Nagising akong mahigpit na nakayakap sakin si Gerald. Biglang nag-flashback sakin yung mga nang yari kagabi. Pakiramdam ko ay nag- init bigla yung mga pisngi ko pero napangiti in ako malaunan.We did it. Yes we did.Ramdam ko pa rin yung pagkirot ng pagkababae ko. Pero yun ang pinaka-magandang nangyari sakin. Masaya akong babauinin lahat ng masasayang ala-ala namin habang magkasama. Masaya ako na sa kanya ko iyon inalay. Sana lang ay hindi niya napansing siya ang aking una. Ayokong magka-problema sila ni Jessa kung malalaman nitong isa akong virgin, samantalang kilala niya ang kapatid ko na marami ng naging karanasan.Pero parehas naman kaming nakainom kagabi hindi ba? Sana lang talaga ay hindi niya na mapansin...Pinilit kong tanggalin ang pagkakayakap niya sakin, kailangan ko ng umalis. Mabuti nalang at mahimbing ang tulog niya. Makakaalis ako ng maaga upang mapalitan ako ni Jessa.Kinuha ko yung cellphone ko, at tinext ang kakambal ko. Sinabi kong pumunta na siya rito sa bahay nila
"Sweety, teka nasasaktan ako—"Alam kong mahigpit na talaga ang pagkakahawak ko sa braso niya. Kita ko yung pag ngiwi niya. "Masasaktan ka talaga dahil hindi Ikaw ang asawa na minahal ko!""Ako ang asawa mo!""Sinungaling!""Ako si Jessa!""Oo ikaw nga si Jessica, halata naman dahil hindi tumitibok ang puso ko para sayo! Galit at inis! Yun ang nararamdaman ko noon hanggang ngayon sayo! Kilala ng puso ko ang babaeng mahal ko! At hindi ikaw yun! Nasaan siya, Jessa? Sino ba talaga siya!" Alam kong natakot si Jessa, pero galit na galit na talaga ako this time. Naiinis ako. Niloko nila ako."Ako ang asawa mo, kalimutan mo na ang babaeng yon!"Natigilan ako sa sinabi niya. So totoo nga? Magkaiba sila ng babaeng minahal ko...?"Nasaan siya..""Bakit pa? Ako ang asawa mo! Pangalan ko ang nakarehistro bilang asawa mo!""Fuck! Nasaan siya, Jessa?! Huwag mo akong galitin. Alam mo ang kaya kong gawin. At asawa? Well sorry dahil hindi legal ang kasal." "Anong...""Tama ang narinig mo. Buti nalang
Tapos na yung pagpapanggap ko. Kasama niya na yung asawa niya. Hindi ko na maipararamdam yung pagmamahal ko sa kanya, kung alam ko lang na agad matatapos ang lahat ng ito, sana sinulit ko na ang mga panahong nasa tabi pa niya ako, sana ginawa ko ang lahat para maipakita sa kanya ang nararamdaman ko.Alam ko namang matatapos din lahat ito pero hindi ko inaasahan na biglaan nalang na kailangan ko ng umalis sa piling ng asawa ng kakambal ko.Ang sakit. Ang sakit-sakit na parang pinatay na rin ako...Bakit ba kailangang paglaruan kami ng tadhana? Bakit kailangan maaksidente ni Jessa? Tuloy ay kailangan ko pang magpanggap bilang siya, sana ay hindi kami nagkakilala ng asawa niya, sana'y hindi ko siya minahal.Tahimik ang buhay namin ni Papa noon. Masaya naman kami, pero ngayon, alam kong malaki ang magbabago. Ayokong umiyak gaya ng sabi ni Papa, ayokong umiyak sa harap niya. Kilala niya ako bilang matapang ayoko na rin na magalala pa siya sakin."Papa, okay nga lang po ako. Huwag niyo kong
Malungkot akong pauwi ngayon sa bahay namin mula sa dating restaurant na pinagtatrabahuhan ko. Gusto man daw niya akong tanggapin muli kaso ay nakahanap na daw sila ng kapalit ko.Bakit hindi? Halos tatlong buwan akong nawala, tapos ngayon ay babalik nalang ako ng biglaan. Bakit ba kasi hindi ko naisip ang mangyayari sa amin ni Papa after magising ng kakambal ko?Bigla ko tuloy naalala si Gerald. Kahit kailan yata ay hindi ko na siya malilimutan. Siya lang ang tanging lalaking minahal ko. Siya lang ang una at huling lalaking iibigin ko.una at huling lalaking iibigin ko.Nakarating ako sa bahay na nanlulumo. Paano ko ito sasabihin kay Papa?Mabuti pa'y huwag ko ng sabihing wala na akong babalikang trabaho. Baka magisip pa iyon kung saan kami kukuha ng panggastos sa araw-araw pati na ipambibili ng mga gamot niya. Bukas na bukas ay kailangan ko ng humanap ng ibang mapapasukan."Papa?" Tawag ko pero napakunot ang noo ko nang may mapansin. Teka bakit parang walang tao? "Papa?"Bakit ba ang
I'm Jessica Ramos, twenty two years old. Akala ko tahimik na kaming mamumuhay ni Papa. Kahit mahirap, ayos lang basta magkasama kaming dalawa.Natanggal sa trabaho si Papa at dahil may edad na siya ay nahirapan ng makahanap ng trabaho kaya ng makahanap ng trabaho kaya naman third year high school palang ay naging working student na ako.Caregiver lang ang natapos ko, dahil hindi ko kayang pag-aralin ang sarili ko sa mahal ng tuition fee sa mga universities. Masaya ako sa trabaho ko bilang personal attendant."Papa? May bisita po tayo?" Nagmano muna ako kay papa bago ako umupo sa tabi niya.May babae kasing kausap si Papa pagdating ko galing sa trabaho."Anak..."Teka, anak?Ako ba ang tinutukoy niya?"Ah, ma'am sorry po pero wala na po ang mama ko." Tumingin ako kay Papa na naguguluhan."Anak, Jessica... siya ang mama mo," sabi ni Papa habang hindi pa rin tumitingin sakin."Nagbibiro ba kayo, Pa? Patay na si Mama, hindi ba? Sabi niyo bata pa lang ako namatay siya sa sakit?""Hindi ana
"Anak, sigurado ka na ba sa gagawin mo?" tanong sakin ni Papa. Ano pa bang magagawa ko kailangan ng kapatid ko ng tulong."Gusto niyo rin namang tulungan ko ang kakambal ko, hindi ba?""Anak, patawarin mo ako. Nilihim kong may kapatid at buhay pa ang mama mo. Ayoko lang kasing masaktan ka kung bakit niya tayo iniwan, ayokong mamuhi ka sa kanya dahil ipinagpalit niya ang buhay kasama ko sa buhay na mayroon siya noon."Ang totoo, hindi naman ako galit kay papa. Naiintindihan ko siya. Kay Mama? Galit? Siguro, masama ang loob dahil natiis niyang maghirap kami—ako. Lumaki akong salat sa yaman. Naiinggit ako kay Jessa, hindi niya naranasan ang mga naranasan ko, sigurado akong sa Pribadong Unibersidad siya nakapag-tapos. Samantalang ako? Isang Caregiver lang. Pero kahit ganun ay masaya ako, at proud ako sa sarili ko. Kung mayaman talaga sila mama, bakit hindi siya umupa ng private investigator para mahanap kami ni papa? Bakit nasaktong kung kailan niya kailangan ng tulong ko ay tsaka siya na
Ang hindi alam ni Jessica ay nabigla si Gerald sa mga kinikilos niya. Kilala ni Gerald si Jessa bilang isang bitch at slut. Kung hindi nga lang sa utos ng kanyang lola ay hindi niya ito pakakasalan. Kung sino-sino na ang nakatikim dito kaya nagtataka siya kung bakit parang may nag-iba sa kanya. Usually ay agad nakakapit sa kanya ang babae at hahalikan agad siya ng marin. Pero this time inilapat lang nito ang mga labi sa kanya at ang nakapagtataka ay pinamulahan ito ng pisngi na hindi kahit kailan niya nakita rito. Pero ang nakakabiglang lalo ay kung bakit parang may naramdaman siyang kuryente sa pagdampi ng labi nito sa labi niya?Anong nagyari?Samantala noon ay pinagbibigyan niya lang itong halikan siya dahil nagsusumbong ito sa lola niya. At ayaw niyang sumama ang loob ng kanyang lola.Isa lang ang nasa isip ni Gerald, kung ano man ang binabalak nito ay tiyak na pipigilan niya.**"Isang buwan lang ako sa England pero pagbalik ko ay ang laki ng pinagbago mo, at nagpaitim ka pa tala
Sakay na kami ngayon ng sasakyan ni Gerald. Ano kaya ang tawag ni Jessa sa lalaking ito? Nakakailang naman kung tatawagin ko siyang hon? Babe? Bhe? Sweetheart?Parang kinilabutan ako! Mas mainam pa sigurong Gerald nalang!"Gerald, ibaba mo nalang ako sa mabini stree—"Teka, may mali na naman ba kong nasabi? Bakit ganyan niya ako tingnan?"Gerald?! At kailan mo pa ko tinawag sa pangalan ko?"Patay, ano ba kasing tawagan nila, o mas tamang sabihing tawag ng kakambal ko sa kanya? Sa tingin ko ay hindi sweet si Gerald sa kanya dahil mukhang namumuhi pa ito sa kakambal ko.Marami akong dapat itanong kay mama!"Bakit, masama na bang tawagin ka sa pangalan mo?" Shete kinakabahan ako."Okay lang naman, mas okay nga. Nakakairita kasi kapag tinatawag mo kong sweet, sweety." Seryoso niyang sabi habang nakatutok sa daan.Sweety? Ganun ka-corni ang kakambal ko?Shit lahat naman kasi nagiging corni kapag in-love, yun ang sabi nila.Hindi nalang ako kumibo."Anong gagawin mo sa mabini street?""May
Malungkot akong pauwi ngayon sa bahay namin mula sa dating restaurant na pinagtatrabahuhan ko. Gusto man daw niya akong tanggapin muli kaso ay nakahanap na daw sila ng kapalit ko.Bakit hindi? Halos tatlong buwan akong nawala, tapos ngayon ay babalik nalang ako ng biglaan. Bakit ba kasi hindi ko naisip ang mangyayari sa amin ni Papa after magising ng kakambal ko?Bigla ko tuloy naalala si Gerald. Kahit kailan yata ay hindi ko na siya malilimutan. Siya lang ang tanging lalaking minahal ko. Siya lang ang una at huling lalaking iibigin ko.una at huling lalaking iibigin ko.Nakarating ako sa bahay na nanlulumo. Paano ko ito sasabihin kay Papa?Mabuti pa'y huwag ko ng sabihing wala na akong babalikang trabaho. Baka magisip pa iyon kung saan kami kukuha ng panggastos sa araw-araw pati na ipambibili ng mga gamot niya. Bukas na bukas ay kailangan ko ng humanap ng ibang mapapasukan."Papa?" Tawag ko pero napakunot ang noo ko nang may mapansin. Teka bakit parang walang tao? "Papa?"Bakit ba ang
Tapos na yung pagpapanggap ko. Kasama niya na yung asawa niya. Hindi ko na maipararamdam yung pagmamahal ko sa kanya, kung alam ko lang na agad matatapos ang lahat ng ito, sana sinulit ko na ang mga panahong nasa tabi pa niya ako, sana ginawa ko ang lahat para maipakita sa kanya ang nararamdaman ko.Alam ko namang matatapos din lahat ito pero hindi ko inaasahan na biglaan nalang na kailangan ko ng umalis sa piling ng asawa ng kakambal ko.Ang sakit. Ang sakit-sakit na parang pinatay na rin ako...Bakit ba kailangang paglaruan kami ng tadhana? Bakit kailangan maaksidente ni Jessa? Tuloy ay kailangan ko pang magpanggap bilang siya, sana ay hindi kami nagkakilala ng asawa niya, sana'y hindi ko siya minahal.Tahimik ang buhay namin ni Papa noon. Masaya naman kami, pero ngayon, alam kong malaki ang magbabago. Ayokong umiyak gaya ng sabi ni Papa, ayokong umiyak sa harap niya. Kilala niya ako bilang matapang ayoko na rin na magalala pa siya sakin."Papa, okay nga lang po ako. Huwag niyo kong
"Sweety, teka nasasaktan ako—"Alam kong mahigpit na talaga ang pagkakahawak ko sa braso niya. Kita ko yung pag ngiwi niya. "Masasaktan ka talaga dahil hindi Ikaw ang asawa na minahal ko!""Ako ang asawa mo!""Sinungaling!""Ako si Jessa!""Oo ikaw nga si Jessica, halata naman dahil hindi tumitibok ang puso ko para sayo! Galit at inis! Yun ang nararamdaman ko noon hanggang ngayon sayo! Kilala ng puso ko ang babaeng mahal ko! At hindi ikaw yun! Nasaan siya, Jessa? Sino ba talaga siya!" Alam kong natakot si Jessa, pero galit na galit na talaga ako this time. Naiinis ako. Niloko nila ako."Ako ang asawa mo, kalimutan mo na ang babaeng yon!"Natigilan ako sa sinabi niya. So totoo nga? Magkaiba sila ng babaeng minahal ko...?"Nasaan siya..""Bakit pa? Ako ang asawa mo! Pangalan ko ang nakarehistro bilang asawa mo!""Fuck! Nasaan siya, Jessa?! Huwag mo akong galitin. Alam mo ang kaya kong gawin. At asawa? Well sorry dahil hindi legal ang kasal." "Anong...""Tama ang narinig mo. Buti nalang
Nagising akong mahigpit na nakayakap sakin si Gerald. Biglang nag-flashback sakin yung mga nang yari kagabi. Pakiramdam ko ay nag- init bigla yung mga pisngi ko pero napangiti in ako malaunan.We did it. Yes we did.Ramdam ko pa rin yung pagkirot ng pagkababae ko. Pero yun ang pinaka-magandang nangyari sakin. Masaya akong babauinin lahat ng masasayang ala-ala namin habang magkasama. Masaya ako na sa kanya ko iyon inalay. Sana lang ay hindi niya napansing siya ang aking una. Ayokong magka-problema sila ni Jessa kung malalaman nitong isa akong virgin, samantalang kilala niya ang kapatid ko na marami ng naging karanasan.Pero parehas naman kaming nakainom kagabi hindi ba? Sana lang talaga ay hindi niya na mapansin...Pinilit kong tanggalin ang pagkakayakap niya sakin, kailangan ko ng umalis. Mabuti nalang at mahimbing ang tulog niya. Makakaalis ako ng maaga upang mapalitan ako ni Jessa.Kinuha ko yung cellphone ko, at tinext ang kakambal ko. Sinabi kong pumunta na siya rito sa bahay nila
Hindi maintindihan ni Gerald ang ikinikilos ng asawa. Ang mga halik at yakap nito, ang mga salita nito ay parang namamaalam. Pero ipinagwalang bahala na lang niya dahil baka napaparanoid lang siya. Malaki na talaga ang pinagbago ng kanyang asawa at labis na ikinasisiya niya ito. Sa pananamit at pananalita. Sa ugali. Lahat ay binago nito para sa kanya. Sa loob ng halos tatlong buwan nilang pagsasama ay twina na lang na pinipigil niya ang kanyang sarili. Dahil magkatabi sila ay lagi na nagtitimpi siyang huwag itong galawin. Gusto niya kasi na matanggap na niyang tuluyan ang nakaraan nito. Masakit para sa kanya na hindi siya ang unang lalaki para dito. Na marami ng nauna para sa kanya. Pero kailangan niyang tanggapin dahil mahal na niya ito, malaki na ang pinagbago nito kaya nararapat lang siguro na tanggapin na niya ng lubusan ang nakaraan nito. Nung sinabi nito na kung maaring huwag na siyang pumasok bukas para masolo siya nito ay labis ang kasiyahan niya. Iniisip niyang posible kayang
Paglabas ko ng hospital ay agad akong dumeretso sa bahay. Tinawagan ko agad si Papa."Anak, gising na ang kapatid mo.""I know, Papa. Nagkausap na kami. At kailangan ko ng umalis bukas na bukas din sa piling ng asawa niya gusto na niyang bumalik.""Anak, pasensiya ka na. Alam kong mahal mo na si Gerald. Magulang ako kaya ramdam ko yun. Pero kailangan na nating umalis sa buhay nila.ako kaya ramdam ko yun. Pero kailangan na nating umalis sa buhay nila.""Papa, akala ko mahal ako ni Mama... Akala ko nagkataon lang lahat na nahanap niya ako, tayo! Pero hindi. Sa kanya na nanggaling. Ginamit niya lang ako dahil may makukuha silang pera dahil sa arrange marriage ni Jessa at ni Gerald."Sorry, anak... Sana ay hindi nalang din ako pumayag. Akala ko ay nagbago na Ang Mama mo... Ngayon ay ikaw ang labis na nasasaktan.""Isa pa si Jesssa. Parang hindi ko siya kapatid! Mahal ko siya Papa kaso parang kaaway ang tingin niya sakin!""Anak igayak mo na ang mga gamit mo. Bukas ay babalik na tayo sa ba
Pagkaalis ni Gerald ay agad akong gumayak. Papunta na ko ngayon sa ospital kung saan naka-confine ang kakambal ko. Kinakabahan ako. Ito ang unang beses na magkakaharap kami ng gising siya. Naabutan ko si Mama sa labas ng kwarto na kausap ang isang doctor."Mama...""Jessica, nandito ka na pala." Bumaling siya sa Doctor na kausap niya. "Doc, sige po salamat." Nung makaalis na ito ay muli akong"Kailan pa po siya nagising?" "Kanina lang. Alam na niya ang lahat dahil sinabi ko. Alam na niya na natuloy ang kasal sa tulong mo. Bukas ay maaari na siyang lumabas sabi ng doctor ay maganda ang responses niya, maganda din ang resulta ng mga test niya." Lalo akong nakaramdam ng lungkot. Hindi dahil magaling na ang kakambal ko, pero dahil huling araw ko na bukas sa piling ni Gerald."Pwede na po ba akong pumasok?""Oo sige hinihintay ka niya, kaaalis lang ng papa mo, nagkasalisi kayo." Pinihit ko yung pintuan at bumungad sakin ang kakambal kong nakaupo at nakasandal sa headboard ng hospital bed.
Two months later.."Hon, may tumatawag! Pakisagot naman." Napapangiti pa rin ako tuwing tatawagin niya ako sa endearment namin. Kahit dalawang buwan na ang nakalipas simula ng aminin sakin ni Gerald na mahal niya ako pero heto at parang hindi pa rin ako makapaniwala. Parang kailan lang ay napakasungit nito sakin, pero ngayon lantaran na niyang ipinaparamdam sakin na mahalaga ako sa kanya napaka-sweet na nito.Lumipat na nga rin pala kami ng bahay. Ayaw ni Gerald pero ininsist ni Donya Marita na kailangan naming masanay na magkasama at matutunan ang buhay may asawa. Ayoko man ding iwan si Donya Marita, ang totoo ay napamahal na ito sakin pero dahil sinabi niya ay wala na kaming nagawa. Pero labis ang saya ko dahil simula ng bumukod kami ay mas naging sweet ito sakin. Palagi na nga lang ay inaaya niya kong mag-date. Lagi kaming namamasyal tuwing may pagkakataon. Ipinakilala na rin niya ako bilang asawa niya sa kanilang kompanya. Ang totoo ay napakasaya ko noon. Ibig sabihin ay ipinagmam
Marahil ay sa sobrang pag-iyak ay nakatulog ako. Pero ang labis na nakakapagtaka ay may mabibigat na mga kamay na nakayakap ngayon sa akin. Paanong nakapasok ito sa kwartong ito?Ang alam ko ay ni- lock ko ang pintuan. Pero napangiti ako sa isiping kaya pala mahimbing akong makatulog ay dahil sa yakap ni Geoffrey. Parang biglang napalis ang galit at inis ko kanina.bAlas sais na pala ng gabi? Sinusubukan kong tanggalin ang mga braso niya sa bewang ko, pero isiniksik pa nito ang ulo niya sa leeg ko."Hmmmm.""Gerald... mag-magluluto muna ako.""Five minutes." Hindi ako makahinga ng maayos, buti nalang at nakata- likod ako sa kanya habang yakap niya. Ramdam ko yung maiinit niyang hininga sa aking leeg. Pakiramdam ko ay nanlalambot na ang mga tuhod ko. "Galit ka pa ba?" Ha? Ano ba yan! Hindi man lang ako makasagot! Sino bang makakasagot kung yakap niya ko at ramdam ko yung hininga niya sa batok ko? "Sorry." Nag-sorry ba talaga siya?"Gerald..."Ang totoo ay hindi mapakali si Gerald sa lab