Chapter Three

Masaya siyang umuwi dahil malaki ang kinita niyang tip ngayong araw. Pagkatapos kasi ni Tamarra ay madami pang mga customer ang dumating at pawang mga galante rin.

Kunsabagay, nasa isang mall na pangmayaman ang salon na pinapasukan niya kaya karaniwan sa mga customer ay may sinasabi sa buhay.

Pagdating niya sa bahay ay saka siya tumipa ng sagot sa kaninang text ni Tamarra.

"Thank you for today rin po ma'am. Ang laki po masyado ng binigay niyong tip sa uulitin po." 

Maya-maya pa ay sumagot ito at nag-umpisa na nga silang magpalitan ng mensahe at magkuwentuhan na para bang isang tunay na magkaibigan.

Nakatulog siya nang may ngiti sa mga labi dahil ang panahon at pagkakataon ay tila umaayon sa plano niya.

Kinabukasan ay wala siyang pasok at araw din ng kaniyang suweldo. Matapos niyang maglinis ng kaniyang tirahan ay napagpasiyahan niyang lumabas para mamili ng mga kailangan at gusto niya. 

Dahil feeling rich nga ay sa isang malaking mall sa Alabang siya nagpunta. Dumayo pa talaga siya at bumyahe ng dalawang oras magmukha lang sosyal. 

Kumain siya sa isang mamahaling restaurant at talagang itinodo ang pagpi-feeling rich! 

"Here ma'am, try our best seller moist Red Velvet cake," ani waiter saka lapag ng isang slice ng cake sa table niya. 

"But I didn't order one," trying hard na pag-iingles niya. 

"That is given by the gentleman on the right corner together with this card," paliwanag nito saka abot ng card sa kaniya. 

Lumingon siya sa gawi na sinabi nang waiter at may isang matandang lalaki na nakaupo roon. Mataba ito, kalbo pero mukang mayaman. 

Inilagay pa nito ang kamay sa tainga na parang tumatawag, ibig sabihin ay sinasabihan siya nitong tawagan siya. 

Gusto niyang mapairap dahil halos mukha na niyang tatay o lolo ito pero mas pinili niya pa rin itong kindatan at bigyan nang mapang-akit na ngiti. 

"Kapag hindi ako nagtagumpay kay sir Tristan ay ito na lang ang bibingwitin ko. Mukha namang mayaman eh, baka malapit na rin mamatay," natatawa niya pang ani sa sarili. 

Nagpunta siya sa department store para bumili ng mga dress, nighties at nail polish na red. Bumili rin siya ng pang kulay sa buhok na kulay blonde dahil balak niyang kulayan ang kaniyang buhok.

Tapos na siya sa kaniyang pamimili nang makita niya ang isang sikat na botique. Pangarap niyang makabili ng damit sa shop na iyon ngunit ang pinakamura yatang damit doon ay katumbas na ng isang taon niyang sahod sa salon. 

Pumasok pa rin siya upang mag tingin-tingin. Nang magawi siya sa sleep wear section ay may nakita siyang isang napaka-daring na pulang nighties. 

Agad niya itong nilapitan ngunit kasabay nang pagdampi ng kamay niya rito ay may isa ring taong humawak nito.

Nagkatinginan sila at talagang napanganga siya at sunod-sunod na napakurap nang makita kung sino ang nasa harapan niya.

Kung hindi lang siya magmumukhang tanga ay baka sinampal niya pa ang sarili.

The handsome and super rich Tristan Miguel De Fuego is in front of her.

"Sir Tristan?" saad niya nang makahuma.

Kumunot ang noo ng lalaki, tila nagtataka kung bakit siya kilala ng babaeng nasa harapan.

"Ako po iyong nail technician ni Ma'am Tamarra---

"Darling who is this girl?" ani ng isang babae na parang sawang inilingkis ang kaniyang mga braso sa matipunong bisig ng lalaki.

"Sino naman itong haliparot na babaeng 'to?" tanong niya sa sarili habang nakataas ang kilay at nanggigigil sa galit.

"Ah just some random person I met," sagot nito sa babae na pasimple pang inalis ang braso nitong nakalingkis sa kaniya. 

"Nice seeing you here, here's my calling card, call me if you need anything." Sabi nito na halatang nagmamadali at umiiwas.

Nagpupuyos siya sa galit pag-alis ng lalaki at kasama.

"Iniisip ko pa nga lang kung paano kita aagawin kay Tamarra, ngayon may iba pa pala. Hindi puwede 'to!" gigil na saad niya habang hawak ng mahigpit ang calling card na binigay ng lalake.

Pag-uwi ay hindi na siya nagpatumpik-tumpik pa at sinubukang tawagan ang telepono ngunit walang sumasagot.

Inis na inis siyang isipin na kaya hindi ito sumasagot ay dahil kasama pa nito ang babaeng nakita niya.

Pero sa kabilang banda ay natuwa siya, hindi kagandahan ang babaeng iyon. Ibig sabihin ay malaki ang tsansa na mapansin siya ng lalaking kinalolokohan.

Kinabukasan bago gumayak papasok sa trabaho ay muli niyang tinawagan ang numero.

"Hello," sagot ng baritonong tinig sa kabilang linya.

Muntik na siyang mapatili sa sobrang kilig dahil sa sobrang guwapo ng boses nito pero inayos niya ang sarili.

"Ako 'to iyong nail technician ni Ma'am Tamarra na nakita mo kahapon sa mall. Magkita tayo mamaya itetext ko sayo kung saan," lakas loob na saad ni Geneva.

"Who do you think you are para manduhan ako? Wala ka bang idea kung sino ang kausap mo?" Galit na tanong nito na sinagot niya ng tawa.

"Of course I know who you are, you are the great Tristan Miguel De Fuego, the CEO of De Fuego Enterprises. The perfect and loving husband of Mrs. Tamarra De Fuego. Okay, kung ayaw mo, I might as well call ma'am Tamarra na lang para maikuwento ko ang nakita ko kahapon. Just so you know we're textmates. Ano nga ulit iyong tawag ng babae sa'yo? Love o darling?" nagbabantang saad niya.

"Damn it! You cunning bitch! Just tell me how much and send me your bank account. I have no time to meet you, I am busy as heck!"

"I don't beleive you, may oras ka nga para samahang mag-shopping 'yong babae mo. Sorry Tristan but I don't like your money, kung hindi ka darating sa oras at sa lugar na isesend ko tatawagan ko si Ma'am Tamarra at ia-upload ko sa social media ang picture na nakuhanan ko kahapon. And one more thing, huwag mo kong pagbalakan ng hindi maganda. Alam kong kaya mo kong ipatumba pero kahit gawin mo 'yon I already scheduled posting your picture para kahit may mangyari sa akin eh malaman ng buong mundo na manloloko ka. See you later! Bye!"

Napahawak siya sa dibdib dahil sa kaba matapos ibaba ang telepono. Alam niyang hindi basta-bastang tao ang kinakanti niya. Pinadalhan niya ito ng mensahe kung saan niya ito gustong makita. Malaki ang ngiti sa labi niyang inilabas ang pulang dress na binili niya kahapon at pulang stilleto, nakapagkulay na rin siya ng buhok at nakapagpalit ng kulay ng nail polish.

"I will make sure that you'll find me attractive Tristan!" aniya sa sarili habang nakaharap sa salamin at tinitingnan ang kabuuan.

"Bakit naman ganiyan ang suot mo?" sita sa kaniya ni Jason pagsakay niya sa tricycle nito.

"Wala ka ng pakialam do'n! May lakad ako mamaya kaya huwag mo na akong sunduin," sagot ni Geneva.

Sa kabilang banda ay nagpupuyos sa galit si Tristan dahil sa nangyaring pag-uusap nila ng babaeng iyon.

"Ang lakas ng loob niyang manduhan ako! Anong akala niya? Takot ako na malaman ni Tamarra na lumalabas ako kasama ang iba? Gusto niyang makipaglaro? Sige pag-aaksayahan ko siya ng panahon."

Dumating ang oras na sinabi ni Geneva sa text kaya naghanda na si Tristan para pumunta sa lokasyon.

Pagdating sa isang cafe ay kaagad na may kumaway sa kaniya. Hindi niya pa ito kaagad nakilala dahil nag-iba ang kulay ng buhok nito pero agad niyang napansin ang kulay pulang dress na suot nito na hapit na hapit at litaw na litaw ang maputing cleavage nito.

Habang papalapit siya ay matiim niya itong tinitigan, maputi ang babae at maganda. Mukhang may ibubuga, nakadagdag pa sa pagiging attractive nito ang mahahaba nitong mga daliri na hugis kandila at may pulang nail polish.

"Good evening Mr. Tristan please be seated," bati nito sa kaniya kaya naupo siya.

"Wala akong mahabang oras, sabihin mo na kung anong gusto mo!" saad nito saka dinampot ang kape na inilapag sa lamesa pagdating niya.

"Hmmm, cappuccino with more cream," aniya sa sarili. 

"Do you like the coffee? That's my favorite coffee, pinadagdagan ko lang ng cream para creamier parang ikaw," malanding saad nito.

Hindi kumibo si Tristan ngunit hindi na siya magtataka kung paano nalaman nito na ito ang gusto niya. She's the nail technician of his wife kaya malamang ay nakuwento na niya rito ang mga gusto niya.