“Paano ang girlfriend mo, Maddison? May balak ka bang pagsamahin silang dalawa? Dahil kung oo, sabihin mo. Para masira ko ang mukha mo ngayon. ” ang sabi ni Noah.
“Napag-usapan na namin ni Crystal yun. Hindi ko na girlfriend si Maddison. Naghiwalay na kami. ” "Iba ka rin, parang nagpapalit ka ng damit kapag nagpapalit ka ng babae." Sarcastic ulit na tawa ni Noah. “Mas gugustuhin kong manatili sa tabi ko si Maddison at umasa, di ba? Buti pa at sinasabi ko sa kanya ang tunay kong nararamdaman. She has been a good friend of mine, at ayokong itapon na lang kaming dalawa. Loyal sa akin si Maddison, at alam kong mapagkakatiwalaan ko siya. Pagbalik ko sa Denmark, aayusin ko muna ang usapan naming dalawa. ” Natigilan si Noah sa naging tugon ni Liam at parang ang lalim ng iniisip. Tahimik ang buong lugar na walang nagsasalita sa kanilang dalawa na parehong nalulunod sa mga gumugulo sa kanila.[THIRD PERSON POV] Nagmamadaling pumunta si Noah sa pinakamalapit na ampunan mula sa tirahan ni Crystal nang marinig niya ang payo nito. Nasa bingit na siyang sumuko habang papalabas ng sasakyan. Dahil hindi pa rin niya nakikita si Trina sa ganitong oras. Nang taasan niya ang kanyang boses sa kanyang kasintahan, alam niyang nagkamali siya, ngunit hindi niya isinaalang-alang ang mga kahihinatnan. Sa kabilang banda, alam na alam ni Noah na ang kanyang mga aksyon ay makatwiran. Ang kaligayahan lang ng kapatid na si Crystal ang inaalala niya. Dahil naniniwala siyang utang niya ang lahat mula pa noong bata pa sila. At desidido si Noah na gawin ang lahat para mabawi ang kaligayahang ninakaw ni Crystal. Maaari pa siyang pumili sa pagitan ng kanyang kasintahan at isang kapatid kung dapat siyang maging makasarili. Tila nawalan na ng pag-asa si Noah, at ang kanyang kataw
[THIRD PERSON-POV]“Nakakasiguro ka ba talaga na tutulungan nila tayo?” Bulong ni Maddison kay Blade, na pilit hinihinaan ang boses sa takot na baka may makarinig sa kanya.“Huwag kang mag-alala. Kaibigan ko sila. Sigurado ako na gagawin nila ang lahat para lang matulungan tayo. Pero—” Matagal na huminto si Blade bago siya nagpatuloy sa kanyang sasabihin. “Ang isang bagay na kahit anong mangyari ay hindi nila maibibigay sa iyo, ay si Liam. Hinding hindi papayagan ni Noah na malayo si Liam kay Crystal para lamang matulungan tayo. Buntis siya sa anak ni Liam, at kahit isumpa ko ang lalaking iyon sa kamatayan, hinding-hindi ko gugustuhing kunin ang ama ng inosenteng bata. Lalo na at ito ay anak ni Crystal, ang matalik kong kaibigan.”Tila nalungkot si Maddison sa katotohanang iyon. Hindi dahil sa nararamdaman niya para kay Liam, kung hindi dahil sa magiging reaksyon ng kanyang ama.“Gagawin namin ang lahat para mahanap ang anak na
[Crystal]“Ano ang ibig mong sabihin na hindi mo sinama si Noah pauwi sa Denmark?”Nabigla ako sa tono ng pananalita ni Blade sa akin. Tila galit ito at halata ang pagkainis sa akin. Punong puno ng desperasyon ang mga mata niya at ramdam ko ang pagkadismaya niya.Siguro, ay galit talaga si Blade sa ginawa ko.“H-Hindi ko siya mapipilit na bumalik dito, Blade. Si Noah ang nag-desisyon na manatili sa New Jersey ng mga ilang araw pa.” Depensa ko sa sarili ko. “Gusto niyang ayusin ang relasyon nila ni Trina bago siya bumalik dito. At hindi ko alam kung ilang araw pa ang aabutin bago mangyari ang bagay na iyon. Hindi ako sigurado kung ano ang mga pwedeng mangyayari doon. Ngayon, balisa si Noah, mahirap siyang makausap dahil sa pagkatulala niya. Malalim ang iniisip niya dahil sa pagaaway nila ni Trina. Wala na akong nagawa kung hindi ay ang pabayaan na hindi muna siya sumama sa amin ni Liam pabalik dito. Kilala mo si Noah, mayroon
"Saan tayo pupunta, Blade?" Tanong ko sa kanya pero parang wala siyang balak sabihin sakin. Matapos niyang iparating sa akin kanina ang problemang kinakaharap nila ni Maddison, pati na rin ang tulong na ipinangako ni Noah, biglang nag-ring ang phone niya at nakatanggap siya ng tawag. Pagkasagot ni Blade, bigla niya akong sinabihan na sumakay sa kotse, at parang nagmamadaling umalis. Hindi ko maintindihan ang nangyayari. Nang tanungin ko si Blade kung sino ang tumawag, sinabi niya sa akin na si Mr. Dawson ang tumawag at sinabihan kaming dalawa na pumunta sa isang tiyak na lokasyon. Hindi sinasabi sa akin ni Aling Blade. Tinikom niya lang ang bibig niya at hindi umimik. Napakabagal din ng sasakyan namin ngayon, baka kasi nag-iingat si Blade since alam niyang buntis ako. "Buti na lang hindi mo ako pinilit na sumakay sa halimaw mong motorbike." B
[THIRD-PERSON POV]Habang nasa daan ay hindi na napigilan ni Crystal ang antok. Ito rin ay dahil buntis siya. Dahil mas kailangan niya ng tulog ngayon kumpara noong hindi pa siya nagdadala ng sanggol sa kanyang sinapupunan.Nakatingin lang sa bintana si Maddison at parang ang lalim ng iniisip, pati sina Blade at Liam. Kahit isa sa kanila ay walang balak magsalita. Dahil dito, binalot sila ng katahimikan.Sunod-sunod na buntong-hininga ang pinakawalan ng ama ni Crystal na si Mr. Dawson habang pabalik-balik ang tingin sa tatlo.Isang dahilan kung bakit niya balak magbakasyon ay para magkaroon ng oras kay Crystal, lalo na ngayong alam na nito kung sino talaga siya. Ngunit, isa pang dahilan kung bakit niya ito ginagawa ay gusto niyang magkaroon ng kapayapaan sa pagitan nina Blade, Maddison, at Liam.Tinuturing niyang tunay na anak si Blade, sa mga nakaraang taon na inalagaan niya ito. At dahil sa nakikita niyang paghihirap sa likod, ala
Pagpasok ni Crystal sa kwartong nakalaan sa kanila ni Maddison ay nakita niyang nasa loob pa rin si Blade at parang may pinag-uusapan sila. Hindi narinig ni Crystal ang kanilang pinag-uusapan dahil natahimik sila nang makapasok na rin siya. Bago lumabas si Blade ay sinundan siya ni Crystal ng matalim na tingin. Hindi nilingon ni Blade si Crystal at nakatingin lang ito ng diretso sa kanya hanggang sa makalabas siya ng pinto. Bahagyang binalot ng katahimikan ang loob ng kwarto pagkalabas ni Blade. Parehong may pag-aalinlangan sina Maddison at Crystal sa mga galaw na gagawin nila. Akmang hahakbang si Crystal para tingnan ang maleta; hindi niya alam kung ano ang tanging damit nang biglang sumingit si Maddison. “Uhm—” Natulala, awkward, at kuripot si Crystal sa mga galaw niya habang hinihintay ang sasabihin ni Maddison. "-Kumusta ang pak
[Crystal] "Kung tapos ka na, lumabas na tayo. Pero, uhm, bigyan mo ako ng pabor. Itulak ang aking wheelchair para sa akin, mangyaring. ” sabi ni Maddison sa akin habang sinusuklay ang kanyang kamay sa kanyang maikling buhok. Iba ang babaeng ito, pilay pero maganda at seksi pa rin. Paano niya nagagawang maging napakaganda sa kanyang all-black outfit? Halata ang porselana niyang balat at mas mapula pa talaga ang labi niya sa pang-itaas ko. Hindi siya nagbago kahit kaunti, napakaganda pa rin niya. Saglit akong tumalikod sa kanya para tingnan din ang sarili ko. In fairness, ang ganda ng style na ito. Isang bra na pang-itaas, puting plaid at flowy na palda, simpleng pulang beach slipper, at ang aking kulot na itim na buhok. Sakto lang ang outfit ko sa okasyon kaya sa tingin ko okay lang. Napansin kong namamaga ang mata ko. Hindi ko na napi
“Alam ko kung gaano kahalaga ang pagbabalik ko sayo. Lalo na at nakita ko mismo ng mga mata ko kung gaano mo ako na-miss noong mga panahong nawawala ako. Pero, sana maintindihan niyo rin ang desisyon ko na huwag ipaalam sa publiko. Para din ito sa kaligtasan ng magiging anak natin. Ayokong dumating ang panahon na malito siya sa iba't ibang artikulong makikita niya sa internet, o kung ano ang sasabihin ng mga tao. Sapat na sa akin na malaman niyo ni Noah na buhay pa ako at bumalik ako sa inyo na nawalan ako ng pamilya. So, sana maintindihan mo ako. ” Taos-puso kong ungol habang hindi inaalis ang tingin sa aking ama. “Ayoko na rin i-bring up yung nangyari sa past. Ayokong banggitin ang nanay ko dito, at lalo na ang mga pangyayari sa nakaraan na gusto niyang kalimutan. ”Natigilan sandali si Mr. Dawson bago sumilay ang ngiti sa kanyang mga labi. Alam kong sin
"Okay, eto na ang bola mo anak." Agad akong tumayo pagkatapos kunin ang bola. Sa kabutihang palad, at sa murang edad, alam ng aking anak na babae ang aking kalagayan. Kaya hindi niya ako binitawan, lalo na kapag naglalakad ako. Alam niyang hindi ganoon kabuti ang accuracy ko dahil sa sakit ko kaya naman ay nakahanda siyang protektahan ako. “Bumalik na tayo.”“Thank you, mommy...” mahinang sabi ng anak ko kaya tumugon ako habang tinatapik ang ulo niya.Maglalakad na sana kami pabalik nang may nakita akong pamilyar na pigura, napabuka ang labi ko sa gulat. Halos manigas ang buong katawan ko na parang estatwa sa lamig ng pisngi ko. “Crystal…” Narinig ko ulit ang mga salitang iyon sa bibig niya, narinig ko na naman ang boses niya. Lumapit siya sa amin at naglakad papalapit sa pwesto namin. Hindi ko alam kung bakit medyo napaatras ako. Nakita ko sa gilid ng mat
“Tara na.” "Sigurado ka bang aalis ka sa Denmark?" “Oo. Parang panaginip lang nang makarating ako dito. I was once so happy at hinding-hindi ko pagsisisihan ang pagpunta ko sa lugar na ito. I will forever treasure the feelings I had here in Denmark. Marami akong natutunan, at ngayon ay handa na akong bumitaw at tanggapin ang pananampalatayang mayroon ako.” _______________________ 6 na taon na ang lumipas... "Mommy, kailan ko po makikita si daddy?" "Darating siya at hahanapin ka pagdating ng tamang panahon, Crystal." “Kanina ko pa tinitingnan itong litratong kuha mo sa South Korea. Mukhang masaya ka sa tatay ko. Pero, wala siya sa amin ngayon. Sana mahanap niya kami agad. Hindi na ako makapaghintay na makita siya.” Isang mapait na ngiti ang gumuhit sa aking mga labi nang marinig
"Nagkulong pa ba siya sa kwarto niya?" “Oo, tatay. Simula ng makabalik tayo, hindi na lumalabas si Crystal.” Sabi ni Blade. "Narinig kong humihikbi si Amara." Nagkunwari siyang matigas. Ngunit ang totoo, labis siyang nalungkot sa sinabi ng ibang tao. Kung hahayaan niya lang akong ipakita siya sa publiko, mabuti iyon. Ang aking anak na babae ay hindi isang gold digger. Siya ay isang goddamn Dawson!” sigaw niya, halata ang galit niya sa buong kwarto. “— at paanong ang kanyang asawa ay wala saanman? Wala ba siyang planong bisitahin ang asawa niya?" "Posibleng nasa manor pa siya, ama." Pagbaba ni Crystal ng hagdan na may dalang maleta, napatigil silang dalawa sa kanilang pag-uusap. Tumayo si Blade at nag-alok na tulungan siya sa pagdadala nito. “Amara? Bakit ang dami mong dalang gamit? Saan mo balak pumunta?" Mr. Dawson inquired, ang kanyang mga mata ay nanlaki sa pagtataka
"Nagkulong pa ba siya sa kwarto niya?" “Oo, tatay. Simula ng makabalik tayo, hindi na lumalabas si Crystal.” Sabi ni Blade. "Narinig kong humihikbi si Amara." Nagkunwari siyang matigas. Ngunit ang totoo, labis siyang nalungkot sa sinabi ng ibang tao. Kung hahayaan niya lang akong ipakita siya sa publiko, mabuti iyon. Ang aking anak na babae ay hindi isang gold digger. Siya ay isang goddamn Dawson!” sigaw niya, halata ang galit niya sa buong kwarto. “— at paanong ang kanyang asawa ay wala saanman? Wala ba siyang planong bisitahin ang asawa niya?" "Posibleng nasa manor pa siya, ama." Pagbaba ni Crystal ng hagdan na may dalang maleta, napatigil silang dalawa sa kanilang pag-uusap. Tumayo si Blade at nag-alok na tulungan siya sa pagdadala nito. “Amara? Bakit ang dami mong dalang gamit? Saan mo balak pumunta?" Mr. Dawson inquired, ang kanyang mga mata ay nanlaki sa pagtataka
Parang nanlambot ang katawan ni Blade sa awa. Habang pinupunasan ang walang humpay nitong luha. "Tay, balik na tayo," matipid na wika ni Blade kay Mr. Dawson. Hindi kumibo ang ama ni Crystal at agad na pinaandar ang sasakyan. Ang kamay niyang nakahawak sa manibela ay halos mabali ito. Hindi nagsasalita si Mr. Dawson ngunit bakas ang galit nito sa kanyang mga mata. Pagkatapos punasan ni Blade ng mga itlog at kamatis ang natitirang bahagi ng katawan ni Crystal, binalot niyang muli ang isang balabal sa ulo nito at saka hinayaan lang siyang umiyak para maipahayag din niya ang kanyang iniisip. Pagdating nila sa bahay ng mga Dawson ay tila wala ng buhay si Crystal at kitang-kita sa kanyang mga mata ang emosyon. Matipid ang kilos at hakbang niya kaya binuhat na lang siya ni Blade papunta sa kwarto niya dahil n
“Salamat sa pagpunta at pagbibigay sa amin ng oras. Ginanap ang kumperensyang ito dahil sa mga balita kamakailan na nagpasindak sa lahat. Si Spencer ay magkakaroon ng isa pang kahalili ng pamilya. Si Crystal, ang asawa ng aking anak, ay nagdala sa amin ng isang pagpapala na ibibigay namin ang aming oras upang turuan at mahalin. Magandang balita ito para sa amin, at umaasa kaming lahat ay magdiwang kasama ang pamilya ni Spencer. ” masayang utos nito habang nakatingin sa mga camera. Sandaling palakpakan ang bumalot sa silid. "Maaari ka nang magsimulang magtanong." Agad namang nagtaas ng kamay ang isang reporter. "Kailan mo nalaman na buntis si Mrs. Crystal Spencer at ilang buwan na niyang dinadala ang bata?" Nilingon ng ina ni Liam si Crystal dahil umaasa siyang sasagutin nito ang tanong. Pero, nakapikit lang ang mga labi ni Crystal at para siyang natulala sa kawalan. Kaya naman, ibinalik na lang ng nanay ni Liam an
Agad kong inilipat ang tingin ko kay Liam at ngayon ay nakatitig lang siya sa sahig. Nanginginig ang mga mata ko habang nakatitig sa kanya. Hindi ba't sinabi ko na ayaw kong ipaalam sa publiko ang tungkol sa akin at sa aking anak? Ngunit ano ito? Ano pang conference ang pinag-uusapan nila? “Hindi po ma’am. Ikinalulungkot kong biguin ka, ngunit hindi ako nagpapahintulot ng anumang publisidad para sa ating anak. Ang kumperensyang ito ay hindi dapat idaos dahil hindi ko hahayaan ang aking anak na maging kahalili para sa iyong matagal nang pinag-iingat na kumpanya na kasama-pinagmamalaki. Hindi ko gusto ang kanilang madilim na buhay sa likod ng napakatalino na bagay. At mas ayaw kong maranasan ito ng anak ko. "Dapat sinabi mo sa akin ng mas maaga. Alam na ng publiko. ” Nagkibit-balikat ito sa akin kaya hindi ko napigilan ang sarili kong titigan s
"A-Ano..?" Para akong nabingi sa sinabi ni Blade. “Rally? Anong ibig mong sabihin? ” "Tingnan mo ang lugar na iyon." Sinundan ko kung saan nakatitig ang mga mata ni Blade at may nakita akong mga taong may dalang mga karatula at poster. "Anong nangyayari?" Natatakot akong magtanong. "Bakit nangyayari ito sa mga Spencer?" Malalaman mo rin kapag nakapasok na tayo. Sa ngayon, mas mabuting makinig ka na lang muna sa akin at isuot mo. Hindi na ako umangal at agad na ibinalot sa katawan ko ang cloak na binigay ni Blade at nilagyan ng cap sa ulo ko. Sa gilid ng mata ko, nakita kong lumabas si Blade at hinintay ko siyang lumingon sa upuan ko. Pagbukas niya ng pinto ay halos mabingi ako sa sigawan ng mga tao. Halos hindi ko na maintindihan ang sinisi
Natigilan ako sa sinabi ni Blade. Tama siya. Hindi ako pwedeng puntahan ng personal ni Mrs Spencer lalo na at baka makilala ko pa ng ibang tao ang tunay kong katayuan. Kilala nila ako noon bilang Crystal Harrison at sapat na sa akin ang pangalang iyon. Nasa kanila na kung tatanggapin nila ako o hindi. “Pero, ano ang dahilan kung bakit nila ako tinatawag? Tungkol ba ito sa magiging anak namin ni Liam? ” tanong ko ulit at medyo kinabahan din ako. “Oo, I suggest na magbihis ka ng maayos at ayusin mo ang sarili mo bago kita dalhin doon. Kumain ka muna. ” Napataas ang kilay ko dahil sa inasta ni Blade. Parang mas kinakabahan pa siya kaysa sa akin. Sinundan ko siya ng tingin nang umupo siya at nagsimulang kumain. Hindi naman siguro siya nagmamadali? Napatingin ako kay tatay na ngayon ay nakatitig lang sa akin at parang naaawa siya