Hiii! Sorry wala pang masyadong bakbakan sina Shivani na kasama si Niko but soon will ^-^ Hi! If you like this book, please add this to your lib to keep updated! Also, don’t forget to leave a review! Thank you 🩷 *kisses and hugs*
SHIVANI IVELLE SINCLAIR“Move, Shivani. Time is running,” seryoso niyang saad.I froze for a second, my mind struggling to keep up with everything happening at once. But he was right—this wasn’t the time to hesitate.Agad akong gumalaw, tinulungan siyang buhatin si Lewis. His body was heavier than I expected, but Niko took most of the weight, barely showing any struggle—o baka naman ay pinapakita niya lang na malakas siya para hangaan ko siya? With each step, his grip on Lewis tightened, his muscles tensed, his movements precise.The tension in the air was suffocating, but there was no room for doubt.As soon as Niko secured his hold on Lewis, we wasted no time and moved swiftly toward the kitchen exit. Every second counted. Every step felt like a race against time.Pero bago kami tuluyang makababa ay kinuha ko ang glasses ni Lewis at pinasuot iyon kay Niko dahil sobrang dilim ng paligid. We need it para makita ng maayos ang paligid.Namangha pa ang lalaki kaya naman ay inirapan ko si
AZRAEL NIKOLAI MORDECAINakarating ako sa condo ko at naabutan kong umiiyak si Lea—may hawak na tissue at pinupunas iyon sa kanyang mga mata at pisngi. Kunot-noo akong lumapit sa kapatid ko at tatanungin na sana nang maagaw ang pansin ko sa iyakan na narinig ko mula sa TV. She’s watching Korean Drama.Ang kaninang puno ng kaba ay napalitan ng ginhawa. I thought she’s crying over that bastard again.“Fvk, Lea. Akala ko kung ano nang nangyari sa’yo d’yan! Pinakaba mo ako!” Napamura ako sa sarili ko sa sobrang gulat.Nilingon ako ng kapatid ko, ang mga mata niya namumugto mula sa kakaiyak. “Kuya,” ang maluha-luhang sabi niya, habang patuloy pa rin ang paghikbi.“Oh?” Itinaas ko ang kilay ko, medyo naguguluhan pa sa sitwasyon.“Daddy wants me to go with him! To Italy! Ayoko!” she wailed, her voice growing louder with each sob.Gumalaw ang panga ko sa sinabi ng kapatid ko. Ilang beses din akong napamura sa narinig.“Calm down,” pilit kong sabi, pero kahit ako, hindi ko na alam kung paano a
AZRAEL NIKOLAI MORDECAINightshade Syndicate. Fvk.Sila ba sumira sa mga plano namin? Why?Kailangan kong puntahan si Shivani. I need to protect her from the Nightshade.Kinuha ko ang baril na nakatago sa likuran ko saka ko kinabit ang silencer at mabilis na pinatumba ang mga tauhan na papasok sana sa hall.Nang mabaril ko sila ay lumakad ako papalapit sa hall, pero bago ako tuluyang makapasok, may kamay ang humawak sa’kin.Mabilis na nag-react ang katawan ko at inikot ang lalaki saka ko siya binalibag sa sahig at tinutok ang baril sa kanya. Napadaing naman siya at iniinda ang sakit habang pagulong-gulong sa sahig.“Teka! Kaibigan ako ni Red,” aniya.Red… Shivani. Siya ba ang tinutukoy ni Shivani na inutusan niya para ilayo ako sa lugar na ito?“Fvk your reflexes dude!” Nasamid ako. “Babalikan ko si Shivani.”“Don’t, kaya niya ang sarili niya,” pagpigil niya sa’kin na hanggang ngayon ay namimilipit pa rin sa sakit habang sinusubukang tumayo kaya naman ay inabot ko ang kamay ko sa ka
AZRAEL NIKOLAI MORDECAIHindi ko sila kinibo, pero pinakiramdaman ang mga galaw nila. Hindi ko rin magawang makapagsalita, dahil ramdam kong nanghihina ako.Ramdam ko rin ang malalking butil ng pawis sa noo ko at pangingirot ng balikat ko.Though, I remained as if nothing happened to me.I wanted her to get worried about me. To see her reaction once she knew I was shot. Though, I couldn’t bring myself to scare her—o kung matatakot ba talaga siya.Gusto kong matawa sa mga pinag-iisip ko. Why would she get worried? Kung ilang beses na niya akong napapatumba at sinasaktan?“Do you like her, right?” Tanong ng babaeng may apat na mata. I mean, she’s wearing eyeglasses. Four eyes.Nasamid ako sa tanong niya. At hindi siya sinagot, pero muli siyang nagsalita.“Agawin mo na siya bago pa siya agawin ng iba. At ayoko ring nalalapit siya kay Miko,” asar na saad niya kaya napatingin ako
SHIVANI IVELLE SINCLAIR“Do something, Miko!” I yelled at him as soon as we entered the mansion.Nasa loob pa rin ng van si Niko, walang malay. For now, naagapan ang pagtulo ng kanyang dugo, pero nasa loob pa rin ng kanyang katawan ang balang tumama sa kanya.Lewis was inside the operating room with Lira and Mildred, tinatanggal ang bala sa katawan ng lalaki.“Kailangan na nating dalhin sa ospital si Niko!” Sigaw ko.Tumatakbo ang oras at habang tumatagal, nasa panganib ang buhay ni Niko.“No, may nalalaman siya,” tugon ni Dark kaya napatingin kaming lahat sa kanya.“What do you mean?&rdq
SHIVANI IVELLE SINCLAIRPinagmamasdan ko lang si Niko na mahimbing pa ring natutulog ngayon sa malaking kama. He looks like a king. Na para bang napapagalaw niya lahat ng bagay sa palad niya—well, not me.Nakaramdam ako ng antok pero hindi ko magawang makatulog at binabantayan ang lalaki. Baka kasi mamaya ay tumakas pa—pero naalala kong ako itong laging tumatakas mula sa kanya at hindi siya.Kinuha ko na lamang ang cellphone ko para mapanuod ang balita sa nangyari sa hotel. Kalat pa rin sa kahit saang social media ang nangyari sa kagabi.Mr. Black Forester is alive and so is his wife Annabeth Forester. Iyon nga lang ay hindi pa rin nahahanap si Dr. Dante Domingo, ngunit hindi na iyon ibinalita pa sa TV. Napatitig ako sa cellphone ko nang nahagilap ko ang picture sa page ng TV news center. Isang armadong lalaki. Pero ang agaw-pansin talaga ay ang logong naka-print sa t-shirt nito.It was a small blue dragon na nakapaikot sa isang mahabang espada.Mukhang pamilyar sa’kin ang iyon, per
AZRAEL NIKOLAI MORDECAII watched Shivani as she slept soundly on the bed, her breathing deep and steady—so different from how she was just hours ago, nag-aaway dahil mas gugustuhin niya pang umalis at tapusin ang mga bagay-bagay.She was stubborn, insisting she still had energy, that she needed to stay awake to get things done. Pero kita ko sa kanyang mga mata ang pagod, sa tuwing babagsak ang mga balikat sa bawat malalim na paghinga, and the way she pressed her fingers to her temple, trying to fight off the drowsiness that was slowly taking over her.She’s cute while doing things in front of me. As if she showed me her other half, raw at hindi sadyang mga kilos.For a moment, binaba niya ang matatayog na pader na nakaharang sa kanyang paligid at hinayaan ni
AZRAEL NIKOLAI MORDECAIPinunasan ko ang luhang dumaloy sa kanyang pisngi matapos siyang magsisigaw sa gitna ng bangungot. I don’t know what exactly she dreamt about, but the pain in her voice… It’s haunting. I want to ask, I want to know what really happened—but I also know I’m not in the position to force anything out of her. Not now. Maybe not ever, if she doesn’t want to.Instead, I quietly ordered room service. Dinner's almost ready, and kahit papaano, gusto kong may mainit na pagkain siyang gigisingan.I avoided all her allergies and the food she doesn’t like. Kahit papaano, unti-unti ko na siyang nakikilala—at sa paraang hindi ko inakalang posible. I used to never care about what others liked or hated, but with her, it’s different. I pay attention.She hates sweets—hindi siya mahilig sa kahit anong matamis. One time I offered her a piece of chocolate, agad niyang sinabi na hindi siya mahilig sa matatamis. She’s also allergic to nuts, coconut milk, and even flowers. I remember
SHIVANI IVELLE SINCLAIRDinala ako ni Lana sa bar at inimbitahan ang mga babae. Ang naunang dumating ay sina Kamali at Eya dahil lagi naman silang magkasama. “Sup? Bakit ka nag-aya?” Tanong ni Mali sa babae. Malawak ang ngiti ni Lana na napatingin sa direksyon ko.“Guess what?” aniya na may pilyong ngiti. “Sandali! Hintayin natin sina Lex at Elle. Magtatampo na naman ang dalawang iyon kung hindi natin hihintayin,” natatawa niya pang dugtong.“‘Pag ‘yan hindi chismis ililigo ko ang alak sa’yo.” Naniningkit ang mga matang nakatitig si Mali kay Lana.At ang babae ay tawa ng tawa na para bang kinikilig. “Promise, matutuwa kayo sa sasabihin ko.”Nag-wink pa siya sa’kin at pinapalipad ang buhok sa ere bago kunin ang isang tequila glass.HIndi ko na lang din pinansin ang kabaliwan ni Lana dahil alam ko namang ako ang tinutukoy niya. Kung papansinin ko pa ay baka mas lalo pa akong pansinin.Bitbit niya ang glass niyang naglakad papalapit sa dance floor habang hila si Kamali. Naiwan naman ak
SHIVANI IVELLE SINCLAIR“Oh? Napatawag ka?” iritable kong tanong nang masagot ko ang tawag ni Iliana na ilang araw na akong iniiwasan.Napatawa siya ng mahina. Isang malungkot na tawa dahilan para matigilan ako sa pagliligpit ko ng gamit.“Spill, Lana. Hindi ko malalaman ‘yang bigat na dinadala mo kung hindi mo sasabihin sa’kin at pilit mong iniiwasan ako.”“Babalik na ako sa barko sa makalawa,” bulong niya, pero tama lang na makuha ko ang sinabi niya.“Tapos? Bakit ka malungkot? Parang hindi ka naman sanay na iwanan kami, aber?” Pagmamaldita ko. Nagtatrabaho si Lana sa isa sa mga sikat na cruise lines sa buong mundo. Pangarap niyang makapag-trabaho doon kaya nang makagraduate kami ay tinuloy ni Lana ang pangarap niya gaya ko at ni Lessi.Pero kahit na pilit kong tatagan ang sarili ko sa pagmamaldita ko sa kanya, ay nakaramdam ako ng lungkot at awa. Alam ko kapag ganito si Lana ay may mabigat siyang problemang dinadala.Pinuntahan ko si Lana sa AM Condominium dahil nandoon ang condo
AZRAEL NIKOLAI MORDECAIUmagang-umaga ay wala ako sa mood na pumasok sa opisina ko. Niluwagan ko pa ang suot kong necktie dahil sa inis ko.Hindi ko mapigilang galawin ang panga ko dahil sa balitang natanggap ko.“Gab, call Filo and tell him to be there asap,” utos ko agad sa secretary ko.Hindi na nagsalita si John at mabilis na tinawagan si Filo.Nakapameywang akong nakaharap sa mga matatayog na building na makikita mula sa pinakatuktok ng Mordecai Realty. Karamihan roon ay proyekto ng kompanya ko, at iilan roon ay desensyo ko mismo.Naagaw ng pansin ko ang pagtunog ng cellphone ko kaya napatingin ako sa lamesa kung saan ko iyon pinatong.
SHIVANI IVELLE SINCLAIRGumalaw ang panga ko sa tanong niya. I like red? It’s the otherwise. “I hate red.” Mabilis kong tugon sa kanya saka pinatong ang brush sa palette na nakapatong sa maliit na mesa.Wala na tuloy akong ganang magpinta.“Ano ba talagang ginagawa mo rito?” tanong ko sa kanya saka napatayo pero napaatras rin nang mapaharap ako sa kanya ay sobrang lapit na niya pala.Agad niyang hinuli ang likuran ko para hindi ako tuluyang makalayo sa kanya, saka niya ako hinagit papalapit kaya naipatong ko sa magkabilang balikat niya ang dalawang kamay ko.“But because of you, I fell in love with the art again—” bumaba ang tingin niya sa labi ko, “You are the masterpiece itself, Shivani Ivelle.”Halos hindi ko na naririnig ang mga pinagsasabi niya dahil sa lakas ng kabog na naririnig ko sa dibdib ko, and I bet, he could also hear it.Tila nawalan ako ng hininga
SHIVANI IVELLE SINCLAIRLumipas ang tatlong araw matapos ang nangyari sa hotel na iyon ay parang naging normal lang kaming lahat—na lagi naming ginagawa sa tuwing matatapos ang misyon namin, but this time, it’s a mission failed.Lagi nalang sumusunod na parang buntot si Miko sa’kin at walang humpay naman na pagpapadala ni Niko ng kung anu-ano sa opisina ko.“Hindi ka pa ba aalis?” Tanong ko kay Miko na perming nakaupo sa sofa sa loob ng opisina ko habang hawak ang iPad at busy sa pag-scroll at basa ng mga documents na sinend ni Mildred para sa misyon.He’s been here the whole day na para bang wala siyang trabahong kailangang unahin.Napaangat siya ng tingin sa’kin. “Pinapaalis mo na ako?” Taimtim kong tinitigan si Miko. Hindi siya galit. Hindi din siya malungkot. Hindi rin nasasaktan. Tama lang—I mean walang emosyon—unlike—no, bakit ba biglang sumagi sa isip ko ang lalaking iyon?“H-hindi naman,” nauutal kong saad sa kanya. Hindi ko alam kung bakit, maybe because I was thinking somebo
AZRAEL NIKOLAI MORDECAIPinunasan ko ang luhang dumaloy sa kanyang pisngi matapos siyang magsisigaw sa gitna ng bangungot. I don’t know what exactly she dreamt about, but the pain in her voice… It’s haunting. I want to ask, I want to know what really happened—but I also know I’m not in the position to force anything out of her. Not now. Maybe not ever, if she doesn’t want to.Instead, I quietly ordered room service. Dinner's almost ready, and kahit papaano, gusto kong may mainit na pagkain siyang gigisingan.I avoided all her allergies and the food she doesn’t like. Kahit papaano, unti-unti ko na siyang nakikilala—at sa paraang hindi ko inakalang posible. I used to never care about what others liked or hated, but with her, it’s different. I pay attention.She hates sweets—hindi siya mahilig sa kahit anong matamis. One time I offered her a piece of chocolate, agad niyang sinabi na hindi siya mahilig sa matatamis. She’s also allergic to nuts, coconut milk, and even flowers. I remember
AZRAEL NIKOLAI MORDECAII watched Shivani as she slept soundly on the bed, her breathing deep and steady—so different from how she was just hours ago, nag-aaway dahil mas gugustuhin niya pang umalis at tapusin ang mga bagay-bagay.She was stubborn, insisting she still had energy, that she needed to stay awake to get things done. Pero kita ko sa kanyang mga mata ang pagod, sa tuwing babagsak ang mga balikat sa bawat malalim na paghinga, and the way she pressed her fingers to her temple, trying to fight off the drowsiness that was slowly taking over her.She’s cute while doing things in front of me. As if she showed me her other half, raw at hindi sadyang mga kilos.For a moment, binaba niya ang matatayog na pader na nakaharang sa kanyang paligid at hinayaan ni
SHIVANI IVELLE SINCLAIRPinagmamasdan ko lang si Niko na mahimbing pa ring natutulog ngayon sa malaking kama. He looks like a king. Na para bang napapagalaw niya lahat ng bagay sa palad niya—well, not me.Nakaramdam ako ng antok pero hindi ko magawang makatulog at binabantayan ang lalaki. Baka kasi mamaya ay tumakas pa—pero naalala kong ako itong laging tumatakas mula sa kanya at hindi siya.Kinuha ko na lamang ang cellphone ko para mapanuod ang balita sa nangyari sa hotel. Kalat pa rin sa kahit saang social media ang nangyari sa kagabi.Mr. Black Forester is alive and so is his wife Annabeth Forester. Iyon nga lang ay hindi pa rin nahahanap si Dr. Dante Domingo, ngunit hindi na iyon ibinalita pa sa TV. Napatitig ako sa cellphone ko nang nahagilap ko ang picture sa page ng TV news center. Isang armadong lalaki. Pero ang agaw-pansin talaga ay ang logong naka-print sa t-shirt nito.It was a small blue dragon na nakapaikot sa isang mahabang espada.Mukhang pamilyar sa’kin ang iyon, per
SHIVANI IVELLE SINCLAIR“Do something, Miko!” I yelled at him as soon as we entered the mansion.Nasa loob pa rin ng van si Niko, walang malay. For now, naagapan ang pagtulo ng kanyang dugo, pero nasa loob pa rin ng kanyang katawan ang balang tumama sa kanya.Lewis was inside the operating room with Lira and Mildred, tinatanggal ang bala sa katawan ng lalaki.“Kailangan na nating dalhin sa ospital si Niko!” Sigaw ko.Tumatakbo ang oras at habang tumatagal, nasa panganib ang buhay ni Niko.“No, may nalalaman siya,” tugon ni Dark kaya napatingin kaming lahat sa kanya.“What do you mean?&rdq