Page Fifthteen.——————————"You're not really coming back?"Umiling iling siya."I told Mom that I'll stay with them for good.""Hindi mo na talaga siya kakausapin?"She sighed. Ininom niya ang kape bago niya ako tinapunan ng tingin."If I'll talk to him..Babalikan ko lang siya.""Hindi ka niya niloko, Kat."Tumango tango siya."Alam ko. And it's not the reason why I broke up with him."Nagulat ako sa sinabi niya. Kung hindi iyon ang dahilan, edi ano?Katty is now in New York. Pinuntahan niya ako last week pagkarating na pagkarating ko. I gave her the letter that James asked me to give to her. I am sure that she read it. And now, It's Christmas Day at magkasama kami. Her Parent's is a business trip kahit Christmas Day na so Katty decided to celebrate the Christmas Eve with me and Mama. At dahil mamaya pa naman iyon, namasyal muna kami while Mama is busy preparing for christmas eve. Tutulungan dapat namin siya ni Katty pero tumanggi siya. Storm won't be there. Baka daw sa susunod na a
Page Sixteen.——————————Days passed memorably. We roamed around New York just the three of us. Storm, Katty and me. Si Mama naman ay nasa trabaho the whole day. Kaya kami ang nakatoka sa dinner palagi. Mama was so happy kasi para daw siyang may tatlong anak na nag-aalaga sa kaniya. While we're out, We did video calls with Vanessa at inggit na inggit naman ang isa. Katty told me that Vanessa was her late night talks companion whenever Storm and me was busy flirting and dating. She can't be the third wheel for the rest of our lives. Pinagtatawanan siya ni Vanessa kasi all along, Vanessa's always the third wheel. Ngayon, third wheel na rin daw si Katty. The day came. Uuwi na si Katty at kami ni Storm ang naghatid sa kaniya sa airport since Mama is still in her work. After ihatid si Katty, Si Mama naman ang sinundo namin. Mama filed aone week leave to be with us until New Year. I asked Storm kung sigurado na ba siya uuwi to celebrate New Year with his family and he said yes. Okay. Hindi
Page Seventeen.——————————Days passed. At ngayon ko lag nagawang huminga after ang sunod sunod na school works and SSC obligations. Ngayon nag-sinked in sakin na nagsimula na nga ang pasukan after ng mahabang christmas vacation. Si Storm? He's busy. Hindi na rin kami nagkita after niya akong ihatid sa condo from airport. Iyon ay pagkauwing pagkauwi namin from New York. Tho, Storm updates me naman from time to time. Sinubukan naman niyang magkita kami pero hindi nagtutugma ang bakanteng oras namin. Kung hiindi siya ang busy, ako naman ang busy. Hindi ko rin sinabi kay Storm na nakita ko siya sa mall last week. He also never mentioned about Melissa. Siguro kasi hindi naman ako nagtatanong. Pero si Storm kasi ang klase ng tao na sinasabi sakin lahat nang nangyayari sa kaniya at ang mga tao na nakakasalamuha niya. Inisip ko na lang na baka magagawa niya lang ikwento sakin kapag sa personal na."You okay, beh?"Untag sakin ni Vanessa. Nilingon ko siya at saka ko siya nginitian. "Oo naman
Page Eighteen.——————————I never knew that I'll be in this situation. I never imagined myself to feel this kind of emotion. Never in my wildest dream that I could feel pain just because I refused someone important to me.I am not yet ready to face pain but here I am feeling it anyway. Dahil lang sa iritasyon humantong na kami sa ganito. Dahil nga lang ba sa iritasyon? o may mas malalim pang dahilan?Storm didn't reached out to me after our last talked. Now, Ii am being confused and doubtful. Bakit ganoon? Wala man lang siyang planong kulitin ako to fix whatever it is that we're going through? I know sinabi ko naman talaga na hindi ko siya gustong kausap nun pero hindi ko naman sinabi na hindi na talaga kami mag-uusap! Ayaw ko lang sa oras na iyon dahil pareho kaming iritable. Pareho kaming irrational and emotional. Ayaw kong may masabi kaming pagsisisihan lang namin pareho. Pero.. ayon nga hindi na siya nagtangkang kausapin ako. Nag-expect pa naman ako na kukulitin niya akong mag-us
Page Nineteen.——————————Hindi ko inaasahan na aabot ako sa puntong mental blocked. Iyong alam mo naman mga gagawin mo pero parang hindi? Iyong sa sobrang dami mong iniisip at sa dami mong gagawin nag end up ka na lang sa pagkakatulala and asking yourself kung ano mga gagawin mo. Ganoon. Ganoon na ganoon ang nararamdaman ko ngayon. Tambak ang school projects, paperworks, SSC obligation, exam, story deadlines. These are all killing me inside! Shucks1 Bakit kasi kailangan pa natin mag-aral? Tumigil na lang kaya ako sa pag-aaral tapos tanggapin ko na nang tuluyan ang offer na permanent job ng EasyWrite? Kikita naman ako ng malaki dun maliban pa sa kinikit ko sa bawa libro na nirerelease ng EasyWrite. Malaki na rin ang ipon ko. May condo akonng sarili. I can really live by my own self. Seriously, I can."Pahiram ng reviewer mo beh."Tumango ako at binigay ang hinihingi niya. Tinitigan ko ulit ang laptop ko at sandamakmak kong To-Do List na parang hindi naman nababawasan at araw-araw pa n
Page Twenty.——————————"You should go, Buds. Babyahe ka pa pauwi. It's getting late."Tumango siya pero hindi niya pa rin naman binibitawan ang kamay ko. I can't help myself from smiling. He's too cute right now. Inabot na kami ng gabi doon sa binili niyang lote sa bulacan. He was so shocked when I kissed him and told him that I am now his girlfriend."Maybe I should stay na lang in my Condo. Para mahatid kita bukas sa School."I pouted my lips. I like the idea. Ang kaso maaga siyang aalis para sa OJT eh 10 a.m pa ang pasok ko bukas."10 a.m pa klase ko bukas, diba?"Alam kong alam naman niya schedule ko eh. Ngumuso siya."Mamaya na lang ako uuwi? I want to spend more time with my girlfriend."Pakiramdam ko namula na naman ang pisngi ko. 'my girlfriend'. Yeah. I am now his girlfriend. Para akong natatae sa sobrang kilig."Buds.."I warned him. Hindi pwedeng magdala sa damdamin. May kanya kanya kaming priorities."Alright. Alright. Sunduin na lang kita bukas, then?"Yan. That's a good
Page Twenty-One.——————————Hearts designs and shape are all over the field. Maraming estudyante. May nagtatawanan. May mga magkakasamang kumain and some are just roaming around. It's Love Week at ALA. Pero bukas pa ang Grand Night Ball. Every Students are just having fun after hell week. Pre-final exam was done last week. Hanggang bukas na lang ang Love Week dito sa school. Nung isang araw pa ito nagsimula. Kagagaling ko lang sa hell week tapos the next week ito naman ang inasikaso namin. I am just here at the field para maglibot at tignan ang bawat booths na itinayo per department.May Jail Booth, Wedding Booth, Secret Message Booth, Food Stall are everywhere. May bilihan din ng flowers, teddy bears and chocolates. Ugh! Looking at this? Nakakawala ng pagod. Ang pinaka pino-problema ko lang sa ngayon ay ang gaganaping Grand Ball bukas ng gabi. I still have nothing to wear. Ang theme ng Grand Ball ay Masquarade. Tho, It has always been like that. Pero ganoon pa rin naman magkakakilala
Page Twenty-Two.——————————I sighed while watching myself in the mirror. I'm wearing a nude cream mermaid gown. It's hugging my body pero pabuka sa may bandang tuhod. Kaya nga tinawag na mermaid gown, Sunny. Tita Mommy bought this for me. I like this gown actually. Hindi exposed ang katawan ko but I still look beautiful and sexy at the same time. This is a tube mermaid gown at lakas maka-sosyal ng kulay. My hair is in a messy fishtail. Nag-rent talaga si Tita Mommy ng hairstylist and make-up artist para samin ni Vanessa. Mas excited pa siya kesa samin at ayaw niya raw pumunta pa kami ng Salon para lang magpaayos."You look gorgeous, Sunny!"Manghang sabi ni Tita. Napangiti ako sa kaniya pero agad na nakuha ang atensyon ko sa lumabas sa kwarto namin.She's wearing a bloody red ball gown with glitters on top and has little diamond beads sa bandang dibdib. Her hair is on braided bun that made her look like a Princess. Napanganga ako. She's so beautiful! At pakiramdam ko mananalo siyang
Epilogue.——————————His Point of View.She's running for SSC Internal Vice President. That sounds good. I knew she's always in an Organization. I've seen her many times. Of course, I'm one of her admirers. Pero mukhang hindi niya alam na ganoon karami ang nagkakagusto sa kaniya. The moment I saw her outside of the SSC Office, I was determined to take my luck. As a friend. She just wanted me to be her friend. I was taken aback. She keeps mentioning about the woman I love for a long time. Natatawa na naman ako kapag naaalala ko. She seems not to care to anyone around her. She's nit easy to dealt with but her heart is pure and she's very understanding. It's one of the few things I noticed about her eversince we became friends. We both love jollibee and as well as reading. She accepted my confession and asked me to take everything slow. Well, I can't blame her. Para lang naman kasi akong kabote na bigla na lang tumubo sa buhay niya and in just a short period of time ay nag-confess na ako
Page Seventy-five.——————————Third Person Point of View.Nagmamadaling isinugod nila sa Hospital ang wala nang malay na si Sunny. Si Katty ay tinawagan na si James para ipaalam ang nangyari. Halos paliparin ng Mama ni Sunny ang Van dahil sa sobrang pag-aalala sa kaniyang nag-iisang anak. She's driving while her heart is beating so fast. Nasa utak niyang maayos naman ang anak niya kanina at masigla pa pero ngayon kailangan na naman siyang isugod sa ospital dahil nawalan ito ng malay. Hindi na nai-park ng maayos ang Van pagkarating nila sa ospital at si Storm naman ay nagmamadaling humingi ng tulong pagkarating nila ng Emergency room. Nang makita inihiga na si Sunny sa wheel bed ay dali dali siyang nagpunta ng Information desk para ipatawag ang dalawang doctor ni Sunny. Bumalik ulit si Storm after i-confirm na pababa na ang dalawang doctor papuntang emergency room. Binigyan ng first aide treatment si Sunny at kita niyang nilagyan kaagad ito ng aparatos sa katawan dahil wala pa rin iton
Page Seventy-four.——————————"Ma diyan lang naman kami sa Mall.""I know. Pero sasama pa rin ako.""Me too, Sunny. Wala naman akong ginagawa. James is busy."Nilingon ko si Storm at kumakamot lang siya sa kaniyang batok. Mukhang wala na rin yata siyang magagawa sa kakulitan ng dalawa. I am now eight months pregnant at ito lang ang araw na nagising ako na maayos ang pakiramdam ko. Malakas ako at pakiramdam ko kakayanin ko ang maglibot sa mall para bumili ng mga kakailanganin sa panganganak. I asked Storm not to buy things for our baby without me. So we both waited for me to be okay. At ito na ang araw na iyon. Pero hindi kami makaalis alis dahil kay Mama at Katty. Gustong gusto nilang sumama."Storm.. aren't you gonna say something?"Irita kong tanong sa kaniya. Lumabi lang siya at ngumiti."The more the merrier, Love. Come on, sama na natin sila.""Oo nga naman, Anak. Gusto ko rin sumama sa pagbili ng mga gamit ni baby."I rolled my eyes and I sighed. May magagawa pa ba ako? Tumango
Page Seventy-three.——————————Bukas ay lalabas na ako ng ospital. Mag-stay si Mama sa bahay kasama si Tita Mommy na ngayon ay bumabyahe na papunta rito sa ospital. Katty and Vanessa is on their way here too."Buds.. umuwi ka na muna kaya? Para makapagpalit ka ng damit.""Oo nga Storm. Nandito naman na ako. Hindi na makakaangal ang asawa mo."Umiling si Storm at mataman lang na nakatingin sakin."May dalang damit si James for me. May CR naman dito, dito na ako maliligo at magbibihis."Napapailing na lang ako. I'm in a VIP Room dito sa Hospital. Of course, hahayaan ba ni Storm na doon lang ako sa regular room? Hindi na ako umangal dahil mahirap na. The last time na sinita ko siya, naging dahilan iyon kung bakit nandito ako ngayon sa ospital."James will also be here?""Yes."Tumango tango ako. Binalingan ko ng tingin si Mama at tahimik lang siyang nakatingin saming dalawa ni Storm."Ma.. pwede kang umuwi sa bahay kasama si Tita Mommy mamaya pagdating niya. You need to rest.""I surely
Page Seventy-two.——————————Kanina pa ako napapabuntong hininga. I'm bored. Sobrang bored. I got nothing to do. Kanina ko pa tinatawagan si Sabel thru video call para lang may makausap at makita na rin si Stormi na mukhang nagbubuhay prinsesa kasama ang mga magulang ni Storm. She's so happy tho namimiss niya kami she understand that we can't focus to her right now. She's so excited to meet her brother or sister soon and be with us. I felt guilty but there is nothing I can do. Nag-ring ang phone ko at nakitang tumatawag si Storm. Napabuntong hininga ako at sinagot na ang tawag niya. Pang anim na niyang tawag to simula kanina pero hindi ko sinasagot dahil alam kong nasa importanteng meeting siya ngayon. Ayaw niyang umalis at iwan ako pero hindi rin pwedeng basta niya na lang hindi siputin ang meeting na ito lalo na't isang malaking client iyon. Gusto niya akong isama pero ayaw ko naman sumama sa kaniya. Tinatamad ako and honestly, I feel weak. Nakikita ko ang unti-unting pagpayat ko at
Page Seventy-one.——————————"Grabe! Ang daming tao ngayon, Sunny!"Ma'am Agnes giggled kaya natawa ako. Kanina pa siya excited dahil sa dami ng tao na nais magpa-sign sakin. It really scares me. This kind of attention they are giving to me? Parang hindi pa rin ako makapaniwala. Pakiramdam ko panaginip lang ang lahat ng 'to. Naalala ko na naman kung paano ako nagsimula as a writer. Para pa ngang napilitan si Ma'am Agnes noon na aprobahan ang pinaka-una kong gawa dahil nakukulangan siya sa emosyon, sa mga batong linya but still she accepted it hoping that hindi siya nagkamali sa potential na nakita niya sa mga gawa ko. She trusted me kahit na madalas sa email lang kami nag-uusap. Hindi naman kasi ako nagpapakilala sa kaniya because I just want to write. Hindi ko naman gustong maging sikat ang gawin ang mga ganito. But later on, with the help of Ma'am Agnes gumanda ang mga libro ko at naging isa sa mga top books every book release. Nakaka-proud, of course. I started it just because for
Page Seventy.——————————Kunot noo akong nagmulat ng mata nang maramdaman kong parang may nakatitig sakin. And there I saw Storm looking at me. Ngumiti siya at agad na hinalikan ako sa aking noo."Good Morning, Love. I'm Storm Thompson, your husband."I chuckled. Simula nang malaman niya ang tungkol sa sakit ko, kada umaga ay ganito ang bungad niya sakin. Pinapakilala ang kaniyang sarili. I know it seems like a joke and silly to hear but for me it stings. Nasasaktan ako. It seems like he wants to prepare himself for that day that I will never recognize him even if we tried hard. Every morning I would woke up trying to remember everything that I could still remember. Luckily, wala pa naman akong nakakalimutan."Good Morning too, Love. I'm Sunny Daine Alcazar Thompson, uour wife."Ngumisi siya and kissed me again in my forehead."Breakfast is ready. Want me to take it here?"Umiling ako sa kaniya. Tinulungan niya akong makabangon at makatayo sa kama."Did you have breakfast na ba?"Umil
Page Sixty-nine.——————————My check-up with my OB is fine. Okay naman ang baby sa loob ng tiyan ko at binigyan ako ng mga vitamins for me and for the baby. Doc told me na malapit na matapos ang morning sickness ko pero magsisimula na ang cravings ko. So far napapadalas na gusto ko ang chocolate cake. Paglabas ko ng room ng OB ko ay nakita ko si Storm na nakaupo sa waiting area. He's here? Bakit hindi siya pumasok kung ganoon? Naglakad ako palapit sa kaniya at tila ba napakalalim ng iniisip niya at hindi niya maramdaman ang paglapit ko. Kumunot ang noo ko at tinapik siya sa balikat. Napalingon siya sakin at agad siyang ngumiti nang makita ako. Tumayo siya kaya napatingala ako sa kaniya. Ang tangkad talaga ni Storm. Sana mamana ng mga anak ko ang katangkaran niya."You're done?"Tumango ako at saka ngumuso."Kanina ka pa ba dito? Bakit di ka pumasok?"Ngumiti siya."Papasok sana pero narinig kong patapos ka na kaya dito na lang ako naghintay."I scanned his facial expression. There is
Page Sixty-eight.——————————Kung may bagay man sa mundo na pinagsisisihan ko ng sobra? Iyon ay ang mga nasayang na oras. Mga oras na mas pinili kong magtrabaho nang magtrabaho habang nag-aaral at hindi ko binigyan ang sarili ko ng oras para magsaya kasama ang mga kaibigan ko at mga kaklase ko. Mga oras na hindi ko piniling kasama ang Mama ko. Mga oras na hindi ko kaagad pinakilala kay Storm si Stormi. Limang taon. Limang taon na pinilit ko ang sarili ko na wag tumakbo papunta sa kaniya. Itinago ko ang tungkol sa anak namin. Halos apat na taon ang ipinagkait ko sa kanilang mag-ama. At ngayon, may isang buhay sa tiyan ko ang kailangan kong protektahan at itaguyod na mailabas ko sa mundong ito ng maayos."Sunny.. you can't be pregnant!""But I did, Doc."Hinilod niya ang kaniyang sintido."You are under medication, Sunny. At kapag buntis ka hindi ka maaaring magpatuloy sa medication mo because it will affect the baby in your womb. Umiinom ka pa ba ng gamot?"Umiling ako."Hindi ako umii