"Hi, I'm Cecilia!" she smiled and shamelessly checked the noted from Florence Cabello. Nakatingin ang iba sa kanila. Ang iba ay lumapit pa para maki usisa o makipagkaibigan.
"Markisha Castel." I smiled.
"I heard you were with Valentin Cuarez last Wednesday on Arana Nilima's restaurant opening?" she asked.
Nakatitig ako sa kaniya. Wala akong ibang pinapakitang ekspresyon kundi lamig at plastic na ngiti. I didn't say anything dahil hinihintay kong dugtungan niya ang sasabihin niya.
Humalo pa ang isang matandang babae sa amin. She greeted us. Beside the older woman is some models and one of them is Cecilia. Pinigilan ko ang sarili kong umirap. May bahid ng sarkasmo ang mukha habang nakatingin sa akin."Oh, is that a Cuarez? Kamukha kasi ni Veronica!" Tinuro ng designer si Valentin na papalapit sa amin.Matinding kaba at pagdagundong ng dibdib ko. Mabuti na lang at may humarang sa kaniya kaya medyo natagalan siya bago makalapit sa amin."Siya nga!" sabi ng isang matandang babae."Hm
Ang lalaki talagang ito! Pinuntahan pa ba muna niya ang babae niya kaya hindi pa siya umuuwi hanggang ngayon? Nanginginig ang kamay ko habang nagtitipa ng mensahe sa kaniya, nakaramdam ako ng namumuong pagka-irita para sa kaniya. To Valentin: Bakit? Where are you? Are you with your girls? Fuck, Markisha! I told him that I've moved on but what the hell is wrong with me right now? I then imagined him in a bar, a couch full of girls with him.. making out! Naalala ko pa ang mukha ni Cecilia kay mas lalo akong nairita. I imagined Valentin kissing Cecili
"He has lots of work, Mommy?"I bit my lower lip, "From what I understand, he's investing his money on the agency I applied."Aurora nodded. "When are you going to see each other po? Maybe you s-should text him.. o-often!"Bahagya akong natawa sa sinabi ni Aurora. I wanted him to know about how I feel but I chose again to be quiet. Ayaw ko siyang ma-disappoint sa akin dahil iyon nga ang rason kung bakit kami umuwi ng Pilipinas."B-but... Mommy, if you don't like what I've said. It's ok
"I had a meeting in a hotel earlier, breakfast na rin iyon." he said and moved a bit closer to me.Hindi ako sumagot. Masyado na ako kinakain ng kaba at kabog ng puso ko. He moved closer again until body touched my chair. Inakbayan niya ang upuan ko kaya parang nakaakbay na siya sa akin. He placed his other hand in front of mine."Are you hungry?"Umiling lang ako at tiningala siya. Hindi pa rin maalis sa isipan ko ang meeting niya kanina. Bakit ba kailangan sa hotel? They can do it on his company kaya bakit naisipan nilang sa hotel? Pwede rin namang sa restaurant na lang.
Binaba ko ang cellphone ko at naglakad papalapit kay Valentin. He looked at me with cold eyes. Kumalabog ang puso ko at pumikit ng mariin. I am sensing so much guilt and fear in me kahit na hindi naman dapat."Siya ang kasama mo?" he asked.Tumango ako. His eyes darkened. Hindi ko alam kung bakit guilty ako. I shouldn't be guilty! So what if I'm with Light? Ano naman sa akin ngayon kung guilty siya o kung nagseselos siya? Hindi dapat ako apektado roon!Thursday morning and my shots were bland. Masaya ang lahat pero pakiramdam ko ay hindi ako masaya at kuntento. Lahat ng shots ko ay basic posing
"Don't say that!" I yelled at him.His eye narrowed and drifted on me. There is ultimate darkness in his eyes."What her name?""Aurora!" I said."I need a full name," he demanded.I wiped my tears away, "Aurora.. Constanciandra." halos pabulong iyon.
Lumayo siya sa aking at hinilot ang sentido. Malungkot akong tumingin sa kaniya. Ramdam na ramdam ko ang galit niya sa nangyayari ngayon sa amin. Will he able to forgive me and accept our daughter? Kahit hindi niya na ako patawarin.. basta tanggapin niya lang ang anak namin ay masaya na ako."You have many chance to tell me... our dinner... your photoshoots and our normal talks.Mariin siyang pumikit at tumingala. Huminga siya ng malalim. Pinaalis ko ang luha sa aking mga mata."I'm sorry, Valentin. I'm really, really sorry."
'Everything will be okay.' Light mouthed. I smiled at him. I'm thankful to Light. He's my best friend for everything. All the efforts he made for us. The way he stand being a father to Aurora, lahat ng iyon ay laking pasasalamat ko sa kaniya. Without him, Aurora won't be happy with a family even though Light is not her true father. I glanced at the two again. The way Valentin held our daughter is my everything. It was like he's holding his life. I'm still shock and nervous. Baka pagkagising ko, isang panaginip lang pala ito. Kung hindi man ito panaginip, natatakot akong baka isang umaga paggising ko, hindi niya pala kayang tanggapin ang anak namin.