“Self defense?”
“Para hindi ka masaktan o masampal, you have to learn how to protect yourself. You must be stronger, Crystal.” utas ni Blade habang tinatali ang black belt sa kanyang bewang.
“Okay..?” yumuko ako upang muling tingnan ang kasuotan na pinasuot niya sa akin.
Pareho kaming dalawa na nakasuot ng uwagi, karate uniform.
Nangingisi akong tumingin muli kay Blade. “Hindi mo ba naisip na itong tutorial mo ng self defense ay medyo—OA?”
Nakasuot ako ng itim na may tatlong guhit, puti, itim, at pula. Si Blade naman ay nakasuot ng asul na uwagi at itim na sinturon.
Sandali, ibig bang sabihin, mag-aaway kaming dalawa?
Sa laki ng katawan niya, lalabanan niya ba talaga ang isang payat na stick na katulad ko?
Mabilis na lumipad ang kamay ni Blade sa gilid ng ulo ko, dahilan ng mabilis kong pagliyad. Napapikit ako ng maramdaman ko ang bahagyang paggalaw ng buhok ko dahil sa hanging dulot ng mabilis niyang galaw.
Tatlong buwan na akong nandito sa bahay ni Noah.Marami rin akong natutunan sa araw-araw na pagtuturo ni Blade sa akin kung paano protektahan ang sarili ko.Maraming beses akong muntik nang mawalan ng buhay dahil sa aming pagsasanay. Minsan nga kinailangan kong makipag-away sa kanya sa swimming pool habang nilulunod niya ang ulo ko. Kailangan ko raw malaman at matutunan kung paano iligtas ang sarili ko sakaling may malunod sa akin at malubog sa tubig. Sa sobrang lakas ng pagdiin niya sa ulo ko, nang pilit akong kumawala sa kanya, tumama ang bulto niyang braso sa bibig ko at naging dahilan ng pagdugo nito.May time din na minsan tinuruan niya akong magmaneho ng sasakyan, wala akong experience sa ganyan kaya sobrang bakat ang kotse ni Noah na ginamit namin.The good thing is pareho kaming ligtas.Parang naririnig ko pa rin ang malakas na sigaw ni Noah noong araw na iyon.Sa mga araw na tinu
“Self defense?”“Para hindi ka masaktan o masampal, you have to learn how to protect yourself. You must be stronger, Crystal.” utas ni Blade habang tinatali ang black belt sa kanyang bewang.“Okay..?” yumuko ako upang muling tingnan ang kasuotan na pinasuot niya sa akin.Pareho kaming dalawa na nakasuot ng uwagi, karate uniform.Nangingisi akong tumingin muli kay Blade. “Hindi mo ba naisip na itong tutorial mo ng self defense ay medyo—OA?”Nakasuot ako ng itim na may tatlong guhit, puti, itim, at pula. Si Blade naman ay nakasuot ng asul na uwagi at itim na sinturon.Sandali, ibig bang sabihin, mag-aaway kaming dalawa?Sa laki ng katawan niya, lalabanan niya ba talaga ang isang payat na stick na katulad ko?Mabilis na lumipad ang kamay ni Blade sa gilid ng ulo ko, dahilan ng mabilis kong pagliyad. Napapikit ako ng maramdaman ko ang bahagyang paggalaw ng buhok ko d
[Crystal]“He saw me,” lihim kong sabi kay Blade na naka-pwesto sa gilid ng venue. Nakasuot siya ng tuxedo at itim na maskara na may kaunting touch ng ginto. Napansin ko rin ang bagay na nakalagay sa tenga niya.Kanina, nakiusap ako kay Blade kung pwede ko ba na subukan yung maliit na bilog sa tenga niya kasi sa mga pelikula ko lang iyon nakikita, at gusto kong maranasan ang maging ala James Bond kahit saglit lang.Pero kahit anong pakiusap ko kay Blade, hindi niya ako pinahiram. Pwede ko daw hawakan na lang o pagmasdan kung gusto ko. O hindi kaya naman ay magpabili daw ako kay Mr. Dawson ng isa.“Hindi pwede, Crystal.”Napansin ata ni Blade na nakatitig nanaman ako sa maliit na earphone na nakalagay sa tenga niya, kaya mabilis akong naglihis ng tingin.“So, the next thing I will do is to approach him. Tama?” tanong ko na tinugunan ni Blade ng mahina at palihim na pagtango.P
“Don't you miss me too?” I tilted my head while raising both of my brows to him as my lower lip rose into a pout.“What the hell are you doing here?” Galit na bulong ni Liam sa akin.Binigyan ko siya ng isang pekeng ngiti at nilingon ang mga tao sa paligid bago muling ibalik ang tingin ko sa kanya.You're my husband, and it's your birthday today. Ngayon din ang araw na pinakahihintay mo. Ang araw na ipapasa na sa pangalan mo ang S.C. And as your wife— I want to congratulate and to tell you that I'm so happy for the two of us.” Halos mag isa na ang mga kilay niya sa sobrang pagbabangga ng mga ito.Sa amin pa rin nakatutok ang spotlight kaya naman kitang kita ko kung paano pigilan ni Liam ang emosyon niyang anumang oras ay handang sumabog.Napaigtad ako ng bigla nyang hablutin ang braso ko at hilahin palabas ng venue.Bago pa kami makalabas ay hinanap ng mga mata ko si Blade na ngayon ay nakatiti
[Crystal]“So, final na? Seryoso ka bang bumalik sa gagong Liam na 'yon?” nagmamaktol na tanong ni Noah bago itapon ang sarili sa kama ko.“Oo, Noah. Ang gusto ko ay magkaroon ng mas malawak na access sa Spencers bago simulan ang anumang bagay na napagplanuhan.” tugon ko. “Atsaka, hindi mo ba naisip na magiging maganda nga iyon dahil maibabalik mo rin ang mga gamit ni Amara sa silid na ito?” pinagmasdan ko ang aking sarili sa salamin ng magpahid ako ng crimson lipstick sa aking mga labi.“We don't have to do that, though. Sigurado akong matutuwa ang kapatid kong si Amara na may gumagamit ng kwarto niya. Hindi na rin namin ibabalik ang dating mga gamit niya. This color combination would be better than pink stuff, as I believe Amara now prefers it.”Nagsalubong ang aking mga kilay sa sinabi ni Noah. Hindi ko alam kung paano magugustuhan ng isang batang babae ang ganitong kulay.Sa edad niya, walan
“Mr. Spencer is in his office right now,” salubong sa akin ng pamilyar na Butler.Hindi ko makakalimutan ang una naming pagkikita sa kanya. Ang lakas talaga ng aura niya, at napaka-elegante niyang tingnan. Hindi nawawala sa kanya ang pagiging sophisticated.Walang duda na anak niya si Maddison.“Thanks,” mahina kong tugon nang tuluyan na akong makapasok sa bahay nila Liam.“Crystal!” narinig ko ang pamilyar na boses na tumatawag sa akin.Lumingon ako sa bahagi kung saan nagmula ang tinig. At hindi nga ako nagkamali ng matamaan ng aking mga mata si Sybil na may bitbit pa ring croissant.Araw araw ba siyang ganito? Wala siyang pinagbago kahit na kaunti.Ang tanging nagbago lang ay ang pagtingin ko sa kanya. Naglaho iyon na parang isang bula.Tatlong buwan na mula noong huli kaming nagkita.“Sybil…” Binigyan ko siya ng magiliw na ngiti habang papalapit siya sakin. Ang g
“I knew it!” I exclaimed ecstatically habang ang mga mata ko ay hindi magkandahumayaw sa paglibot ng paningin dahil sa sobrang lawak at ganda ng lugar.“You knew what?” naguguluhang tanong ni Liam habang baluktot ang mga kilay na nakatingin sa akin.He couldn't believe how much I am amaze right now. Hindi ko na lang siya sinagot at nagpatuloy sa pag-ikot ng mga mata ko habang nakaawang ang mga labi. This place is so beautiful in the distance, the crystal-like color of the water is really heart-warming. The whole perimeter surrounded by stones seems to have been deliberately arranged to be perfectly positioned just for my eyes to look at.Tila sa fantasy movies lang nage-exist ang ganitong lugar. Para bang lumabas mula sa mga pinapanood ko noon.Para akong nasa isang fairytale.Paano kaya kung biglang may lumitaw na diwata sa harapan ko? Napapaligiran din ang lawa ng matataas na puno ngunit hindi nito natatakpan at itin
I felt Liam's hand enter the inside of my shirt and looked for my underwear.We couldn't take our gaze away from each other as he slowly lowered it.As he went closer to the shore, I was startled and came to a halt.To save me from falling, he leaned down and gripped both of my hands on the rocks.Even if I wanted to speak up and tell him to stop, I couldn't because he already had my body under his control.Liam pressed his index finger to his lips. He signaled for me to keep silent.My heart races just thinking about Liam's next move. He dipped his hand back into the water to continue removing my underwear.When he was through, I felt the contact of water on my slit, which made my body tremble and my knees weaken.Liam brought his head close to mine to press his lips onto mine. I let go of the rock and moved my hand to his head, to deepen our kisses even more.Liam simply took my hand
"Okay, eto na ang bola mo anak." Agad akong tumayo pagkatapos kunin ang bola. Sa kabutihang palad, at sa murang edad, alam ng aking anak na babae ang aking kalagayan. Kaya hindi niya ako binitawan, lalo na kapag naglalakad ako. Alam niyang hindi ganoon kabuti ang accuracy ko dahil sa sakit ko kaya naman ay nakahanda siyang protektahan ako. “Bumalik na tayo.”“Thank you, mommy...” mahinang sabi ng anak ko kaya tumugon ako habang tinatapik ang ulo niya.Maglalakad na sana kami pabalik nang may nakita akong pamilyar na pigura, napabuka ang labi ko sa gulat. Halos manigas ang buong katawan ko na parang estatwa sa lamig ng pisngi ko. “Crystal…” Narinig ko ulit ang mga salitang iyon sa bibig niya, narinig ko na naman ang boses niya. Lumapit siya sa amin at naglakad papalapit sa pwesto namin. Hindi ko alam kung bakit medyo napaatras ako. Nakita ko sa gilid ng mat
“Tara na.” "Sigurado ka bang aalis ka sa Denmark?" “Oo. Parang panaginip lang nang makarating ako dito. I was once so happy at hinding-hindi ko pagsisisihan ang pagpunta ko sa lugar na ito. I will forever treasure the feelings I had here in Denmark. Marami akong natutunan, at ngayon ay handa na akong bumitaw at tanggapin ang pananampalatayang mayroon ako.” _______________________ 6 na taon na ang lumipas... "Mommy, kailan ko po makikita si daddy?" "Darating siya at hahanapin ka pagdating ng tamang panahon, Crystal." “Kanina ko pa tinitingnan itong litratong kuha mo sa South Korea. Mukhang masaya ka sa tatay ko. Pero, wala siya sa amin ngayon. Sana mahanap niya kami agad. Hindi na ako makapaghintay na makita siya.” Isang mapait na ngiti ang gumuhit sa aking mga labi nang marinig
"Nagkulong pa ba siya sa kwarto niya?" “Oo, tatay. Simula ng makabalik tayo, hindi na lumalabas si Crystal.” Sabi ni Blade. "Narinig kong humihikbi si Amara." Nagkunwari siyang matigas. Ngunit ang totoo, labis siyang nalungkot sa sinabi ng ibang tao. Kung hahayaan niya lang akong ipakita siya sa publiko, mabuti iyon. Ang aking anak na babae ay hindi isang gold digger. Siya ay isang goddamn Dawson!” sigaw niya, halata ang galit niya sa buong kwarto. “— at paanong ang kanyang asawa ay wala saanman? Wala ba siyang planong bisitahin ang asawa niya?" "Posibleng nasa manor pa siya, ama." Pagbaba ni Crystal ng hagdan na may dalang maleta, napatigil silang dalawa sa kanilang pag-uusap. Tumayo si Blade at nag-alok na tulungan siya sa pagdadala nito. “Amara? Bakit ang dami mong dalang gamit? Saan mo balak pumunta?" Mr. Dawson inquired, ang kanyang mga mata ay nanlaki sa pagtataka
"Nagkulong pa ba siya sa kwarto niya?" “Oo, tatay. Simula ng makabalik tayo, hindi na lumalabas si Crystal.” Sabi ni Blade. "Narinig kong humihikbi si Amara." Nagkunwari siyang matigas. Ngunit ang totoo, labis siyang nalungkot sa sinabi ng ibang tao. Kung hahayaan niya lang akong ipakita siya sa publiko, mabuti iyon. Ang aking anak na babae ay hindi isang gold digger. Siya ay isang goddamn Dawson!” sigaw niya, halata ang galit niya sa buong kwarto. “— at paanong ang kanyang asawa ay wala saanman? Wala ba siyang planong bisitahin ang asawa niya?" "Posibleng nasa manor pa siya, ama." Pagbaba ni Crystal ng hagdan na may dalang maleta, napatigil silang dalawa sa kanilang pag-uusap. Tumayo si Blade at nag-alok na tulungan siya sa pagdadala nito. “Amara? Bakit ang dami mong dalang gamit? Saan mo balak pumunta?" Mr. Dawson inquired, ang kanyang mga mata ay nanlaki sa pagtataka
Parang nanlambot ang katawan ni Blade sa awa. Habang pinupunasan ang walang humpay nitong luha. "Tay, balik na tayo," matipid na wika ni Blade kay Mr. Dawson. Hindi kumibo ang ama ni Crystal at agad na pinaandar ang sasakyan. Ang kamay niyang nakahawak sa manibela ay halos mabali ito. Hindi nagsasalita si Mr. Dawson ngunit bakas ang galit nito sa kanyang mga mata. Pagkatapos punasan ni Blade ng mga itlog at kamatis ang natitirang bahagi ng katawan ni Crystal, binalot niyang muli ang isang balabal sa ulo nito at saka hinayaan lang siyang umiyak para maipahayag din niya ang kanyang iniisip. Pagdating nila sa bahay ng mga Dawson ay tila wala ng buhay si Crystal at kitang-kita sa kanyang mga mata ang emosyon. Matipid ang kilos at hakbang niya kaya binuhat na lang siya ni Blade papunta sa kwarto niya dahil n
“Salamat sa pagpunta at pagbibigay sa amin ng oras. Ginanap ang kumperensyang ito dahil sa mga balita kamakailan na nagpasindak sa lahat. Si Spencer ay magkakaroon ng isa pang kahalili ng pamilya. Si Crystal, ang asawa ng aking anak, ay nagdala sa amin ng isang pagpapala na ibibigay namin ang aming oras upang turuan at mahalin. Magandang balita ito para sa amin, at umaasa kaming lahat ay magdiwang kasama ang pamilya ni Spencer. ” masayang utos nito habang nakatingin sa mga camera. Sandaling palakpakan ang bumalot sa silid. "Maaari ka nang magsimulang magtanong." Agad namang nagtaas ng kamay ang isang reporter. "Kailan mo nalaman na buntis si Mrs. Crystal Spencer at ilang buwan na niyang dinadala ang bata?" Nilingon ng ina ni Liam si Crystal dahil umaasa siyang sasagutin nito ang tanong. Pero, nakapikit lang ang mga labi ni Crystal at para siyang natulala sa kawalan. Kaya naman, ibinalik na lang ng nanay ni Liam an
Agad kong inilipat ang tingin ko kay Liam at ngayon ay nakatitig lang siya sa sahig. Nanginginig ang mga mata ko habang nakatitig sa kanya. Hindi ba't sinabi ko na ayaw kong ipaalam sa publiko ang tungkol sa akin at sa aking anak? Ngunit ano ito? Ano pang conference ang pinag-uusapan nila? “Hindi po ma’am. Ikinalulungkot kong biguin ka, ngunit hindi ako nagpapahintulot ng anumang publisidad para sa ating anak. Ang kumperensyang ito ay hindi dapat idaos dahil hindi ko hahayaan ang aking anak na maging kahalili para sa iyong matagal nang pinag-iingat na kumpanya na kasama-pinagmamalaki. Hindi ko gusto ang kanilang madilim na buhay sa likod ng napakatalino na bagay. At mas ayaw kong maranasan ito ng anak ko. "Dapat sinabi mo sa akin ng mas maaga. Alam na ng publiko. ” Nagkibit-balikat ito sa akin kaya hindi ko napigilan ang sarili kong titigan s
"A-Ano..?" Para akong nabingi sa sinabi ni Blade. “Rally? Anong ibig mong sabihin? ” "Tingnan mo ang lugar na iyon." Sinundan ko kung saan nakatitig ang mga mata ni Blade at may nakita akong mga taong may dalang mga karatula at poster. "Anong nangyayari?" Natatakot akong magtanong. "Bakit nangyayari ito sa mga Spencer?" Malalaman mo rin kapag nakapasok na tayo. Sa ngayon, mas mabuting makinig ka na lang muna sa akin at isuot mo. Hindi na ako umangal at agad na ibinalot sa katawan ko ang cloak na binigay ni Blade at nilagyan ng cap sa ulo ko. Sa gilid ng mata ko, nakita kong lumabas si Blade at hinintay ko siyang lumingon sa upuan ko. Pagbukas niya ng pinto ay halos mabingi ako sa sigawan ng mga tao. Halos hindi ko na maintindihan ang sinisi
Natigilan ako sa sinabi ni Blade. Tama siya. Hindi ako pwedeng puntahan ng personal ni Mrs Spencer lalo na at baka makilala ko pa ng ibang tao ang tunay kong katayuan. Kilala nila ako noon bilang Crystal Harrison at sapat na sa akin ang pangalang iyon. Nasa kanila na kung tatanggapin nila ako o hindi. “Pero, ano ang dahilan kung bakit nila ako tinatawag? Tungkol ba ito sa magiging anak namin ni Liam? ” tanong ko ulit at medyo kinabahan din ako. “Oo, I suggest na magbihis ka ng maayos at ayusin mo ang sarili mo bago kita dalhin doon. Kumain ka muna. ” Napataas ang kilay ko dahil sa inasta ni Blade. Parang mas kinakabahan pa siya kaysa sa akin. Sinundan ko siya ng tingin nang umupo siya at nagsimulang kumain. Hindi naman siguro siya nagmamadali? Napatingin ako kay tatay na ngayon ay nakatitig lang sa akin at parang naaawa siya