa huli, ginawa ko ang lahat ng iyon—natawa ako, napaluha, at yinakap siya nang mahigpit. “Grabe ka! Dapat kanina mo pa sinabi!” bulalas ko habang hinahaplos ang kanyang likod. Natawa siya at mas hinigpitan ang yakap niya sa akin. “Gusto ko lang na ikaw ang unang makaalam, bukod sa fiancé ko.” Lumingon ako sa fiancé niya, na nakatingin sa amin nang may matamis na ngiti. “Salamat at inaalagaan mo ang kapatid ko,” seryoso kong s
Chapter 056Dahan-dahan kong isinandal ang noo ko sa dibdib ni Cris, dinadama ang tibok ng kanyang puso—matibay, walang pag-aalinlangan. Hindi ko alam kung paano siya nagkaroon ng ganitong katiyakan, habang ako ay naguguluhan pa rin sa dami ng emosyon sa loob ko. Pero kahit paano, sa sandaling ito, gusto kong hayaan ang sarili kong sumandig sa kanya.“Cris…” mahina kong tawag, halos isang bulong lang sa pagitan naming dalawa.“Hmm?” Sagot niya habang hinahaplos ang buhok ko.“Paano kung… paano kung isang araw, dumating ang pagsubok na mas mahirap pa sa ngayon? Paano kung hindi na natin kayang ipaglaban ito?”Ramdam ko ang paninigas ng kanyang katawan bago siya huminga nang malalim. Hinawakan niya ang magkabilang balikat ko at bahagyang lumayo upang tingnan ako sa mata. Sa ilalim ng liwanag ng chandelier, malinaw kong nakita ang determinasyon sa kanyang mga mata.“Walang ‘paano kung’ sa akin,” sagot niya, diretso at puno ng paninindigan. “Hindi ako kailanman bibitaw, kahit ano pa ang d
Chapter 055 Bago pa siya makapagsalita pa ulit, isang maharlikang babae ang lumapit mula sa gilid—ang Mommy ni Cris, nakataas ang noo at puno ng awtoridad ang bawat hakbang. "Jessa, my dear," matigas ngunit may bahid ng pakikisuyo ang tinig nito. "Anong karapatan mong sabihin ang mga salitang ‘yan?" Tumigil si Jessa. "Sabihin ko sa’yo," patuloy ng Mommy ni Cris, "totoo ang kasal nilang dalawa dahil ako mismo ang pumunta sa register office para tiyakin na legal ito." Tahimik ang buong bulwagan. Ramdam ko ang pagluwag ng aking dibdib, na parang isang mabigat na pasan ang unti-unting inalis. Jessa, sa unang pagkakataon, ay nawalan ng sagot. Nanginginig ang kanyang mga labi, tila hindi matanggap ang naging sagot sa kanyang akusasyon. Hanggang sa bumaling siya kay Cris, ang kanyang mga mata puno ng sama ng loob. "You’ll regret this," aniya, bago mabilis na tumalikod at lumabas ng bulwagan, iniwan ang isang katahimikang kasingbigat ng kanyang rebelasyon. Napatingin ako kay C
Chapter 054 Naramdaman ko ang marahang paghila ni Cris sa akin. Iniharap niya ako sa karamihan, pero hindi niya binitiwan ang kamay ko. "Smile," bulong niya, tila isang utos pero puno ng lambing. Pilit akong ngumiti, pero bago pa ako makapagsalita, may isang pamilyar na boses ang biglang sumingit mula sa gilid ng silid. “Talaga bang siya lang ang may karapatan kay Cris?” Napatigil ako. Lahat ng mata ay napunta sa direksyon ng nagsalita. At nang lumingon ako, para bang tumigil ang paghinga ko. Dahil sa harap ng lahat, nakatayo ang isang babae na hindi ko inakalang makikita ko sa ganitong sitwasyon. Si Jessa. Ang ex-girlfriend ni Cris. At sa paraan ng kanyang pagkakatayo, sa titig niyang matalim at puno ng determinasyon, alam kong hindi lang siya basta dumaan para bumati. May balak siya. At hindi ko alam kung paano ko siya haharapin.Agad naging tumahimik ang buong bulwagan sa sinabi nito.Nagtama ang mga mata namin ni Jessa. Sa ilalim ng maliwanag na chandelier, para akong n
Chapter 053KinabukasanAgad akong inayusan ng mga makeup artists. Sa harap ng malaking salamin, pinagmasdan ko ang sarili ko—ibang-iba sa simpleng Merlyn na kilala ko. Ang mahabang gown na suot ko ay eleganteng bumagay sa aking katawan, at ang makeup na inilagay sa akin ay nagbigay-diin sa natural kong ganda. Pero sa kabila ng lahat ng ito, may kaba pa rin akong nararamdaman.“Ang ganda mo, iha.” Lumapit si Mama at hinawakan ang aking kamay. “Alam kong hindi ka sanay sa ganitong atensyon, pero tandaan mo, wala kang dapat ikatakot.”Huminga ako nang malalim at bahagyang tumango.Napatingin ako sa pintuan nang bumukas ito at bumungad si Cris. Halos mapatigil ako sa paghinga nang makita ko siya. Suot niya ang isang itim na tuxedo, at kahit ilang beses ko na siyang nakita, ngayon lang ako nagkaroon ng pagkakataong pagmasdan siya nang ganito kaayos.“Wow,” bulong niya habang nakatitig sa akin. “Hindi ko alam na kaya mo palang maging mas maganda pa.”“Wala kang hiya,” sagot ko, kahit na ra
Chapter 052Napangiti ako nang marinig ang boses ni Mrs. Montereal. Kahit paano, sa kabila ng lahat, may bahagi sa kanya na nagpapadama sa akin na tanggap na niya ako bilang bahagi ng pamilya nila.“Saka na ‘yang dramahan, lumalamig na ang almusal,” dugtong niya habang nakapamewang, pero may bakas ng lambing sa kanyang tinig.Napatingin ako kay Cris, na bahagyang napailing pero may ngiting sumilay sa kanyang labi. “Tara na, wife. Baka pagalitan pa tayo ni Mama.”“Wife ka diyan,” mahina kong bulong pero hindi ko napigilan ang pagngiti.Hinila ako ni Alexa patungo sa hapag-kainan, at doon ko nakita ang masarap na pagkaing inihanda. May sinangag, pritong itlog, tapa, at isang mainit na tasang kape—parang isang tipikal na almusal ng isang masayang pamilya.Habang kumakain, hindi ko maiwasang mapaisip. Ilang araw pa lang ang nakakalipas mula nang maramdaman ko ang kawalan ng pag-asa, pero ngayon, nandito ako—kasama ang isang pamilyang tila tanggap na ako, at isang lalaking unti-unting nagi