— 30 years ago —“Ere, Tina!” Sigaw ng doctor habang pinagpapawisan itong hinihintay ang paglabas ng bata mula sa sinapupunan ni Tina.Halos mawalan na sa malay si Tina sa pag-eere pala lang mailabas ang ikalawang anak nito. Pawis na pawis at mahigpit ang pagkakahawak niya sa kanyang kapatid na si Ali.“Ere pa, Tina! Malapit na!”Ilang saglit lang ay napalitan ng saya ang mga tao sa loob ng silid na iyon nang marinig nila ang malakas na pag-iyak ng batang sanggol. “Isang batang babae, ulit Tina!” Galak na sabi ng ginang.Inasikaso ng mga nars ang mga bata, hanggang sa tumigil sa pag-iyak ang bunsong sanggol. Kaagad na nataranta ang nars na naglilinis sa bata, at kaagad na ginawa ang lahat para mabuhay ang bata.Kahit nanghihina si Tina ay napatingin siya sa kanyang mga anak, at napansing hindi umiiyak ang isang bata. “A-anong nangyayari? Ba-Bakit hindi na umiiyak ang anak ko? Hi-Hindi naman siya patay, ano?!” Kinakabahan tanong ni Tina, na halos sunod-sunod niyang naitanong ang mga iy
— 9 years ago —(A/N: para hindi maguluhan, total of 20 years. 20 years old na sila Nika (Elyse) at Nics (Miracle) dito.)“Mom, are we gonna stay here for good?” Tanong ng dalaga sa ina.Napatingin naman si Grace sa kanya. “Just for a month, Nics. We’re heading to London after this.” Casual na sagot ng kanyang ina.Napahalukipkip naman si Nica sa sofa ng kanilang living room. Malawak, makintab at napakalinis. Inilibot ni Nica ang kanyang tingin sa paligid, pero halos wala itong maalalang memorya niya sa loob ng kanilang mansyon. Tingin niya ay parang bisita siya rito dahil hindi niya man lang maramdaman na ni minsan siya’y nakatira dito.“Gagala ako, mommy!” Nica shouted and giggled before she stormed out from the mansion.Kaagad itong sumakay sa nililinisang sasakyan ng kanilang driver at kaagad na umalis. Napakamot pa sa ulo ang driver nang wala na itong magawa.“Veronica!” Sigaw ng ina nang makalabas ng bahay. Tumawa lang ang dalaga at nakuha pang kumaway sa ina, bago tuluyang mak
ELIO BLAZIEL SIERRAMommy Grace was in tears as she recounted the story, her voice breaking with each word. But it wasn't until I mentioned Mama Tina, who's been bedridden for years, that her tears turned into deep, wrenching sobs.Mommy Grace's sobs grew louder as she clung to Daddy Allan. "Tina wouldn’t like that... How... How could I tell her that Veronica is gone now?" Her voice was filled with pain and guilt, and though Daddy Allan gently caressed her back, trying to soothe her, it was clear that no amount of comfort could ease the regret that now consumed her. She wailed, her grief echoing through the room, refusing to be silenced.“H-Hindi mo ata kasama si Elyse…” Mommy’s voice trembled with concern.“She’s... She’s actually missing—gone... I don’t know where she could have gone, Mommy. I... I was hoping to find clues,” I replied, though I carefully concealed the real fear gnawing at me: that Elyse might have left me willingly. The uncertainty was unbearable, but I was determin
VERONIKKA ELYSE LAURIER“And they lived happily after,” I read the last part of the Little Mermaid story.Funny that these kinds of books still exist in our year. Kids are totally enjoying these books, especially Vien, who keeps me asking to read the same book again and again“Mommy, does a happy ending really exist?” Vienna asked while squishing her eyes. Kaagad kong kinuha ang kamay niya dahil nakakasama sa mata ang pagkusot rito.“What do you think?” I asked the little girl instead.Vienna pouted. Cute. I gently pinched her cheek, and she only giggled. “For me, it is, mommy. I want a happy ending for you and Daddy! I really wanted you to be our real mom,” she happily said, despite the drowsiness she felt.“Your mom will be lonely if she hears that from you, Vien,” I gently said while caressing her hair.Napayakap naman ito sa bewang ko at isiniksik ang ulo sa akin. Vlad is already sleeping; he's tired from playing all day; napakakulit kahit na may sakit sa puso.“She’s not here with
Kaagad akong napabalik sa sasakyan ko para kunin ang medkit ko. Naghanap narin ako ng telang malinis para maibalot ang bata at malinisan kahit papaano si Monica. At nang makuha ko na lahat ng kakailanganin—except sa tubig dahil ang mga gripo dito ay hindi tumutulo.I did everything I could to save them both. Sht. Hindi ko lubos maisip ang pinagdaanan ni Monica habang naghihinalo ito para lang maipanganak ang kanyang sanggol.Kung nanganganak siya? Ano 'yong narinig kong tunog ng baril? Or am I hallucinating?“Sandali nalang, Monica...”Mas binilisan ko ang pag-aasikaso sa bata at sa kanya. The baby’s pulse is weak, and so is Monica’s pulse. Hirap na hirap akong akayin si Monica habang bitbit ang bata.Sobrang nag-aalala ako sa kalagayan nilang dalawa. Hindi ko alam kung makakaligtas ba sila, but I will do everything to save my sister and my niece.Nang makarating kami sa sasakyan ay inilapag ko muna ang bata sa passenger’s seat, habang si Monica naman ay mabilis kong ipinasok sa loob
Monica didn't want to come with us to Elio's mansion. Mas gusto niya makasama si mama, kaya dinala namin si Monica roon. Mas kakailanganin niya ng pagmamahal ng isang ina. Nandoon rin naman si Tita Ali na kayang bantayan si Mon. Elio hired a private nurse for mama in case na hindi maalagaan ni Tita kung may mangyaring masama kay Mon. Nag-aalala ako. Monica is not in her right state. We found out that she's been abused by her boyfriend, and the gunshots I heard were from her. Hindi niya kayang isalaysay ang buong pangyayari. She's been too traumatized by her abusive boyfriend and the loss of her child. Kaya pinatingin din namin si Monica sa psychiatrist to help her cure. But as days go by, ilang beses nang nag-commit ng suicide si Monica. Na siyang naaagapan din kaagad ni Tita Ali dahil lagi itong nakabantay sa kanya. May nurse din naman sa bahay kaya mas lalong naagapan iyon. What makes me concerned about is our mother. She's stressing herself over Monica. Natatakot si mama na ba
Four days before Christmas, we headed to London, riding on their private planes. Ang iilang mga pinsan ni Elio ay nauna nang bumiyahe papuntang London, at may mga nahuhuli din, tulad namin. Matagal kasing natapos ang exam nila Harvin kaya nahuli kami. Gusto sanang magpaiwan ni Harvin, pero hindi ako pumayag. This is our family trip together with Monica, Harry, and Haven kasama din ang boyfriend ni Haven na si Daniel. Our first international trip together. Hindi pwedeng hindi siya sasama. Hindi naman makakasama sila Mama at Tita Ali dahil sa may sakit si mama, pero binisita namin sila kahapon dala ang mga regalo para sa kanila.Nakarating kami ng London matapos ang mahabang biyahe, at ako naman ay laging nasusuka dahil sa pagkahilo at alog ng eroplano. Nag-aalala naman sa akin si Elio, kaya wala itong halos pahinga para lang bantayan ako at ang mga bata.Napanganga kami nang may limousine na huminto sa tapat namin. Tumawa naman si Elio dahil sa mga reaksyon namin. Literal kaming lahat
“Kids! Time to eat!” sigaw ko mula sa kusina at tinawag ang kambal maging ang mga pamangkin ko. Nakita ko namang pumasok si Elio sa kusina, buhat ang dalawang bata. Si Vien na nasa likod ng leeg nito, nakasakay. Habang ginagawa namang dumbbells ni Elio si Vlad. Natawa ako dahil tuwang-tuwa ang mga bata sa ginawa ni Elio. He’s wearing a tank top, and a gray checked pajamas. Kakagising lang. “Good morning, wife,” bati ni Elio nang makalapit ito sa akin, tsaka ako niyakap mula sa likod ko pagtapos niyang ibaba si Vlad at Vienna sa mga upuan nito. Kinilig naman ako sa pagtawag nito ng Wife sa akin. Kasi this time, I’m now his officially wife, at mas nakakakilig iyon. “Good morning, hubby,” I replied with a brimming smile. “Ako na d’yan, kumain ka na,” kaagad na kinuha ni Elio ang sandok na hawak ko at siya na nagsalin ng niluto kong sunny side up eggs sa mga plato. May mga katulong din naman kami, pero mas gusto ko pa rin na ako na naka-focus sa mga kakainin ng buo kong pamil