"S-Saan?" lito kong tanong at hindi ko pa rin maiwasang magulat.
"You meetings and where.. you'll buy the things you need." parang hirap na hirap siyang banggitin iyon.
"Okay.." iyon ang tanging nasabi ko.
Tumahimik na lamang ako kahit na sobrang ingay ng isip ko. If we are on the stage of being friends on this stage, maybe we'll get the chance to slowly talk about the past without shouting at each other. Kung ganoon ang sitwasyon namin, mas mapapalapit kami at unti-unti kong babanggitin sa kaniya si Aurora.
Noong hindi pa kami nakakarating ng Pilipinas, todo plano ako sa sarili ko kung paano ko kakausapin si Valentin. Simple lang, pakikiusapan ko siyang mag-kita kaming dalawa at pag-uusapan namin si Aurora. Pero ngayong abot kamay ko na siya, hindi pala ganoon kadali iyon. Hindi ko pa nakikita ang asawa niyang si Amara. At ang ka-edad ni Aurora na anak nila.Sa bagay na ito, kailangan kong pag-isispan ng mabuti. Alam kong hindi pwedeng magpadalos-dalos ng mga magiging desisyon ko. Kinilabutan ako nang maisip ang posibleng magiging reaksyon ni Valentin.Ang pinaka nangangamba na sumasagi sa isipan ko ay aakalain niyang nagsisinungaling ako sa kaniya. I understand that. We lost our baby years ago. Mukhang kailangan kong
"You can give me your schedules, I can re-schedule some of your shoots if you want." Nagtaas ako ng kilay sa sinabi niya at napatingin sa kaniya. "I will let my secretary contact your agent so they can deal with that," he simply said. Wala sa sariling napa tango ako at hinayaan sa gusto niyang mangyari. It was a very tensed long moment while looking at each others eyes. Unti-unting lumalakas ang tibok ng puso ko habang naka-tingin sa kulay asul niyang mata. I think I'm st
"Hi, I'm Cecilia!" she smiled and shamelessly checked the noted from Florence Cabello. Nakatingin ang iba sa kanila. Ang iba ay lumapit pa para maki usisa o makipagkaibigan. "Markisha Castel." I smiled. "I heard you were with Valentin Cuarez last Wednesday on Arana Nilima's restaurant opening?" she asked. Nakatitig ako sa kaniya. Wala akong ibang pinapakitang ekspresyon kundi lamig at plastic na ngiti. I didn't say anything dahil hinihintay kong dugtungan niya ang sasabihin niya.
Humalo pa ang isang matandang babae sa amin. She greeted us. Beside the older woman is some models and one of them is Cecilia. Pinigilan ko ang sarili kong umirap. May bahid ng sarkasmo ang mukha habang nakatingin sa akin."Oh, is that a Cuarez? Kamukha kasi ni Veronica!" Tinuro ng designer si Valentin na papalapit sa amin.Matinding kaba at pagdagundong ng dibdib ko. Mabuti na lang at may humarang sa kaniya kaya medyo natagalan siya bago makalapit sa amin."Siya nga!" sabi ng isang matandang babae."Hm
Ang lalaki talagang ito! Pinuntahan pa ba muna niya ang babae niya kaya hindi pa siya umuuwi hanggang ngayon? Nanginginig ang kamay ko habang nagtitipa ng mensahe sa kaniya, nakaramdam ako ng namumuong pagka-irita para sa kaniya. To Valentin: Bakit? Where are you? Are you with your girls? Fuck, Markisha! I told him that I've moved on but what the hell is wrong with me right now? I then imagined him in a bar, a couch full of girls with him.. making out! Naalala ko pa ang mukha ni Cecilia kay mas lalo akong nairita. I imagined Valentin kissing Cecili
"He has lots of work, Mommy?"I bit my lower lip, "From what I understand, he's investing his money on the agency I applied."Aurora nodded. "When are you going to see each other po? Maybe you s-should text him.. o-often!"Bahagya akong natawa sa sinabi ni Aurora. I wanted him to know about how I feel but I chose again to be quiet. Ayaw ko siyang ma-disappoint sa akin dahil iyon nga ang rason kung bakit kami umuwi ng Pilipinas."B-but... Mommy, if you don't like what I've said. It's ok
"I had a meeting in a hotel earlier, breakfast na rin iyon." he said and moved a bit closer to me.Hindi ako sumagot. Masyado na ako kinakain ng kaba at kabog ng puso ko. He moved closer again until body touched my chair. Inakbayan niya ang upuan ko kaya parang nakaakbay na siya sa akin. He placed his other hand in front of mine."Are you hungry?"Umiling lang ako at tiningala siya. Hindi pa rin maalis sa isipan ko ang meeting niya kanina. Bakit ba kailangan sa hotel? They can do it on his company kaya bakit naisipan nilang sa hotel? Pwede rin namang sa restaurant na lang.
Binaba ko ang cellphone ko at naglakad papalapit kay Valentin. He looked at me with cold eyes. Kumalabog ang puso ko at pumikit ng mariin. I am sensing so much guilt and fear in me kahit na hindi naman dapat."Siya ang kasama mo?" he asked.Tumango ako. His eyes darkened. Hindi ko alam kung bakit guilty ako. I shouldn't be guilty! So what if I'm with Light? Ano naman sa akin ngayon kung guilty siya o kung nagseselos siya? Hindi dapat ako apektado roon!Thursday morning and my shots were bland. Masaya ang lahat pero pakiramdam ko ay hindi ako masaya at kuntento. Lahat ng shots ko ay basic posing