Chapter Five

“Eliz.” Umikot ako para humarap kanya.

Marahang umangat ang gilid ng kanyang mga labi sa isang ngiti.

“You look alluring in that white dress Crystal.”

Muli akong umikot paharap sa salamin para padaanan ng aking tingin ang itsura kong suot ang magandang damit na 'to.

Isa 'tong semi-embroidered white strapless dress na nagbibigay depinisyon sa makitid kong bewang. Humapit din ito sa bandang balakang ko na mas binigyang-diin ang hubog ito. The skirt of this dress flared out slightly, and a V-slit on the side showed a less embroidered underlayer. Medyo lumilitaw ang hiwa sa aking dib.dib kaya hinila ko ito pataas para maitago. Pero, kitang-kita pa rin at sa palagay ko wala na kong magagawa kung 'di ang hayaan na lang.

It’s indeed stunning.

Tinaas ko ang aking mga tingin at pinasadahan ng mga daliri ang buhok kong nakaladlad. Kinuha ko ito mula sa likuran at inilipat sa harap, inayos ko rin ng kaunti ang tuktok para bigyang volume.

Hindi ko pa man ito masyadong naaayos, natural na wavy ang blonde at mahaba kong buhok na umaakma sa damit na 'to.

Lumapit ng kaunti si Eliz sa salamin para tingnan ako ng maigi. “Napaka-ganda mo.” litanya habang unti-unting umawang ang bibig.

Walang umimik sa aming dalawa, kaya naman binalot ng katahimikan ang buong silid. Simula nang maging magkakilala kami ay hindi pa kami nagiging malapit sa isa't isa.

Hindi naman kami magkaaway ni Eliz dahil lang sa siya ang kapatid ko sa labas. Sadyang, hindi lang kami bagay na magkasama dahil nauunahan kami ng hiya at hindi pagiging komportable sa isa't isa.

Napalingon kami sa gulat nang biglang bumukas ang pinto at iniluwa si Trina.

“Bilisan mo magbihis ka, sasama ako sayo.”

Halata sa mukha ni Eliz na naguguluhan siya sa nangyayari, pero wala akong oras para magpaliwanag sa ngayon.

Tatakbo na sana ako papuntang shower nang biglang tumunog muli ang phone ko.

Kinuha ko ito mula sa pinaghagisan ko kanina. Binuksan ko ang phone ko para tingnan kung sino ang nag-text sa 'kin.

Unknown number:

 [You can't bring anyone to the wedding.]

Galing ito sa unknown number pero base sa mga salitang ginamit, walang duda kung sino 'to.

Inilibot ko ang mga mata ko sa kwarto para tingnan kung nandito lang ba siya sa malapit. Sinilip ko rin ang bawat sulok pero wala siya, kaya yumuko ako at ibinaling muli ang atensyon ko sa phone.

[Paano mo nalaman na may dadalhin akong kaibigan?]

Hindi ko na hinintay yung reply niya pagkatapos kong mag-iwan ng mensahe.

“Sabi niya 'wag daw akong magdala ng kahit na sino ” Inabot ko kay Trina ang phone ko para ipakita sa kanya ang text message bago ako dumiretso sa shower room para simulan ang pag-aayos ng sarili ko.

Sinundan lang nila ako ng mga naguguluhan nilang tingin, pero 'ni isa ay walang umimik.

 ***

Habang pababa ako ng hagdan palabas ng hotel, natanaw ko ang isang maganda at halatang mamahalin na kulay puting limousine. 

Sa sobrang puti ay halos kumikinang na yung sasakyan. Parang mas malinis pa ang kotse na 'yun kaysa sa buong pagkatao ko.

Sa gilid ng pintuan nito ay may isang lalaking tuwid na tuwid ang tayo at tila may hinihintay na susunduin.

Hindi kaya ako ang hinihintay niya?

Ang sabi ng lalaking pinakasalan ko may susundo daw sa 'kin para dalhin ako sa kasal niya. Wala namang ibang sasakyan dito, kaya baka ayun ang tinutukoy niya?

Dahan-dahan akong naglakad papunta sa 

limousine na nakaparada dahil masyadong maiksi ang damit na 'to kumpara sa inaasahan ko. Pakiramdam ko mahuhulog ito kahit hindi naman, wala kasing strap na kumakapit sa balikat ko. Pati na ang hiwa ng dib.dib ko na lumilitaw ay hindi ako komportable.

Baka mamaya masilipan ako kaya mas mabuti na ang mag-ingat.

Pagkadating ko sa harap ng sasakyan ay agad na yumuko ang lalaki at pinagbuksan ako ng pinto.

“Salamat ho...”

Tila ba luluwa na ang mga mata ko sa sobrang pagkamangha at ang magkabilang gilid ng mga labi ko ay hindi mapigilan na umakyat sa 'king tainga nang makapasok ako sa loob. Para akong nasa loob ng panaginip dahil sa ganda nitong sasakyan.

Maganda na sa labas ang limousine na 'to, hindi ko inaasahan na may mas igaganda pa ito. Napupuno ng gold ang bawat kagamitan pati na ang mga kubyertos. Ang amoy sa loob ng sasakyan ay tila ba pumapasok sa akin ang bango nito at humahalo sa kaluluwa ko.

“Woah…”

Hindi ko mapigilan ang mamangha. Mas inilibot ko pa ang paningin ko, maraming beer and wines ang gilid. Nasa harapan ko rin ang isang golden table na napupuno ng pagkain.

Daig ko pa ang prinsesa. Ganito pala ang buhay sa taas.

Habang humahanga ako sa ganda nitong limousine, napansin ko sa gilid ng mga mata ko ang mga titig sa akin ng driver mula sa rear mirror. Kaya naman, tumitig rin ako sa kanya.

Nagsalubong ang mga kilay niya nang magtama ang aming mga mata.

“Uh... Miss? Ikaw ba ang bride?”

Bigla akong natigilan sa tanong niya.

Wala akong ibang maisip na sasabihin, binilinan ako ng lalaking pinakasalan ko na huwag makipag-usap sa kahit kanino.  Kung sasabihin ko sa kanya na hindi ako ang bride, baka masira ko ang planong paulit-ulit niyang pinapasok sa utak ko at ipinaiintindi sa akin kagabi.

“I-I guess..?” I let out an awkward smile at inayos ang pagkakaupo ko para magmukhang kapani-paniwala.

Biglang bumukas ang pinto sa kaliwa ko at halos mapatalon ako sa gulat. Nakita ko sa labas ang jsang babaeng nakasuot ng malaking wedding gown.

Nalaglag ang panga ko at unti-unting nagsink-in sa akin kung ano itong ginawa ko.

“Sino ka!?” 

Gusto ko na lang lamunin ng lupa sa sobrang kahihiyan na meron ako ngayon.

Gusto kong tumakbo at magtago.

“P-Pasensya na!” Mahina kong tinulak yung babae para makadaan ako.

Lakad-takbo akong lumayo sa limousine na 'yun at halos hindi ko na makita ang dinadaanan ko dahil nakapako lang ang tingin ko sa lupa.

Ang tanga-tanga mo Crystal.

Inalalayan ko ang damit ko dahil pakiramdam ko talaga ay mahuhulog ito. Natatakot rin ako na baka bigla na lang lumantad ang boobs ko at ibunyag ang mga sarili nila. Maraming tao dito, pag nangyari pa yun hindi ko na talaga alam ang gagawin ko.  

Hiyang-hiya na ako.

“Aww!”

Sinapo ko ang noo ko nang mabangga ako sa isang matigas na bagay.

Sa lahat ng pwedeng mangyari, ngayon pa ako nauntog sa pader.

Ikaw na talaga Crystal, ikaw na.

Inangat ko ang mga tingin ko para tingnan kung saan ako bumangga. Pagtingala ko, para akong nakakita ng anghel dahil sa gwapong lalaki na nasa harapan ko ngayon.

What the...

Nabangga ba ako sa dib.dib niya?

Ang akala ko pader dahil sa tigas ng binanggaan ko. At literal na nakakaramdam ako ng kaunting kirot sa bandang noo ko.

Hindi ko na ininda ang sakit at pinagmasdan ko na lang ang mukha niya.

Napaka perfect. Malalim at magagandang mata? Check! Maitim at mahahabang pilik mata? Check! Makapal na kilay? Check! Matangos na ilong? Check! Mamula-mulang labi? Check! Nag-iigting na mga panga? Check na check!

Hindi siya kaputian at medyo moreno pero magandang tingnan ang pantay niyang kulay. Mas bumagay pa ang mala-tsokolate niyang buhok.

Naramdaman ko ang paggalaw ng labi ko na unti-unti ko palang nakagat.

Damn, napakagwapong lalaki nito.

God, ito na ba?.

Pero sandali, may girlfriend na ba siya?

“Ayos ka lang ba, miss?”

Tila hinila ako pabalik sa reyalidad nang magsalita siya. Kahit ang boses niya, ang perfect.

“O-Okay lang ako…” Sinubukan kong ngumiti sa kanya, sana hindi niya nasaksihan yung mga nakakahiyang pangyayari.

Ayokong mabawasan ang score ko kay Mr. Perfect dahil baka siya na si 'the one'.

Napangiti ako ng malapad dahil sa mga naiisip ko.

“Did you just get out of that white limo?”

Nanlambot ang mga tuhod ko at unti-unting nabura ang ngiti sa mga labi.

“Nakita mo?”

Nag-alinlangan siyang tumango.

Binaon ko ang mukha ko sa aking mga kamay at nagtago sa sobrang kahihiyan.

Hay nako, Crystal.

Sobra na ang mga kahihiyan ko ngayong araw, dapat siguro umuwi na 'ko.

“Hey… That's alright. I won't tell anyone.”

Naramdaman ko ang kamay niyang dahan-dahan na inalis ang pagkakatakip ko sa mukha.

Ang lambing ng boses niya, kahit marinig lang ang boses niya ay parang nakakapanatag ng loob. Umakto pa siyang isinara na parang zipper ang kanyang mga labi.

Lord, in love na ata ako.

“Tara na, I'm supposed to pick you up but I was surprised when you suddenly went straight to that limo.”

 Oh gosh, mas nakakahiya kapag naaalala ko pa.

Alam kong ang sarap sa tenga ng boses niya, pero sana tumigil na siya sa pagsasalita. Nadadagdagan lang ang kahihiyan ko kapag naririnig ko lahat.

Natanaw ko ang kumikintab na kotseng nakaparada sa gilid ng hotel.

“That's our car, not that.”

Itinuro niya ang itim na sasakyan bago itinuro ang puting limousine.

Pinagsisihan ko ang paglingon sa kotseng sinakyan ko kanina. Dahil nakita ko yung bride kanina na ngayon ay nagpapa-picture na sa harap ng sasakyan na 'yun. Ang puting limousine na sasakyan ay para sa bride na ikakasal, bakit hindi man lang sumagi sa isip ko.

Sobrang namangha ako sa kotseng 'yon, na para bang katulad sa mga movies na biglang yumaman ang bidang babae. Nasobrahan na yata ako sa panunuod ng mga palabas.

Sobrang nakakahiya, ang masama pa ay nakita ni 'the man of my dreams' ang lahat, 1080 HD.

“Come on, alis na tayo.”

Nakayuko lang ako habang nakasunod sa kanya.

Pinauna niya ako sa harapan ng sasakyan bago siya umikot sa kabila para sumakay.

“So... Crystal Harrison, right?”

Kaunti lang akong tumango at hindi umimik dahil nakakaramdam pa rin ako ng hiya sa kanya.

Akala ko perfect na siya para sa 'kin. Sinusumpa ko talaga ang white limousine na yun sa pagkasira ng 'almost love life' ko.

“I still can't imagine how he managed to convince a girl like you.” Bigla niyang sambit kaya napalingon ako sa kanya.

“Anong ibig mong sabihin?”

"He never speaks to anyone. Except sa girlfriend niya na si Maddison, or someone he's close with.” aniya habang hindi inaalis ang mga mata sa daan.

“Hindi ko maintindihan ang sinabi mo. Kasi nung unang beses kaming nagkausap, hindi mo aakalain na ganun siya karami magsalita.” literal na masalita ang lalaking 'yun, lalo na kapag may iuutos siya.

“Hmm… well maybe he's treating it as pure business, walang personalan.” Sinulyalan niya ako sabay nagkibit-balikat.

“A-Anong… b-business?”

Mahina lang siyang natawa at hindi na muling umimik.

Duda talaga ako sa kung anong business ang meron sila. 

Anong gagawin namin sa kasal na 'yon?

Don't tell me may balak siyang mag-distribute ng droga doon?

Kaya ba sinabi niya sa 'kin na 'wag akong magdadala ng mga kaibigan at 'wag ma-late dahil marami siyang ibibilin sa akin?

“What are you thinking?”

Napansin kong nakarating na kami sa isang malaking mansyon, na napapalibutan ng magaganda at makikintab na mga sasakyang nakaparada sa labas.

“Hindi naman tayo magbebenta ng ilegal na droga dito 'di ba?” kinakabahan kong tanong sa kaniya.

Ngumisi lang siya bago bumaba ng sasakyan.

Mas lalo lang tuloy akong kinabahan dahil hindi man lang niya ako sinagot.

Bubuksan na sana niya ang pinto para makalabas na rin ako pero buti na lang at napigilan ko siya agad.

Hindi ako lalabas ng sasakyan na 'to kahit na anong mangyari. Ayokong magbenta ng ilegal na droga. Never!

“What’s the matter?”  Tanong niya mula sa labas habang sinusubukang buksan ang sasakyan.

“No... no…” umiling iling ako habang mas hinigpitan ang kapit ko sa lock ng sasakyan.

Napansin ko ang pagdating ng lalaking pinakasalan ko kagabi.

“Spencer, she's inside. But she doesn't want to come out.”

“Why? What happened?”

“I don't know, she was fine until we-”

“Step aside, I'll handle her.”

Sa sobrang lamig ng boses niya, parang gusto ko na lang tumalon palabas nitong kotse dahil sa takot.

Humakbang siya papalapit sa pinto at saka ay kinatok ang bintana.

“Get out of there.” nang marinig ko ng malapitan ang boses niya ay nag tayuan ang mga balahibo ko. Hindi naman siya ganito kagabi. “If you didn't come out in 5 seconds, you will never get the price we agreed.”

“A- Ano!? Hindi pwede!” Agad kong binuksan ang pinto ng kotse at tumalon palabas dahil sa narinig ko. Hindi pwede yun. Marami na akong nagawang kamalian, hindi ako uuwi ng walang mapapala 

“Good.” Aalis na sana siya kaya agad ko siyang pinigilan.

“No no no no wait lang-” Hinila ko ang laylayan ng eleganteng suit niya. “Magbebenta ba talaga tayo ng drugs dito?” 

“Why do you always mention drugs?”  Mataman niya akong tinitigan ng may nangungunot na mga kilay.

“Kasi! Ganun ang mga nakikita ko sa palabas. Atsaka, ang sabi niya may business tayong gagawin dito.” tinuro ko yung gwapong lalaki habang hindi ko parin inaalis ang hawak ko sa kanya.

“Don't mind whatever he says. Now, come along.” Tinalikuran niya ako at nagsimulang maglakad ulit.

Isang makabuluhang ngiti ang ibinigay sa akin ng gwapong lalaki na siyang  ikinagulat ko.  Okay, that's it, future husband, diyan ka lang muna. Antayin mo ako. Magtatrabaho lang muna ako, though, hindi ko pa rin alam kung anong klase ng trabaho 'to.

Habang nakatitig ako sa kanya ay biglang umabante ang mukha niya papalapit sa akin kaya napaatras ako sa gulat. Nang may ibulong siya sa akin, para bang may kakaiba akong naramdaman at tila ba nagwawala ako puso ko..

 “Sundin mo lang lahat ng sasabihin niya and you'll be fine.”