“This is wrong. Do it again.”Humugot ako ng malalim na hininga bago tinanggap ang folder na kabibigay ko lang kay Jacob.“Pero hindi mo pa naman binabasa.”Masama ang tingin na binigay sa akin ni Jacob.“When I say it’s wrong, it’s wrong, Gabriella Mari.”Nakagat ko ang aking ibabang labi habang nakatitig sa sahig. This is my fourth time handling him the same document. I edited it for several times. Pero hanggang ngayon, iyon lang ang sinasabi niya.“Kung may mali ako, hindi ba dapat sinasabi mo sa akin kung ano iyon. Para mapag-aralan ko nang maayos. Hindi iyong nanghuhula ako.”Huminto siya sa kaniyang ginagawa at bumaling sa akin.“That’s not how it works in real life, Gabriella. Hindi tinuturo sa bawat isa sa atin kung paano tayo babangon sa mga pagkakamali natin. Tayo mismo ang nagtuturo sa sarili natin kung ano ang dapat nating ginagawa.”“I’m just asking for consideration.”“Your Granddad never considers.”Naramdaman ko ang init ng palibot ng sa aking mga mata. Yumuko ako nang
“I heard about you. Noong nasa Siargao pa ako, napag-alaman ko ang balita na nagbalik ka na nga. Gusto ko sanang bumisita sa’yo o ‘di kaya ay makausap ka man lang. Ang kaso ay napansin kong masyado kang busy kasama si Jacob Castillo. Siya ang boyfriend mo hindi ba?”“Yes, he is,” sagot ko habang marahang pinaglalaruan ang hawakan ng mug na mayroong lamang kape.Ngumiti lang siya at hindi na umimik pa. I can see that he’s a bit uncomfortable talking to me. Siguro ay hindi siya sanay na makipag-usap sa akin dahil ilang taon na rin ang lumipas magmula nang huli kaming magkita.Nang magkasalubong kami sa lobby ng building ng condo na tinutuluyan ni Kuya, it took me a lot of thinking if I’d invite him for a coffee. Mukha pa naman siyang nagmamadali sa pag-alis. Pero ayaw ko namang palampasin ang pagkakataon. Masyadong malawak ang Maynila. Baka sa susunod ay hindi na kami muling magkita.“So, doon ka nakatira?” tanong ko sa kaniya. I was pertaining to the condominium building.Tumango siya.
Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko at kung sino ang una kong tatawagan. He said he’s with his friends. Pero sinong kaibigan niyang pupuntahan ko? Bigla kong naalala si Martin. But I don’t have his phone number. I also thought of Janina kaya siya ang una kong tinawagan. It took several calls before she answered.“Hello, Gab?”“Hello, Ate. May itatanong sana ako sa’yo. This is urgent. Puwede mo bang ibigay sa akin lahat ng numbers ng kaibigan ni Jacob na mayroon ka sa list mo?”Mukhang naramdaman naman agad ni Janina na nagmamadali ako.“Alright, give me your email, I’ll send the details to you”“Thanks, Ate. I’ll explain later,” I said and then cut the call.When the document she sent me in the email arrived, mabilis kong binuksan iyon at tiningnan ang mga pangalan sa listahan. Halos malula ako sa dami ng nakasulat na pangalan doon. Una kong tinawagan si Martin dahil siya lang ang kilala kong close friend ni Jacob. Mabuti nalang at sinagot din niya agad ang tawag ko.“Hello. Who is
Matagal akong napatitig kay Jacob. I rewind what he said inside my mind. I want to believe him. Honestly, I do believe him. But there’s a part of me that is doubting. So, instead of nodding, I let out a small laugh which made his brows furrowed in confusion.“You’re laughing…” nag-aalangan niyang sambit.Nagkibit-balikat naman ako.“I don’t know why I did that too. Maybe because I find it funny.”Mas lalong kumunot ang noo ni Jacob.“Gab, if you’re still mad about what happened—”“I am. That’s why I’m going to ask for you to give me space for a while.”“Anong space ang gusto mo? Hindi ba nga umalis ka kahapon? Hindi ka umuwi sa akin kagabi.”“Pinaalis mo ako, Jacob. Noong sinabi kong napapagod na ako. Noong minsan akong nagreklamo, sinabihan mo akong mas mabuti pa kung aalis nalang ako.”“Nasabi ko lang iyon dahil gusto kong tumibay ang loob mo.”“I know that too. Pero nasaktan ako sa sinabi mo, Jacob. Gusto ko lang namang sabihin na napapagod ako, gusto ko lang naman na turuan mo ako
Ilang beses akong pinilit ni Jacob na bumalik sa hotel na dati naming tinutuluyan, pero ilang beses ko rin siyang tinanggihan.“Sigurado ka bang ayaw mong bumalik kay Jacob?” tanong ni Kuya Aaron.Nasa kusina kaming dalawa. Nagluluto siya ng pagkain namin ngayong gabi habang ako naman ay abala sa ginagawa kong proposal na kanina lang sinabi sa akin ni Jacob kung kailan pauwi na ako.“Hindi naman sa pinapaalis kita rito. Because I think this place needs you lalo na at parang sa hospital na ako nakatira. Pero hindi ba, mas okay kung doon ka sa kaniya. Baka sakaling mabawasan ang trabaho na pinagagawa niya sa’yo,” dagdag niya pa at inginuso ang laptop na kaharap ko.Mahina akong tumawa at umiling.“Halata bang pinahihirapan niya ako?”Tumawa si Kuya. “Akala mo ba ako lang ang nakakahalata? Even Papa knows what he’s doing. Pero dahil hindi ka naman daw nagre-reklamo kaya hinahayaan niya nalang. Basta, Gab. Matulog ka pa rin kapag may oras ka.”Inirapan ko siya.“Sabi ng Doctor na laging g
Bakas ang pagkagulat sa reaksiyon ni Jacob sa sagot ko. Dalawang salita lang iyon pero parang ang laki ng impact sa kaniya.“Come on, Gab. Let’s go together. Naghihintay sa atin sina Martin at Kathy.”Nginitian ko siya.“Sasama naman talaga ako eh. Kung hindi mo ako bibigyan ng gawain ngayong gabi.”Napahawak siya sa kaniyang batok at marahang napakamot doon. Kasabay nang muli niyang pagtingin sa akin ay ang pagtayo niya nang tuwid.“Alright then, I won’t give you anything to do today.”Maglalakad na sana siya palabas pero nakakailang hakbang palang siya nang huminto siya sandali at lumingon sa akin.“We haven’t broken up, right?”Mahina akong natawa nang marinig ang sinabi niya.“What makes you think that I want to break up with you? If you’re punishing me for not coming home with you, I’m punishing you the same for making my night hard.”Lumapit siya sa akin at inilahad ang kamay niya sa harapan ko.“Sabay na tayong pumunta sa condo nina Martin. Sumakay ka na sa sasakyan ko. Huwag
Kanselado ang dapat na meeting namin ngayong linggo kasama si Lolo Raoul. Iyon ay dahil hindi magiging available si Papa dahil hindi niya maisingit ang bagay na iyon sa dami ng kaniyang mga nakabinbin na trabaho sa kaniyang opisina. I offered to help him as a part of my training. Hindi niya naman ako tinanggihan. Halos dalawang araw na akong narito sa kumpanya na pag-aari ni Papa, ang Del Rio Holdings.Isa ito sa mga kompanya na ibinigay sa kaniya ni Lolo. Ang sabi niya, maliit lang ito noon, pero nagawa niyang palaguin sa paglipas ng maraming taon.“Lolo must be so proud of you, Papa,” saad ko habang nakatingin sa malaking portrait kung saan naroon ang larawan ng kanilang pamilya. Nakaupo si Lolo Raoul sa kanan habang ang kaniyang asawa naman na si Lola Leticia ay nasa kaliwa. Bigo na mabiyayaan ng babaeng anak ang mag-asawa. Tatlong lalaki ang mga anak nito at ang bunso ay si Papa. Panganay naman si Tito Regan, at ang middle child ay si Tito Victor na naninirahan ngayon sa America k
“Ibig sabihin ay pupunta ka talaga sa party na gagawin sa unit ni Anton? Alam ba ito ni Jacob?” tanong ni Martin kumakain kami ng hapunan ng Huwebes ng gabi.Kapag wala akong ginagawa, sa condo ako nina Kathy pumupunta. Tuwing gabi kasi ay wala na rin naman akong trabaho dahil inihinto na ni Jacob ang pagpaparusa sa akin. Siguro ay naawa na rin dahil sa reklamo ko noong huling beses na nag-usap kami.“Alam niya naman. Saka, sobrang lapit lang naman niyon sa unit ni Kuya. Hindi naman ako pupunta sa kung saang lupalop ng daigdig ‘no!”Huminto sa pagkain si Martin at tinitigan ako.“At anong reaksiyon niya?”“Ano pa ba? Siyempre, ayaw niya akong payagan noong una. Iyang si Jacob, ang hilig mag-conclude. Sinabi ba namang may gusto raw sa akin si Anton. What a joke!”Tumawa ako at umiling pa. Nang makita kong mas lalong sumeryoso ang hitsura ni Martin ay kumunot ang aking noo.“Bakit? Huwag mong sabihing…” Sinadya kong huminto para hintayin siyang dugtungan ang sasabihin ko.“Anton likes y