"A-Andro..." Hilaw niyang sabi saka pasimpleng kumawala sa kamay ni Zeth na nakahawak sa kanya. Mula sa kanilang kamay ay napa-angat ang tingin ni Andro. Kunot-noo at nagtatanong ang mga mata.She bit her lip."A-Anong ginagawa mo rito?" She asked and walk towards him."I was worried. Bigla ka nalang umalis kagabi. I thought something bad happened to your sister. Sabi kasi ni Stephanie, nagmamadali ka raw umalis. So I came to checked up on you."Sabi nito na mula sa kanya ay idinako na naman ang mga mata kay Zeth."But I was surprised to see you here early in the morning, Zeth. Kailan pa kayo nagsimulang nagkalapit?" Hilaw nitong tanong.Zeth plaster a smile. Humakbang din ito palapit sa kanila."We've known each other for a very... long time now." Makahulugan nitong sabi pagkunwa'y tumingin sa kanya. "Drey and I.. were close and have an unbreakable bond since the start."Andro look at her. Still puzzle. But then he manage to plaster a smile. Yun nga lang, hilaw pa rin na ngiti."So
She didn't do anything wrong, pero ang lakas ng tahip ng kanyang dib-dib habang inihahakbang niya ang kanyang mga paa papasok sa coffee shop na para bang kasalanan ang ginawa niyang pagsama kay Andro.Iwas na iwas niya ang mapadako ang mga mata sa direksyon nito habang papunta siya sa kitchen counter.And while walking, she can feel his dark stare following her."Miss!" Mariin siyang napakagat-labi. Hindi man siya lumingon, alam na niya kung sino ang tumatawag na iyon, at kung sino ang tinatawagan nito.Idinako niya ang mga mata sa counter, sinesenyasan siya ni ma'am Jela sa direksyon ng mesa ni Zeth. Wala si Becky, kaya wala siyang mapapakiusapan na mag-asikaso rito. Malalim muna siyang bumuntong-hininga bago tumalikod at tinungo ang mesa nito."Good morning Sir, welcome to Julie's.. ano po ang order ninyo?" She recited the usual words they said to their customers.Pero imbes na ang order nito ang sabihin, iba ang lumabas sa bibig nito."Saan kayo nagpunta ni Andro?" Madilim niton
Mula sa pagkakapikit ay nagmulat siya ng mga mata at tarantang bumaling sa katabi na noo'y mahigpit pa ring nakapulupot ang mga braso sa kanyang katawan.Her heart is beating loudly against her chest. Sa gulat, sa kaba at sa takot."Z-Zeth..." Nanginginig na sambit niya.Hindi lang boses niya ang nanginginig kundi maging ang kanyang katawan.When she felt him moving and saw him slowly open his eyes, parang bumalik muli ang kaluluwa niya sa kanyang katawan. "Hey.. Drey, are you alright?" Tanong ni Zeth sa kanya sa nag-aalalang boses. Ramdam niya rin ang panginginig ng katawan nito.Nang tumango siya ay tila nakahinga ito ng maluwag."I-I'm fine.." mahinang sabi niya."God.. you scared me to death." He said, still with a trembling voice. His eyes was mixed of worries and gentleness.Umangat ang kanyang tingin, and she swallowed as she realized their position. Malapit na malapit ang mukha nito sa kanya na halos amoy na niya ang hininga nito. His left arm was under her neck, naging prot
Habang nasa daan, hindi niya maiwasan ang hindi ito sulyapan, partikular sa sugat nito sa braso. May mga bahid pa rin iyon ng dugo. She can't help but to feel guilty. Natamo nito iyon dahil sa pagliligtas nito sa kanya.Bukod sa braso ay mas malala ang natamo nitong sugat sa kanang kamay. Marahil tumama iyon sa maliit na bato ng matumba sila. It was the reason why she's infront of that steering wheel driving him home. "A-Ayaw mo ba talagang pumunta muna tayo ng clinic para--"Umiling ito, pagkunwa'y bumahid sa labi ang isang masuyong ngiti. "Ayos lang ako." Maikli nitong sagot. Palihim nalang siyang bumuntong-hininga saka itinuon ang mga mata sa pagmamaneho. Nakakabinging katahimikan na ang sunod na namayani sa pagitan nila. Hindi niya alam kung dapat ba siyang magpasalamat dahil doon. One thing for sure, she feels awkwardly uncomfortable sitting this close with him. Her stomach is turning upside down by the tension she is feeling. "S-Salamat nga pala sa ginawa mo kanina." Mahin
What was that? It was what lingering on her mind while she was walking out from his room door. Kaya ba nito iyon sinabi dahil sa galit nito sa kanya? He will never let her hide or run away because he still want to get even. He still want to see her in misery. Iyon yon di ba? Dahil mas kapani-paniwala iyon para sa kanya. Hindi siya naniniwalang sinabi nito iyon dahil may nararamdaman pa rin ito sa kanya. It was far from the truth, she clearly knew that.Malamang para rito, hindi pa sapat ang lahat ng nakita nitong kamiserablehan niya sa buhay. He wanted her to taste more.She darted her eyes on the door. Naroroon ang kagustuhan niyang takbuhan iyon at lumabas. But will she able to run away from him completely? Alam niyang hindi. And if she'll do that again, mas lalo lang nitong ididiin na tama nga ito. That she's nothing but a coward."Here.." Mula sa likod ay naramdaman niyang may ipinahawak ito sa kanyang kamay. And after doing that, nagpatiuna na itong humakbang papunta sa so
Kitang-kita niya ang biglang pagkawala ng ngiti sa labi ni Marga ng makita siya nito doon sa loob. Kung nagulat siya, alam niyang higit ito. Hindi nga lang pinahalata."May bisita ka pala." Alanganin ang ngiting sabi nito saka muling idinako ang mga mata kay Zeth pagkunwa'y sa hubad nitong dib-dib. Nagtiimbagang ito pagkatapos."You should have called before coming here." Zeth said in a serious tone."I wanted to surprise you. Pero..." Dumako muli ang tingin nito sa kanya. "Ako itong nasorpresa." hilaw nitong sabi. Bago tumayo ay mariin muna siyang napalunok. She licked her lips and tried to plaster a smile."Paalis na ako Marge." Sabi niya bago dinampot ang bag at isinukbit sa kanyang balikat. Hindi na niya kailangan magpaliwanag rito. What for? "Ang sugat mo nalang sa kamay ang hindi ko nalagyan ng gamot. Kaya mo naman na siguro iyon gawin.." or you can asked Marga to do it. Hilaw niyang naisip ng bumaling kay Zeth. "Kailangan ko ng umalis--""A-Anong sugat?" Marga frowned. Kuno
Tunog ng cellphone niya ang gumising sa kanya kinabukasan ng umaga. Nang abutin niya iyon at tingnan ay napasimangot siya ng makita ang numero ng tumatawag sa screen.Numero.. dahil hindi niya pa iyon nilagyan ng pangalan. Minemorize niya lang ang number na iyon. Ang number ni Zeth.Ano na naman ang kailangan nito? Ang aga-aga pa ah!Inis man ay sinagot niya rin iyon."Hindi mo naman siguro nakalimutan ang pinag-usapan natin kagabi, right? We will meet today to talk about your job and I will tour you to the office--""Hindi ko nakalimutan." Agaw niya. "But hell, Zeth.. ang usapan natin, sa hapon na tayo pupunta sa opisina mo.""Yes, I remember it clearly. Pero may obligasyon ka sa akin, nakalimutan mo na ba? Hihintayin kita rito sa condo ko. You will accompany me to the clinic. I didn't had a proper sleep last night dahil kumikirot ang sugat ko."Inis siyang nagpalatak. "That's why I told you to go to the clinic last night, pero ikaw itong may ayaw!""Hindi ko naman akalain na kikirot
Isinantabi niya nalang ang pagkailang na nararamdaman sa nakikitang kahubaran nito. Mas nanaig sa kanya ang pag-aalala sa sitwasyon nito, lalo na ng makita niya na nababalot na ng pulang marka ang bandage sa kamay nito.She immediately cross their distance and help him stand. Pinulot niya rin ang towel sa sahig, but it was completely dripping. "I--I'll get you another towel. Dito ka lang." Sabi niya at nagmamadaling inihakbang ang mga paa papunta sa pinto. She is biting her lip hardly. God, mukhang siya itong lalagnatin ngayon sa nakita niya ah.But wait, he isn't doing that on purpose right? Para pumasok siya sa loob? Ipinilig niya ang ulo. What was she thinking? Naaksidente na nga ito, iyon pa ang naisip niya?Diretso siya sa closet nito at naghanap ng towel doon. But when she darted her eyes on the side, nakita niya ang nakasabit na bathrobe doon. Kaya imbes na tuwalya, ang bathrobe na iyon ang bit-bit niya nang humakbang siya pabalik ng banyo.It was better than a towel. Mas m
AUTHOR'S NOTE:So this is it. The final chapter. Again, thank you dahil sinamahan ninyo si Zeth at Drey sa journey ng kanilang kwentong pag-ibig. At gaya ng pagsubaybay ninyo sa kuwento nila, hinihiling ko rin na sana samahan ninyo rin at subaybayan ang bagong kwentong pag-ibig na sinusulat ko.Ang kwento nina Prince Dylan at ni Serie sa Fated to Love You, My Prince'.Hanggang sa muli. Mahal ko po kayo....>>>>>>"Gusto kong malaman kung paanong naging mama mo si ma'am Aurora? How about nanay Zeny?" Tanong niya saka bahagya itong nilingon.They are at a private resort. Doon siya nito dinala matapos ang kasal nila kanina. At ngayon ay nasa terrace sila ng villa at sabay na minamasdan ang kalangitan na puno ng mga bituin.He is resting his body at the couch at siya naman ay nasa ibabaw ng katawan nito na nakasandal. They are both wrapped in a blanket while Zeth arms is tightly wrapped around her. "Si Mama ang biological mother ko. Si inay naman ang nagpalaki sa akin. Minah
AUTHOR'S NOTE:Sa lahat po ng sumubaybay sa kwentong pag-ibig nina Zeth at Drey, maraming-maraming salamat po. Matagal man bago ko natapos ang novelang ito, hindi ninyo pa rin ako iniwan. Dahil doon kaya abot-langit ang pasasalamat ko sa inyong lahat. After this, may epilogue pa po akong ilalagay. POV ni Zeth. At may bago rin po akong story na ipu-publish, title niya po is 'FATED TO LOVE YOU, MY PRINCE' Kasali siya sa contest ni GN. Sana suportahan ninyo rin po ang bago kong akdang iyon.Muli, maraming-maraming salamat sa inyong lahat...>>>>"A-Ano ang g-ginagawa natin dito?" Kunot noo niyang tanong saka nagtatakang bumaling kay Zeth matapos na makita ang lugar na pinagdalhan nito sa kanya. Hindi ito sumagot. Bumaba ito mula sa driver seat saka umikot papunta sa kabilang bahagi ng sasakyan kung saan siya nakaupo at binuksan ang pinto.Naglapat ito ng labi saka ini-abot ang kamay sa kanya. "Come... Naghihintay na si Judge Herrera sa loob." From his hand, she darted her
Hindi niya alam kung ano ang ibig sabihin ni ma'am Aurora sa sinabi nito. It left her puzzle. Sinabi nito at siniguro na mahal siya ni Zeth. She wanted to laugh at it. Paano mangyayari iyon kung siya mismo ang nakarinig ng totoo?Ang pagsama at pagpili nito kay Marga kanina ay isang malaking patunay sa katotohanang iyon.She don't want to hope for it anymore. Oo, mahal niya ito. Mahal na mahal. Pero pagod na siyang masaktan. Pagod na siyang umasa na pwede silang dalawa.Dahil hindi talaga. Hindi sila para sa isa't-isa. Maybe some things were really not meant for each other, at isa sila sa mga iyon. Malungkot niyang minasdan ang anak na mahimbing na natutulog sa crib. "Baby, I'm sorry. Patawarin mo si Mama, kung hindi kita mabibigyan ng kumpleto at masayang pamilya. Magkaganoon man, mahal na mahal ka namin ng Papa mo. At hindi iyon magbabago kahit na kailan."She whisper with fondness in her eyes. Sa ngayon, hindi niya pa alam kung ano ang magiging set-up nila ni Zeth pagdating sa
"W-What happened?" Narinig niyang nag-aalalang tanong ni Zeth kay Marga. The woman is crying in his arms. "S-Si Papa, Zeth, n-nasa ospital. Inatake siya sa puso.""Huh?" Kumawala ito mula sa babae."Kumusta ngayon ang Papa mo?" "H-He's not in stable condition. Ang sabi ng Doctor, masyado siyang na-stress sa mga nangyari kaya siya inatake. Please bumalik ka na. Ang mga trabahante sinabotahe ang planta. Kailangan ka namin sa Buenavista. Please, bumalik ka na..Hindi ko na alam kung paano ko sila iha-handle. I need you there."Kahit medyo may kalayuan, kita niya na biglang hindi naging palagay ang mata ni Zeth. Maybe he's confused whether to stay or to go with Marga.Mariin siyang nagtiimbagang. Her blood is boiling seeing them like this. Muli na namang nanariwa sa ala-ala niya ang narinig niya ng gabing iyon. And how dare them to play and hurt her like this!"Marge, hindi na ako ang abogado ng Papa mo. Si attorney Solano dapat ang pinuntahan mo. Siya na ngayon ang bagong abogado ng
"B-Bakit dito?" Hilaw niyang tanong ng makita ang tumambad na silid sa kanya. Hindi na niya kailangan itanong para malaman na kwarto nito ang kinaroroonan nila ngayon.Matapos na ma discharge sa ospital, idiniretso siya nito sa mansion ng mga Dela Vega. Hindi na ito pumayag na bumalik pa sila sa apartment. "Ipapakuha ko nalang ang mga gamit ninyo nina Yaya Rosing at Daisy doon sa apartment ninyo. From now on, doon na kayo sa mansion titira." Sabi nito kanina habang isinisilid niya ang kanyang mga gamit sa bag.After two days of staying in the hospital, makakauwi na rin siya a wakas, but to her shocked, ito ang maririnig niya.Nagkatinginan sila ni Yaya Rosing na noo'y nakaupo sa couch at buhat si Kai.Inis siyang muling ibinaling ang tingin sa lalake."You decided this without even consulting me? Sino ka para gawin iyon huh?" Ikiniling nito ang ulo saka sarkastiko siyang tiningnan. "Nakalimutan mo na yata, I'm the father of your child." "I clearly knew that. Hindi ko naman itinan
Puting kapaligiran ang unti-unting nasilayan niya ng imulat niya ang kanyang mga mata. Dahan-dahan niyang inikot ang tingin at napagtantong nasa isang silid na siya.Isang tila hotel na silid.Sinubukan niyang i-angat ang katawan para sana bumangon ng biglang bumukas ang pinto."Gising ka na pala.."She darted her eyes on the door direction and saw Zeth walking towards her bed.Ikiniling niya ang ulo at bahagyang kumunot ang noo. Mga anag-ag ng nagdaang gabi ang biglang pumasok sa kanyang ala-ala.Ang natataranta at nag-aalalang mukha nito habang mahigpit na hawak ang kanyang kamay at binibigyan siya ng lakas ng loob.So, he's really real. Kasama niya talaga ito kagabi habang nanganganak siya.Pero bakit hindi na niya makita sa mukha nito ngayon ang emosyong nasa mga mata nito kagabi? All she can see in his eyes now is torment and pain at mga panunumbat."N-Nasaan ang baby ko?" Mahinang tanong niya saka nagtangkang bumangon. Hindi siya makatingin ng diretso sa mga mata nito.Sa kabi
"Anong nangyari kay Dre-- Diyos ko!"Nanlalaki ang mga matang sambit ni Yaya Rosing ng makitang nagmamadali at halos takbuhan ni Zeth ang pagitan ng bulwagan at pinto habang karga siya. Mas lalo itong nataranta ng mapadako ang mga mata sa bandang hita niya at makitang puno na ng dugo ang kanyang suot na damit.Nagtatakbo rin silang sinalubong ni ma'am Aurora. At tulad ni Yaya Rosing ay nanlaki rin ang mga mata nito ng makita ang ayos niya."Oh my God!" "Mama, tawagan ninyo si Doctora Mendez, tell them to be ready and wait for us infront of the hospital. Dadalhin ko doon si Drey!" Zeth said breathlessly with out stopping. Tuloy-tuloy ang nagmamadali nitong mga paa papunta sa pinto."Huh? Ah.. Oo.. Oo.." She closed her eyes tight at mas lalo pang nangunyapit kay Zeth. Pigil na pigil niya ang mapaiyak sa sakit na nararamdaman."Aghh.."Ngunit sa huli, hindi pa rin niya napigilan ang mapadaing. Ang sakit talaga!"K-Konting tiis lang, hmm? We're going to the hospital." Hinihingal niton
"N-Naku, pasensiya na ma'am, hindi ko po sinasadya. Ayos lang po ba kayo?" Natatarantang sabi ng waiter sa kanya. Tiningnan siya nito, pagkunwa'y sa mga nabasag na baso sa bandang paanan niya. "Pasensiya na po talaga..." Ulit nito, pagkunwa'y dali-daling yumuko para pulutin ang bubog. "Huwag po muna kayong gumalaw, lilinisin ko po muna ang sahig.""Drey!"Dinig niya ang sigaw na iyon ni ma'am Aurora. Hindi man siya umangat ng tingin, alam niyang papunta na ito sa direksyon nila. Sa di malamang gagawin, yumuko siya at tinangkang tulungan ang waiter. Iwas na iwas niyang i-angat ang mga mata."Naku ma'am, ako na po.. hindi ninyo na po kailangan gawin ito. Baka masugatan po kayo at--""What the hell are you doing, Drey?" Hangos na dating ni ma'am Aurora. "Kumuha kayo ng dustpan at walis. Bilis.." Utos nito sa dumaang waiter bago muling ibinaling sa kanya ang mga mata. "Tumayo ka diyan at huwag na munang gumalaw, baka matapakan mo ang mga bubog." Puno ng pag-aalalang dugtong nito. She
--ZETHRIUS--"Santa Monica?" Napakunot ang kanyang noo ng marinig ang sinabing iyon ng kausap niya sa kabilang linya. "Yes, attorney Miranda. I investigate and look throughly. Nasa Santa Monica nga po ngayon si Miss Monteville kasama ng kanyang kapatid at ina-inahan."Tumiim ang kanyang labi at nagtagis ang kanyang bagang."Are you sure about it?" Matigas niyang tanong."Yes, I'm very sure of it. They are renting a two bedroom apartment downtown, at kasalukuyang nagtatrabaho si miss Monteville sa Dela Vega interprises bilang sekretarya ni Mrs. Aurora Dela Vega. I'll send you the address and--""No need to do that, detective Samonte. I know the address." Tiim pa rin ang labing sabi niya pagkunwa'y pinutol na ang tawag. Mahigpit siyang napahawak sa manibela ng kanyang sasakyan at tiim ang mga matang itinuon sa harap. The sun is already settling, nagkukulay kahel na ang buong kapaligiran. It was a beautiful scenery, and yet hindi niya ma-appreciate ang kagandahang iyon. "Damn you, An