Pagdating ko sa unit ko ay agad akong naghugas ng katawan. Gusto ko sanang maligo pero laging sinasabi ni Kuya na kapag pagod ako, mas mabuti kung maghugas nalang ako ng katawan.Nilinis ko ang mga nakakalat na libro sa living room, iyon ang mga librong ginamit ko kagabi pero nakalimutan kong ibalik sa lagayan dahil tinanghali ako nang gising kaninang umaga. Lately, naging hobby ko na ang pagbabasa. May mga pagkakataon din na nagpipinta ako kaso, hindi ko na iyon natatapos katulad ng dati. Lahat ng mga ginagawa ko ay nakahilera sa work in progress na project.Pagkatapos kong mag-asikaso ng mga kalat, nagtungo ako sa kusina para kumuha ng tubig sa ref. Kumuha na rin ako ng ilang lata ng alak at dinala iyon sa living room. Fried chicken kasi ang inorder ko. Dalawang bucket para tig-isa kami ni Anton.Malakas ang pakiramdam ko na sobrang down siya ngayon. Malaki ang naitutulong ng pagkain sa paggaan ng mood ng isang tao kaya naman ito ang naisip kong paraan para pagaanin ang loob niya.I
Dahil malaki ang pasasalamat sa akin ni Anton, habang nasa biyahe kami ay tinanong niya ako kung saan ko gustong kumain. Mabuti na rin at naisip niya iyon dahil sa totoo lang ay wala pa talagang laman ang sikmura ko. Kape lang ang ininom ko kanina bago ako umalis ng condo.“Saang lugar mo gusto kumain?”“Kahit saan, basta nakakabusog. Lilibre mo ba ako?” nakangiti kong tanong sa kaniya.Agad naman siyang tumango kaya agad ko siyang hinampas sa balikat.“Aray! Bakit?” gulat na tanong niya.“Ano ka ba? Joke lang ‘no! Ako nalang manlilibre sa’yo.”Umiling naman siya agad.“Huwag na, Gab. Gagastos ka pa. Ikaw na nga ang gumastos kagabi eh. Tapos ikaw pa ulit ngayon.”Sinimangutan ko siya.“Hindi ba kasasabi mo lang sa akin kagabi na problemado ka sa pinansyal? Ako na ang manlilibre. Huwag kang mag-aalala, hindi naman kita dadal’hin sa mamahaling restaurant.”Pagbaba namin ng taxi ay agad kong itinuro sa kaniya kung saan kami kakain. Kumunot naman ang kaniyang noo nang mapansin niya kung n
The very first word that came into my mind was the word “wow”. As in wow! How could he say those words to me as if it wasn’t big deal?“You need me?” nakataas ang kilay na tanong ko sa kaniya.“As in me?” Talagang itinuro ko pa ang aking sarili para lang masigurado kong ako talaga ang tinutukoy niya. Baka kasi nagkakamali siya.“Yes, you,” seryosong sagot naman niya.Mas lalong tumaas ang kilay ko kay Jacob.“Ano tayo, tropa? Kapag may kailangan ka, pupunta ka nalang sa akin na para bang walang nangyari sa pagitan nating dalawa. Hello? Baka nakakalimutan mo, ex mo ako. At iniwan mo ako. Ipinapaalala ko lang sa’yo just in case nakalimutan mo.”Nginitian ko siya nang ubod nang tamis.“You don’t understand, Gab. Kung puwede ko lang sanang sabihin sa’yo ang dahilan kung bakit ko ginawa iyon, sigurado akong maiintindihan mo.”“Oh, hindi ko na kasalanan iyon. Isa pa, ilang buwan na rin ang lumilipas. Five months? Feeling ko naman okay na ako. Sana ikaw, maging okay ka na rin.”Bumuntong-hi
Kinabukasan ay maaga kaming nakarating ni Kuya Aaron sa diner na napili nina Tito Regan para sa meet-up ng aming pamilya. Si Papa nga sana ang mamimili ng lugar dahil alam naman niya ang mga gustong pagkain ni Lolo, pero mapilit si Tito Regan na doon nalang kami sa napili niya, dahil ayon sa kaniya, iyon ang paboritong kainan ni Lolo kapag pumupunta sila ng Metro Manila.“Kuya, sa tingin mo ba, ito talaga ang paboritong kainan ni Lolo?” tanong ko kay Kuya Aaron pagkababa namin ng sasakyan niya.Mataman niyang pinagmasdan ang pangalan ng diner na iyon at nag-isip.“Maybe? I don’t know. Wala naman akong gaanong alam kay Lolo dahil hindi naman ako lumaking malapit sa kaniya. You know the story, right? Lumaki ako kina Lolo Arthur kaya mas kilala ko sila kaysa kay Lolo Raoul.”Napanguso naman ako.“Ganoon ba? Sayang naman. Siguro kung hindi ako nawala, alam na alam ko na kung anong mga paborito ni Lolo Raoul.”Naningkit ang mga mata ni Kuya Aaron sa akin.“Bakit? May ginawa ba akong masama
Nakangiting tumango-tango si Lolo sa akin.“Okay. That’s settled then. Starting next month, you’ll be heading the Centre Point. I’ll be checking your progress from time to time, Gabriella.”Nahampas ni Tito Regan ang kaniyang kamay sa lamesa. Dahil sa ginawa niya, lahat kami ay napabaling nang tingin sa gawi niya. Nagpapalipat-lipat ang tingin niya sa amin ni Lolo Raoul. Minsan naman ay dumadaan kay Papa at kay Kuya Aaron na mukhang wala pa ring pakialam sa pinag-uusapan. Samantalang si Miss Sabrina naman ay gulat na gulat sa nangyari. Nakaalalay naman si Papa sa kaniya. Mukhang hindi rin inasahan ni Papa na ganoon ang magiging reaksiyon ng kaniyang kapatid sa nangyari.On the other hand, Lara seemed to be ashamed of her father’s reaction. Nanatili siyang nakayuko at inaabot ang kamay ng kaniyang ama na kasalukuyang nakakuyom sa ibabaw ng lamesa.“What’s wrong with you, Regan?” pagalit na tanong ni Lolo sa kaniya.Tumuwid sa pagkakaupo si Tito Regan at tumikhim.“You can’t do this to
Lumawak ang ngisi ko nang marinig ko ang sinabi ni Anton. Who would’ve thought that Anton has the capability of friend zoning someone? Si Karina pa talaga huh? Samantalang noong nag-aaral palang kami ay si Karina ang hinahabol ng mga kalalakihan sa eskuwelahan dahil nga maganda siya at matalino. Ekis lang talaga sa ugali dahil bukod sa paasa siya sa mga lalaki, masama rin ang ugali niya dahil mahilig siyang mam-bully ng kaniyang mga kaklase. At siyempre, isa na ako roon sa mga na-bully niya noon.“Naks, ikaw ang nang-friend zone? Talaga? Eh dati iyan ang hinahabol ng mga lalaki sa UST eh.”Napasimangot naman si Anton dahil sa pang-aasar ko sa kaniya.“Pumunta ako rito para magpatulong, Gab, hindi para asarin mo. Malalagot ako nito kapag hindi ko ito naayos bukas. Kung bakit ba naman kasi ganito ang ginawa niyang floor plan, tsk!”“Dapat kasi, pinagawa mo muna sa kaniya ang floorplan bago mo binasted. Ewan ko ba naman kasi sa’yo. Buti pa ako, ang ganda ng araw ko ngayon.”Kumunot ang n
I was caught off-guard of what he did. Hindi ko man lang naisip na posible niya iyong gawin sa akin. Maraming buwan na ang lumipas at sa mga lumipas na buwan na iyon ay walang humalik sa akin. I never thought that we’ll kiss again ever. Kaya medyo bago sa akin ang ganitong pakiramdam. Madali akong madala lalo na kapag ganito. Aminado naman akong namimiss ko siya. Ang amoy niya, ang malambot na labi niya, at mabango niyang hininga. Ah, lahat ng ito ay pinangarap kong muling madama.Kaya hindi ko alam kung dapat ba ay hayaan ko lang siya sa ginagawa niya o pigilan ko siya dahil unang-una, wala naman kaming relasyon dalawa kaya bakit niya ako hinahalikan? Pangalawa, ex ko siya, sa tingin ko ay hindi tama iyon. Ang ikatlong rason ang bahagyang nagpakirot ng puso ko, iyon ay dahil sa pagkakaalam ko ay may dini-date siyang babae.Bago pa man ako tuluyang madala sa init ng nararamdaman ko, humawak ako sa kaniyang balikat at saka tinulak siya palayo.“Ano ba?!” sigaw ko sa kaniya.Humihingal
Kagaya nang inasahan ko, tinadtad nga ng text ni Karina si Anton habang pauwi kami ng kaniya-kaniya naming unit.“Kasalanan mo ito, Gabriella. Kapag ako talaga hindi pinansin niyon bukas sa trabaho namin, ikaw ang sisisihin ko.”Mahina akong tumawa.“Bakit ano bang ginawa ko? Gusto ko lang naman malaman kung pupunta siya eh.”“Gab, pinahiya mo iyong tao.”Huminto ako sa paglalakad at tumingin sa kaniya.“I know. That’s my purpose of doing that. Dahil gusto ko siyang mapahiya sa akin. And I really think I did a good job there. Gusto ko lang maranasan ang ginawa niya sa akin noon. If you only knew how she spread fake information about when we’re still studying.”Kumunot ang noo ni Anton.“Akala ko ba nakaganti ka na sa kaniya? Hindi ba, noong sinampal mo siya sa loob ng unit ko?”Tumawa ako nang mapakla.“Nakaganti? She made my four years in college a living hell, tapos sa tingin mo okay lang iyong isang sampal na nakuha niya mula sa akin? Come on, Anton. Revenge isn’t like that. Gagan
JACOB’S POV“Aminin mo na pare, kaya mo siya gusto kasi nakikita mo sa kaniya si Gabriella,” saad ni Martin habang kasalukuyan kaming nag-iinuman sa labas ng condo niya. May balcony roon na maliit at iyon ang ginagawa naming tambayan sa tuwing magyayaya siya ng inom.Gustuhin ko man siyang yayain na uminom sa labas, tumatanggi siya dahil ayaw niyang mag-alala si Kathy sa kaniya. Such a loyal man to her woman. Like I am for my first love, Gabriella Mari Benitez Del Rio.Umiling ako sa sinabi ni Martin at inabot ang panibagong bote ng alak at binuksan iyon.“Ang tagal na noon, pare. Hindi ka pa talaga nakaka-move on? Have you even bed other women? Kasi ako, hindi ako naniniwala sa mga balita lalo na yung galing lang sa mga tabloids. Laman ka palagi no’n eh.”Mahina akong tumawa.“Yung totoo, pare? Virgin ka pa yata eh!”Inis na kumuha ako ng piraso ng popcorn at binato ko iyon sa kaniya.“Siraulo. Siyempre hindi na. I had tried that too.”Umangat ang kilay ng kaibigan ko.“Oh, bakit par
“Ang sabi ko, gusto kong umuwi ng Siargao. Bakit tayo nandito?” kunot-noong tanong ko nang lumanding ang private chopper na sinakyan namin sa isang isla sa Palawan.Hindi ko mapigilang mainis dahil nililipad ng hangin ang buhok ko. Nasa bag ko pa naman ang mga ponytails ko. Parang walang narinig si Jacob sa mga sinabi ko at ipinagpatuloy lang niya ang pagbababa ng mga gamit namin sa chopper.“Hello? May kausap ba ako? Jacob, ano na?”Nang marinig niyang tinawag ko ang kaniyang pangalan ay kumunot ang noo niya. Tinuro niya ang kaniyang tenga at umiling. Sumesenyas na hindi niya naririnig ang sinasabi ko dahil maingay ang ingay ng elesi ng chopper. Hindi pa rin kasi ito humihinto, o mas tamang sabihin na wala itong planong huminto.Masama ang aking hitsura na nakahalukipkip sa isang tabi. Hinayaan ko lang na siya ang mag-asikaso ng mga gamit namin. Inikot ko naman ang aking paningin sa paligid. Halos walang bahay sa lugar na iyon maliban sa malaking rest house na sigurado akong pag-aari
Matagal kong pinag-isipan kong pinag-isipan kung paano ako makakaganti kay Sabrina. Pinag-aralan kong mabuti ang bawat detalye ng gagawin ko, tinitingnan ko kung magiging epektibo ba ito.“Sigurado ka bang kaya mong mag-isa? Sabihan mo lang ako kung kailangan mo ng back-up ha?”Umiling ako kay Lara nang sabihin niya iyon.“Why not? Hindi ba nga may kasabihan na two is better than one.”Mahina akong tumawa na ikinakunot ng kaniyang noo.“You think I will let you do this with me? Come on, Lara. We’re both pregnant. Isa pa, plano ko ito. Ayokong idamay ka rito. Mamaya itakwil pa ako ni Jace bilang kaibigan kapag may nangyaring masama sa’yo.”She grinned.“You care for me but you don’t care for yourself, huh?”“Sino namang nagsabing hindi ko iniingatan ang sarili ko? Come on, you know better, Lara.”Katatapos lang namin magtrabaho sa araw na iyon at hinihintay nalang namin ang aming mga sundo. As usual, mas maarte pa sa aming dalawa ang mga tatay ng aming mga anak. They won’t let us drive
“Are you okay?” tanong sa akin ni Jacob nang mapansin niyang hindi ako mapakali sa aking puwesto. Kanina pa kasi ako galaw nang galaw. Panay rin ang tingin ko ng oras sa suot kong wristwatch.It took me five full days to decide if I’ll be visiting Papa in the hospital or not. Halos isang taon ko rin siyang hindi nakita. Wala akong alam tungkol sa kalagayan niya. Wala ring alam ang pamilya ko kung saan siya nagpunta. Kaya lahat kami ay nagulat nang malaman ang tungkol sa kalagayan niya.“Have you read the news about Sabrina Acosta?”Kumunot ang aking noo nang marinig ang pangalang binanggit ni Jacob.Umiling naman ako at tumitig sa kaniya, hinihintay na ituloy niya ang kaniyang sasabihin. Nang huminto sandali ang sasakyan ay tumingin siya sa akin.“She left the country after your father collapsed. Iyon lang ang sinabi sa akin ng isa sa mga kaibigan kong malapit din sa pamilya Acosta. Mukhang may malaking dahilan kung bakit inatake ang Papa mo. At naniniwala ako na isa sa mga dahilan no
After losing my first child last year, I never thought that it’d be possible for me to bear another child in my stomach. Hindi ko ito inasahan, lalo na si Jacob.Hawak namin ang papel na naglalaman ng test results na ginawa ng doctor ilang oras na ang nakalilipas. Nakatitig lang kami roon, parehong nanginginig ang aming mga kamay. Hinawakan niya ang akin at dinala ang likuran nito sa kaniyang labi para halikan.Napansin ko rin na halos maluha-luha siya. Dala siguro ng kaniyang emosyon na nararamdaman sa kasalukuyan. Nasa kaniyang sasakyan kaming dalawa at tahimik na nakaupo.“I can’t believe this,” he said and kissed the back of my hand once more.“Me either. Hindi ko alam kung dapat ko bang tawagan agad sina Mama at Kuya o hindi muna.”“I think it’s better if we surprise them.”His idea was good. Kaya ng sumunod na araw ay pareho kaming nag-take ng leave sa aming mga trabaho. We organized a little party for just for our family and close friends. We sent invitations na kami mismo ang
Mahigpit akong niyakap ni Jacob pagkahiga niya sa tabi ko. Kumpara sa aming dalawa, alam kong siya ang mas pagod, dahil kinailangan pa niya akong linisan pagkatapos naming magniig. Matagal din naming hindi nagawa ang bagay na iyon dahil sa dami na ring nangyari. And when we do it this time, pakiramdam ko ay unang beses namin iyong dalawa. Jacob is always subtle with his moves. Kaya hindi ako nahirapan.We did it three times this time. Binabawi ang mga pagkakataong hindi namin nagawa iyon.“You really don’t have to do it, Jake,” sabi ko saka bumaling nang tingin sa kaniya. Kababalik niya lang sa kama dahil itinapon niya ang wet wipes sa basurahan sa banyo.Wala pa rin akong suot na damit sa ilalim ng kumot kaya bumangon siyang muli para hinaan ang aircon. Pagkahiga niya, yumakap siya sa akin at hinalikan ako muli sa labi. Matagal ang halikan naming dalawa. Iyong tipong kahit na kanina pa namin ginagawa iyon, wala pa ring nagbabago sa alab na nararamdaman namin sa isa’t-isa.“Halos hind
Malaki ang nagbago sa akin magmula nang bumalik ako sa kumpanya. May mga pagkakataong hindi ako makapag-focus sa trabaho kaya palagi akong napapagalitan ng pinsan ko.Ako pa rin naman ang humahawak sa mga malalaking meetings. Ako pa rin ang nag-aasikaso ng karamihan sa kumpanya. Pero hindi na ako katulad ng dati na binibigay ko lahat ng oras na mayroon ako para sa trabahong iyon.May mga pagkakataon na naiisip kong pansamantalang lumiban muna sa Centre Point para mabigyan ko ng mas maraming oras ang DRH pati na rin ang chains of bars na iniwan sa akin ni Mama. Ang kaso, wala pa akong lakas ng loob na sabihin kay Lolo ang tungkol doon.“Are you happy right now?” tanong ni Kathy habang kasalukuyan ko siyang tinutulungan sa pagbe-bake ng ginagawa niyang cookies. “Generally, I am. Wala namang raso para hindi maging masaya, hindi ba?”Huminto siya sa paglalagay ng mga lutong cookies sa Tupperware container at tumingin sa akin nang diretso.“Okay, you’re happy generally. Pero kumusta naman
Noong nasa college ako, akala ko ang isa sa mga pinakamasakit na mararanasan ko ay ang ma-bully ng mga kaklase ko. Iyong palaging pinagtatawanan. Dahil ang sabi nga nila, bayarang babae ako dahil nakikita nila akong pumapasok sa bar na pagmamay-ari ni Mama. Akala nila, doon ako nagtatrabaho bilang waitress o bilang isang pick-up girl.Isa lang ang kaibigan ko noon na nagtatanggol sa akin. Si Angelo na hanggang ngayon ay wala pa rin akong balita kung nasaan na.Palaging sinasabi sa akin ni Mama na sa akin niya ipapamana ang mga negosyo niya kapag nawala siya. Dahil bukod sa akin, wala naman siyang ibang anak o pamilya na puwedeng mag-asikaso nito.Ilang beses akong tumanggi noon dahil ang plano ko ay sumunod kay Papa sa UK. Pero iba ang nangyari sa akin. Sa ibang landas ako dinala ng aking tadhana.Sakay ng wheelchair na tulak ng kaniyang personal nurse, napansin ko ang mga folders na nakapatong sa ibabaw ng binti ng aking ina. May maliit din na kahon doon.“Oh, Ma. Para saan ang mga i
Sa loob ng kalahating araw ay nanatili si Papa sa bahay. Masaya itong nakipagkuwentuhan sa amin nina Yaya Gina habang si Mama ay masaya lang na nakamasid sa amin. Bago gumabi ay nagpaalam na rin ito. Nabanggit ni Papa na kasama niya ang kaniyang asawa at ang dalawang anak nila sa kanilang bakasyon dito sa Pilipinas.“Hanggang kailan po kayo mananatili rito sa Pilipinas?” tanong ko nang ihatid ko sa labas ng gate si Papa.“Isang buwan lang kami rito. Pinuntahan lang namin ang Lolo at Lola ng Tita Maya mo. Babalik din kami agad dahil magsisimula na muli ang pasukan. Yung dalawang kapatid mo, masyadong masipag sa kanilang pag-aaral at ayaw lumiban sa klase. Plano ko ngang magtagal sana.”Napangiti ako nang marinig ang kaniyang sinabi. I’m glad that even though we’re not blood related, he’s still treating me as his daughter.“I’ve heard a lot about you. Diana told me what happened years ago. Masaya ako na lumaki ka na isang mabuting bata at hindi mo pa rin tinalikuran si Diana sa kabila n