“Really? Ginawa mo iyon? What was her reaction then?” Excited na tanong ni Kathy nang ikuwento ko sa kaniya ang tungkol sa nangyari.“What do you think? Siyempre, ayun, nawindang. Akala niya siguro ako pa rin yung tipo ng tao na hindi pumapatol sa mga tulad niya kagaya nang dati. Hindi niya alam na kasabay ng pagpapalit ko ng pangalan ay pagkakaroon ko ng matapang na pag-uugali.”Tumawa si Kathy habang inilalagay niya sa oven ang pan kung saan naroon ang mga molded cookies. Hindi ako pumunta sa party ni Anton nang gabing iyon. Instead, pumunta ako sa condo nina Kathy para makipagkuwentuhan sa kaniya at tumulong sa paggawa ng mga pastries dahil maraming mga kaibigan niya ang nagsimulang um-order magmula noong natikman nito ang mga products na ginawa niya for beta-tasting.“Maganda yung ginawa mo. At least alam niya na ngayon kung saan siya lulugar at para na rin matakot siya sa’yo.”Nawala naman agad ang atensiyon ko sa pinag-uusapan namin at nalipat doon sa mga pastries niya na nakala
“Alam mo, sigurado akong hindi ka papayagan ni Jacob sa gagawin mong iyan. You, going out as an event partner of Anton? Come on, Gab. Imposible pa iyan sa mga pinakaimposibleng bagay.”“Kaysa naman maging ka-partner niya iyong si Karina. At isa pa, ano namang masama kung magiging partner niya ako? Hindi ba nga mas okay iyon dahil kaibigan niya ang partner niya?”“At tungkol naman sa sasabihin ni Jacob, hindi ka ba natatakot? Alam mo namang napaka-delicate ng mood ng lalaking iyon. Baka mamaya, bukod sa mag-walk out siya ay bigla pa niyang yayain si Martin para maglasing. I’m sure you wouldn’t want that. Naalala mo naman siguro iyong nangyari sa kaniya kasama ang business partners na Gonzales&Co.”Huminto ako sandali sa paglalakad. Luminga-linga ako sa paligid. Ilang boutique na ang napupuntahan namin pero wala pa rin ako nakikitang magandang damit na puwedeng suotin sa event nina Anton sa kanilang kumpanya para bukas.“Hey, are you even listening to me?”And yes, I am with Kathy. Sina
“You’ve really gone viral, Gab!”Both of us are looking at our phones intently. Bukod kasi sa photos na kumalat sa internet kung saan galing ako sa isang boutique para bumili ng damit, mayroon ding video na kumalat. Iyong part na pinagsasabihan ko si Chloe tungkol sa kaniyang pagkakamali.“Benitez-Del Rio Heiress, Gabriella Mari is so down to earth and super humble human I’ve ever met in person.”Mahaba ang mga articles na nakasulat doon kaya tinamad akong tapusin. Sunod-sunod na tawag din ang natanggap ko mula sa aking pamilya. Even my brother who is currently working in the hospital called me. Si Mama naman ay tuwang-tuwa dahil mas marami na ngayong nakakakilala sa akin.“Hayaan mo na iyan, Kath. Sigurado akong mawawala rin iyan soon.”“You don’t know how powerful the social media is? Kung ano ang tingin sa’yo ng media, sure akong ganoon din ang tingin sa’yo ng mga tao. Nakuha mo na agad ang puso nila. “I don’t trust social media that much, Kath. It can make me or break me real-qui
Halos hindi maalis ng mga bisita sa mismong event na iyon ang tingin nila sa akin. Halos lahat ng madadaanan namin ay ngumingiti sa aming dalawa ni Anton. I was trying to control my shyness. Hindi naman kasi ako noon mahilig sa mga tao. But then, I realized that being known is good when it comes to business.Mas maraming nakakakilala sa’yo, mas maraming magiging intresado sa’yo at sa kumpanyang pinatatakbo mo.“Pakiramdam ko ay ginagamit mo na naman ako ngayon.”Bumaling ako kay Anton at tipid na ngumiti.“Walang libre sa panahon ngayon, Anton. It’s a give and take process.”Tumango naman siya. Ganoon lang naman kasimple iyon. Pumayag akong maging partner niya at ang balik noon sa akin ay marami akong makikilalang tao na nakapaikot sa negosyo. Katulad nalang ng kaniyang boss na si Theo Ferdinandez. Ka-edad lang ito ni Papa. I’ve searched about him. Theo is Papa’s former batchmate in high school. Pareho silang lumaki ng Surigao. Parehong galing sa malaking pamilya. At magkalaban sa neg
“Akala ko ba ang sabi mo ay may lakad ka ngayong araw? Bakit nakahiga ka lang diyan?”Nanatili akong nakahiga sa sofa sa sala at nakatitig sa kisame. Weekend ngayon. Ito mismo ang araw na makikipagkita ako kay Lolo Raoul. Pero hindi ko maintindihan ang aking sarili kung bakit magmula paggising ko ay wala na akong ganang kumilos.Magmula noong magkasagutan kami ni Jacob noong isang gabi, pakiramdam ko ay mayroong nakadagan sa puso ko na isang mabigat na bagay. Magmula rin ng gabing iyon ay hindi na kami pa nakapag-usap dalawa.I didn’t want to reach out. Ganoon din siya.“May problema ka ba?” tanong ni Kuya pagkaupo niya sa adjacent sofa.“Hindi ko alam, Kuya. Wala naman akong ginagawa pero pakiramdam ko ay pagod na pagod ako.”“That’s what we called stress, Gab. Wag mong i-nurture iyan. Dahil kapag nagpatuloy iyan, it will lead you to depression.”Bumaling ako sa kaniya at matagal na tumitig. May sasabihin sana ako pero biglang nawala iyon sa isip ko.“May problema ka nga.”Ngumuso ak
Pagkababa ko ng sasakyan ni Lolo, hindi muna ako umalis doon. Hinintay ko hanggang sa tuluyang mawala sa paningin ko ang sasakyan. I sighed heavily as I was walking inside the building. I knew it already. Sa susunod na magkikita kami it would be purely about business. Bago pa man ako makarating ng elevator ay nakita kong nakaupo sa isa sa mga bench sa lobby si Jacob. Nakayuko siya at halatang may hinihintay. Naglakad ako palapit sa kaniya. Nang mapansin niya ako ay mabilis siyang tumayo. “Bakit ka nandito?” Inihilamos muna niya ang kaniyang dalawang palad sa kaniyang mukha. “I was waiting for you.” Halata sa kaniyang hitsura na puyat siya nitong mga nakalipas na araw. Dahil hindi naman kami nagkakausap dalawa, hindi ko alam kung anong mga pinagkakaabalahan niya. “You looked so tired.” He looked sideways. Siguro ay para tingnan kung may mga tao sa palagid na nakakakita sa amin. Pero dahil malapit nang magdilim, konti nalang ang mga taong pumapasok at lumalabas ng building. “I am
“Gab, tumawag sa akin ang kuya mo. Hindi ka pa rin daw kumakain magmula kahapon?” nag-aalalang sabi ni Kathy.Magmula kahapon ay wala akong gana sa paggawa ng mga bagay. Nanatili lang ako sa aking silid at maghapong humiga sa kama. Kahit ang pagkain ay hindi ko magawa. Ang ginagawa ko lang ay maligo, uminom ng tubig at matulog.Malinaw pa rin sa alaala ko ang nangyari noong isang araw. I can still remember what just happened. Inalok ako ni Jacob ng kasal. Pagkatapos noong tumanggi ako, nakipaghiwalay siya sa akin. I feel like what just happened is too shallow. Ang babaw ng dahilan niya para hiwalayan ako.At first, gusto kong tumawag sa kaniya. After two calls, I realized that wouldn’t answer. Alam kong pinaghandaan niya iyon. Habang ako, walang kaide-ideya sa gagawin niya. How could he do this to me?“Gab, kumain ka na please. Puro tubig nalang ang laman ng tiyan mo. Hindi makabubuti sa’yo iyan.”I really find it odd as well na hindi nagtatanong si Kathy tungkol sa kung anong nangyar
Akala ko, sa mga susunod na araw ay magiging maayos na ako. Hindi ko akalain na mas lalala lang pala ang mararamdaman ko. Sinubukan kong magtrabaho. Sinubukan kong alisin sa isip ko ang mga nangyari. But that break up was so awful. I can’t help but to think of it especially when I have free time. Nagawa kong pumasok ng dalawang araw sa trabaho. Pero ng mga sumunod na araw ay hindi ko na kinaya. For so many times, Kathy tried to reach out for me every single time pero ako lang ang lumalayo.“Hindi ka puwedeng ganiyan nalang palagi, Gab. You have to move on.”Mahina akong natawa nang marinig ang sinabi ni Kuya. I was wearing my shirt na pinatungan pa ng hoodie jacket at pajama bottom. Magmula nang maghiwalay kami ni Jacob, iyon lagi ang naging outfit ko sa condo ni Kuya. I totally forgot about how I look. Wala na akong pakialam kung pangit ang hitsura ko o mukhang hindi ako naliligo. There were times as well when I forget to comb my hair. Pagkatapos kong maligo, tinutuyo ko lang ang buh