Sabi nina Carlos at Joel ay successfull naman ang operasyong ginawa nila. Sabi nila ay natakot ang dalawa at nangako na iuurong na ang kasal nila ni Mama. But why the hell are they going to fetch me and visit a church together? Hindi ba dapat hiwalay na sila ni Mama at dapat wala na kaming koneksyon sa dalawa dahil hiwalay na nga sila.
And this is just so sudden and unusual. Mama never invited me to visit a church together, she never asked me to attend a mass with her. Its not that hindi kami nagsisimba, pero ito talaga ang unang beses na inimbita niya akong magsimba at kasama pa talaga ang mag-ama.
Sabi niya sa text niya ay alas-syete mag-uumpisa ang misa at alas-sais trenta nila ako dadaanan sa condo building ko. Hinihintay ko nalang ang tawag niya at baba na.
I wore a black off shoul
Labyu all❤ Sana lab niyo din ako 👉❤👈
"Don't mind what I mentioned earlier." Sambit ni mama sa gitna ng pananahimik ko. "Po?" Lito kong tanong. Tinignan ko siya at parang kinakabahan na hindi mapakali. "Sinabi ko kanina na nakipagbarilan sila, well, uhm, hindi naman talaga sla ang nakipagbarilan. There were just uhm, gunfiring na naencounter nila." Nauutal at tarantang sabi niya. I frowned, wondering why she's acting like this. "Ah... okay po." Alanganin kong sagot. Hindi ko naman iniisip iyon at wala na akong binanggit ulit tungkol doon dahil mula kanina ay hindi na ako nagsalita, takot na may masabing iba. Kaya ganito nalang ang taka ko nang biglang buksan nanaman ni Mama ang topic na 'yon. Ilang minuto pa ang lumipas ay nasa simbahan na kami. Sabay kaming bumaba sa van ni mama sunod si Conrad. Umikot ako sa sasakyan at nilapitan si mama. Tinignan ko kung marami na bang tao ang nagsisimba at baka wala na kaming maupu
"Where are we headed to?" I asked. Tinitignan ang daan sa labas. I mean I still know this area. Pero hindi ko alam kung saan nga bang restaurant kami kakain.Ma mentioned earlier na kakain kami sa labas. Wala akong matandaan na sinabi niya kung saan.Hindi ako nakarinig ng sagot kaya naman lumingon ako sa kanya. Nadatnan ko siyang nakatingin sakin. Napakurap-kurap siya saka umiling. Sumimangot ang mukha nang ibalik ang tingin sa daan. May regla ba'to? Ang asim ng mukha."Bakit ka umiling?" Tanong ko.Hinimas ko ang leeg ko pataas sa may batok. Kung tama ang nakita ko, nakatingin yata siya may batok ko bago ko lingonan at alisin ang tingin niya. Was it because of the lace?"I don't know." Supladong sabi niya. Napakunot ako ng noo."Ha?" Naguguluhan kong tanong."I don't know where. You don't know too?" He said.Nanlaki ang mata ko."Ano? Hindi mo al
Bakit ba sobrang kinakabahan ako? Hindi niya naman siguro kilala si Romar. At bakit ba? Ano ngayon kung tumatawag sa akin si Romar at ganon na nahuli niya?Wala naman akong atraso sa kanya non. I'm single and free to mingle. Masyado yata akong nagpahalata na may tinatago ako tungkol kay Romar sa kanya.Dahil linggo ngayon ay hindi talaga ako magtatrabaho. Kaya para malibang ay nanood ko sa netflix. Pero habang nanonood ay bigla nalang nag-iba ang emosyon ko.I remember what happened earlier. Iba na ang kasama naming magsimba. Hindi na si Dad ay katabi ni mama. And that was the first time, Ma asked me to attend mass with her, tapos ay may kasama pang iba, ang bago niyang mapapangasawa. At ang dahilan kung bakit sila nagsimba ay para magpasalamat dahil safe sila sa trahedyang ako ang may pakana.I only did that because I really don't want her to get married again. I don't want a new father. I only want Dad!I bit m
Shit! Was that really Kingsley? Tinignan ko ulit ang banda kung saan ko siya nakita but he wasn't there anymore. I tried to look for him pero hindi ko na siya nakita pa. Was I just hallucinating? Or I just thought it was him? "Why?" Takang tanong ni Rom sa akin. Hawak ko ang panga niya para hindi pa muna makahalik sa akin. "I think I just saw Kingsley." I said to him. Tumingin na ako sa kanya. He frowned and looked around. Hinahanap ang sinabi kong nakita ko na si Kingsley. "Wala naman." Sambit niya. Ibinalik niya ang attention sa akin at sinusunggaban nanaman ako ng halik. I swerve his kisses again. "Baka nandito siya." Sambit ko habang iniiwasan ang mga halik niya. Dumadapo ang labi niya sa pisngi ko minsan ay sa bandang leeg. "So?" He asked. Umirap ako sa ere. "Baka makita tayong magkasama." Sambit ko. Tumigil siya sa paghalik. "So what?" He said clueless. Inirapan
Ilang minuto akong tulala sa kinatatayuan ko. May ilang bumabati sa akin pero hindi ko na pinansin. Nanginginig ang kamay ko at sobrang bilos ng tibok ng puso. Shit! Alam niya, sigurado ako doon! Alam niyang ako ang nag-utos sa mga lalaking namgambush sa kanila. He mentioned about commanding and giving orders and also guns! "Tell your men to use real guns next time." Real guns! He emphasized real guns! Alam nilang peke ang baril na ginamit sa kanila! It's clear he wants to say to me that he knows what I did! Sinubukan kong lumunok. Parang ang lapot-lapot ng laway ko at hindi ako makalunok. I licked my dry lips and walked back inside the restroom. Naghugas uli ako ng kamay. Kung maari nga ay maghilamos ako ng mukha pero ayokong mabura ang make up ko. Baka magkalat pa sa mata ko ang mascara at baka magmukha pa akong adik. Itinukod ko ang kamay sa sin
Should I apologize? But I'm not sorry for what I did. If I talk to him, what should I say? Other than apologizing, what can I do to make him agree to keep what I did to them a secret from my mother? Hindi ko naman siya masusuhol ng gamit or ng pera. He's richer than me. Hindi 'yan masisilaw sa mga materyal na bagay. And he isn't the type that can be swayed by flowerful words. Susungitan lang ako nun at magkakasagutan lang kami. Noong gabing din iyon ay naisipan ko pang bumalik sa bar at kausapin siya, manghihingi sana ng pasensiya at makiki-usap na huwag niyang sabihin kay mama ang lahat. Kaso nga lang ay pinairal ko ang pride ko. At disoras na rin ng gabi kaya hindi na talaga ako bumalik. At baka makita pa ako ulit ni Rom, baka hindi ko na matakasan pa. Uminom pa ako ng wine pagkauwi para makatulog kaagad. Hindi ako titigil sa kakaisip doon kaya nilasing ko nalang ang sarili ko. I even called Ma, buti
Artia's POV "Po?" I asked dumbfounded. "Ayaw mo ba?" She asked, dismayed with my response. Napalunok ako ng laway at kumurap ng ilang ulit. "Uhm. Ma, hindi naman sa ganoon. Nabigla lang ako. Uhm..." nauutal kong sagot hindi mahanap ang mga salita. Oo, kinukumbinsi ko si Mama na tumira nalang kami ulit sa iisang bahay noon, gusto ko pa din naman gawin 'yon ngayon pero hindi ko pinlano na makakasama naming tumira sa iisang bahay si Conrad at ang anak niya. The hell! I don't know them yet. It's uncomfortable to live in one house with people you don't really know. At isa pa, matapos kong takutin sina Kingsley, baka kung anong gawin sa akin nun kapag kaming dalawa nalang ang natira sa bahay. Baka mamaya gantihan ako. At ayoko pa talaga tumira kasama sila. Pero naisip ko din, na baka makakabuti ito sa mga plano ko. I will get to know them more. I will alw
Artia's POV "Belinda, ipanik mo sa kwarto ni Artia ang mga gamit niya." Utos ni Conrad sa isang maid. Tumango siya kaagad at magalang na kinuha ang mga bag ko. Sinundan ko sila ng tingin papanik sa hagdan. Saktong pababa naman si Kingsley. Nakasimangot ang mukhang pinapanood ang mga maid na dala dala ang mga gamit ko pataas. Tumingin siya sa banda namin kaya magtama ang aming mga mata. Pinigilan kong mangisi. "I'm glad you agree to live with us, iha." Sambit ni Conrad kaya naalis ang tingin ko sa kanya. Binigyan ko siya ng pekeng ngiti. "Gusto ko pong makasama ulit si Mama. And para magkalapit din po tayo. Kung matutuloy po talaga ang kasal ninyo ni Mama, soon, we'll be a family. Kaya pumayag na din po akong tumira dito kahit pa maapektuhan ang trabaho ko." Artia isa kang tunay na makasalanan. Galing kong magsinungaling. Minus points nanaman ako sa heaven. Gumuhit ang malawak n