Chapter 1

Yareli's POV

SI Juancho Antonio Steffano ang lalaking hinahangaan ng mga kababaihan sa San Felicidad. Bukod sa guwapo, matangkad, at edukado ay makapangyarihan rin ang pamilya niya sa buong probinsya ng San Felicidad. Siya ang bunsong anak nina Governor Vicente Steffano at Madam Josefina Cruz-Steffano. Si Juancho ay kinaiinggitan ng lahat ng mga kalalakihan sa probinsya namin. Sino nga ba ang hindi maiinggit sa kanya?

Bukod sa anak ng isang Gobernador ay mayaman at maimpluwensiya rin ang pamilya niya. Kayang-kaya niyang mapaikot at mapasunod mula sa mga kamay niya ang mga tao sa San Felicidad. Hindi man maganda ang ugali at pakikitungo nito sa lahat ay hindi iyon naging hadlang para hindi ko siya magustuhan.

Maniniwala ba kayo na naging kami nang mahigit isang linggo pero kaagad rin siyang nakipaghiwalay sa akin dahil hindi ko pa kayang ibigay ang sarili ko sa kanya? Kung iba sana akong babae, malamang ay walang pag-aalinlangan kong ibibigay ang sarili ko kay Juancho pero hindi ko kayang gawin iyon, at isa pa ay 18 years old pa lamang ako.

Mahal ko si Juancho ngunit mas mahal ko ang kinabukasan ko at ang pamilya ko kaya nung makipaghiwalay siya sa akin ay wala na akong nagawa sa naging desisyon niya, pero hindi pa rin maiaalis sa akin na nasasaktan ako at mahal ko pa rin siya.

Gusto ko pang matulungan sila Inay, Itay, Kuya Yasewah, at ang bunso kong kapatid na si Jingjing para makaahon kami mula sa kahirapan. Ayokong mabuntis ng maaga dahil may pangarap ako sa pamilya ko. Nagsisikap akong mag-aral para kapag nakapagtapos na ako ay mabigyan ko sila ng magandang buhay at hindi na parehong magtatiyaga sina Inay at Itay sa pagsasaka sa bukid na pagmamay-ari nila Juancho.

Buwan ng Abril ngayon kaya't bakasyon namin ng mga kaibigan kong sila Mayet, Ronnie at Jestin mula sa paaralang pinapasukan namin. College na kaming magkakaibigan at parehong Bachelor of Secondary Education ang kinuha naming kurso na magkakaibigan.

Pangarap na talaga naming maging mga teacher noong mga bata pa lang kami kaya't hanggang sa magkolehiyo na kami ay magkakasama pa rin kami at pinipilit naming makapagtapos ng pag-aaral para sa pamilya namin. Katulad ko ay mahirap lang ang pamumuhay ng pamilya nila Mayet, Ronnie, at Jestin kaya nagkakasundo kaming apat sa lahat ng bagay at pangarap namin sa buhay.

"Mas gusto ko talaga kapag fiesta dahil palaging maraming handa!" masayang saad ni Jestin habang nilalantakan ang lumpia na nakalatag sa lamesa. Maraming iba't-ibang klase ng pagkain ang nandito.

Nandito kaming magkakaibigan sa plaza na tinatawag sa amin. Dito ginaganap ang events ng buong San Felicidad at ngayon ay nandito ang highlights ng fiesta ng San Felicidad.

Maraming mga nakasabit na banderitas, maingay ang paligid dahil sa mga banda na nagpapatugtog ng drums, lyre, at iba pang mga instrumento. Mga majorettes at ibang grupo na sumasayaw sa gitna ng kalsada. Napakasaya ng probinsya ng San Felicidad kapag fiesta. Bukod sa maraming pagkain ay may mga event na mangyayari pa mamayang gabi.

"At 'yan ang paraan mo para makakain ka ng marami. Sa katakawan mo ay baka maubos pa ang lahat ng handa dito!" pang-aasar ni Mayet kay Jestin na ikinaikot lang ng mga mata ni Jestin.

"Trip na trip mo talaga 'kong asarin, 'no? Baka siguro may crush ka lang sa 'kin kaya palagi mo akong inaasar para mapansin kita." nakangising sabi ni Jestin dahilan para mamula ang buong mukha ni Mayet.

"A-Ano bang pinagsasabi mo r'yan? Kailan pa ako nagkacrush sa'yo? Sina Tom Cruise at Brad Pitt lang ang crush ko, no!" sabi ni Mayet na tunog defensive.

Natawa na lang kaming dalawa ni Ronnie sa kanila at halata namang gusto nina Jestin at Mayet ang isa't-isa, ayon nga lang ay nasa torpe stage sila.

"Ayaw pa kasing umamin nitong si Jestin," bulong sa akin ni Ronnie para hindi marinig ng dalawa naming kaibigan ang sinasabi niya.

Tumango ako. "Magkakaaminan rin ang dalawang 'yan. Hintayin lang natin." nakangiting sabi ko na ikinangiti ni Ronnie.

Sa aming apat na magkakaibigan ay si Ronnie ang pinakaclose ko. Coincidence nga na kahawig niya ang artistang si Ronnie Alonte dahil kapangalan pa niya ito. Gwapo ito, mestusihin, at matangkad. Magkapitbahay lang kami at dalawang bahay lang ang pagitan ng bahay nila sa bahay namin.

Bago ko pa nakilala sina Mayet at Jestin ay si Ronnie lang ang kaibigan ko. Halos ayaw sa aking makipagkaibigan ng mga kaklase kong babae noon at hindi ko alam kung bakit. Mabait naman ako at friendly pero bakit ayaw nila sa akin? Mabuti na lang at nakilala ko si Mayet kaya kahit papaano ay may kaibigan na rin akong babae.

Habang busy ako sa kinakain kong pancit na nakalagay sa paper plate ay napalingon ako nang biglang magtilian ang mga kababaihan at ang ibang tao na hindi kalayuan sa pwesto namin.

Naglalakad si Juancho sa gitna ng daan at kinakawayan nito ang bawat taong nadaraanan nila ng kasama niyang sila Governor Vicente, Madam Josefina, at isang maganda at eleganteng babae na nakahapit sa baywang niya.

Hindi ko mapigilang masaktan sa eksenang nakikita ko ngayon. Tatlong araw pa lang simula nang maghiwalay kami ni Juancho ay may bago na siyang girlfriend at katulad niya ay mukhang nasa Alta siyudad rin ang girlfriend niya base sa branded at maganda nitong damit.

Nanliit ako sa sarili ko dahil walang-wala ako kumpara sa bago niyang girlfriend. Bakit naman kasi ako naghahangad na maiiba ang tingin sa akin ni Juancho? Katulad ng ibang mga nagdaang babae sa kanya ay isa lang ako sa mga naging libangan niya. Ako lang ang nagmahal sa aming dalawa at kahit alam kong hindi siya seryoso sa akin ay pumayag pa rin ako na maging girlfriend niya dahil may nararamdaman na talaga ako sa kanya noon pa lang.

Nang mapadaan sila sa puwesto namin ay napatingin sa akin si Juancho maging pati na rin ang bago niyang girlfriend. Kaagad akong umiwas ng tingin sa kanila at yumuko na lang. Nakahinga lang ako nang maluwag nang makalayo na sila sa amin.

"Okay ka lang ba, Yareli?" nag-aalalang tanong ni Mayet na ikinatango ko.

"O-Okay lang ako. Ano ba kayo!" sabi ko at tumawa ng pilit kahit para nang namimilipit ang puso ko sa sakit na nararamdaman ko.

"Hindi na talaga magbabago ang Juancho na 'yan. Napakababaero niya kaya pati ikaw ay pinaglaruan niya. Makakarma rin 'yong lalakeng 'yon sa ginawa niya sa'yo. Sigurado akong balang-araw ay gagapang siya pabalik sa'yo. Si Yareli Tamayo na pinakamaganda at pinakamabait sa San Felicidad pa ang sinaktan niya, ah? Malaking kawalan ka sa kanya." sabi ni Jestin at alam kong pinapagaan lang ang loob ko.

Ngumiti na lang ako at hindi na muling nagsalita. Si Ronnie naman ay matiim na nakatingin sa akin pero iniwas ko kaagad ang tingin ko sa kanya.

Pagkatapos naming kumain sa fiesta ay umuwi na rin kami. Mamayang 8:00 pm ay lalabas kaming magkakaibigan at pupunta ulit sa Plaza para manood naman ng live bands.

"Anak, kargahin mo muna 'tong si Jingjing at magsasampay lang ako ng mga damit ng Itay mo at ni Jingjing." sabi ni Inay at ipinasan niya sa balikat ko si Jingjing na one year old pa lang at may sinusubong kulay pink na pacifier.

"Sige po, Inay. Nasaan pala sina Itay at Kuya Yasewah?" tanong ko at pinunasan ang labi ni Jingjing na may laway gamit ang bimpong inabot sa akin ni Inay.

"Nasa bukirin sila ng mga Steffano. Tinutulungan ng kuya mo si Itay n'yo na mag-ani ng mga palay. Uuwi rin sila mamaya." sagot ni Inay at inilabas sa gilid ng bakuran namin ang basket na may lamang mga basang damit nina Itay at Jingjing.

Lumabas na si Inay sa maliit naming bahay kaya sinundan ko siya habang karga ko pa rin si Jingjing.

Nanonood lang ako habang nagsasampay si Inay ng mga damit sa hanger at inilalagay ito sa lubid na nakatali sa puno. Naglakad ako sa bandang kubo na pahingahan at kung minsan ay dito na kami salo-salong kumakain ng pamilya ko kapag mainit sa loob ng bahay.

Alas-singko pa lang ng hapon at hindi pa gaanong madilim kaya kitang-kita ko ang magandang tanawin sa lugar ng San Felicidad. Napangiti ako habang pinagmamasdan ang paligid ko at ang karga ko namang si Jingjing ay nakatulog na sa balikat ko.

Hinding-hindi ko iiwan ang probinsya ng San Felicidad. Dito ko gustong tumira ng panghabang-buhay at dito na ako maghahanap ng trabaho bilang teacher. Gusto ko rin matulungan ang mga kababayan ko sa San Felicidad para mabigyan sila ng magandang edukasyon.

Pumasok na ako sa loob ng kubo at umupo doon. Inilapag ko naman si Jingjing sa ginawang portable crib ni Kuya Yasewah at inilatag ang unan at malinis niyang blanket sa crib upang mahigaan niya ito.

"Yareli!" rinig kong sigaw ni Ronnie mula sa labas ng kubo.

Dumungaw ako sa kanya at nag-quiet sign para huwag siyang sumigaw. Nagets naman niya ang ginawa ko at napakamot na lang sa batok niya. Tiningnan ko muli si Jingjing na mahimbing nang natutulog sa crib bago ako lumabas ng kubo at nilapitan si Ronnie.

"Tulog si Jingjing. Baka magising." sabi ko at mahinang tumawa.

"Nand'yan pala ang inaanak ko sa loob ng kubo. Sorry." paumanhin niya at natawa rin pagkatapos.

Nakasuot ng itim na plain t-shirt at puting jersey shorts si Ronnie pero hindi pa rin maipagkakaila na gwapo ito at bagay iyon sa kanya. Napansin ko naman ang hikaw sa kaliwang tenga niya kaya lumapit ako sa kanya at tinitigan ng mabuti ang hikaw niya.

"Nagpalagay ka pala ng hikaw? Bakit hindi ko man lang 'to napansin kanina?" tanong ko.

Namula bigla ang mukha ni Ronnie sa hindi ko malamang dahilan at hindi na makatingin nang diretso sa akin.

"N-Ngayon lang ako nagpalagay nito. Kasama kasi ni Lorenzo na pumunta kanina sa bahay namin 'yong pinsan niyang naglalagay ng hikaw sa tenga at nilibre ako kaya nagpalagay na rin ako." sabi niya.

"Bagay sa'yo," nakangiting sabi ko.

"Salamat," nahihiyang sabi ni Ronnie kaya ginulo ko ang itim at makintab niyang buhok. Doon ko lang napansin na may gel ito.

"Nag-ge-gel ka na rin pala? Sino naman 'yang pinopormahan mo? Hindi ka naman gumagamit ng gel simula noong mga bata pa lang tayo, ah?" nakakaloko kong sabi.

Feeling ko talaga ay may nagugustuhan nang babae si Ronnie pero hindi niya lang iyon sinasabi sa akin dahil baka nahihiya siyang umamin. Sa dami ng mga babaeng nagkakagusto sa kanya sa San Felicidad ay wala pa siyang kahit isang naging girlfriend. Pinagkakamalan na nga siyang bakla ng iba pero hindi ako naniniwala roon dahil lalakeng-lalake namang kumilos si Ronnie.

Napansin ko rin na kahit nasa bahay lang kami ay ayos na ayos si Ronnie. Naaamoy ko nga ang pabango niyang Bench body spray na naamoy ko rin na pabango ni Tiyo Caloy na Tatay niya.

"Bawal na ba akong magpaguwapo? 18 years old na kaya tayo at binata na 'ko kaya normal lang 'to!" sagot naman ni Ronnie.

Hindi ko napigilang kurutin ang pisngi niya dahil ang cute niya lang kapag tinutukso ko siya. Kaagad namula ang pisngi niyang kinurot ko. Mestiso si Ronnie kaya kitang-kita agad ang pagkapula ng pisngi niya.

"Nagbibiro lang ako. Ito naman!" tumatawa kong sabi at pinakawalan na ang pisngi niya.

Ngumiwi lang si Ronnie sa ginawa ko pero hindi kalaunan ay biglang sumeryoso ang mukha niya.

"Mahal mo pa rin siya, Yareli. Nakikita ko 'yon sa mga mata mo nung nakita mo siyang may kasamang ibang babae." seryoso niyang sabi.

Natahimik ako at bumuntonghininga.

"Alam mo namang si Juancho ang first love ko, Ronnie at aaminin ko na nasasaktan pa rin ako sa paghihiwalay namin kahit ako lang naman ang nagmahal sa aming dalawa."

Sa sakit at bigat na nararamdaman ko na pinipigilan ko magmula pa kanina ay hindi ko na napigilang mapaiyak. Kaagad akong niyakap ni Ronnie at hinagod ang likod ko.

Kahit sino namang babae ay masasaktan kapag nakita na ang lalakeng mahal nila ay may kasama nang ibang babae. Umasa lang rin naman ako sa kaunting paraan para mapalapit ako kay Juancho, pero katulad nga ng sinasabi sa akin nina Mayet at Jestin ay sasaktan lang rin niya ako sa huli at tama nga sila.

Kung mahal ako ni Juancho o kung bibigyan niya ako ng pag-asa ay gagalangin niya ang desisyon kong saka pa lang ako makikipagtalik sa kanya kung maikasal na kaming dalawa, pero masyado akong assumera na ang isang katulad niyang nasa itaas ay magseseryoso sa nasa ibaba na katulad ko.

"Do you think na seryoso ako sa'yo? Are you dreaming? You're just a poor and weak lady para seryosohin ko!"

"I don't love you. Bored lang ako kaya pinatulan kita."

"Yes, Yareli. You're beautiful and kind of sexy but we're different in so many ways. We were not even compatible with each other."

"What? Tinatanggihan mo 'ko? Then let's break-up!"

Ayon ang mga masasakit na salitang narinig ko mula kay Juancho. Sobrang durog na durog ako nang marinig iyon noong gabing iyon.

Mahal ko siya pero hindi niya ako mahal.

"Hindi ka niya deserve, Yareli. May lalaki pang kaya kang mahalin ng buo." mahinang sabi ni Ronnie.

Hindi ako sumagot at nagpatuloy sa pag-iyak. Ang hirap kapag ikaw lang ang nagmamahal. Kasalanan ko rin naman dahil umasa akong mamahalin ako ni Juancho, pero hanggang panaginip lang ang fairytale story na binuo ko para sa aming dalawa.

Sana balang araw ay makatagpo ako ng lalaking mahal na mahal ako katulad ng pagmamahal na kaya kong ibigay.