"Don't say that!" I yelled at him.
His eye narrowed and drifted on me. There is ultimate darkness in his eyes.
"What her name?"
"Aurora!" I said.
"I need a full name," he demanded.
I wiped my tears away, "Aurora.. Constanciandra." halos pabulong iyon.
Lumayo siya sa aking at hinilot ang sentido. Malungkot akong tumingin sa kaniya. Ramdam na ramdam ko ang galit niya sa nangyayari ngayon sa amin. Will he able to forgive me and accept our daughter? Kahit hindi niya na ako patawarin.. basta tanggapin niya lang ang anak namin ay masaya na ako."You have many chance to tell me... our dinner... your photoshoots and our normal talks.Mariin siyang pumikit at tumingala. Huminga siya ng malalim. Pinaalis ko ang luha sa aking mga mata."I'm sorry, Valentin. I'm really, really sorry."
'Everything will be okay.' Light mouthed. I smiled at him. I'm thankful to Light. He's my best friend for everything. All the efforts he made for us. The way he stand being a father to Aurora, lahat ng iyon ay laking pasasalamat ko sa kaniya. Without him, Aurora won't be happy with a family even though Light is not her true father. I glanced at the two again. The way Valentin held our daughter is my everything. It was like he's holding his life. I'm still shock and nervous. Baka pagkagising ko, isang panaginip lang pala ito. Kung hindi man ito panaginip, natatakot akong baka isang umaga paggising ko, hindi niya pala kayang tanggapin ang anak namin.
Dahil sa sinabi ni Valentin, binigyan ako ng isa pang rason para hindi makatulog sa gabing iyon. Halos buong gabi akong gising sa loob ng madilim na kalangitan.Lumabas pa ako ng veranda ng kwarto ni Aurora para malibang dahil para akong mababaliw. Pinilit ko ring matulog pero hindi ko talagang magawa. Nakatulog ako, pero hindi ko sigurado dahil parang hindi. Dahil sa mahabang kong pag-iisip, gising na gising ako hanggang madaling araw. Pinili ko na lang bumangon kahit maaga pa.Lumabas ako ng kwarto at narinig ko ang pagaayos ni Anna. It's only five thirty in the morning.Nagulat ako nang pagkadaan ko sa balkon
Gusto ko ring sabihin na pati ako ay gusto ng separate room. Kung ayaw niya, sa tabi na lang ako ni Aurora. Mas gusto ko pa iyon. Before, I was expecting him to shout at me again and burst out with his anger at me like last night.But now, I can't believe that were both calm while talking. Hanggang ngayon ay natatakot pa rin ako sa maaaring mangyari. Kung magagalit siya sa akin ng habang buhay, I'll understand that. I deserve that dahil alam ko ang kasalanang ginawa ko.May punto rin siya kagabi. I know I should have told him about my pregnancy before. But I chickened out. Natakot at nasaktan ako dahil buong akala ko sa mga nagdaang panahon ay may pamilya na siya na bubuoin kasama si Amara.
Busy si Aurora at Valentin mag-usap kaya hindi nila napapansin ay pagsisipaan namin ni Light sa ilalim ng lamesa dahil halos lahat ng salita ni Valentin ay inirorolyo niya ang mata niya. Kinagat ko ang bahagi ng labi ko nang mariing pumikit si Light dahil napalakas yata ang pagkakasipa ko.When Valentin noticed our weird stuff under the table, he turned to me first. I became serious but he still caught me laughing a bit. Sunod siyang tumingin kay Light na nakapikit pa rin. Nag-iwas na lang ako ng tingin.Labag man sa kalooban ko, tinulungan kong mag-ayos ng damit si Aurora. Pagkatapos kong mag-ayos ng gamit ni Aurora habang busy silang mag-usa ni Valentin sa kama habang nakatanaw sa ginagawa ko ay pumunta na ako sa kwart
For a moment, I felt him behind me. I turned slowly. Ganoon na lang ang panghihina ko nang makita siya. He looked so hurt with bloodshot eyes. His eyes were weak and in pain. It tells me how he longed, regret, loved, begged.My heart is falling for the image of my daughter as I looked at him. I was about to say something when he suddenly pulled me for a tight embrace. The embrace I longed for years.Napasinghap ako nang isiksik niya ang mukha niya sa aking leeg. My eyes widened more as I watched his shaking hands clutched my shirt so tight and pulled me softly.I wanted to push him away, but I'm too weak t
And yes, I have a driver just like what he said. Sinamahan pa nila ako ni Aurora pababa ng basement. Before I leave, I looked at Valentin who's already looking at me darkly. I feel like if Aurora's not here, he would have his initiative to drive me to work. Iniwan ko sila roon.Habang papalayo ang sasakyan, tinignan ko silang dalawa sa rear mirror. They were just standing there while looking at the car leave. Nandoon naman si Anna, kaya pwede siyang tanungin ni Valentin tungkol sa mga hilig at gusto ng anak ko. Or he can just actually ask Aurora about it.There were familiar faces for me. Habang nasa cellphone ko ang paningin ko, nakikita ko sa gilid ng mata ko ang pagtingin sa akin ng mga iilang modelo.
Nasa gitna ako ng pag-iisip nang biglang tumunog ang cellphone niya sa side table katabi ko. Kakatapos ko lang patulugin si Aurora so she moved a bit.Kinuha ko ang cellphone at nakitang Unknown Number ang tumatawag, kinatok ko si Valentin na nasa loob ng bathroom."What?" he shouted from inside."Uh. Someone's calling.." marahan kong sinabi."Who is it?""Unknown Number