CHAPTER 1
ADDISON's POV
A loud ring of my phone filled the whole meeting room. Napatingin ang lahat sa akin nang tingnan ko ang cellphone ko. It's an unregistered phone number, sino kaya 'to at paano niya nalaman ang number ko. Only Bao know my number—
Wait... Baka ibinigay na naman niya sa kung sinu-sino ang number ko kaya naman ay buwan-buwan ako nagpapalit ng sim card to avoid unknown callers. At ngayon, meron na naman?!
I decided to answer the call para naman humingi ng paumanhin. Tumingin muna ako sa mga ka board meeting ko bago sa boss ko at nagpaalam.
"Excuse me for a while," sabi ko at tinanguan niya lang ako.
Pagkadating ko sa labas ng meeting room ay agad akong nagsalita.
"Sorry for—" a voice of a kid cut my words.
"Mommy!" Matinis na sigaw ng isang bata sa kabilang linya kaya naman ay nailayo ko nang bahagya ang cellphone ko sa taenga ko.
It's Bao's voice!
"Bao? Is that you? Wait... why are you using someone's number? And where are you?" Nag-aalalang tanong ko. Nasa trabaho ako and I called Wayzz to babysit my son for a while. P*nyeta ka talagang lalaki, patay ka sakin mamaya 'pag nagkita tayo.
"Uncle Wayzz and I parted ways when we're wandering around the mall but don't you worry mommy, I'm in good hands." Tumaas bigla ang kilay ko sa inakto niya, tatlong araw palang kami dito at nasisigurado kong wala pang kakilala si Bao dito.
"And how can you be so sure, hm?" Sinubukan kong pakalmahin ang tono ng pagsasalita ko pero ang totoo ay gustong-gusto ko nang hanapin ang anak ko. But I trust my son, he's a genuis.
"Remember mommy, in the airport? When I hooped into someone's car? I saw him in the mall when I am lost then he helped me and bring me to his company. Mommy, I like him to be my daddy." Pabulong na sabi niya sa huling salita at tumawa na para bang kinikilig.
I sighed. "Bao, can you give this phone to the guy who brings you there, please." I really have to talk to that guy who helped my son.
"Ookay," he answered. It took a minute before a manly voice spoke.
"Uhm?" What a cold voice. Nanindig ang lahat ng balahibo ko sa katawan dahil sa kalamigan ng boses niya. Huminga ako nang malalim bago magsalita, he seems a scary person.
Tumikhim muna ako bago nagsalita. "Sir, sorry for the trouble my son made. I'll talk to him afterward but before that, could you please send me the address where you bring my son?" I said directly but it took minutes for him to respond. Anyare?
"Okay," then, he gave me the address. Nagpaalam muna ako sa boss ko at humingi ng paumanhin sa lahat ng ka-board meeting ko and they decided to continue my presentation tomorrow. They expect me to present it all, with no interruption. Humingi ulit ako nang tawad sa kanila at kaagad na nagtungo sa naturang address.
LIANDRE's POV
"Hey, uncle? Can I ask you a question while my mommy is not yet here?" The little boy who's sitting on my swivel chair asked. I nodded and he clapped his hands.
"How rich you are?" What kind of question is that? Ang bata-bata pa niya para magka-interes sa pera.
I cleared my throat. "What do you mean by that?"
"You see, I want you to be my daddy. You're handsome, my mom is beautiful, see? You two are a perfect match!" He clapped his hands and he's grinning from ear to ear.
I was about to answer his question when someone opened the door without knocking. Sisinghalan ko sana ang walang modong taong bumukas ng pintuan ko ng hindi kumakatok. Everyone in this company knows what I hate the most.
Pagkalingon ko ay kaagad nawala ang pagkainis na nararamdaman ko at napalitan iyon ng galak at saya. She's still so beautiful, just like that night. I know her, she's the girl I met five years ago in the hotel. I can still remember what happened that night. I can remember it clearly, clear as a distilled water. Her soft body pressed to mine, her loud moans—
"Mister? Are you okay?" Pagpukaw niya sa akin. Kanina pa ba niya ako tinatawag? Am I spacing out?
Tumikhim ako at tumayo. I offered her my right hand and introduce myself. "Hi, I'm Liandre Shen. The owner of all shipping lines here in the Philippines."
Tinanggap niya ang kamay ko at ngumiti. "Addison Takeshi, just a normal citizen." Her hazel eyes are so tantalizing and hypnotizing as well. I can't help to stare at her.
"Ah, Mr. Shen, pasmado ang kamay ko. Hehe, nakakahiya." Kaagad niyang binawi ang kamay niya at itinago iyon sa kaniyang likuran. Maybe she's shy,wait...
"Do I look familiar to you? Like, haven't you met me before?" I asked.
"Sorry but this is the first time we meet, by the way, sorry for all the trouble my son made. Pasensya na talaga, sorry." Kanina pa siya hingi nang hingi ng sorry, she can just thank me instead.
"It's okay, not a big—"
"Mommy, why not we bring uncle Shen to our home? Cook him a dinner for the kindness he showed to me." The boy said with matching puppy eyes. What an adorable kid.
ADDISON's POV
I secretly glared at Bao and he just winked at me. What a troublemaker kid. I can't believe Bao trust this man easily, he seems the scary type of person. 'Yong 'pag nagalit ay nagangain, 'di ba nakakatakot yun?
"Bao, your uncle Shen is a busy person. He has meetings to attend—"
"I'm free, let's go?" Napanganga nalang ako ng wala sa oras dahil sa sinabi niya. Hindi makapaniwalang tiningnan ko siya at bakas sa mukha niya na sigurado na siya. OMAYGHAD! I can't believe that I'm letting a stranger come to my house.
Habang naglalakad kami palabas ng kompanya niya ay pinagtitinginan kami ng mga tao which is making me uncomfortable. Halata sa tinigin nila ang pagkagulat at pagkalito. Hindi ba sila sanay na may kasamang iba ang boss nila? Nagpasalamat ako at nakalabas na kami ng tuluyan.
"Uncle Shen, aren't we supposed to go on the parking lot? Aren't we riding your car? Are we riding a taxi?" Pangungulit ng anak ko kay Liandre habang magkahawak ang kamay nila. Ako ang mommy niya pero iba ang kahawak niya.Is my son dumping me?
"My driver will arrive here in a minute, don't worry kiddo." Ginulo niya ang buhok ni Bao at bumungisngis naman ang anak ko. 'Nyeta 'to ah, ano ako dito? Third wheel?
We waited for a while and if I am not mistaken, a Bugatti La Voiture Noire stopped in our spot. Nabasa ko kasi sa article na ang sasakyan nasa harapan namin ay isa sa pinakamahal na sasakyan sa buong mundo. Kahit siguro ibenta ko atay ko hindi ako makakabili nito, char.
"Wow! A Bugatti!" Tili ng anak ko at dahil nakabukas na ang pinto ay kaagad siyang nakapasok. I really have to talk to my son after this, para naman may mukha pa akong maiharap kinabukasan.Napailing nalang ako at bumuntong-hininga.
Hay nako, Bao. Ewan ko ba kung sa'n ka nagmana.
CHAPTER 2 BAO's POV "Psst, Bao. Come here, quick!" My mom is really weird sometimes, I don't know why is she acting like that. I was obliged to follow my mom in the kitchen and asked her why. "Wèishéme?" "English, Bao. You know I don't understand mandarin," she said in a whisper. "Mom? Why are you whispering?" I asked curiously. She cleared her throat and kneel down in front of me. "Bao, haven't I told you before not to trust easily. People might take advantage of it," she said in a serious tone and I nod in instant. "But uncle Shen is a good person-" "And how can you be so sure?" "I just know it," I answered and crossed my arms in my chest. She stand up and messed up my hair. "Okay, okay. You go back there, entertain your guest while I'm s
CHAPTER 3 ADDISON's POV KASALUKUYAN kong sinisermonan si Wayzz sa may kusina nang may matinis na boses ang sumigaw mula sa aming likuran kaya naman ay mabilis ko itong nilingon. Of course, it was no other than my son. I took a breath before smiling at him. "Mommy! We have a guest, we have a guest," masigla niyang sabi habang tumalon-talon. I pat his head as he guided me towards his so-called 'guest'. My eyes widen as I saw the guest, it's Mr. Shen. "Mr. Shen, anong ginagawa mo dito?" I tried to ask casually and he stood up, fixing his messed tuxedo. "I'm here to visit Bao." He paused and looked at my back. I suddenly feel Wayzz's presence. "And what is he doing here? Gabing-gabi na, so disturbing." Halata sa gwapo niyang mukha ang inis kaya naman hindi ko napigilang ngumiti. He looks so cute— wait, what?! Why am I thinking of those thoughts? Pal
CHAPTER 4 ADDISON's POV "NO," mariing sabi ko bago siya tinalikuran at naglakad papunta sa anak ko. He's currently playing with his toys given by his godfathers. "Bao, come here," sabi ko na kaagad niya namang sinunod. I hugged him tightly, afraid that someone might took him away from me. "Do you really want a daddy?" tanong ko nang humiwalay ako sa kanya and he nodded immediately. "Uncle Shen said that he's my father, is that true, mommy?" inosenteng tanong niya and I can't lie to him kaya naman ay agad akong tumango. I can see the happiness in his twinkling eyes and I can't do anything but hug him tightly. "Are you going to leave me Bao now that you know who's your father?" I can't help to be an emotional one while hugging him. "Of course not! My mom is so precious to me, you're my gem mom." "Bao,"
Chapter 5 ADDISON's POV "THANK YOU for listening to my presentation," sabi ko nang matapos na akong magpresenta sa kanila. It's Friday supposed to be, day-off ko ngayon and then something happened. "Thank you too, Ms. Takeshi for that wonderful presentation of yours. You know, you are beautiful." I blushed a bit kasi hindi naman ako sanay makatanggap ng papuri sa iba. "T-Thank you po," nahihiyang sagot ko kay Mr. Davis. "Your beauty should be exposed to everybody, dapat hindi mo 'yan tinatago." "Actually, she's an actress. Female second lead and stuntwoman is usually her role," biglang sabat ng boss ko habang
CHAPTER 6 THIRD PERSON's POV LIANDRE is currently reading the documents for the enhancements of their company. Nasa bahay lang siya kasi wala siya sa mood pumunta sa kompanya kaya ipinahatid niya nalang sa sekretarya niya ang mga dokumentong kailangan. "Mr. Shen, young master is already here." The butler informed him. "Daddy!" A tiny little voice screams from the entrance of his home, wearing his pajama and smiling ear to ear. "Come here kiddo, I want a hug." Liandre requested and the little boy do so. Clive hugged Liandre tightly and so as Liandre. They miss each other, they long for each other. Four years is quite long for both of them. The man at the back cleared his throat making them two look at him. "Siguraduhin mo lang na aalagaan mo si Bao, Leiado. And make sure to explain to Addison, gago." It's Wayzz, sin
Chapter 07 - Regrets A/N: Hi guys, I don't if there's someone reading my novel but if there is one, I hope you'll make it 'till the end of this story of mine. Mabuhay! I am Margarita and I just want to thank you all for reading this story even though ang tagal kong mag-update. So I will change the type of view, from the first-person view to the third-person view maybe starting this chapter. So I hope you will still support an underrated writer like me. God Bless and thank you! *** "Are you sure about this, Addi?" Her boss asked for the third time, making sure if her decision is really final. Napag-isipan ni Addison na mag-resign sa kompanyang kasulukuyang pinagtatrabahuan niya dahil bukod sa malayo ito sa apartment niya, hindi din sapat ang sweldo niya dito. Let's just say na malaki nga talaga ang sweldo sa kompanya ni Zeus kompara sa iba but the thought of working Zeus' company makes her feel unease and guilty. Because
Chapter 08 TUMIKHIM si Liandre para kunin ang atensyon ni Addison na kanina pa nakatingin sa malayo. It’s been five minutes at hindi pa umiimik si Addison mula no’ng nagkasagutan sila. He wanted to say sorry for saying those words to her, he know she’ve gone through that’s why he regret so much saying it to her. “Addison, let’s talk--” “Four years. . . four years Liandre, binuhay ko mag-isa ang anak ko at ngayon darating ka na parang wala lang. Alam mo ba kung ano ang naging buhay ko matapos nang may mangyari sa atin?” Nanunubig na naman ang mata nito at labi na sinisisi ni Liandre ang sarili niya sa mga oras na yun. Alam niya na nagkulang siya sa anak niya, lalong-lalo na kay Addison. Hindi niya naman alam na may anak siya dito, kung nalaman lang sana niya… “Sorry,” mahinang sambit ng lalaki pero hindi yun narinig ni Addison. “Tinakwil ako ng mga sariling magulang ko. . . pinandirian
Chapter 09 "I don't want to publicize our relationship once I sign that contract. Once I sign that contract, walang pakealaman. Second, I don't want anyone to know that we are having a relationship--" "Anong pinagkaiba nun sa unang sinabi mo?" Salubong ang kilay na sabi ni Liandre. "Magkaiba 'yun! I don't want anyone to know and by that, 'wag kang maglalapit sa akin, don't talk or even look at me. I don't want to rumors about you and me--" "Sa ibang lalaki, okay lang sayo na magka-issue ka?" Kinunotan niya ito ng noo. Anong problema ng lalaking 'to? "Hindi sa ganun
Epilogue ~ Sweet Escape IT was devastating for him. Akala ni Liandre ay madali lang ang magpalaki ng anak. Pakiramdam niya mababaliw na siya ka sobrang kakulitan ng mga anak niya. Masyado itong malikot at matitigas ang mga ulo. But he can't just let his twin play around their mansion, siya ang malilintikan ng asawa niya. "H-hey! Get down here, Adonis!" Sigaw niya sa lalaki niyang anak. His son is sliding on the stairs railing. Mabilis niya itong kinuha at maingat na inilapag sa carpet. Nakahinga ng maluwag si Liandre ng makitang umupo ito ng maayos sa sofa at pinakialaman ang cellphone niya. Hindi na niya talaga alam ang gagawin sa mga ito. Kakausapin niya pa sana ni Adonis, ang lalaking anak nila ni Addison, ng may biglang humiyaw mula sa kanyang likuran. Nilingon niya ag pinangggalingan nun. "Fuck!" Malutong siyang napamura
Chapter 51NAG-UMPISA na ang seremonya ng kanilang kasal. After they exchanges 'I do' to the priest's question, their cute and adorable son handed over the ring to them.Si Liandre ang unang kumuha ng singsing sa lalagyan saka sinuot iyon sa daliri ni Addison habang matiim na nakatingin dito."I have so many vows in my head while preparing for our wedding." Panimula ni Liandre habang hawak-hawak ang kamay ng asawa at matiim na nakatitig dito, puno ng pagmamahal at senseridad ang mga mata niya. Gusto niyang ipakita dito na taos-puso ang bawat salitang lumalabas sa bibig niya. "I also have many doubts and what ifs in my mind but now, as I stood in front of you, I realize that I don't need to pledge anything to you. I'll just do it with all I can and with all my heart. Because as what they said, promises are meant to be broken. If someone promised something, someone will expect, and expectation might lead to d
Chapter 50LIANDRE IS SWEATING bullets while standing on the right side of the altar with his best man beside him, which is Channing. Hindi siya mapakali habang naghihintay sa altar kahit pa sinabi na ng organizer na dumating na ang asawa. Pero lampas na sampung minuto ay hindi parin ito dumadating."Why are you taking so long, love?" He nervously muttered. "don't you dare escape on me, again."Dinig niya ang mahinang pagtawa ng katabi niya, ang best man niya na si Addison ang pumili. "You look like a sh-- I mean, you look restless, man." May panunudyo sa boses nito.Pinukol niya ito ng masamang tingin bago humugot ng malalim na hininga. "Sino ang hindi kakabahan. My wife is still not here, baka kung ano na ang nangyari sa kanya, o baka naman ay nagbago na ang isip niya." Masama parin ang tingin niya dito. Gusto niyang magmura pero nasa loob sila ng simbahan.Bumunt
Chapter 49ONE MONTH. One month's preparation for the wedding and it's all to Liandre. He doesn't want to stress his wife so he decided to take all the responsibilities just to make their wedding perfect, though no one is perfect, he just wants to impress his wife and give her the most superb wedding. In one month, he keeps on worrying about Addison's condition.She will suddenly run into the bathroom and keep on vomiting. There are times that she doesn't eat the food he cooks. Sometimes, she will push him away telling him that she doesn't want to see him and feel his presence. But at the end of the day, maglalambing ito sa kanya ang they'll cuddle all night long and ended up making love.Napailing nalang si Liandre habang nakatingin sa mga papeles na nakatambak sa harapan niya. He's really busy this following weeks, ang daming trabahong dapat gawin, idagdag mo pa ang preparation sa kasal nila. Para
Chapter 48ADDISON IS WEARING a decent white dress, above the knee. Inilugay niya ang buhok niya and she didn't bother to put some makeup on her face. She knew that her husband will just appreciate her natural beauty. Nakaflat shoes lang siya kasi hindi niya feel ang magtakong.Nang makababa siya ay kaagad niyang hinanap ang kapatid at natagpuan iyon sa likod ng bahay nila, kung saan nandoon ang swimming pool nila, at may kausap sa cellphone.Maingat ang bawat hakbang ni Addison para hindi siya marinig ng kapatid niya. Gusto niyang malaman kung sino ang kausap nito, panay kasi ang pagbuntong-hininga nito."Come on, Vivian. You owe me a dinner...magtatampo talaga ako—no! You have to accompany me. And I don't take no as an answer.... No buts, Vivian— 8 AM. I'll send you the address. DON'T. BE. LATE." Pagkasabi ay inilagay nito ang cellphone sa sariling bulsa at nan
Chapter 47KANINA PA MASAMA ang tingin ng Kuya kono ni Addison kay Liandre. Nagtataka si Liandre kung bakit kanina pa ito nakatingin ng masama sa kanya. As far as he remembers, hindi niya ito kilala at mas lalong wala siyang ginawang masama dito. Pero kung makatingin, parang ang laki-laki ng atraso niya sa lalaki.Kapatid daw ito ni Addison pero hindi naman sila magkamukha. Ni wala ngang parte ng mukha nila ang magkapareho eh."Hey, love. Bakit ganyan makatingin sa akin yang kapatid mo? Kunti nalang, masasabi ko ng may pagnanasa yan sa akin." Bulong niya kay Addison habang hindi parin tinatanggal ang tingin sa kapatid nito.Nakaupo sila sa dining table at kasalukuyang kumakain ng hapunan. Magkatabi sina Addison at Liandre habang nasa harapan naman nila si Bao at ang kapatid ni Addison. Ang Mommy at Daddy naman ni Addison ay nasa magkabilang upuan na nasa pinakaharapan.&nbs
Chapter 46"HEY, LOVE." Pagtawag ni Addison sa asawa niya.Nasa himpapawid na sila, kasalukuyang bumabyahe pauwi sa Manila. Magkahawak ang kamay nila at nakahilig ang ulo ni Addison sa balikat asawa.It's kinda boring kaya may naisip si Addison na laro, pampalipas ng oras."Hmm?""Let's play. Pampatay ng oras." Suhetisyon niya.Tumango si Liandre. "Okay, what kind of game?"Napangiti siya sa pagsang-ayon nito. "Truth or dare."That's a good game to play. Para din malaman niya ang gusto niyang malaman."I'll go first." Sabi ni Addison at umalis sa pagkakahilig sa balikat nito.She faced her husband with excitement in her eyes."Truth or dare, love." Tanong ni Addison."Truth, love." He answered hoarsely and lean towards her. He placed small kisses on her neck.
Chapter 45NAGISING KINABUKASAN si Addison ng maramdamang kumakalam na ang sikmura niya kaya naman ay bumangon siya. Nang lingunin niya ang espasyo sa kanyang hinihigaan, wala na ang asawa niya. Mukhang maaga ito nagising kaysa sa kanya. Ang ganda ganda ng umaga niya, she feels so blooming and happy.Tumayo siya at nagsimulang maglakad papunta sa baba. Hindi na siya nag-abalang ayusin ang sarili niya, buhaghag pa ang buhok niya at may muta pa siya sa mata. Habang naglalakad siya pababa ay abala siya sa pagtanggal ng muta niya. Alam niya namang kahit hindi siya mag-ayos ay magana parin siya.Nang makababa siya ay kaagad niyang naabutan ang asawa na nagluluto sa kusina. She silently walked towards him and hugged him from behind. Mukhang nagulat ito pero kaagad din namang nakabawi. Nanlalambing na niyakap niya ito habang hinahaplos ang matigas na tiyan nito."Good Morning, love." Nilin
Chapter 44THIRD PERSON'S POINT OF VIEW(balik tayo sa 3rd person's POV, di ko keri mag 1st person's POV. Di ako makagawa ng SPG pag 1st hehehe. Hope you like it.)MAY NGITI SA MGA labing nagising si Addison. As she open her eyes, kaagad tumuon ang paningin niya sa asawa niyang mahimbing na natutulog. Naramdaman niyang tumitibok ng mabilis ang puso niya sa lalaking katabi niya and she's not that dumb to know what does that means. She loves her husband.Matagal niyang tinitigan ang mukha ng asawa niya. Marahan niyang sinuklay ang buhok nito gamit ang mga daliri niya."Bakit ang gwapo mo? You're making my heart beats crazily." Makalas ang loob niyang sabihin iyon sa pag-aakalang tulog si Liandre ng bigla nalang itong nagsalita habang nakapikit parin ang mga mata."My handsomeness is natural, love. You'll get used to it." Nanlaki ang mata ni