"I'm sure maiinggit si Alondra. Ang sabi niya pupuntahan niya ako pagkatapos ng trabaho niya para makita ang anak ko." I smiled widely.
Mommy and Daddy supposed to have a shopping date today. Pero nang malaman nilang dadating si Florence ay hindi na sila tumuloy dahil kagaya ko, matagal rin nilang hindi nakita si Florence.
"Hello, Aurora.." ngumiti si Florence kay Aurora at ibinigay ang regalo niya.
It's a large disney princess, Aurora doll. It's her favorite, saktong Aurora ang ipinangalan ko sa kaniya. Kumikislap ang mga mata ni Aurora habang tinitignan ang regalo sa kaniya ni Florence.
Heto na naman kami. Tuwing nagpapanic si Mommy kada pinag-uusapan naming ang ganitong paguusap namin ay kung ano-anong bagay ang sumasagi sa isip niya. Wala akong magawa kundi ang paulit-ulit na ipaintindi sa kaniya ang lahat.That was her forever lines and quotes. Isang bagay ang mabilis na dumikit sa aking isipan simula noon pa man. Paulit-ulit kaya nagkaroon ito ng marka, na ang dating pagmamahal ko sa kaniya noon at napalitan ng pagkamuhi.Unti-unti ko nang natanggap at naintindihan ang lahat. Hanggang sa mawala na ang pagkamuhi at mapalitan ng wala nang nararamdaman kahit ano pa sa kaniya. Namanhid ang nararamdaman ko sa kaniya sa dami ng pagsubok ng buhay.
Ibinalik ko kay Alondra ang cellphone niya. Humiga ako ulit sa tabi ni Aurora."Dating? You mean.. hindi naging sila noon?" Hindi siya makapaniwala, "Dating.. dating.. I thought Amara's pregnant before?!" Pabulong niyang sigaw."Hindi ko alam.." simple kong sabi.Bumangon ako at iniwan ang tulog na si Aurora. naisipan kong tumabi ng tulog kay Aurora pero dahil ganito ang usapan namin ni Alondra ay baka magising si Aurora at magtanong tungkol sa pinaguusapan namin."But.. he know
Hinatid niya si Amara sa bahay at ihahatid niya rin ako? Ganoon ba iyon?"No thanks.." sabi ko. "I can do it myself." Saktong nagpark ang aking sasakyan sa harap. Tumingin siya roon sa bagong bili kong kotse na itim na Mustang."You'll still drive even if you drink?""Kaya ko pa," matigas ang boses ko.Pinasadahan niya ng tingin ang suot ko, "Hindi pala mahigpit ang asawa mo, kung ganoon? Malaya kang.." tinignan niya ulit ang suot ko, "Nakakalabas sa gabi ng ganiyan. Tss.."
Alondra made a fake choking sound. Natawa ako ng bahagya habang pinagmamasdan pa rin ang mga ilaw ng mga building sa paligid nitong aming condo."Really? So sa kaniya pala nanggaling iyang katalinuhan ni Aurora? Kaya pala mala-Albert Einstein!" Tumawa siya ng malakas."Pero lang kaming matalino!" I said lightly. Tumawa si Alondra kaya natawa na rin ako.I'm glad about him, though, that he's where he deserved to be now. It was from his hardwork, perseverance, diligence and nothing more. I know he can do it better on his own, he didn't need that name to be great and successful.
Isang pindot muli ang iginawad ng agent ko sa akin dahil hindi ako nakasagot agad sa tanong na iyon ni Mr. Go."No, I don't think so."Kitang-kita ko ang iristasyon ni Valentin habang nagpapalit-palit ng tingin sa amin ni Mr. Go. He glared at me for a moment after shifting on his seat."Oh, right. Our model is a pro at this things," he said that very slowly as if insulting me at some kind of things.Kinabahan ako room. Hindi maganda ito pero alam kong kailangan kong makisama at magtiis
I didn't really need to guess and know how Valentin came up with all his rants and insults of me. Habang pinagbubuntis ko si Aurora, habang magkasama kami ni Light sa iisang bahay.Minsan ay nadudulad si Mommy sa media or sa mga amiga niya. Of course, with the credibility and the power of our name, they believed every word my Mom said. Hindi na kataka-taka na kahit si Veronica at Avianna ay ganoon ang pag-iisip.Kahit si Axon nga, inakalang anak namin ni Light si Aurora. I wanted to get mad at my Mom for it. Kaso ayokong lumaki pa ito. Tapos ko na siyang diktahan tungkol sa lahat ng iyon, bringing it right now will only complicate everything even more. 
"S-Saan?" lito kong tanong at hindi ko pa rin maiwasang magulat."You meetings and where.. you'll buy the things you need." parang hirap na hirap siyang banggitin iyon."Okay.." iyon ang tanging nasabi ko.Tumahimik na lamang ako kahit na sobrang ingay ng isip ko. If we are on the stage of being friends on this stage, maybe we'll get the chance to slowly talk about the past without shouting at each other. Kung ganoon ang sitwasyon namin, mas mapapalapit kami at unti-unti kong babanggitin sa kaniya si Aurora.
Noong hindi pa kami nakakarating ng Pilipinas, todo plano ako sa sarili ko kung paano ko kakausapin si Valentin. Simple lang, pakikiusapan ko siyang mag-kita kaming dalawa at pag-uusapan namin si Aurora. Pero ngayong abot kamay ko na siya, hindi pala ganoon kadali iyon. Hindi ko pa nakikita ang asawa niyang si Amara. At ang ka-edad ni Aurora na anak nila.Sa bagay na ito, kailangan kong pag-isispan ng mabuti. Alam kong hindi pwedeng magpadalos-dalos ng mga magiging desisyon ko. Kinilabutan ako nang maisip ang posibleng magiging reaksyon ni Valentin.Ang pinaka nangangamba na sumasagi sa isipan ko ay aakalain niyang nagsisinungaling ako sa kaniya. I understand that. We lost our baby years ago. Mukhang kailangan kong