"Kumusta ang pakiramdam mo, Anna?" tanong ni Bebang sa dalaga na tila wala sa sarili nito.Mula sa pagkakayuko ay umangat ng tingin si Anna. "M-maayos naman po ako," aniya."Mabuti naman kung gano'n." Tumayo si Bebang at naglakad palabas ng kitchen. Samantalang naiwan naman roon si Anna na tila wala pa rin sa sarili ng sandaling iyon.Hindi mawala-wala sa isipan niya ang nangyari sa kanila ng amo kahapon. Yes, kahapon pa iyon nangyari pero pakiramdam niya ay ngayon lang dahil hanggang ngayon ay parang naroon pa rin sa pagkababae niya ang daliri ng binata."Kaloka! Maloloka na ako neto!" wika niya sabay sabunot sa sariling buhok."Oh, bakit, Anna? Nadulas ka lang naging baliw ka na," laking gulat pa ni Anna nang muling magsalita si Bebang. Napatuwid siya ng upo sa silya. Ang akala niya ay umalis na ang mayordoma kaya laking gulat niya nang magsalita ito. Naalala niya ang sinabi nito. Gusto niya pang matawa sa ginawang dahilan ni Brett, na nadulas raw siya. Naku, kung alam lang ni Beba
Isang linggo na ang nakakaraan mula nang makalabas ng Hospital si Anna. Matapos ang nangyari sa kanila ng amo ay naging mailap ito sa kaniya. Gusto sanang maka-usap ni Anna si Brett tungkol sa nangyari sa kanila, pero madalas ng gabi umuwi ang amo niya. Kaya hindi siya makakuha ng tamang tyempo para maka-usap ito.Wala namang nakapa na pagsisisi si Anna na isinuko niya ang sarili kay Brett, pero ang ikinabahala niya ay may asawa itong tao at kasalanan iyong ginawa nila dahil nagtaksil ito sa asawa nito. At iyon ay hindi kaya ng konsensya ni Anna. Tahimik lang naman ang mga kasambahay sa mansiyon na ito pero alam ni Anna na may alam ang mga ito sa nangyari sa kanila ng amo, lalo na ang mayordomang si Bebang. Kaya madalas ay nahihiya siyang makipag-usap rito. Alam niya rin na pinag-uusapan siya ng mga kasamahan niya kaya nga lalo siyang naiilang.Naisip ni Anna na umalis na lang dito sa mansiyon matapos ang nangyari sa kanila ni Brett, kaya madalas niya itong inaabangan sa gabi sa pag-
Kahit gustuhin man na umalis ni Anna sa mansiyon ay hindi niya magawa dahil sa naging usapan nila ni Brett nang isang araw. Kaya si Anna, ay pinagpatuloy na lang ang trabaho bilang nanny ni Paolo."Anna," napalingon si Anna kay Bebang. Kasalukuyan siyang naghahanda ng almusal ng alaga niya dahil papasok sila ngayon sa School."Po?" ani niya.Napansin ni Anna ang reaksyon sa mukha ni Bebang na para bang may gusto itong sabihin na hindi masabi."May sasabihin po ba kayo, Aling Bebang?" untag pa niya sa matanda.Tumikhim si Bebang at napabuntonghininga pagkatapos."Pasensya ka na kung hindi naging maayos ang pakitungo ko sayo simula ng dumating ka dito sa mansiyon. Pero alam ko naman na mabait kang bata at hindi ka katulad ng mga naging nanny ni Paolo na imbes trabaho ang atupagin ay inuna pang landiin ang amo." Napalunok si Anna sa sinabi ni Bebang.Hindi ba't gano'n rin ang ginawa niya? Hinayaan niyang may mangyari sa kanila ng amo niya? In short, lumandi rin siya. Nahihiyang napayuko
Nakaupo si Brett sa swivel chair niya sa loob ng library habang hawak ang baso na may laman na alak. Habang nasa gano'n siyang posisyon ay naalala niya si Carol. Ang babaeng mahal na mahal niya, na ina ni Paolo.Miss na miss na niya si Carol. Ito lang ang babaeng minahal niya ng sobra. Simula kolehiyo sila ay magkaibigan na sila ni Carol, hanggang sa maging mag-nobyo sila. Wala siyang ibang minahal kundi si Carol lang. Kaya nga nabuntis niya ito ng maaga na hindi pa nila pareho natatapos ang kolehiyo.Pero gayunpaman ay pinangako niya sa mga magulang ng dalaga na papakasalan niya ito. Pero kung kailan naman handa na ang lahat ay saka naman ito nawala nang ma-aksidente ito.Aminado siyang nahirapan siyang alagaan noon ang tatlong taon gulang na anak nang mawala ang ina nito, pero wala siyang nagawa kundi ang ipagpatuloy ang buhay ng wala si Carol.Paminsan-minsan ay sumusubok rin siyang tumikim ng ibang putahe, para maibsan ang pangungulila niya sa asawang namayapa na, pero hindi pa ri
Nagising si Anna dahil sa mabigat na bagay na nakadagan sa puson niya. Naramdaman niya rin na parang may mainit na hiningang tumatama sa pagkababae niya. Nang imulat niya ang mga mata para tingnan iyon, ay gano'n na lang ang paglaki ng mga mata niya nang makita ang amo na nakasubsob ang mukha sa pagkababae niya.Gusto niya sanang tumili pero hindi niya magawa. Mahimbing na natutulog si Brett at mukhang naghihilik pa."Diyos ko...ano itong napasok ko?" mahinang bulong niya sa sarili. Tinangka niyang alisin ang ulo ng amo sa hita niya pero lalo lamang itong sumiksik roon. Namula ang buo niyang mukha at pigil niya ang malakas na paghinga dahil sa pagtambol ng dibdib niya.Bakit sa dinami-rami ng puwedeng puwestuhan ay doon pa talaga ang naisip nito? Naalala ni Anna ang asawa ng amo niya, hindi kaya ganito si Brett sa asawa nito? Sa isiping iyon ay taranta niyang inalis ang ulo ng amo na nakasubsob sa hita niya at mabilis na lumundag pababa ng kama."What the fuck, Anna?!" gulat at tila n
Pagkapasok sa loob ng kuwarto ay galit na binalinag ni Brett ang mga gamit na makita niya."How could you do this to me!" Nasapo niya ang mukha at napa-iyak siya sa galit.Sa loob ng tatlong taon ay inakala niyang patay na ang babaeng dapat ay asawa na niya ngayon, na kasama ito sa sasakyan na nahulog sa bangin. Pero hindi pala iyon totoo.Buhay na buhay ito at masayang namumuhay kasama ng isang lalaki na nagngangalang Louie De Vera. Kilala niya ang lalaking ito, school mate nila ni Carol noon sa kolehiyo. Naikuyom ni Brett ang kamao. Nilinlang lang siya ni Carol, pineke lang nito ang pagkamatay nito. Kaya ba hindi ito sumipot sa kasal nila ay dahil sa lalaking iyon? Pero bakit pinaabot nito ng ganoon katagal kung mahal nito ang lalaking iyon?"Fuck!" Binalingan ni Brett ang dingding at pinagsusuntok iyon. Halos tumuklap ang balat sa kamao niya sa ginawa. Si Rico ang nagsabi na buhay si Carol. Nakita daw nito ang babae sa isang Coffee shop kasama ang isang lalaki."Bakit mo ito gina
Naging masaya ang pagsasama nina Anna at Brett sa mansiyon. Sa gabi ay magkatabi natutulog sina Anna at Brett dahil na rin iyon sa kagustuhan ng binata, at walang magagawa si Anna doon lalo't nagustuhan niya rin ang idea ni Brett. Ang pag-iiba ng trato ni Brett sa dalaga ay napansin ng lahat sa loob ng mansiyon. Mayroong natuwa sa pagmamabutihan ng dalawa, mayroon rin naman na hindi, at iyon ay si Bebang.Iniisip kasi ni Bebang na pera lang ang habol ni Anna kay Brett, pero hindi rin nito naitatanggi sa sarili na mabuting tao si Anna.Si Brett naman ay pinaplano kung paano bawiin si Carol sa lalaki nito. Gagawin niya iyon hindi para sa kaniya kundi para kay Paolo, dahil iyon ang tanging hiling ng anak nito. Ngunit habang hindi pa nakakabalik si Carol sa mansiyon ay itinutok muna ni Brett ang atensyon kay Paolo at kay Anna. Masaya si Brett sa pagdating ni Anna sa buhay nila ng anak niya, mahalaga ang dalaga para sa kaniya, at nang sabihin niya kay Anna na huwag silang iwan ni Paolo ay
Katulad ng ipinangako ni Brett sa anak na magbabakasyon sila at pupunta ng Disneyland ay natupad iyon sa sumunod na araw. Tuwang-tuwa ang anak nitong si Paolo, at iyon ang kaligayahan ni Brett. Masaya si Brett kung masaya rin ang kaniyang anak. "Daddy, ang ganda po dito!" komento ni Paolo na ikinangiti ni Brett. Pumasok sila sa park at naglibot roon.Iba't ibang klase ng mga tanawin ang kanilang nakita. Sa gilid ng mga mata ni Brett ay nakikita niya rin kung paano mabusog ang mga mata ni Anna sa ganda ng paligid. Pumihit siya paharap sa direksyon ni Anna. Ang dalaga ay nakangiti rin habang panay ang tingin sa paligid."Yes, anak. Ang ganda nga." ani niya pero kay Anna siya nakatingin."Daddy, si Ate Anna naman po ang tinitingnan mo e." anang bata na napapakamot sa ulo nito.Napabaling rin si Anna sa kanila ni Paolo nang marinig nito na binanggit ang pangalan."Ano iyon?" sambit ng dalaga."Nevermind." anito ni Brett. Nagkibit-balikat na lang ang dalaga.Matapos silang maglibot sa Par
Malungkot na pinagmasdan ni Anna ang silid na ilang buwan rin niyang inukupa. Inilibot niya ang paningin, mapait siyang napangiti sapagkat maraming alaala sa kaniya ang silid na ito. Pero gayunpaman ay wala siyang nararamdaman na paghihinayang sa pag-alis niyang ito. Hinaplos niya ang kaniyang tiyan, para sa anak niya at para sa kanila ni Brett ang gagawin niyang ito. Dahil ito ang dapat nilang gawin, ang lumayo sa isa't isa nang sa gano'n ay malaman kung hanggang saan nga ba patungo ang lahat. Mahal niya si Brett, pero siya ay hanggang ngayon walang kasagutan kung mahal rin ba siya ng binata."Siguro naisip ng Panginoon na ilayo kami sa isa't isa ng tatay mo, anak, dahil hindi ito ang panahon para sa amin. Na hindi kami para sa isa't isa. Pero kumakapit pa rin ako sa Panginoon na dadating ang tamang oras na itatakda niya kami para mahalin ang sa isa't isa." Pagkausap ni Anna sa batang nasa sinapupunan niya.Kung hindi man ito ang tamang panahon para mahalin si Brett ay maghihintay si
Araw ng libing ni Paolo, lahat ay emosyunal sapagka't huling araw na lang na makikita nila ang labi ng bata. Lahat ay nakatayo at nagkani-kaniyang pahid ng panyo sa mga matang walang tigil sa paglabas ng luha habang nagmi-misa ang Pari.Pagkatapos ng misa ay hinatid na sa huling hantongan ang bata. Sa isang private cemetery sa San Diego inihatid ang labi ni Paolo.Malungkot na nakatingin si Brett sa mukha ng anak. Kinakabisado niya ng maigi ang itsura ni Paolo dahil huling araw nalang niya na makikita ito. Dahil nakabukas ang coffin ay malaya niyang nahaplos ang pisngi ng bata, at hinalikan niya rin ito sa noo."Mami-miss kita, anak. Hinding-hindi kita malilimutan. Sana tulungan mo si Daddy na makaya ang lahat ng ito. Dahil sa totoo lang anak, parang gusto ko na rin sumuko..." Tumulo ang luha ni Brett habang nakatitig kay Paolo. "M-Mahal na mahal kita, anak." sambit pa niya.Nang hindi na niya makaya na makita si Paolo ay umatras siya at pumunta sa isang tabi at doon pinagpatuloy ang
Pagkapasok ni Brett sa loob ng kaniyang silid ay malakas niyang inihagis ang bote. Tumama iyon sa dingding at nabasag. Pati ang mga gamit sa loob ng kaniyang silid ay binalibag rin niya. At nang mapagod ay napaupo siya sa sahig habang nasasabunutan ang sariling buhok.Pagod na siyang masaktan, pagod na siyang maloko. Ang nalaman niya kanina ay isang kalokohan. Ang buong akala niya ay siya lang ang lalaki sa buhay ni Anna ngunit nagkamali yata siya. "Fuck!"Tumayo si Brett at pumasok sa loob ng banyo upang pumailalaim sa tubig ng sa ganoon ay maibsan ang init ng ulo niya. Habang nasa ganoon siyang sitwasyon ay napa-isip siya.Huling araw na ng lamay ng anak niya ngayon kaya hindi niya dapat sayangin ang pagkakataon na ito. Pagkatapos niyang maligo ay bumaba siya. Nagulat pa ang ilang kasambahay nang makita siya. Marahil hindi inakala ng mga ito na lalabas rin siya mula sa pagkukulong sa silid niya.Pati si Bebang na nakasalubong niya ay nagtataka rin na napapatingin sa kaniya."Bebang
Isang mainit na hininga ang tumama sa leeg ni Anna na siyang ikinamulat niya ng mga mata. Naramdaman niyang may nakadagan sa kaniya mula sa likuran niya. Napasinghap siya sapagkat si Brett iyon at baka naipit na ang anak nila. Sa pag-aalala ni Anna sa batang nasa sinapupunan niya ay dahan-dahan niyang tinapik ang braso ni Brett."B-Brett umalis ka riyan." aniya sa lalaki. Hindi niya malaman kung ilang oras ba siyang tulog at ilang oras na rin itong nakadagan sa kaniya. Mula sa pagkakadapa ay rinig niya ang pagpintig ng nasa sinapupunan niya."Brett!" Malakas na sigaw niya dahil sa taranta. Napamulat ng mga mata ang lalaki, at galit na umalis sa ibabaw niya. Muli itong nahiga ng patagilid at tinakpan ng unan ang buong mukha.Samantalang napapangiwi namang bumangon si Anna. Nanginginig ang buong katawan niya, at masakit rin ang balakang niya. Naupo siya sa kama at sinapo ang tiyan na umiiyak.Nag-aalala siya at baka napano na ang bata. Binalingan niya si Brett at galit itong tiningnan
Malungkot na nakatingin si Anna sa batang nakahiga sa loob ng kabaong. Ang bigat-bigat sa dibdib na isiping hindi na niya makikita pa kahit kailan ang pag-ngiti nito, ang marinig ang malambing nitong tinig, at higit sa lahat ang mayakap ito.Pinahid ni Anna ang mga luha na umaagos sa pisngi, kapagkuwan ay hinaplos niya ang salamin sa bandang mukha ni Paolo."S-Sayang at hindi mo na makikilala pa ang kapatid mo, Paolo..." malungkot niyang sambit.Alam ni Anna na malabong mangyari na tatanggapin ni Paolo ang kapatid nito na mula sa kaniya, pero hindi niya ipagkakait sa anak na ipakilala si Paolo bilang kapatid nito kahit hindi man ito tanggapin ng huli.Ngunit wala na si Paolo, at hindi na nito makikilala pa ang kapatid.Nasa ganoong senaryo si Anna nang bigla niyang marinig ang malakas na kalabog sa labas ng mansiyon dahilan upang siya'y mapakislot sa kinatatayuan niya. Mabilis niyang napahid ang mga luha at napa-ikot paharap sa entrada ng bahay kung saan tumatakbo ang ibang katulong p
Samantalang sinisikap naman ni Anna na kausapin si Brett, dinadalhan niya rin ito ng pagkain ngunit madalas na ibato ng binata sa kaniya ang mga pagkain na dinadala niya para sa binata. Mabuti na lang at naiilagan niya dahil kung hindi ay masasaktan siya ng pisikal. Minsan ay natatakot na rin siyang lumapit kay Brett dahil tila wala na itong kinikilala. Lahat na lang ng tao sa loob ng mansiyon ay ayaw nitong kausapin o makita. Katulad na lang ngayon, nakatayo si Anna sa labas ng pintoan ng kuwarto ni Brett bitbit ang tray na may pagkain, matagal na siyang naroon at panay ang paghugot-buga ng hangin dahil kinakabahan siyang pumasok sa loob. Hindi siya natatakot para sa sarili niya, kundi para sa batang nasa sinapupunan niya. Baka kasi sa galit ni Brett ay masaktan siya nito at madamay ang bata. Iyon ang kinakatakot ni Anna.Matapos ang ilang minuto na pagtayo ni Anna sa labas ng pinto ay sa wakas nagkaroon na rin siya ng lakas ng loob para pihitin pabukas ang siradura.Nang mabuksan iy
Kung may mas masakit man ngayon sa nararamdaman ni Brett, iyon ay ang makita ang anak na nakahiga sa stretcher, duguan at halos wala ng buhay habang tinulak ito papasok sa loob ng Emergency room. Sa mga sandaling iyon ay wala sa sarili si Brett. Tulala, at halos hindi makahinga dahil pakiramdam niya ay punong-puno ang kaniyang dibdib, at anumang oras ay parang sasabog iyon.Natataranta siya at halos hindi na mapakali lalo na at nakikita niya ang dugo ng anak sa kaniyang damit at palad.Sinubukan niyang pumasok sa loob ng Emergency room, ngunit hinarang siya ng nurse. "Papasokin niyo ako ano ba?! Kailangan ako ng anak ko!" angil niya sa dalawang nurse na nakaharang sa pintoan. Masisiraraan siya ng bait kapag hindi niya makikita si Paolo."I'm so sorry, Sir. Pero bawal po kayo sa loob." wika ng nurse na bakas ang takot kay Brett."Damn it!"Nanghihinang napaupo si Brett sa sahig habang sapo ang kaniyang mukha. Hindi na ni Brett napigilan ang emosyon, bumuhos na iyon. Humagulhol siya ng
Matapos ang nangyari nakaraang gabi ay iniiwasan na ni Anna si Brett. May pagkakataon na nagkakasalubong sila sa loob ng mansiyon, ngunit hindi niya binibigyan ng kahit na sulyap ang binata.Katulad na lang ngayon, habang nasa hardin siya at nagdidilig ng halaman ay narito si Brett sa likuran niya. Nakatayo ang lalaki at nakapamewang ito. Hindi niya ito sinulyapan. Nagpatuloy siya sa ginagawa. Araw kasi ng sabado ngayon, kaya walang pasok si Paolo. Pagkatapos ni Anna sa pagdidilig ay umikot siya paharap, at naglakad na parang hindi nakikita si Brett. Masama pa rin kasi ang loob niya sa lalaki at gustong-gusto niya isampal sa pagmumukha nito ang mga pinagsasabi nito nakaraang gabi.Si Brett naman ay malalim na napabuga ng hangin ng lagpasan siya ng dalaga. Nais niya itong maka-usap at humingi ng despensa sa mga nasabi niya kagabi. Napapikit ng mariin si Brett bago siya umikot at habulin si Anna."Anna, wait." wika niya sabay hablot sa braso ng dalaga. "I want to talk to you." Tumigil
Nakatingin si Brett sa dalagang walang malay. Nakahiga ito sa kama sa loob ng room nito, habang siya ay nakaupo naman sa tabi nito.Habang nakatitig sa maamong mukha ni Anna ay nasasaktan si Brett. Nasasaktan siya sapagka't nagawa niya itong saktan. Kung hindi niya sana pinakealaman ang dalaga ay hindi sana ito nasasaktan ngayon. Nais niyang kastiguhin ang sarili dahil ang lakas ng loob niyang magparamdam dito na may nararamdaman rin siya, ngunit hindi naman niya mapanindigan. Napabuntonghininga si Brett. Mahal niya si Anna, pero mahal niya rin ang kaniyang anak. Mas uunahin niya ang kasiyahan ng anak kaysa sa kasiyahan niya."Para rin ito sa ikabubuti mo, Anna. Bata ka pa, at tiyak na makakahanap ka ng lalaking mas bagay sayo. I can't give the love you deserved. Hindi ako bagay sayo, Anna." bulong ni Brett habang titig na titig kay Anna."H-Hindi mo ako kailangang m-mahalin, Brett. H-Hayaan m-mo na lang akong m-mahalin ka." Biglang nagmulat ang mga mata ni Anna at nagsalubong ang mg