CHAPTER 4

HILLARY'S POV

"Ma'am, nandito na po tayo..."

Nabaling ang atensiyon ko sa driver nang magsalita ito.

Tinignan ko ang na sa labas ng bintana ng kotse at napagtantong na sa harap na kami ng malaking simbahan. May malaking harang na nakalagay sa dalawang gilid ng pintuan para siguro hindi magkagulo dahil puno ng media ang labasan ng simbahan.

Well, what do I expect?

Na pa buntong hininga na lang ako nang biglang may kumatok sa bintana ng kotse kung saan ako nakasakay.

"Yes?" bungad kong tanong nang maibaba ang salamin at sumalubong ang pag mu-mukha ng isa sa mga wedding organizer namin.

Pormal ang kaniyang suot na puting sleeves at short suit. If I'm not mistaken, he name is Russell. Naalala ko lang bigla ang pag pa-pakilala nila isa-isa sa akin noong nagsukat kami ng mga gown.

"Hello po, Ma'am Hillary... the wedding event will start after five minutes. Be ready po," he politely said at parang nahihiyang yumuko.

Cute.

"Copy. Thank you, Russel." Wika ko at tinignan ito ng maagi nang umangat ang kaniyang tingin sa akin.

I made a small chuckle when he stared at me for more that a second. My laugher made him back to his senses as he shyly looks away.

"I'm sorry, Ma'am. It's just that... you look really fabulous with all your make-up and gown," he complimented.

"Oh thank you! You also look good wearing your sleeves," ani ko pabalik sa kaniya. At saka hindi nakawala sa paningin ko kung paano namula ang magkabilang pisngi ng binata.

"Thank-"

"Hoy bata, tawag ka doon sa loob."

Nilabas ko ng kaunti ang leeg ko sa bintana ng kotse para ma ka sigurado kung tama ba ang hinala ko.

And there... I saw Juanito walking towards our direction habang nanatili namang na ka tayo sa labas ng kotse ang wedding organizer.

"A-Ah yes po, Sir. Sorry po."

Pahabol na salita ng binata at agad na tumakbo pa-pasok ng simbahan.

Binalik kong muli ang atensiyon kay Juanito nang mabilis itong naglakad pa-palapit sa kotseng sinasakyan ko at yumuko — leveling his height to the car's window.

Sa sobrang gulat ko ay hindi ko na pinansin ang mabilis na tunog ng mga kamera sa paligid.

Dahan-dahang nilapit nito ang pag mu-mukha sa akin. Ang akala ko'y ha-halikan ako nito nang nilihis niya ang mukha at bumulong.

"Sa tingin ko kailangan kong bumili ng kadena. Hindi pa nga tayo nakakasal, marami na akong karibal," ani nito at mabilis na mang lumayo dahil sa paghila ng kaibigan.

"Putang'na mo talaga Fernandez, bigla-bigla ka nalang nanawala. Hinahanap ka na doon sa loob at saka bawal muna kayong magkitang dalawa, pamahiin 'yan, hoy!" Pasigaw na satsat ni River.

Huminga ako nang malalim nang maibsan kahit pa-paano ang malakas na kabog ng puso dahil sa ginawa ni Juanito.

Bwesit akala ko talaga ha-halikan na ako.

"Putang'ina mo rin. May tinaboy lang akong insekto rito, may balak eh. Binabakuran ko lang kung anong akin," baritonong boses na wika nito at pinasadahan ako ng tingin.

Umiwas ako ng titig at nahihiyang yumuko.

Damn, Hillary! Ang ganda mo talaga.

"Sus," pang-aasar nito sa kaibigan bago ako binalingan ng pansin. "Paano ba 'yan soon the be Mrs. Fernandez, pasok na kami sa loob. See you and by the way, you look gorgeous-" hindi na nito natapos ang sana'y sasabihin nang hilain na siya ni Uan palayo.

Napa-iling na lang ako.

Ghad. You're giving me sign to continue this battle, Juanito.

You are.

Tinignan ko ang oras sa monitor ng kotse. Huminga ako ng malalim at inayos nang kaunti ang nagulong buhok.

I am wearing a white duchess satin wedding gown designed by Stella McCartney, whom known for her sophisticated and tailored aesthetic.

Bumaba ako ng kotse at nakita ang mga magulang sa isang gilid. I want them to join me as I walk inside the church.

Ayaw kong mag-isa.

Wala ng atrasan to Hillary Biatrice Alejandrona.

Nakatitig lang ako sa malaking two-door style na pinto ng simbahan nang maramdaman ang pag-higpit ng hawak ni Mommy sa kamay ko.

"Are you sure about this? Hillary, ayaw kong masaktan ka. Hindi na 'yong Juanito na minahal mo ang lalaking na sa loob ng simbahan. He's known as a womanizer in business world, anak."

She said calmly pero bakas ang pag-aalala sa boses. My mom was really not vocal towards me when I was young pero matapos ang trahediya noon, nagbago rin ang pa ki-kitungo nito sa akin.

And I am really happy sa pinakakita niya ngayon.

"Mom, wala na pong atrasan. Nandito na rin ako." I tried to laugh para mabawasan ang tensiyon at kaba nang marinig ko ang boses ni Daddy na na ka hawak sa likuran ko.

"Kapag sinaktan ka ng lalaking 'yon, kilala mo ako Hillary. Wala akong sinasanto," ani nito.

Tumango na lang ako.

Well, my dad is very protective that's why I am close with him since then.

"Dad, Mom. I am an Alejandrona, I know what I am doing." I assured them with my words kahit na wala rin akong ideya kung ano ang sa-salubong sa akin pagkatapos nito.

Ang malakas na tunog lang ng pag-bukas ng pinto ang narinig ko kasabay ang malakas na tugtog ng musika.

Naglakad ako sa gitna ng pulang tela ka sabay ang mga magulang. Camera's flashes are everywhere.

Ang sikat ba na mang international model at ang isa sa pinakamayamang business man ay mag-iisang dibdib, siguradong malaking scoop iyon sa mata ng media.

Nilibot ko ang paningin sa mga tao at sa palagay ko'y nandito lahat ng mahahalagang tao sa buhay ko. Lahat ng mga kaibigan ko ay halos nandito rin maliban na lang sa mga na sa ibang bansa.

Then I saw the man of my life, standing straight in front of the altar as he waits for me.

Hindi ko mabasa ang emos'yong pinapakita sa pag mu-mukha nito.

I should be happy, pero hindi ko maiwasang isipin na i ka-kasal lang ako sa kanya para parusahan niya ako at hindi dahil sa mahal namin ang isa't-isa. One-sided love lang naman ito but I fvcking want to change that.

"Please take care of our princess, ijo." Mom said before Juanito grabs my hand from my dad. Ngumiti lang ito ng kaunti bago sa akin tinuon ang atensiyon.

Galit siya sa akin, I know pero may ibang emosiyon akong nakikita sa mga mata nito but I don't want to assume things.

Nagmano lang ito sa mga magulang ko at hinatid ako sa harap ng altar. Wala akong ibang maramdaman kung hindi ang mainit nitong palad sa backless kong white long gown habang inaalalayan akong umakyat.

Mabilis naman ang seremonya mula sa palitan ng mga salita. Gustuhin ko mang umiyak dahil sa tuwa, nahihiya ako. Dahil alam ko namang kasunduan lang lahat ng ito.

Wedding is my dream. Hindi ko lang in-expect na sa lalaking mahal ko nga pero hindi naman na ako ang mahal.

"I, Juanito Gabriel Fernandez, take you, Hillary Biatrice Alejandrona, to be my lawfully wedded wife, to have and to hold, from this day forward, for better, for worse, for richer, for poorer, in sickness and in health, until death do us part..." He said it while staring straight to my eyes.

Walang bahid ng pagka-utal o kaba ang boses nito at mataman lang akong tinititigan.

I really don't want to assume things but the way his eyes stare, made me think that he said those words willingly with passion.

"You are now officially husband and wife. You may now kiss the bride..."

Doon lang ako natauhan nang marinig ang sinabi ng pare after our vows.

I stared at Juanito's eyes as he slowly removed my belo. Napapikit ako nang dumapi ang malambot nitong labi sa labi ko kasabay ng masigabong palakpakan at ilaw muna sa mga kamera.

Nagtagal iyon ng ilang segundo bago siya tumayo ng maayos.

He's now a better kisser after six years, huh.

Sanay na sanay yata.

Napasimangot ako sa naisip. Ilang babae na kaya ang na halikan niya?

Pati rin ba iyong Venus? Yung sekretarya niyang mukhang alien?

"Smile hon, baka isipin nila pinilit lang kitang pakasalan ako. Ito naman ang gusto mo, hindi ba?"

I took a deept breath.

Yeah right.

This is what I fucking want.

-

"Hillary girl, ang ganda mo!"

Natawa na lang ako nang hilain ako ng kaibigan dahilan para mapabitaw ng hawak sa baywang ko si Uan.

"Pahiram lang muna ng misis mo, Mr. Fernandez ha?" Uan just nodded and let Megan drag me papunta sa table nila kung na saan din ang iba pa naming mga kaibigan back in college.

"Hillaryyy!"

They hug me na kinatawa ko. They are my friends since I'm freshman kaya alam din nila ang nakaraan namin ni Juanito.

"Bakit hindi mo sinabing nagkabalikan na pala kayo?! Ghad nagulat na lang ako sa invitation card na dumating sa akin. Nakakaloka!" Pagmamaktol naman ni Necca na parang bata.

Hindi man halata pero abogada 'tong babaeng to.

"Ang lakas ng boses mo Nec, wala ka sa palengke, hoy!"

Tawa lang kami ng tawa sa mesa nila. All my friends are professionals, pati rin naman ako.

I'm also a business management graduate but I chose to focus on my modeling career.

"If you don't mind, hiramin ko lang muna itong asawa ko," Juanito politely said na nginisihan naman ng mga kaibigan.

Oo na, kinikilig na ako sa pagtawag nito sa akin ng 'asawa'.

Sino ba namang hindi kung sa taong mahal mo iyon manggagaling.

"Sure Uan. Take a good care of Mrs. Fernandez hehehe..."

Namumula ako sa sigaw ni Necca. Bwesit talaga 'yong babaeng 'yon!

Nakakahiya.

"I will, don't worry. Iingatan ko ang asawa ko."

Tinitigan ko ang ka tabi.

Sana nga ingatan mo ako.