Akala niya nag-aaway ang Mama at Papa niya, dahil iyon naman palagi ang nangyayari. Pero dumating siyang tahimik ang buong loob ng kanilang bahay. Nagtanong na siya kanina kay Mang Amir, ang kanilang driver, kung may ideya ito sa nangyari sa bahay nila, pero wala itong alam, dahil ng umalis ito ay hindi pa naman daw dumadating ang kanyang Papa. Pumasok siya sa loob, pero nasa entrada pa lamang siya ng pinto ng salubungin siya ng kanyang Mama."Bumalik na ang Papa mo." Sabi nito. Her eyes are twinkling. Nasa labi rin ang ngiti. Sarkastiko siyang nagpalatak. "Dahil lang doon kaya pinauwi ninyo ako?""Watch your words Andreanna. Humingi na ng tawad ang Papa mo, and he said that he will stay with us for good.""Then good for you." She said grimly. "Sana lang totoo na this time." Dugtong niya saka nilagpasan ito. Sawa na siya sa salitang iyon. Palagi na niya iyon naririnig. Sawang-sawa na rin siya sa pagiging tanga ng kanyang Mama. Hindi na ito nadala. One sweet words from her father,
---Zethrius--Nagmamadali niyang tinahak ang maliit na iskinita papunta sa bahay nila sa looban. And when he reach their house, diretso agad siya sa loob."Inay anong nangyari?" Nag-aalalang tanong niya at nilapitan agad ang ina na nakahiga sa maliit nilang sofa.Dahan-dahan itong bumangon. "Nakita ko kasi siyang biglang natumba doon sa labas ng bahay ninyo Zeth. Mabuti nalang at naagapan kong alalayan, kung hindi baka napasama ang bagsak ng ulo niya sa konkreto."Napatingin siya sa gawi ni Froi. Ito ang tumawag sa kanya at ibinalita ang nangyari. "Salamat pare." Lumapit siya sa tabi ng ina. At hinawakan ang kamay nito. Her hands is cold and shaking. "Halika na inay, dadalhin ka namin sa ospital." Sabi niya at akmang tutulungan itong tumayo. Ngunit pinigilan siya nito."Kuu.. ano ka ba, Zeth, nahilo lang ako saglit, pero ayos na ako ngayon. Napagod lang marahil ako. Ipagpapahinga ko nalang ito dito sa bahay natin. Hindi na natin kailangan pumunta sa ospital, mas lalo akong mangh
Drey again, swallow hard as she saw Zeth dark eyes and lips in grim line. Tiim na tiim ang mga titig nito sa kanya.Balak naman talaga niyang sabihin dito ang lahat. But she want to tell him all of it herself. Hindi ganitong nalaman nito ng hindi sinasadya."Z-Zeth.." she murmur again. She tried to take her step towards him, pero umatras ito kaya napatigil siya. "P-Please let me explain.." kagat-labing sabi niya.Bagama't walang pagbabago sa ekspresyon ng mukha nito, kitang-kita naman niya kung paano ito nagtiimbagang."Hindi na kailangan. Narinig ko ang lahat." Kalmado, pero may nakikita siyang isang emosyon sa mga mata nito na hindi niya kayang bigyan ng pangalan. Was it pain or was it hatred?"Please Zeth, I need you to hear me."Sinubukan niyang muling lumapit. But Zeth stare is so cold now that it made her inside shiver.However, it won't stop her from coming to him. She need to explain. She need to sort things out with him. "Inaamin ko.. nagsimula nga ang lahat sa pustahan,
"Heto, Daisy.. kumain ka ng marami hah.. huwag kang mahiya. Magmula sa araw na ito, ito na ang magiging bahay mo. Ituring mo na rin ako na mama mo, okay ba iyon sayo?""Opo.."Nagtiim ang kanyang mga bagang ng sa pagbaba niya ng hagdan mula sa ikalawang palapag ay narinig niya ang sinabing iyon ng kanyang Mama.They are at the dining room having their breakfast, kasama ang kanyang Papa at ang ipinakilala nitong anak kagabi na hindi niya halos matandaan ang pangalan.Oo nga pala.. Daisy.. kasasabi lang ng ina.And looks like her mom is already fond of her. Or maybe she is just trying to make her father stay.Wala naman siyang pakialam sa desisyon ng mga ito. Oo, medyo nasaktan siya kagabi ng malaman na may anak sa labas ang kanyang Papa. But it was just for last night. Ngayon, wala na siyang maramdaman. Sinikil na niya ang kanyang damdamin. Inisip at inaasahan na rin naman niya iyon. Kaya wala na siyang pakialam.Mas inaalala niya pa nga ang nangyari sa kanila ni Zeth kagabi at ang pos
"Oh, Drey.. nandito ka na pala."Sabay-sabay na bumaling sa kanya ang kanyang mga kaklase. "Hindi ba kayo na ni Zeth? For sure, alam mo na ang nangyari. Ano daw ang ikinamatay ng nanay niya?"She was left there looking at them shocked. If it wasn't for Lila who immediately hold her arms, baka natumba na siya sa kanyang kinatatayuan."D-Drey.." anas ng kaibigan. Mababakas din sa boses nito ang pagkagimbal.Pero wala iyon sa kalahati ng nararamdaman niya. Because right at that moment, she is trembling uncontrollably.With no words came out from her mouth, she slowly turned. Naramdaman niya pa ang paghigpit ng hawak ni Lila sa kanyang braso, na tila gusto siya nitong pigilan sa ano man ang naiisip niyang gawin. Ngunit hindi na niya iyon binigyan ng pansin. Wala sa sariling hinila niya ang kanyang kamay saka unti-unting inihakbang ang mga paa papunta sa pinto. "Drey.." tawag muli ni Lila. But she didn't bother to turn and look back. Tuloy-tuloy siya sa paglabas.Ang kanyang mabagal na
Dahil wala na namang hinihintay na kamag-anak pa, isang linggo lang ang itinagal ng lamay. Sunod-sunod niyang pinahid ang kanyang luha habang lihim na minamasdan mula sa di kalayuang ang unti-unting pagpasok ng kabaong ni nanay Zeny sa huli nitong hantungan. Maraming tao ang nakilibing. Halos mapuno ang sementeryo, at karamihan ay mga taga looban. Wearing a white shirt, she saw Zeth infront of the crowd. Hawak nito ang gilid ng kabaong. Malayo man siya, hindi nakaligtas sa kanyang mga mata ang mapula at namamaga nitong mga mata. He also lose weight. Mahaba na ang balbas at bigote, at medyo magulo ang buhok.She bit her lip hardly. Gustong-gusto niya itong lapitan, yakapin at damayan sa sakit na nararamdaman nito, pero hindi niya magawa. "Kung may natitira ka pang kahit konting konsensiya, tigilan mo na ang pagpunta rito. Ipinapaalala mo lang ang gabing iniwan ko si inay para puntahan ka.. para ano? Para patunayan sa mga kaibigan mo na ganoon mo lang ako kadaling napasunod sayo? N
She shivered at his cold dark voice. Mariin muna siyang napalunok bago lumingon.And their eyes met. At kung gaano kalamig ang boses nito, higit pa ang mga titig. Hindi lang kalamigan ang nababanaag niya sa mga mata nito, she can also see fire of hatred in them. Apoy na gusto nang tumupok sa kanya sa mga sandaling iyon."Z-Zeth..." Tanging nanulas sa kanyang labi.She already practiced the words she needed to tell him, pero ngayong kaharap niya ito ay tila naumid ang dila niya. Nagulat nalang siya ng inisang-hakbang nito ang pagitan nila saka mariin siyang hinawakan sa kaliwang braso. Sa sobrang diin ay napaungol siya."I told you to never come back! Ano doon ang hindi mo maintindihan?! What are you up to this time, huh?" Madilim nitong sabi. Ang sakit na nararamdaman niya mula sa pagkakadiin ng kamay nito sa kanyang braso ay wala kumpara sa sakit na nararamdaman niya sa nakikitang kamiserablehan nito. If she could only turn back time, she will never going to hurt him like what she
"Nagkita kami kanina ni Carlo sa canteen, hindi pa rin daw pumapasok si Zeth."Banggit ni Lila habang naglalakad sila sa pasilyo patungo sa laboratory building. Hindi siya nagsalita. Nagpatuloy lang siya sa paglalakad. She knew that already dahil naitanong na niya kanina sa isang kaklase nito na nasalubong niya.It's been three days mula nong manggaling siya sa bahay nito. She knew that it's imposible for him to listen to her, but somehow she was hoping that he will come back into his right senses. But seems like he didn't. Hindi na nga talaga siguro ito babalik sa pag-aaral. And it added more on the guilt she's feeling. Dahil sa kanya kaya namatay si nanay Zeny, dahil rin sa kanya kaya nasira ang buhay ni Zeth. "Nakakapanghinayang talaga. Malapit na silang grumadweyt, and Zeth is one of the candidate for Suma cum Laude. Kung hindi siya makakapag-exam sa pre-final at final, mawawalan ng saysay ang lahat ng pinaghirapan niya sa loob ng ilang taon."Tumigil siya at walang emosyon n
AUTHOR'S NOTE:So this is it. The final chapter. Again, thank you dahil sinamahan ninyo si Zeth at Drey sa journey ng kanilang kwentong pag-ibig. At gaya ng pagsubaybay ninyo sa kuwento nila, hinihiling ko rin na sana samahan ninyo rin at subaybayan ang bagong kwentong pag-ibig na sinusulat ko.Ang kwento nina Prince Dylan at ni Serie sa Fated to Love You, My Prince'.Hanggang sa muli. Mahal ko po kayo....>>>>>>"Gusto kong malaman kung paanong naging mama mo si ma'am Aurora? How about nanay Zeny?" Tanong niya saka bahagya itong nilingon.They are at a private resort. Doon siya nito dinala matapos ang kasal nila kanina. At ngayon ay nasa terrace sila ng villa at sabay na minamasdan ang kalangitan na puno ng mga bituin.He is resting his body at the couch at siya naman ay nasa ibabaw ng katawan nito na nakasandal. They are both wrapped in a blanket while Zeth arms is tightly wrapped around her. "Si Mama ang biological mother ko. Si inay naman ang nagpalaki sa akin. Minah
AUTHOR'S NOTE:Sa lahat po ng sumubaybay sa kwentong pag-ibig nina Zeth at Drey, maraming-maraming salamat po. Matagal man bago ko natapos ang novelang ito, hindi ninyo pa rin ako iniwan. Dahil doon kaya abot-langit ang pasasalamat ko sa inyong lahat. After this, may epilogue pa po akong ilalagay. POV ni Zeth. At may bago rin po akong story na ipu-publish, title niya po is 'FATED TO LOVE YOU, MY PRINCE' Kasali siya sa contest ni GN. Sana suportahan ninyo rin po ang bago kong akdang iyon.Muli, maraming-maraming salamat sa inyong lahat...>>>>"A-Ano ang g-ginagawa natin dito?" Kunot noo niyang tanong saka nagtatakang bumaling kay Zeth matapos na makita ang lugar na pinagdalhan nito sa kanya. Hindi ito sumagot. Bumaba ito mula sa driver seat saka umikot papunta sa kabilang bahagi ng sasakyan kung saan siya nakaupo at binuksan ang pinto.Naglapat ito ng labi saka ini-abot ang kamay sa kanya. "Come... Naghihintay na si Judge Herrera sa loob." From his hand, she darted her
Hindi niya alam kung ano ang ibig sabihin ni ma'am Aurora sa sinabi nito. It left her puzzle. Sinabi nito at siniguro na mahal siya ni Zeth. She wanted to laugh at it. Paano mangyayari iyon kung siya mismo ang nakarinig ng totoo?Ang pagsama at pagpili nito kay Marga kanina ay isang malaking patunay sa katotohanang iyon.She don't want to hope for it anymore. Oo, mahal niya ito. Mahal na mahal. Pero pagod na siyang masaktan. Pagod na siyang umasa na pwede silang dalawa.Dahil hindi talaga. Hindi sila para sa isa't-isa. Maybe some things were really not meant for each other, at isa sila sa mga iyon. Malungkot niyang minasdan ang anak na mahimbing na natutulog sa crib. "Baby, I'm sorry. Patawarin mo si Mama, kung hindi kita mabibigyan ng kumpleto at masayang pamilya. Magkaganoon man, mahal na mahal ka namin ng Papa mo. At hindi iyon magbabago kahit na kailan."She whisper with fondness in her eyes. Sa ngayon, hindi niya pa alam kung ano ang magiging set-up nila ni Zeth pagdating sa
"W-What happened?" Narinig niyang nag-aalalang tanong ni Zeth kay Marga. The woman is crying in his arms. "S-Si Papa, Zeth, n-nasa ospital. Inatake siya sa puso.""Huh?" Kumawala ito mula sa babae."Kumusta ngayon ang Papa mo?" "H-He's not in stable condition. Ang sabi ng Doctor, masyado siyang na-stress sa mga nangyari kaya siya inatake. Please bumalik ka na. Ang mga trabahante sinabotahe ang planta. Kailangan ka namin sa Buenavista. Please, bumalik ka na..Hindi ko na alam kung paano ko sila iha-handle. I need you there."Kahit medyo may kalayuan, kita niya na biglang hindi naging palagay ang mata ni Zeth. Maybe he's confused whether to stay or to go with Marga.Mariin siyang nagtiimbagang. Her blood is boiling seeing them like this. Muli na namang nanariwa sa ala-ala niya ang narinig niya ng gabing iyon. And how dare them to play and hurt her like this!"Marge, hindi na ako ang abogado ng Papa mo. Si attorney Solano dapat ang pinuntahan mo. Siya na ngayon ang bagong abogado ng
"B-Bakit dito?" Hilaw niyang tanong ng makita ang tumambad na silid sa kanya. Hindi na niya kailangan itanong para malaman na kwarto nito ang kinaroroonan nila ngayon.Matapos na ma discharge sa ospital, idiniretso siya nito sa mansion ng mga Dela Vega. Hindi na ito pumayag na bumalik pa sila sa apartment. "Ipapakuha ko nalang ang mga gamit ninyo nina Yaya Rosing at Daisy doon sa apartment ninyo. From now on, doon na kayo sa mansion titira." Sabi nito kanina habang isinisilid niya ang kanyang mga gamit sa bag.After two days of staying in the hospital, makakauwi na rin siya a wakas, but to her shocked, ito ang maririnig niya.Nagkatinginan sila ni Yaya Rosing na noo'y nakaupo sa couch at buhat si Kai.Inis siyang muling ibinaling ang tingin sa lalake."You decided this without even consulting me? Sino ka para gawin iyon huh?" Ikiniling nito ang ulo saka sarkastiko siyang tiningnan. "Nakalimutan mo na yata, I'm the father of your child." "I clearly knew that. Hindi ko naman itinan
Puting kapaligiran ang unti-unting nasilayan niya ng imulat niya ang kanyang mga mata. Dahan-dahan niyang inikot ang tingin at napagtantong nasa isang silid na siya.Isang tila hotel na silid.Sinubukan niyang i-angat ang katawan para sana bumangon ng biglang bumukas ang pinto."Gising ka na pala.."She darted her eyes on the door direction and saw Zeth walking towards her bed.Ikiniling niya ang ulo at bahagyang kumunot ang noo. Mga anag-ag ng nagdaang gabi ang biglang pumasok sa kanyang ala-ala.Ang natataranta at nag-aalalang mukha nito habang mahigpit na hawak ang kanyang kamay at binibigyan siya ng lakas ng loob.So, he's really real. Kasama niya talaga ito kagabi habang nanganganak siya.Pero bakit hindi na niya makita sa mukha nito ngayon ang emosyong nasa mga mata nito kagabi? All she can see in his eyes now is torment and pain at mga panunumbat."N-Nasaan ang baby ko?" Mahinang tanong niya saka nagtangkang bumangon. Hindi siya makatingin ng diretso sa mga mata nito.Sa kabi
"Anong nangyari kay Dre-- Diyos ko!"Nanlalaki ang mga matang sambit ni Yaya Rosing ng makitang nagmamadali at halos takbuhan ni Zeth ang pagitan ng bulwagan at pinto habang karga siya. Mas lalo itong nataranta ng mapadako ang mga mata sa bandang hita niya at makitang puno na ng dugo ang kanyang suot na damit.Nagtatakbo rin silang sinalubong ni ma'am Aurora. At tulad ni Yaya Rosing ay nanlaki rin ang mga mata nito ng makita ang ayos niya."Oh my God!" "Mama, tawagan ninyo si Doctora Mendez, tell them to be ready and wait for us infront of the hospital. Dadalhin ko doon si Drey!" Zeth said breathlessly with out stopping. Tuloy-tuloy ang nagmamadali nitong mga paa papunta sa pinto."Huh? Ah.. Oo.. Oo.." She closed her eyes tight at mas lalo pang nangunyapit kay Zeth. Pigil na pigil niya ang mapaiyak sa sakit na nararamdaman."Aghh.."Ngunit sa huli, hindi pa rin niya napigilan ang mapadaing. Ang sakit talaga!"K-Konting tiis lang, hmm? We're going to the hospital." Hinihingal niton
"N-Naku, pasensiya na ma'am, hindi ko po sinasadya. Ayos lang po ba kayo?" Natatarantang sabi ng waiter sa kanya. Tiningnan siya nito, pagkunwa'y sa mga nabasag na baso sa bandang paanan niya. "Pasensiya na po talaga..." Ulit nito, pagkunwa'y dali-daling yumuko para pulutin ang bubog. "Huwag po muna kayong gumalaw, lilinisin ko po muna ang sahig.""Drey!"Dinig niya ang sigaw na iyon ni ma'am Aurora. Hindi man siya umangat ng tingin, alam niyang papunta na ito sa direksyon nila. Sa di malamang gagawin, yumuko siya at tinangkang tulungan ang waiter. Iwas na iwas niyang i-angat ang mga mata."Naku ma'am, ako na po.. hindi ninyo na po kailangan gawin ito. Baka masugatan po kayo at--""What the hell are you doing, Drey?" Hangos na dating ni ma'am Aurora. "Kumuha kayo ng dustpan at walis. Bilis.." Utos nito sa dumaang waiter bago muling ibinaling sa kanya ang mga mata. "Tumayo ka diyan at huwag na munang gumalaw, baka matapakan mo ang mga bubog." Puno ng pag-aalalang dugtong nito. She
--ZETHRIUS--"Santa Monica?" Napakunot ang kanyang noo ng marinig ang sinabing iyon ng kausap niya sa kabilang linya. "Yes, attorney Miranda. I investigate and look throughly. Nasa Santa Monica nga po ngayon si Miss Monteville kasama ng kanyang kapatid at ina-inahan."Tumiim ang kanyang labi at nagtagis ang kanyang bagang."Are you sure about it?" Matigas niyang tanong."Yes, I'm very sure of it. They are renting a two bedroom apartment downtown, at kasalukuyang nagtatrabaho si miss Monteville sa Dela Vega interprises bilang sekretarya ni Mrs. Aurora Dela Vega. I'll send you the address and--""No need to do that, detective Samonte. I know the address." Tiim pa rin ang labing sabi niya pagkunwa'y pinutol na ang tawag. Mahigpit siyang napahawak sa manibela ng kanyang sasakyan at tiim ang mga matang itinuon sa harap. The sun is already settling, nagkukulay kahel na ang buong kapaligiran. It was a beautiful scenery, and yet hindi niya ma-appreciate ang kagandahang iyon. "Damn you, An