Chapter Four

Mabilis na lumipas ang araw. After Zayn and I had a fight in his office we never met again. Hindi ako sumasabay sa pagkain sa kan'ya. Bumababa ako ng kwarto kapag nakaalis na siya sa bahay. Kapag sa gabi naman ay sobrang late na rin siya umuuwi. Maaga naman ako umaakyat ng kwarto ko para hindi kami magpang-abot.

Hindi ko naman siya gustong iwasan, nasaktan lang talaga ako.

Nasa balcony ako kasalukuyan nang dumating ang Mommy ni Zayn.

"Hija," wika ng mommy ni Zayn, si Mommy Clara. Napalingon ako sa kan'ya at lumapit. Agad akong humalik sa kanyang pisngi.

"Mom, hindi po kayo nagpasabi na pupunta kayo. Sana nagpaluto ako ng paborito niyo.”

Bahagya niya akong nilayo at tiningnan nang mabuti.

"Malapit lang dito sa bahay niyo ang pinuntahan ko kaya naisipan ko kayong dalawin ni Zayn. Where is he?" She asked. Nakakunot din ang kanyang noo. Niyaya ko na siyang umupo na sa mahabang couch.

Sumunod naman siya sa akin at umupo na rin. ”Nasa opisina pa po si Zayn, Mom. Mamaya pa iyon darating. Hayaan niyo po sasabihin ko sa kan'ya na bumisita po kayo rito.” Nakangiti kong saad sa kan'ya.

She held my hand. "How are you and Zayn?" Napaawang ang labi ko sa biglaan niyang pagtatanong nang ganoon sa akin. I was a bit surprised.

Hindi ako makasagot sa mga tanong ni Mommy Clara. I looked at her as she was looking back at me waiting for my answer. I heavily sigh and looked down. I can't stand looking at her. Dahil gusto ko na agad maiyak. I might breakdown any moment. He held my chin and lift up to meet her gazed.

"Is there a problem Xandi? You can tell me," malumanay ang boses niyang wika sa akin at ngumiti. Ang ngiti ni Mommy sa akin ay para bang nakaramdam ako na pwede kong sabihin sa kan'ya ang lahat nang bigat ng nararamdaman ko sa anak niya.

It saddened me and hurt knowing I can never have Zayn completely. His heart belongs to someone else. We may be married, but it is not me who he feels home with. And it broke my heart.

"We're okay, Mom." Mapait akong ngumiti. "Normal lang naman sa mag-asawa na nakakaranas ng 'di pagkakaunawaan."

Tinitigan niya ako. She took a deep breath. Tinitimbang ang sasabihin. May ilang sandal muna bago siya nagsalitang muli.

"Alam kong hindi naging maganda ang simula nang pagsasama niyo ng anak ko. Pero naniniwala ako na magbubunga rin ang pagiging mabuting asawa mo sa kan'ya. 'Wag mo sanang susukuan ang pagsasama niyong dalawa. Mamahalin ka rin ni Zayn. You are worthy to be loved and be his wife." Mas lalo lang ako naiyak sa sinabi niya sa akin.

I can feel that she is trying to make me feel better. Giving me hope despite of this situation. I am blessed that I have a Mother-in-law like her. Kahit na si Zayn ang anak niya, she didn't tolerate Zayn's behaviour. She believe in marriage and marriage is sacred to her. She is agains't divorced. Family is everything to her. She is willing to fight for her family. At 'yon ang isa sa minahal ko kay Mommy Clara. If only I am strong as her. Alam ko noon na may pinagdaanan din ang pamilya nila. And I witnessed it before how their family was almost destroyed by other woman. Pero kahit gano'n, ay 'di niya kailanman sinukuan ang pamilya niya na binuo na pilit namang sinisira ng iba.

Tumulo ang luha ko sa sinabi ni Mommy Clara. I couldn't utter a word to express the pain I'm feeling right now. Pakiramdam ko ay gusto ko ng sumabog.

I hugged her. "Hind ko na kaya, Ma." I said in between my sobs. Hinayaan niya lang akong umiyak habang yakap-yakap siya.

Nang naging magaan na ang pakiramdam ko ay bumitaw na rin ako sa pagkakayakap sa kan'ya.

"You need to be strong. You are his wife. 'Wag kang bibitaw. Sa simula lang mahirap Xandi, magiging maayos din ang lahat. You know him, hindi ka rin matitiis ni Zayn na makitang nasasaktan. Give him more time, hija."

"He can't love me back. Si Celine. Si Celine ang mahal niya."

"Ikaw ang asawa niya. Nasa iyo ang lahat ng karapatan. Kahit anong gawin ni Zayn, kayo ang kasal. Makakalimutan din niya si Celine."

"Sa papel Mom, oo. Ako ang asawa niya." Umiling ako sabay pagpatak ng mga luha ko. "Pero sa puso--- hindi."

"Hija. . ." Tanging nasabi na lamang ni Mommy. Awang-awa siya sa akin.

Umaasa pa rin ako na darating ang araw na mamahalin din ako ni Zayn. Kahit araw-araw ay nararamdaman ko lamang kung ano papel ko sa buhay niya at alam ko na hindi niya kayang maibigay sa akin ng buo- ang puso niya.

***

HINDI na naabutan pa ni Zayn si Mommy rito sa bahay. It's almost midnight when he came home.

Tinanaw ko lamang siya mula sa bintana nang kwarto ko papasok sa loob ng bahay ang kan'yang sasakyan. I knew he is drunk again. Halos ganito naman siya simula nang dumating ako rito sa bahay pagka-graduate ko six months ago. Hindi ko na nga alam ang gagawing pakikipag-usap sa kan'ya para tigilan na ang pag-inom niya.

Magaalas-dos na ng madaling araw ay ayaw pa rin ako dalawin nang antok. Madami ang gumugulo sa isipan ko. Nagdadalawang isip ako sa mga sinasabi sa akin nina Nanay at Mommy Clara. Kaninang umaga lang ay buo na ang desisyon kong lumayo na lang dito at pirmahan na ang annulment paper na matagal nang hinihiling ni Zayn. Baka sakaling bumalik ang dating turing niya sa 'kin. Ngunit kapag naiisip ko ang kalagayan nang Nanay ay hindi ko rin magawa. Malaki ang utang na loob namin sa kanilang pamilya.

Bumaba ako upang kumuha ng tubig. Nakalimutan ko kasing magdala kanina rito sa taas.

Hindi ko na binuksan pa ang ilaw sa kusina. Kabisado ko naman at may liwanag naman mula sa labas.

Kumuha na rin ako ng isang baso nang gatas at iinumin ko na lang sa itaas. Baka sakaling makatulog ako.

"You can't sleep?"

Nagulat ako at muntikan nang mabitawan ang pitcher nang tubig na binabalik ko sa loob ng ref. Hindi ko na kailangang lumingon para malaman kung sino ang nagsalita.Tinuloy ko na lang ginagawa at sinara ang ref.

Zayn

"Kumuha lang ako ng tubig," mahinang sagot ko. Kahit madilim ay alam kong nakatitig  siya sa akin.

"And a glass of milk? Bakit hindi ka makatulog? Hindi ka naman sanay na nagpupuyat, Andri. Baka sumakit iyang ulo mo mamaya." Nanatili pa rin itong nakatitig lang sa akin.

Bahagya akong nagulat sa sinabi niya. Alam na alam pa rin niya na mahina ako sa puyatan. Nakaramdam ako nang saya sa puso dahil lang sa simpleng bagay na hindi pa rin nakakalimutan ni Zayn sa akin. Nag-aalala pa rin pala siya sa 'kin. At sa tono nang pakikipag-usap niya sa akin na walang halong galit ay nakapagpagaan sa puso ko.

Hindi pa rin ito kumilos sa kinatatayuan niya. Nanatili lang ito nakatingin sa akin. Nakikita ko na nakatitig ito sa kabuuang katawan ko mula sa liwanag na nagmumula sa labas. Hindi naman kasi gano'n kadilim. Nagtaas baba ang kanyang adams apple.

Naka t-shirt at boxer lang si Zayn. Bakat na bakat ang malaking muscle niya at magandang katawan sa suot na puting t-shirt. Napapalunok ako habang tinitingnan siya. Magulo ang buhok at mukhang kakabangon lang. Hindi ko alam  kung nakatulog na ba siya o hindi pa natutulog.

Hindi ako sumagot. Lumapit siya sa akin. Narinig ko ang mabigat niyang pagbuga nang hininga na para bang hirap na hirap o nagpipigil.

“Next time, wear your robe if you will go downstairs this late. Hindi lang tayo ang nandidito. You look hot and sexy on that nighties.”

Napayuko ako sa sinabi niya. Pakiramdam ko namumula ang magkabila kong pisngi.

Oo nga pala, naka-nighties ako. Nawala sa isip ko ang magsuot ng roba bago bumaba. Masyado kasing occupied ang isip ko kanina. Napalunok ako sa kahihiyan. Kaya pala gano'n na lamang ito makatitig sa akin dahil sa ayos ko.

"N-awala sa isip ko. I'm s-orry . . . ikaw, b-akit gising ka pa?" baling ko sa kanya. Nauutal din ako magsalita. Nakaramdam kasi ako nang kaba habang kausap siya.

Kumuha siya ng tubig at mabilis na ininom. Pagkatapos ay nilapag nito ang baso nang maubos. Magkalapit lang kami ni Zayn. My heart beats faster than usual. Pakiramdam ko ay tumakbo ako sa bilis.

Naging uncomfortable na magkasama kaming dalawa ngayon after what happened last time.

"Nauuhaw lang ako at saka hindi rin ako makatulog." Nakatitig siya sa akin habang nagsasalita. Parang may gusto pa itong sabihin. Mabigat ang hiningang pinakawalan nito.

"O-kay".

"About what happened last time in my office." Tumigil muna siya sa pagsasalita at pinakatitigan lang ako. Narinig ko ang pagbuntong hininga niya. "I'm sorry," mahina niyang saad.

Hindi agad ako nakasagot. Nagulat ako sa kan'yang sinabi. Hindi ko inaasahan na sasabihin niya iyon sa akin. Pilit akong ngumiti sa kan'ya kahit ang totoo sobrang bilis nang tibok ng puso ko at hindi ko alam kung paano siya sasagutin o ano ang sasabihin sa kan'ya. Kinalma ko ang sarili ko.

"O-kay na iyon Zayn. I'm sorry rin."

Hindi na nagsalita pang muli si Zayn. Namayani ang katahimikan sa pagitan naming dalawa. Kapwa kaming nagpapakiramdaman. It feels awkward. Nang hindi na ako nakatiis, kinuha ko na lang ang dalawang baso at nagpaalam sa kanya na aakyat na. Tanging tango lang ang naging tugon niya.